AB Çevre Müktesebatı Dr. Zeynep Yöntem.

AB Çevre Müktesebatı Dr. Zeynep Yöntem

AB Çevre mevzuatı Çevre bölümü ekonomik etkileri nedeni ile zor ve en çok geçiş düzenlemesi talebi gelen bölümdür. Özel sektör altyapısı AB Çevre Mevzuatından, sanayi, ticaret ve tarımla ilgili olarak etkilenebilir. Büyük ölçekli sanayi prosesleri, büyük ölçüde EKÖK Direktifi, BYT gibi diğer direktifler, atık sektörü içinde yer alan düzenli depolama, yakma ve özel atık akışları ile ilgili direktifler tarafından etkileneceklerdir. Bunlar, petrol, kimyasallar, enerji, demir çelik ve seramik işleme gibi sektörler içinde daha çok büyük firmalardır. Düzenleyici Etki analizi çalışması sanayici için önemlidir.

KOBİ’lere etkileri Matbaacıların ve diğerlerinin UOB (çözücüler) ile ilgili direktife uyum için yatırım yapmaları, Galvanizcilerin ve diğer pekçok işletmenin Tehlikeli Maddelerin Alıcı Su Ortamlarına Bırakılması ile ilgili Direktife uyum için yatırım yapmaları, Çiftçilerin Nitrat Direktifi’ne uyum için (hayvan yetiştiriciliğinin yoğun yapıldığı alanlar ve kesim evleri aynı zamanda EKÖK Direktifi (Endüstriyel Emisyonlar Direktifi,) kapsamında olmasına karşın) yatırım yapmaları, Taşımacılık işletmeleri ve diğerlerinin özellikle büyük kentlerde, emisyon mevzuatına uyum ve sonuç olarak dış ortam hava kalitesi standartlarını yakalamak için yatırım yapmaları gerekmektedir.

Uyum Maliyeti AB’ne katılım sürecinde uyumlaştırma temel gereksinimlerden en önemlisi maliyettir. Çevre ile ilgili direktifler, sanayiye ve devlete her seviyede erişilmesi zor sorumluluklar ve dolayısı ile maliyetler yüklemektedir.

Sanayiye Maliyeti Sanayinin uyumunun maliyeti, direktiflerin devler tarafından uygulanması maliyetlerinin çok ötesindedir. Bazı tesislerde en uygun tekniklere uyumun sağlanması için ciddi yatırımlar gerekir. Bazı tesislerin kapanması gerektiğinin de göz önünde bulundurulması gerekir. Örneğin, BYT emisyonlarının kabul edilebilir seviyelere azaltılması için eski tesisin kapatılması, yenisinin açılması veya kullanılan yakıtın değiştirilmesi gerekebilir.

Sanayiye Maliyeti Komisyonun 10 üye ülkede, hava kirliliği ile ilgili direktiflere uyumunun maliyeti 48.2 milyar Avro, Baltık ülkeleri için 8.45 milyar Avrodur. Örneğin, Estonya için büyük yakma tesislerinde en uygun tekniklerin kullanılmasının sağlanması, 2005 yılında milyon Avro olup, 2010 da milyon Avro tahmin edilmiştir. Polonyada sadece enerji sektörü için yatırım ihtiyacının 6,3 milyar Avro olarak tahmin edildiği belirtilmiş ve 31 Aralık 2010’a kadar geçiş süresi istenmiştir. Çoğu yeni üye ülkelerin geçiş süresi istediği UOB konusunda çalışmalar başlangıç aşamasındadır.

Sanayiye Maliyeti En uygun teknik uygulamalarının maliyeti, her sanayi sektörü için maliyet tahminlerinde anahtar konudur. En önemli maliyet, bazı sanayi tesislerinin kapatılması olacaktır. Bu konuda etkilenecek sektörler, prosesleri, bölgesel koşulları gibi değerlendirmelerde mevcut en uygun teknikler için referans belgeleri (BREF), rehber olacaktır. Yatırımların maliyetlerinin karşılanabilirliğini değerlendirmek üzere fayda maliyet analizinin yapılmasıdır.

Sanayiye Maliyeti Burada anahtar konu, hükümet tarafından, çevresel iyileştirmeler için yatırımların normal yatırım döngüsü içinde yer almasına olanak sağlayacak, uygulama planlamanın ve Düzenleyici Etki Değerlendirmesinin yapılmasıdır. Kirliliğin kontrolunda “boru sonu” teknolojilerin yatırımı rolü çok ortada iken, “temiz teknoloji” kullanarak pek çok modern proseslerin inşa edilmesi fırsatları da olacaktır.

Sanayiye Maliyeti Özel sektörün yatırım gerekleri hakkında yeterli çalışma yapılmamıştır. Özel sektörü güvence altına almak için bir plan olmaması önemli bir eksikliktir. Özel sektör temiz teknolojiler, yenilenebilir enerji kaynakları ve enerji tasarrufunu da içeren çevre yararına yapmaları gereken teknolojik değişiklikler ve yenilikler ile yatırımlar konusunda teşvik edilmelidir.

EKÖK Maliyeti Çünkü bu alt başlıkta yer alan dört Direktifin uygulanması için yapılacak yatırımlar toplam yaklaşık 15 milyar AVRO gerektirmekte olup uygulanması için bir geçiş süresi istenmesi söz konusudur

Sanayici için uygulama stratejisi
Direktifler özelinde kapsamlı analiz çalışmaları yapılarak, rekabet ortamının bozulmasına neden olmadan, ekonomik gelişmenin devamlılığı sağlanarak, müzakerelerin uzamasına neden olmadan, gerçekçi bir müzakere pozisyonu oluşturulması için gereken temel çalışmaların yapılması çıkış noktamız olmalıdır.

YATAY MEVZUAT Stratejik Çevresel Değerlendirme ile ilgili 2001/42/EC sayılı Direktif Bilgiye Erişim ile ilgili 90/313/EEC sayılı direktif Çevresel Etki Değerlendirmesi ile ilgili 85/337/EEC sayılı Direktif

AB Politikası Yatay Sektör, su, atık gibi belirli bir çevre meselesinden ziyade, çeşitli çevresel alanlarda uygulanmakta olan mevzuattan oluşmaktadır. Yatay mevzuat, kapsam olarak usul ile ilgili olup, karar verme, yasa taslağı hazırlama ve uygulamanın geliştirilmesine yönelik yöntem ve mekanizmaları mümkün kılar.

