Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Sosyal Hizmet Bölümü Dersin Adı: Gerontolojik Sosyal Hizmet Öğretim Üyesi: Prof. Dr. Emine ÖZMETE Konu: Yaşlı refahı alanı ve sosyal politikalar I
En genel anlamıyla refah, toplumdaki tüm bireylerin ekonomik güvenceye sahip olmalarıdır. Refah arzu edilen bir durum olup, bireysel değerleri, duyguları, düşünceleri, ilişkileri ve kaynaklarda görülen artışı da içermektedir. “Refah” kavramı ikili anlam taşımaktadır. Bir yandan, yüksek yaşam kalitesini ifade ederken, diğer yandan yoksullukla mücadelede hedef olarak belirlenmiştir.
Bir ülkedeki refah düzeyi, bebek ölümleri, göç, ömür beklentisi, ekonomik büyüme, teknolojik gelişme ve teknolojinin yaygın kullanımı, üretim kapasitesinin gelişmesi gibi makro ölçümlerle belirlenebilir (FAO 1990, McGregor ve Goldsmith 1998).
Toplumsal refah göstergeleri; ● Sağlık hizmetlerinin kalitesi, ● Aile büyüklüğü, kompozisyonu ve aile ilişkileri, ● Konut ve çevresel koşullar, ● Dayanıklı tüketim mallarının varlığı, ● Ailelerin gelir düzeyi ve tüketim harcamaları, ● Tüketilen ürün ve hizmetlerin kalitesi, ● Eğitim düzeyi, ● Boş zaman, serbest zaman miktarı ve bireylerin yaşamdan duydukları tatmin olarak sıralanmaktadır (FAO 1990).
Fleck (1980), refahın bireysel olarak mutlu ve başarılı olmak için her olanağın sağlanması, halinden memnun olmayı, diğer bütün aile üyeleri ile bağlı ya da yakın hissetmeyi gerektirdiğini vurgulamaktadır.