Yalnizken Lesson 4 for April 27, 2019

“Adem’in yalnız kalması iyi değil” (Yar. 2:18) “Adem’in yalnız kalması iyi değil” (Yar. 2:18). Yoldaşlık içinde yaşamak için yaratıldık. Bu bizim ideal durumumuz. Ancak, bazı insanlar koşullar nedeniyle ya da karar verdikleri için yalnız yaşıyorlar. Hadi İncil’in Yoldaşlık ve yalnızlık hakkında söylediklerini inceleyelim. Yoldaşlık Yalnızlık Fiziksel yalnızlık Ruhsal yalnızlık Planlanmamış yalnızlık Boşanma Ölüm

Yoldaşlık “İki kişi bir kişiden iyidir,Çünkü emeklerine iyi karşılık alırlar.” (Vaiz 4:9) Süleyman neden hayatımızı başka biriyle ve Tanrı'yla paylaşmamız gerektiğini açıkladı (“Üç kat iplik kolay kolay kopmaz”.) (Vaiz 4:12). Eğer birinin problemi varsa, diğeri ona yardım edebilir. Biri darmadağın olmuşsa, diğeri onu teşvik edebilir. Birlikte yapamadıkları durumları ayrı ayrı çözebilirler. Evlilikten daha derin seviyede, insanların Yoldaşlıkta ihtiyacı var. Ayrıca, etrafta çok insan var diye bir kişinin yalnız olmadığını sanmamaya dikkat etmeliyiz.

Bekâr hayatı Yine de evli olmayanlarla dul kadınlara şunu söyleyeyim: Benim gibi kalsalar kendileri için iyi olur. Türkçe çeviri (1 Kor. 7:8) Pavlus, Tanrı'nın Yaratılış 2: 18'deki tavsiyesine aykırı mı çıkıyor? Paul aile hayatı hakkında konuşurken bu cümle ile bizi şaşırtıyor. Ancak, hemen bu fikri açıklar: ’’Ama kendilerini denetleyemiyorlarsa, evlensinler.” (v. 9). Yani, evli bir hayata ihtiyaç duymama armağanı verilenlere. Öte yandan, bekar insanlar hizmet işlerine daha fazla odaklanabilirler (ayet 32-33). Örnek olarak: Yeremya (bekar) ve Ezekiel (dul) hizmetçilerdi. Yalnızlık içinde yaşamak tamamen yalnız olmak demek değildir. İsa şöyle dedi: “Ben yalnız değilim, Baba benimle birliktedir..” (Yuhanna 16:32).

Ruhsal Olarak Bekâr “Çünkü kocan, seni yaratandır.O'nun adı Her Şeye Egemen RAB'dir,İsrail'in Kutsalı'dır seni kurtaran.O'na bütün dünyanın Tanrısı denir.”(Yeşaya 54:5) Bir çok insan evli olsalar da, kendilerini ruhsal olarak dul ya da bekâr gibi hissediyorlar. Çünkü eşiyle inançlarını paylaşmıyorlar. Manevi yaşamını yalnızlık içinde yaşamak zorundalar, çünkü eşiyle dua edemez veya onunla kiliseye katılamaz. Bu durum için üç olası nedeni vardır: O kişi inançsız biriyle evlendi. O kişi evlendikten sonra Mesih'i kabul etti. Bu kişinin eşi inancını terk etti. Bu insanları hem kişisel olarak hem de Kilise olarak tüm sevgimizi vererek desteklememiz önemlidir.

Bir Evlilik Bittiğinde “‘İsrail'in Tanrısı RAB, “Ben boşanmadan nefret ederim” diyor, “Giysisinin üstüne bir de zorbalığı kuşanan kişiden de nefret ederim.” Böyle diyor Her Şeye Egemen RAB. Bunun için kendinize dikkat edin ve ihanet etmeyin. (Malaki 2:16) Boşanma, Tanrı'nın aile için orijinal planını boşa çıkarıyor. Günah nedeniyle Tanrı, evliliğin belirli koşullar altında kırılmasına izin vermiştir (Matta 19: 8; 5: 31-32). Boşanma yas, depresyon, öfke ve yalnızlık duyguları oluşturur. Bir çiftin evliliği yıkılma tehlikesi altındaysa, eşler ve onlara kilisede veya ailede hizmet edenler tarafından, hasarlı ilişkilerini onarmak için ilahî ilkelere uygun olarak uzlaşmalarını sağlamak amacıyla her türlü çaba gösterilmelidir (Hoş. 3:1–3; 1Ko. 7:10, 11; 13:4–7; Gal. 6:1). Boşanma kaçınılmaz durumuna geldiğinde, kilise desteklemeli, rahatlamalı ve cesaretlendirmelidir.

Ölüm ve Yalnızlık “Kenan ülkesinde, bugün Hevron denilen Kiryat-Arba'da öldü. İbrahim yas tutmak, ağlamak için Sara'nın ölüsünün başına gitti.(Yar. 23:2) Adem ve Havva günah işledikleri zamandan, İsa'nın ikinci gelişine kadar - ölüm kesindir. Açıkçası, ölüm kaçınılmaz bir ayrılığa neden oluyor. Hayatta kalan eş yalnızlıkla dolu. Zaman yarayı iyileştirebilir, ancak boş nokta kalır. Tanrı bize sevgili insanlarımızla tekrar buluşma ve onlarla ölümün artık varolmayacağı Yeni Dünya'da yaşama ümidi verdi. (1 Selanikliler 4: 16-17; Vahiy 21: 4).

“Durumumuz ne olursa olsun, O'nun sözünü yaparsak, yolumuzu yönlendirecek bir Rehberimiz var; şaşkınlığımız ne olursa olsun, kesin bir Danışmanımız var; Üzüntü, yoksulluk veya yalnızlık ne olursa olsun, sempatik bir arkadaşımız var. ” E.G.W. (The Ministry of Healing, cp. 18, p. 248)