Etki Değerlendirmesi ile ilgili 85/337/EEC sayılı Direktif
ÇED Direktifi, çevreye önemli etkileri olması ihtimali olan özel ve kamuya ait projeler için, geliştirme izinleri verilmeden önce, çevresel etki değerlendirmelerinin üstlenilmesi ile ilgili koşulları düzenler. ÇED uygulamaları, Direktifin EK I'inde sıralanmış olan tüm projeler için zorunludur. Ek II'de sıralanmış olan projeler için ise, ÇED uygulamasının gerekip gerekmediğinin belirlenmesinde Ek III'deki seçim ölçütleri kullanılmalıdır.

Yönetmeliğin Temel Gereksinimleri 1
Çevre üzerinde etkisi olması muhtemel hiçbir projeye, çevresel etki değerlendirmesi yapılıp, gerçekleştirme onayı alınmadığı sürece, izin verilmemesi. (Art. 2). Çevreye karşı sorumlulukları gereği, projeyle ilgili olabilecek yetkililere, proje ve onay talebi ile ilgili fikirlerini belirtme fırsatının tanınması (Art. 6/1) Proje geliştirme onayı talebi ve yönetmeliğin 5. maddesine göre edinilen bilgilerin, makul bir zaman içerisinde kamuoyuna duyurulmasını sağlamak ve projeyle ilgili kamuoyunun, proje onayı verilmeden önce fikir beyan etmesini sağlamak. (Art. 6/2)

Yönetmeliğin Temel Gereksinimleri 2
Bir üye ülkenin , projenin diğer bir üye ülkede çevresel etkisinin olacağının bilincinde olması durumunda veya projeden etkilenecek bir üye ülkenin talep etmesi durumunda, projenin gerçekleştirileceği üye ülke, 5. madde kapsamında edinilen bilgileri, diğer üye ülkeye iletmelidir. Bilgi iletimi üye ülkenin kendi kamuoyuna duyuru yapmasından geç olmamalıdır. (Art. 7) Madde 5, 6 ve 7 kapsamında edinilen bilgiler, proje geliştimi onay sürecinde gözönünde bulundurulmalıdır. (Art. 8)

Aarhus Konvansiyonu ÇED Direktifini değişikliğe uğratacak Direktif önerisi, Topluluk tarafından onaylanmış olan Aarhus Konvansiyonu'nun hükümlerinin uygulanması için tasarlanmıştır. Karar aşamasında kamunun katılım haklarını güçlendirmektedir.

Aarhus Konvansiyonu Konvansiyon bir dizi çevre Direktifinin içinde yer alacak şekilde genişletmektedir. Bunlar Atık Çerçeve Direktifi (75/442/EEC); Piller ve Akümülatörler (91/157/EEC); Nitrat Kirliliği (91/676/EEC); Tehlikeli Atıklar (91/689/EEC; Ambalajlama ve Ambalaj Atıkları (94/62/EC); Hava Çerçeve Direktifi (96/62/EC); Düzenli Atık Depolama (99/31/EC)

Stratejik Çevresel Değerlendirme ile ilgili 2001/42/EC sayılı Direktif
Yapısal olarak usul ile ilgili olan Direktif 2001/42/EC, sürdürülebilir kalkınmanın elde edilebilmesi için çevrenin yüksek düzeyde korunmasının sağlanması ile plan ve programların hazırlanması ve kabul edilmesinde çeresel kaygıların içerilmesine katkıda bulunmayı hedeflemektedir.

Bilgiye Erişim ile ilgili 90/313/EEC sayılı Direktif
90/313/EEC sayılı yönetmelik, Direktifin amacı, kamu yetkililerinin elinde bulunan bilgiye Erişim özgürlüğünün ve bilginin yayılmasının garanti edilmesidir. Çevreye ait bilgiye kamunun Erişimine dair önerilen yeni Direktif, Aarhus Konvansiyonu'nun hükümlerininin uygulanması için öngörülmektedir.

Yönetmeliğin Temel Gereksinimleri
Kamu tarfından finense edilen kuruluşlarca, çevresel bilgilerin erişilebilir hale getirilmesi (Art 1) Bilgi, yazılı, görsel, ses formunda veya elektronik veri taşıma araçlarında sağlanır olması(Art 2 a) Bilgi, su, toprak, flora ve fauna durumlarıyla ve çevreyi olumsuz etkileyen etkinliklerle ilgili olması (Art 2 a) Bilgi sağlayacak kuruluşlar, ulusal, bölgesel veya yerel kamu yönetim mercileridir (Art 2 b) Bilgi sağlayan kuruluş, bilgi talebine en fazla iki ay içerisinde cevap vermeldir (Art 3(4)) Bilgi sağlama, makul bir fiyatla ücretlendirilebilir (Art 5)

Raporlama ile İlgili 91/692/EEC sayılı Direktif
Direktifin amacı, çevrenin durumu ile ilgili bilginin raporlandırılmasını rasyonalize etmek ve geliştirmektir. Direktif, çevre ile ilgili bazı direktiflerin Raporlama koşullarını değişikliğe uğratmaktadır. Bazı Komisyon Kararları, bilginin Komisyona sektörel düzeyde rapor edilmesi için anket veya formatlar ortaya koymaktadır. Bunlar ilgili sektörel direktifler irdelenirken göz önüne alınacaktır

Direktifin Temel Şartları
Yönetmelik 91/692/EEC’nin uygulanması hakkında Avrupa Komisyonu’na raporlama yapılması (Art 7) Avrupa Komisyonuna, su korumasıyla ilgili belirli yönetmeliklerin uygulanmasıyla ilgili raporların, üç yıllık dönemlerde, gereken yapı ve kapsamda düzenli olarak iletilmesi (Art 2 of Annex I and II) Avrupa Komisyonuna, kullanma suyu kalitesiyle ilgili yönetmelik 76/160/EEC’nin uygulanmasıyla ilgili raporların, her yıl, ilgili anket ve yapıda düzenli olarak iletilmesi (Art 3)

Avrupa Komisyonuna, hava korumasıyla ilgili belirli yönetmeliklerin uygulanmasıyla ilgili raporların, üç yıllık dönemlerde, gereken yapı ve kapsamda düzenli olarak iletilmesi (Art 4 of Annex III - V) Avrupa Komisyonuna, atık yönetimiyle ilgili belirli yönetmeliklerin uygulanmasıyla ilgili raporların, üç yıllık dönemlerde, gereken yapı ve kapsamda düzenli olarak iletilmesi (Art 5 of Annex VI)

Çevreye Verilen Zararın Önlenmesi ve Giderilmesi ile İlgili 2004/35/EC sayılı Direktif
Kirleten öder prensibine işlerlik getirir. Çevresel zarar korunmakta olan türlere ve doğal hayata, su canlılarına karasal dan kaynaklanan kirlilikle önemli bir sağlık riski oluşmasıdır.

