RIYAZU’S SALIHIN (Imam Nevevi ) BÜNYAMİN YILDIZ Rotterdam Mevlana Camii Din Görevlisi

Tövbe (Allahtan af dilemek)

Kur’an ayetleri, hadisler ve islam alimleri tövbe etmenin gerekli olduğunu bizlere gösterirler. İnsan yaptığı her günahtan dolayı tövbe etmelidir. Bu ise ikiye ayrılır …

İşlenen günah sadece Allaha karşı olup kulu ilgilendirmiyorsa O günahı terketmek. Onu yaptığına pişman olmak. Bir daha yapmamaya karar vermek. Şayet bu üç şarttan biri eksikse, tövbe edilmiş olmaz

İşlenen günah kul hakkını ilgilendiryorsa O günahı terketmek. Onu yaptığına pişman olmak. Bir daha yapmamaya karar vermek. Kul hakkından arınıp kurtulmak

 وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ Ey mü’minler, hep birlikte tövbe ediniz ki kurtuluşa eresiniz! 24 / NÛR - 31

Bütün müminlerin tövbe etmesi emredilmekte. Günahlardan kurtulma yolu tövbe olduğu ve tövbesi kabul olunanın ise kurtuluşa ereceği haber verilmekte. Kusursuz bir kul yoktur. Allahın yegane bağışlayıcı olduğunu daha iyi kavrayabilmek.

وَأَنِ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ Rabbinizden bağışlanma dileyin, sonra da O’na tövbe edin 11 / HÛD – 3

Ey iman edenler! Allah’a içtenlikle tövbe edin. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا Ey iman edenler! Allah’a içtenlikle tövbe edin. 66 / TAHRÎM - 8

Allahın bizden istediği tövbe, Dili ile tövbe ettiğini söylerken gönüldende gerçek anlamda pişmanlık duygusunun oluşması lazım.

"Vallahi ben günde yetmiş defadan fazla Allah'tan beni bağışlamasını diler, tövbe ederim.“ Buhari, Daavat 3

Açıklama Tövbe sözlük anlamı dönmek demektir. İşlenen günahtan vazgeçmek manasına gelir. İşlenen bir suçu işledikten sonra pişmanlık duymak. Yapılan fiilin çirkinliğini bilmek ve ondan iğrenerek vazgeçmek gerek.

Soru ? Günahsız olan sevgili peygamberimiz günde 70 defa istiğfar ediyorsa. Günahkarlar olarak bizler ne yapmalıyız ?

Hadisten Öğrendiklerimiz İnsan hergün kendini hesaba çekmeli, yaptığı hataları ve günahları bulmaya çalışmalıdır. Sonra günahları düşünerek Allaha yönelmeli ve ondan kendisini bağışlanmasını dilemelidir. Hz. Muhammed sav Allaha olan saygınlığını ve ümmetine örnekliğini. Hz. Muhammed sav günde 70 istiğfar çekerdi. Tövbe bir müslüman için temizlenme ve yenilenme imkanıdır.

“Kulunun tövbe etmesinden dolayı Allah Teâlâ’nın duyduğu memnuniyet, sizden birinin ıssız çölde kaybettiği devesini bulduğu zamanki sevincinden çok daha fazladır.”  Buhârî, Daavât 4

Açıklama Hadisi şerifte Allahın sonsuz merhameti gözükmekte. Hadisde geçen Allahın memnuniyeti, hoşnutluğu ve sevinmesi gibi ifadeler mecazidir. Günah işlemiş biri şeytanın komutası altındadır. Tövbe ederek hem burdan çıkıyor hemde Allaha sığınıyor.

Hadisten Öğrendiklerimiz Allah kullarına karşı son derece merhametlidir. Her zorluktan sonra bir kolaylık, her sıkıntıdan sonra bir ferahlık gelir. Bunun için asla Allahtan ümid kesmemek gerek. İnsan kendini hesaba çekmeli ve günahlarından tövbe etmelidir. Gerçek manada tövbe eden kişi hem kendisini hemde Allahı hoşnut edecektir.

وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّى إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الآنَ وَلاَ الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ أُوْلَئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا Kötülükleri işleyip dururken, ölüm kendisine geldiği zaman; 'şimdi tevbe ettim' diyenler ile kafir olarak ölenlerin tevbesi makbul değildir. İşte onlara elem verici azab hazırlamışızdır. Nisa 18

Ayetten öğrendiğimiz Can boğaza gelmeden önce tövbe etmeliyiz. İnsan ilerde tövbe ederim diye düşünmemeli. Aklı başında iken tövbe etmeli. Tövbe hususunda tembel olmaması lazım.

Ebû Saîd el-Hudrî radıyallahu anh’ten rivayet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: “Vaktiyle doksan dokuz kişiyi öldürmüş bir adam vardı. Bu adam, yeryüzündeki en büyük âlimin kim olduğunu sordu. Ona bir rahibi gösterdiler. Bu adam rahibe giderek: - Doksan dokuz adam öldürdüm. Tevbe etsem kabul olur mu? dedi. Rahip: - Hayır, kabul olmaz, deyince onu da öldürdü. Böylece öldürdüğü adamların sayısını yüz’e tamamladı. Sonra yine yeryüzündeki en büyük âlimin kim olduğunu sordu. Ona bir âlimi tavsiye ettiler. Onun yanına gitti ve yüz kişiyi öldürdüğünü, tevbesinin kabul edilip edilmeyeceğini sordu. Âlim: - Elbette kabul edilir. İnsanla tevbe arasına kim girebilir ki! Sen falan yere git. Orada Allah Teâlâ’ya ibadet eden insanlar var. Sen de onlarla birlikte Allah’a ibadet et. Sakın memleketine dönme. Zira orası fena bir yerdir, dedi.

Adam, denilen yere gitmek üzere yola çıktı Adam, denilen yere gitmek üzere yola çıktı. Yolu yarıladığında eceli geldi. Rahmet melekleriyle azap melekleri o adamı kimin alıp götüreceği konusunda tartışmaya başladılar. Rahmet melekleri: - O adam tevbe ederek ve kalbiyle Allah’a yönelerek yola düştü, dediler. Azap melekleri ise: - O adam hayatında hiç bir iyilik yapmadı ki, dediler. Bu sırada insan kılığına girmiş bir melek çıkageldi. Melekler onu aralarında hakem tayin ettiler. Hakem olan melek: - Geldiği yerle, gittiği yeri ölçün. Hangisine daha yakınsa adam o tarafa aittir, dedi. Melekler iki mesafeyi de ölçtüler. Gitmek istediği yerin daha yakın olduğunu gördüler. Bunun üzerine rahmet melekleri onu alıp götürdü.” (Buharî, Enbiyâ 54; Müslim, Tevbe 46, 47, 48)