Zararın Meydana Gelebileceği Aktiviteler
Entegre Kirliliği Önleme ve Kontrol Direktifi (96/61/EC Sayılı Direktif) ile ilgili Donanımlar Atık yönetimi işlemleri Ülke içindeki yüzeysel sulara deşarj Yeraltı suyuna deşarj Tehlikeli maddelerin, tehlikeli müstahzarların, bitki koruma ürünlerinin ve biocidal ürünlerin üretimi, kullanımı, depolanması vs Genetik olarak modifiye edilmiş organizmaların (GMO) sınırlı kullanımı Genetik olarak modifiye edilmiş organizmaların (GMO) temkinli kullanımı Atıkların sınırlararası taşınımı

Halkın Katılımının Sağlanması ile İlgili 2003/35/EC sayılı Direktif
Burada kamu, bir veya daha fazla gerçek veya tüzel kişi ile (ulusal mevzuata ve uygulamalara göre) bunların oluşturduğu birlikler, örgütler veya gruplar anlamına gelmektedir.

Halkın Katılımının Sağlanması Konusundaki Öncelikli Direktifler
Atık Hakkında(75/442/EEC sayılı Direktif) Pil ve Akümülatörler Hakkında (91/157/EEC sayılı Direktif) Tarımdan Kaynaklanan Nitrat Kirliliği Hakkında (91/676/EEC sayılı Direktif) Tehlikeli Atık Hakkında (91/689/EEC sayılı Direktif) Ambalajlama ve Ambalaj Atıkları Hakkında (94/62/EC sayılı Direktif) Ortam Hava Kalitesi Hakkında (96/62/EC sayılı Direktif)

Çevre Denetimlerinde Uygulanacak Asgari Ölçütleri Belirleyen Tavsiye (Recommendation 2001/331/EC)
Yasal olarak bağlayıcı olmayan Tavsiye, çevre denetimlerinde uygulanacak asgari ölçütleri belirleyerek çevre ile ilgili AB mevzuatının aynı biçimde uygulanmasını ve yürütülmesini sağlama amacını gütmektedir. Tavsiye, tüm sanayii tesisleri ile, hava, atık ve su boşaltımları yetkilendirmeye ve izne tabi olan diğer işletmeler için geçerlidir.

Çevre ile ilgili denetimlerde, üst düzeyde çevresel korumayı hedeflemek üzere genel bir zorunluluk bulunmaktadır Denetleme görevlerini planlamak ve denetim altındaki tüm tesisleri kapsayan sürekli bir denetim programına sahip olmak durumundadırlar. Bu tür programlar, yerel, bölgesel veya ulusal düzeyde düzenlenebilecek olup, halkın erişimine açık bulunmalıdır.

Yönetmeliğin kapsadığı tesisler, aşağıdaki yönetmeliklerle belirlenmiştir.
Hava Kalitesinin Korunması Yönetmeliği Su Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliği Tıbbi Atıkların Kontrolü Yönetmeliği Katı Atık Kontrolü Yönetmeliği Tehlikeli Atıkların Kontrolü Yönetmeliği Tehlikeli Kimyasallar Yönetmeliği.

AB Hava Yönetimi Politikası
AB hava kalitesi mevzuatının birkaç ortak ilkesinin bulunduğu görülebilir: Dış ortam hava kalitesi standartları için (sınır değerler ve temel yol gösterici öğeler); Etki Bazlı Yaklaşım. Dış ortam hava kalitesi standartları, insan sağlığı ve çevre üzerinde gözlenmiş veya tahmin edilmekte olan etkiler göz önüne alınarak saptanır. Evrensellik. AB'nin tümünde, genellikle aynı standartlar geçerlidir. Doğayı koruma gibi özel bölgeler için hükümler de konulmaktadır. Uygulanabilirlik. Kısa bir zaman sürecinde standartlara uyum sağlamaktaki zorluk, yakın bir geçmişte 'tolerans sınırları'nın ortaya çıkmasına neden olmuştur. Ürün kontrolü, malzemenin ele alınışı ve emisyon standartları; Teknik ve ekonomik olarak mümkün olan standartların oluşturulması. Standartların zaman içinde sıkılaştırılması ve Mevcut En İyi Tekniklerin kullanımı. Kirleten Öder İlkesi. Bütünleştirici Yaklaşım. Bir noktada hava kirliliğini azaltmak için alınan önlemler başka bir yerde hava kirliliğinin artmasına neden olmamalıdır. Uluslararası Yaklaşım. Hava kirliliği sınır tanımaz. Üye Devletler, kendi emisyonlarının başka ülkeler üzerindeki etkilerini göz önüne almakla yükümlüdürler. Ortak sınırları olan Üye Devletlerin, gerektiği biçimde, hava kalitesi konusunda birbirlerine danışmaları beklenmektedir. İletişim ve bilgi.

. Hava kalitesi sektöründe AB mevzuatı dört alt kategoriye ayrılabilir
Dış ortam hava kalitesinin değerlendirilmesi ve kontrolü. Dış ortam hava kalitesi standartları Ürün kontrolü ve malzemenin ele alınışı İzleme ve bilgi alış verişi

1. Dış ortam hava kalitesinin değerlendirilmesi ve kontrolü
Hava Kalitesi Çerçeve Direktifi, 96/62/EC.

2. Dış ortam hava kalitesi standartları
Havadaki Kükürt dioksit, Azot dioksit, Azot oksitleri, Partikül Madde ve Kurşun Sınır Değerleri ile ilgili Direktif, 1999/30/EC Havadaki Benzen ve Karbon monoksit için Sınır Değerlere ilişkin Direktif, 2000/69/EC Bazı Atmosfer Kirleticileri için Ulusal Emisyon Tavanı ile ilgili Direktif, 2001/81/EC (92/72/EEC sayılı Direktifi yürürlükten kaldıran) Dış Ortam Hava Kalitesinde Ozona ilişkin 16/2001/EC sayılı Ortak Pozisyon

3. Ürün kontrolü ve malzemenin ele alınışı
Yeni Tip Binek Otomobillerinin Satışı esnasında Karbondioksit Emisyonu ve Yakıt Tüketimi Konusunda Tüketici Bilgilerinin Hazır Bulundurulması ile ilgili Direktif, 1999/94/EC Petrolün Depolanmasından Kaynaklanan Uçucu Organik Bileşikler ile ilgili Direktif, 94/63/EC Benzin ve Dizel Yakıtları ile ilgili Direktif: 98/70/EC Sıvı Yakıtların Kükürt İçeriğinin Azaltılması ile ilgili Direktif: 1999/32/EC

4. İzleme ve bilgi alış verişi
Ozon kaynaklı Hava Kirliliğine ilişkin Direktif, 92/72/EC Karbondioksit ve Diğer Sera Gaz Emisyonları için İzleme Sistemine İlişkin Karar, 93/389/EEC Hava Kirleticilerinin Avrupa’da Uzun mesafelere Yayılmasının izlenmesi ve değerlendirilmesi için bir işbirliği programının (EMEP) Uzun Vadeli Finansmanı ile ilgili Uzun Mesafeli Sınır Ötesi hava Kirliliği Hakkındaki 1979 Sözleşmesinin protokolünün sonuçlandırılmasına ilişkin 12 Haziran 1986 tarihli Konsey Kararı, 86/277/EEC

96/62/EC sayılı Dış Ortam Hava Kalitesinin Değerlendirilmesi ve Kontrolü ile ilgili Direktif
Bu çerçeve Direktif'in genel amacı aşağıda belirtilmiş olan ortak stratejinin temel esaslarını tanımlamaktır: Dış Ortam hava kalitesini tanımlamak ve onun için hedefler saptamak; Bilinen yöntemler ve ölçütler kullanarak Dış ortam hava kalitesini değerlendirmek; Dış ortam hava kalitesi ile ilgili yeteri kadar bilgi elde etmek ve buna kamunun erişebilmesini sağlamak; İyi olduğu yerde iyi hava kalitesini korumak, başka durumlarda ise kaliteyi iyileştirmek.

Komisyon, kükürt dioksit, azot dioksit, ince partikül maddeler, kurşun, benzen, karbon monoksit için aşağıda listelenmiş olan bazı alt direktiflerde sınır değerler ve uyarı/alarm eşikleri belirlemiştir. Dış hava kalitesinin Üye Devletin sınırları içinde izlenmesi gerekmektedir. Bu tür değerlendirme, 25,000'den fazla nüfusu olan yerleşim bölgelerinde, sınır değerlerin aşılmış olduğu bölgelerde ve kirletici yoğunluklarının sınır değerlere yakın olduğu bölgelerde zorunludur. Hava kalitesinin izlenmesinde, bölgeye ve havanın gerçek kalitesine göre ölçümleme ve/veya modelleme teknikleri kullanılır. Uyarı/alarm eşiği değerleri aşıldığında kamu bilgilendirilmeli, ve konu ile ilgili bilgi Avrupa Komisyonuna gönderilmelidir.

Üye Devlet, bir veya birden fazla kirleticinin sınır değerlerden yüksek olduğu bölge ve yerleşim alanlarının listesini, tolerans seviyeleri ile birlikte, hazırlamak zorundadır. Bu tür alanlar için belirlenmiş bir zaman dilimi içinde sınır değerlere ulaşılacak bir eylem planının hazırlanması gerekmektedir. Kamunun da erişebileceği bu plan en azından aşağıdaki bilgileri içermelidir: Kirliliğin olması gerektiğinden yüksek oranda olduğu bölgeler ve yerleşim yerleri Bölgeler ve yerleşim yerleri hakkında genel bilgi, Kirliliğin özelliği ve değerlendirmesi, Kirliliğin kaynakları, Kirliliğin azaltılması için hazırlanmış projelerin veya alınacak önlemlerin ayrıntıları. Kirlilik düzeyi değerlerinin sınır değerlerden düşük olduğu bölge ve yerleşim alanlarının listesi hazırlanmalı ve bu tür alanlar da kirlilik düzeyleri sınır değerlerin altında tutulmalıdır.

2003/3/EC sayılı Ozon Kaynaklı Hava Kirliliğine İlişkin Direktif
2003/3/EC sayılı direktif, Ortam Hava Kalitesi Direktifi (96/62/EC sayılı Direktif) altındaki üçüncü kardeş Direktiftir. Ortam Hava Kalitesi Direktifi, ortamdaki havanın kalitesine ilişkin hedefleri tanımlamak için ortak bir strateji geliştirilmesinde temel prensipleri ortaya koyar. Bu Direktif gereğince, Konsey, limit değerleri ve bazı özel kirleticiler için alarm eşik değerlerini belirler.

2003/3/EC Direktifi, 96/62/EC sayılı Direktife uygun olarak uzun vadeli hedeflerin, çevredeki ozon için bilgi eşik değeri ile alarm eşik değeri saptar. Ayrıca, Direktifin diğer amaçları Ortamdaki ozon ve ozon belirtilerinin konsantrasyonlarının ölçülebilmesi için ortak metotlar ve kriterler geliştirmek Ortamdaki ozon seviyesine ilişkin yeterli bilginin edinilmesi ve kamuya duyurulmasının sağlanması Ozon seviyesine göre ortam hava kalitesini iyileştirmek Ozon seviyelerinin azaltılmasında, Üye ülkeler arasındaki işbirliğinin artırılmasını teşvik etmek

2001/744/EC sayılı Komisyon Kararı ile değişikliğe uğradığı şekliyle 1999/30/EC sayılı Havadaki Kükürt dioksit, Azot dioksit, Azot oksitleri, Partikül Madde ve Kurşun Sınır Değerleri ile ilgili Direktif Hava Çerçeve Direktifi altında bir Alt direktif olan bu Direktifin amacı aşağıda sıralanmıştır: İnsan sağlığı ve çevre üzerindeki zararlı etkilerine meydan vermemek, ya da bunları önlemek veya azaltmak amacıyla Dış ortam havasındaki kükürt dioksit, azot dioksit, azot oksitleri, partikül madde ve kurşun (söz konusu kirleticiler) yoğunlukları için sınır değerler ile uyarı/alarm eşiklerini saptamak, Bilinen yöntem ve ölçütler esasına dayanarak söz konusu kirleticilerin yoğunluklarını değerlendirmek, Söz konusu kirleticilerin yoğunlukları hakkında doyurucu bilgi elde etmek ve bu bilginin halkın erişimine açık olmasını sağlamak, İyi olduğu yerde iyi hava kalitesini korumak, başka durumlarda ise kaliteyi iyileştirmek.

Kirleticiler için sınır değerler, bu değerlerin karşılanması gerektiği tarihlerle birlikte belirtilmektedir.. Kirleticilerin Dış ortam havasındaki yoğunluklarının ölçümlenmesi için örnekleme yerleri ile bunların minimum sayıları hakkındaki gerekleri ayrıntılı olarak vermektedir. Dış ortam havasındaki söz konusu kirleticilerin yoğunlukları hakkındaki bilgi kamunun erişimine ve ilgili kuruluşlara sunulmalıdır. Uyarı/alarm eşikleri aşıldığında da, belirli bilgi halkın erişimine sunulmalıdır. Yansıtılan ulusal mevzuatın ihlali durumunda uygulanacak etkili, orantılı ve caydırıcı cezalar saptanmalıdır. Direktif, saptanmış bilginin Komisyona raporlandırılmasına ilişkin koşulları da belirtmektedir.

2000/69/EC sayılı Havadaki Benzen ve Karbon monoksit için Sınır Değerler
Hava Çerçeve Direktifinin Alt direktifi olan bu direktifin amacı: İnsan sağlığı ve çevre üzerindeki zararlı etkilerine meydan vermemek, ya da bunları önlemek veya azaltmak amacıyla Dış ortam havasındaki benzen ve karbon monoksit yoğunlukları için sınır değerler saptamak, Bilinen yöntem ve ölçütler esasına dayanarak bu iki kirleticinin yoğunluklarını değerlendirmek, Bu iki kirleticinin yoğunlukları hakkında doyurucu bilgi elde etmek ve bu bilginin halkın erişimine açık olmasını sağlamak, Benzen ve karbon monoksit bakımından, iyi olduğu yerde iyi hava kalitesini korumak, başka durumlarda ise kaliteyi iyileştirmek.

Hava Çerçeve Direktifinin gerektirdiği gibi, benzen ve karbon monoksit için sınır değerler, bu değerlerin karşılanması gerektiği tarihlerle birlikte belirtilmektedir. Hava Çerçeve Direktifi altında, bölgeler ve yerleşim alanları için alt ve üst değerlendirme eşikleri ortaya konmaktadır. Direktif, söz konusu iki kirleticinin Dış ortam havasındaki yoğunluklarının ölçümlenmesi için örnekleme yerleri ile bunların minimum sayıları hakkındaki gerekleri ayrıntılı olarak vermektedir. Dış ortam havasındaki söz konusu kirleticilerin yoğunlukları hakkındaki bilgi kamunun erişimine ve ilgili kuruluşlara sunulmalıdır. Yansıtılan ulusal mevzuatın ihlali durumunda uygulanacak etkili, orantılı ve caydırıcı cezalar saptanmalıdır.

2001/81/EC sayılı Bazı Atmosfer Kirleticileri için Ulusal Emisyon Tavanı ile ilgili Direktif
Bu Direktif, çevreyi iyileştirmek ve insan sağlığını asidifikasyon, ötrifikasyon ve yeryüzü seviyesindeki ozonun zararlı etkilerinden korumak için asitlendirici ve ötrifikasyona neden olan kirleticiler ile ozon emisyonlarını sınırlandırmayı amaçlamaktadır. Kritik düzey ve yüklerin aşılmaması ile hava kirliliği ile bağlantılı sağlık sorunlarını önlemek gibi uzun vadeli hedeflere doğru yaklaşmayı amaçlamaktadır. Direktif, 5. Çevre Eylem Programı çerçevesinde yapılmış olan çalışmalar sonucu ortaya çıkmış olup, Uzun Menzilli Sınır Ötesi Hava Kirliliği ile ilgili UNCE Konvansiyonu'nda Gothenburg Protokolünün imzalanmasından doğan Topluluk yükümlülüklerinin uygulanmasına yöneliktir.

Ulusal emisyon tavanları, kükürt dioksit, azot oksitleri, uçucu organik bileşikler ve amonyak için belirlenmiştir. Bu ulusal tavanlara, söz konusu dört kirleticinin emisyonlarını giderek düşürecek ulusal programların uygulanmasıyla, 2010 yılına kadar ulaşılması gerekmektedir. Ulusal emisyonların dökümü ve gelecek için tahminleri yıllık olarak hazırlanmalı ve güncelleştirilmelidir.

1999/94/EC sayılı Yeni Binek Otomobillerinin Satışı esnasında Karbondioksit Emisyonu ve Yakıt Tüketimi Konusunda Tüketici Bilgilerinin Hazır Bulundurulması ile ilgili Direktif Bu Direktifin amacı, satılacak ya da kiralanacak olan yeni binek otomobillerindeki yakıt tasarrufu ile karbon dioksit emisyonları hakkındaki bilginin, tüketicilere bilinçli seçim yapabilmeleri için sunulmasını sağlamaktır. Direktif, Kyoto konferansında mütabakata varıldığı üzere, sera etkisi yaratan gazların emisyonunu azaltmayı amaçlayan Komisyon stratejisinin bir parçasıdır. Tüketici bilgilendirme sistemi dört ayrı yöntemden oluşmaktadır: Satış noktasında, her yeni binek otomobili için ya aracın üzerinde ya da yanında yakıt tasarrufu ve CO2 emisyonu ile ilgili bir etiket bulunmalıdır; Yakıt tasarrufu ve CO2 emisyonu hakkında bir rehber kitapçık, görevliler tarafından satış noktasında tüketicye sunulmalıdır; Otomobil galerilerinde yakıt tasarrufu ve CO2 emisyonu hakkında bir ilan asılı olmalıdır; Her tür reklam malzemesi yakıt tasarrufu ve CO2 emisyonu hakkında ayrıntılar içermelidir.

Satış noktasında, her yeni binek otomobili için ya aracın üzerinde ya da yanında yakıt tasarrufu ve CO2 emisyonu ile ilgili bir etiket bulunmalıdır; Yakıt tasarrufu ve CO2 emisyonu hakkında bir rehber kitapçık, görevliler tarafından satış noktasında tüketiciye sunulmalıdır; Otomobil galerilerinde yakıt tasarrufu ve CO2 emisyonu hakkında bir ilan asılı olmalıdır; Her tür reklam malzemesi yakıt tasarrufu ve CO2 emisyonu hakkında ayrıntılar içermelidir.

94/63/EC sayılı Petrolün Depolanmasından Kaynaklanan Uçucu Organik Bileşikler ile ilgili Direktif
94/63/EC sayılı Direktifin amacı, uçucu organik bileşiklerin (VOCs) çevreye emisyonundan doğacak etkiler ile bunun insan sağlığı üzerindeki olası tehlikelerini önlemek veya azaltmaktır. Direktif, petrol ile ilgili işlemler, tesisler, petrolün depolanması için kullanılan kara ve deniz araçları, yüklenmesi ve bir terminalden diğerine taşınması veya bir terminalden servis istasyonuna taşınmasında uygulanmaktadır. Direktif, araçların servis istasyonlarındaki dolum işlemlerinde uygulanmaz.

Uyumlaştırılmış teknik şartnameler aşağıdakilerin tasarımı ve kullanımı için hazırlanmıştır: Depolama tesisleri; Terminallerdeki yükleme ve boşaltma gereçleri; Hareketli konteynerler; Servis istasyonlarında yükleme ve depolama için kullanılan gereçler. Üye Devletler, ülkelerinin sınırları içinde veya insan sağlığı ve çevrenin korunması için bu tür önlemlerin alınmasının gerektiği coğrafik alanlarda, Direktife göre daha sıkı tedbirler koyabilir veya isteyebilirler.

1999/32/EC sayılı Sıvı Yakıtların Kükürt İçeriğinin Azaltılması ile ilgili Direktif
Bu Direktifin amacı, bazı tür sıvı yakıtların yanmasıyla ortaya çıkan kükürt dioksit emisyonlarının azaltılmasıdır. Direktif, deniz gaz yakıtı da dahil olmak üzere, ağır sıvı yakıtlar ve gazyağı için uygulanmaktadır. 1 Ocak 2003 itibarıyla, içinde bulunan kükürt miktarı kütlede 1,0%'in üzerinde olan ağır sıvı yakıtlar kullanılmayacaktır. Temmuz 2000'den itibaren, içinde bulunan kükürt miktarı kütlede 0,2%'yi, 1 Ocak 2008 tarihi itibarıyla da içinde bulunan kükürt miktarı kütlede 0,1%'i aşan gazyağları kullanılamayacaktır.

Bu Direktif, diğer AB mevzuatında belirtilmiş olan kükürt dioksit ile ilgili hava kalite standartlarına uyulduğu takdirde, bu koşulların altına inilmesine izin vermektedir. Bu tür sıvı yakıtların örneklendirilmesi ve analizi ile ilgili koşullar da bu Direktifte belirtilmektedir.

AB Atık Yönetimi Mevzuatı
Çerçeve Mevzuatı Atık Çerçeve Yönergesi Tehlikeli Atıklar Yönergesi Avrupa Atık Kataloğu Özel Atık Akışları Ambalaj ve Ambalaj Atıkları Atık Yağlar Piller ve Aküler PCB/PCT’ler Titanyum Dioksit Endüstriyel Atıklar Atıksu Arıtım Çamuru Hurda Taşıtlar Önerilen Atık Elektrik Elektronik Ekipmanları (AEEE) EEE ile ilgili EEE ile ilgili önerilen Kısıtlamalar Atıkların Taşınması Atıkların Taşınması Yönetmeliği Arıtma & Bertaraf Tesisleri Atık Yakma Düzenli Depolama Uluslararası Anlaşmalar Basel Sözleşmesi

AB ATIK POLİTİKASI Atık Yönetimi için Topluluk Stratejisi atık için oluşturulan “ilkeler hiyerarisi”ni (önleme, geri kazanım ve son olarak güvenli bertaraf etme) onaylayarak, AB atık yönetimi politikasını gözden geçirmekte ve güncellemektedir. Orta vadeli hedef, sadece geri kazanılamayan ve inert atıkların düzenli depolanmasının garanti edilmesini sağlamaktır. AB atık yönetimi politikası ayrıca, yakınlık ve kendine yeterlik ilkelerine dayanmaktadır

ATIK YÖNETİMİ MEVZUATI
75/442/EEC sayılı Atık Çerçeve Direktifi, değiştirilmiş haliyle 2000/532 sayılı Avrupa Atık Kataloğuna İlişkin Komisyon Kararı 91/689/EEC sayılı Tehlikeli Atıklara İlişkin Direktif , değiştirilmiş haliyle 94/62/EC sayılı Ambalajlama ve Ambalaj Atıklarına İlişkin Direktif 2000/76/EC sayılı Atıkların Yakılmasına İlişkin Direktif; 89/369/EEC, 89/429/EEC ve 94/67/EEC sayılı Direktifleri yürürlükten kaldırmaktadır 99/31/EC sayılı Atıkların Düzenli Depolanmasına ilişkin Direktif 86/278/EEC sayılı Atık su Arıtma Çamurlarına İlişkin Direktif 75/439/EEC sayılı Atık Yağlara İlişkin Direktif , 87/101/EEC sayılı Direktif tarafından değiştirilmiş haliyle 96/59/EC sayılı PCB ve PCT Atıklarına İlişkin Direktif 91/157/EEC sayılı Piller ve Akümülatörlere İlişkin Direktif, 98/101/EC sayılı Direktif tarafından değiştirilmiş haliyle 93/86/EC sayılı Pil ve Akümülatörlerin Etiketlenmesine İlişkin Direktif 2000/53/EC sayılı Hurda Taşıtlara İlişkin Direktif Elektrikli ve Elektronik Ekipmanların Atıklarına İlişkin Direktif Teklifi (AEEE) Elektrikli ve Elektronik Ekipmanlarda Belirli Maddelerin Kullanılmasına Getirilen Sınırlamalara İlişkin Direktif Teklifi

75/442/EEC sayılı bir Atık Çerçevesi oluşturan Direktif; 2000/532 sayılı Atık Kataloğuna İlişkin Komisyon Kararı Atık Çerçeve Direktifi, Üye Devletlerin atık üretimini ve zararlarını önlemek veya azaltmak ve atıkların geri dönüşüm, yeniden kullanım veya iyileştirme, veya enerji kaynağı olarak kullanılması yoluyla geri kazanımını teşvik etmek için gerekli tedbirlerin alınmasını gerektirmektedir. Üye Devletler “atıkların insan hayatını tehlikeye atmadan ve çevreye zarar veren yöntemler kullanılmadan geri kazanıldığını veya bertaraf edildiğini garanti altına almak için gerekli tedbirleri” almak zorundadırlar. Bu genel hükmün yerine getirilebilmesi için, Üye Devletlerin atıkların kontrolsüz bertaraf edilmesini yasaklamaları, bertaraf etme donanımları için yeterli ve entegre bir ağ oluşturmaları ve atık yönetimi taslak planları hazırlamaları gerekmektedir. Üye Devletlerin Direktif’in uygulanmasından sorumlu olacak Yetkili Otoriteyi/leri saptaması veya ataması gerekmektedir.

Bertaraf tesisleri ağı, BATNEEC) göz önüne alınarak geliştirilmeli, ve ülkeyi atık bertaraf edilmesinde kendi kendine yeterli konuma getirecek şekilde olmalıdır. Ağ, atıkların en yakın elverişli tesiste bertaraf edilmesini olanaklı kılmalıdır. Atık yönetimi plan(lar)ı, özellikle, geri kazanılacak veya bertaraf edilecek atığın türü, miktarı ve kaynağı; genel teknik koşullar; belirli atıklar için özel ayarlamalar; ve uygun bertaraf etme alanları veya tesisleri ile ilgili olmalıdır. Bu nedenle, planlar, örneğin, atık yönetimini sürdürmek için izin verilmiş doğal veya yasal kişileri, geri kazanım ve bertaraf işlemlerinin tahmini maliyetini, atığın toplanması, sınıflandırılması ve ıslahının verimini artırmayı teşvik edecek tedbirleri kapsayabilir. Atık yönetimi planıyla uyumlu olmayan atıkların taşınmasını engelleyecek önlemler alınabilir.

Atık, Direktif’te dikkatli bir biçimde tanımlanmıştır ve Ek I, 16 atık kategorisi belirlemektedir. Avrupa Atık Kataloğu (EWC) – Atık Çerçeve Direktifi altında atıkların sınıflandırılması için bir sistem – oluşturulmuştur Direktif’in Ek II A’sı bertaraf etme işlemlerini (D1-D15) tanımlamakta, Ek IIB atıkların geri kazanımı işlemlerini (R1-R13) tanımlamaktadır (her iki Ek de, 96/350/EC sayılı Komisyon Kararı ile değiştirilmiş halleriyle).

Bertaraf etme veya geri kazanım işlemlerini sürdüren tüm kuruluşlar, bunun için izin sahibi olmalıdır. Direktif, atık bertaraf etme izninde kapsanacak konuları belirtmektedir. Profesyonel olarak atıkları toplayan veya taşıyan veya başkaları için atıkların bertaraf edilmesini veya geri kazanımını organize eden tüm kuruluş ve girişimler, eğer izne tabi değillerse, yetkili otorite tarafından onaylanmalıdır. Bu paragrafta bahsi geçen tüm kuruluşlar, yetkili otorite tarafından uygun periyodik denetlemeye tabi tutulmalıdır. Bertaraf etme veya geri kazanım işlemlerini yürüten herkesin, atıkların miktarı, doğası, kaynağı vs. ile ilgili kayıt tutması gerekmektedir. Bu kayıtların, talep edilmesi durumunda, yetkili otoriteye sunulması gerekmektedir. Atıkların bertaraf edilmesinin maliyeti “kirleten öder” prensibiyle uyum içinde olmalıdır

91/689/EEC sayılı Tehlikeli Atıklara İlişkin Direktif, 94/31/EC sayılı Direktif tarafından değiştirilmiş haliyle Direktif, tehlikeli atıkların özellikleri göz önünde bulundurularak, Atık Çerçeve Direktifi’ndekilere ek olarak daha sıkı kurallar düzenlemektedir. Atık eğer Tehlikeli Atıklar Listesi’nde ( itibariyle yürürlüğe giren 2000/532/EC sayılı Konsey Kararı) bulunuyorsa, ve eğer Direktif’in Ek III’ ünde listelenen özelliklerden bir ya da birden daha fazlasına sahipse, örn. patlayıcı, yanıcı, tahriş edici, zehirli, kanserojen, vs., “tehlikeli” olarak tanımlanır. Tehlikeli atıkların boşaltıldığı her sahada kayıt edildiğini ve belirlendiğini garanti altına alacak önlemler alınmalıdır. Tehlikeli atıkların farklı kategorilerinin birbirleriyle, veya tehlikeli atıkların tehlikeli olmayanlarla karıştırılması yasaklanmıştır.

Tehlikeli atıkların diğer atıkların, maddeler veya malzemelerle daha önceden karışmış olduğu durumlarda, eğer teknik ve ekonomik olarak mümkünse ve eğer insan sağlığını ve çevreyi korumak için gerekiyorsa, ayrıştırma işlemi gerçekleştirilmelidir. Atık Çerçeve Direktifi altındaki izin, yetkilendirme, kayıt ve denetleme hükümleri Tehlikeli Atıklar Direktifi için de geçerlidir. Rapor tutmada, oluşumundan nihai bertarafa kadar – ara taşınmalar da dahil olmak üzere – “beşikten mezara” yaklaşımı gerekmektedir. Herhangi bir toplama, taşıma veya geçici depolama durumunda, tehlikeli atığın uygun olarak ambalajlanması ve etiketlenmesi gerekmektedir. Tehlikeli atıklar taşınırken, uygun dökümantasyonla birlikte taşınması gerekmektedir. Yetkili Otoritenin tehlikeli atıkların yönetimi için taslak planlar hazırlaması gerekmektedir. Bu planlar, Atık Çerçeve Direktifi’nin gerektirdiği genel atık yönetimi planlarının parçası veya ayrı planlar olabilir ve kamunun erişimine açık olmaları gerekmektedir.

94/62/EC sayılı Ambalajlama ve Ambalaj Atıklarına İlişkin Direktif
Direktif Üye Devletler ile üçüncü ülkelerde çevreye olan etkileri önlemek/azaltmak ve iç pazarın çalışmasını garanti almak için ambalajlama ve ambalaj atıklarının yönetimiyle ilgili ulusal tedbirleri uyumlaştırmayı amaçlamaktadır. Direktif, birincil öncelik olarak, ambalaj atığı üretimini önlemeye, ve ambalaj atığının yeniden kullanımına, geri dönüşümüne ve diğer biçimleriyle geri kazanımına yönelik önlemler belirleyerek, söz konusu atıkların nihai bertarafını azaltmayı hedeflemektedir.

Direktif, AB içinde pazara sunulan tüm ambalaj atıklarına uygulanmaktadır. Üye Devletlerin kullanılmış ambalajların geri dönüşü ve/veya toplanması için, ve toplanan kullanılmış ambalaj atığının yeniden kullanımı veya geri kazanımı için sistemler kurmaları gerekmektedir. Ambalaj atığının geri kazanımı için (ağırlığın %50-65i) ve geri dönüşümü için (ağırlığın %25-45i, her ambalajlama malzemesi için ağırlığın minimum %15i ile) minimum ve maksimum hedefler belirlenmiştir. Ambalajlardaki ağır metallerin konsantrasyonlarının maksimum seviyeleri de ayrıca belirlenmiştir.

Ambalajlama, ambalajın hacminin ve ağırlığının minimizasyonu, ambalaj malzemesinde zehirli ve diğer tehlikeli maddelerin minimizasyonu, ve geri kazanım veya yeniden kullanıma izin verecek şekilde tasarlaması gibi belirli “başlıca hükümleri” karşılamalıdır. 1999/177/EC sayılı Komisyon Kararı ağır metal konsantrasyon seviyeleri ile ilgili olarak plastik kutular ve plastik levhalarda uygulanacak azaltımın koşullarını belirlemektedir. 2001/171/EC sayılı Komisyon Kararı, ağır metal konsantrasyon seviyeleri ile ilgili olarak cam ambalajlarda uygulanacak azaltımın koşullarını belirlemektedir.

97/129/EC sayılı Komisyon Kararı, ambalajlama malzemeleri için bir tanımlama sistemi ortaya koymaktadır. Ambalajlama ve ambalaj atıkları ile ilgili bilgi veritabanının oluşturulması gerekmektedir (bkz. 97/138/EC sayılı Komisyon Kararı), ve ambalaj hakkında geri dönme, toplama ve geri kazanım sistemlerini içeren belirli bilgiler kullanıcılar ve özellikle tüketicilerin elde edebileceği şekilde olmalıdır. 97/622/EC sayılı Komisyon Kararı, Direktif’in uygulanmasına dair Komisyon’a rapor verirken kullanılacak anketi açıklamaktadır. Atık Çerçeve Direktifi altındaki atık yönetimi planları, ambalaj ve ambalaj atıkları yönetimiyle ilgili özel bir bölüm içermelidir.

2000/76/EC sayılı Atıkların Yakılmasına İlişkin Direktif
Amaç, yakma ve birlikte yakmanın çevre üzerindeki olası olumsuz etkilerinin önlenmesi veya azaltılmasıdır. Emisyon sınır değerleri yoluyla atık yakma tesislerine ilişkin katı çalışma kuralları ve teknik hükümleri belirtmektedir. Yakma ve birlikte yakma tesisleri, yakılacak atıkların kategorileri göz önünde bulundurularak, Direktif’in hükümlerini karşılayacak şekilde tasarlanmalı, teçhizatlandırılmalı ve işletilmelidir. Yakma sonucu oluşan artıklar, miktar ve zararlılık bakımından minimuma indirilmeli, elverişli olduğu durumlarda geri dönüştürülmeli, ve AB ve ulusal mevzuata uygun olarak bertaraf edilmelidir.

Tüm yakma ve birlikte yakma tesislerinin çalışması için izne gerek vardır.Yetkili Otorite izinleri periyodik olarak tekrar gözden geçirmeli, ve eğer gerekli ise, izin koşullarını güncellemelidir. İzin, işleme tabi tutulacak atıkların kategorilerini, tesisin toplam atık kapasitesini, ve örnekleme ve denetleme hükümlerini belirtmelidir. Yakma veya birlikte yakma tesislerinin tehlikeli atık yakmak için kullanılacağı durumlarda, izin, işleme tabi tutulabilecek tehlikeli atıkların miktarlarını ve tehlikeli atıklarla ilgili özel koşulları listelemelidir.

Direktif, atıkların tesise nakli ve kabulü ile ilgili uyulması gereken hükümleri belirtmektedir. Minimum işletme koşulları belirtilmiştir ve yakma tesisinin her sırası en az bir ek yakıcıya sahip olmalıdır. 850°C sıcaklığa ulaşılmalı ve %1den fazla halojenize edilmiş organik madde içeren tehlikeli atık yakılacak ise bu sıcaklık 1100°C olmalıdır. Direktif, egzoz gazlarındaki çok sayıdaki kirleten madde için hava emisyon sınır değerlerini belirtmektedir. Egzoz gazlarının temizlenmesinden kaynaklanan atık suyun boşaltılması, Yetkili Otorite tarafından verilecek bir izin gerektirmektedir, ve söz konusu boşaltımlar için emisyon limit değerleri belirtilmiştir. İhtiyati güvenlik hükümleri ve kamunun bilgilendirilmesi hükümleri ile birlikte, örnekleme ve ölçüm standartları da açıklanmıştır.

99/31/EC sayılı Atıkların Düzenli Depolanmasına İlişkin Direktif
Direktif mevcut ve yeni düzenli depolama alanlarının detaylı bir izin prosedürü altında sıkı kontrolünü gerektirmektedir. Depolanan atıkların miktarını azaltmayı ve tüm yaşam döngüleri süresince düzenli depolama alanlarının negatif çevresel etkilerini azaltmayı amaçlamaktadır.

1. Depolama alanlarına giden biyo-ayrışmaya uğrayabilen atıkların azaltımı konusunda uygulamaya konulmak ve tarif edilen hedeflere ulaşmak üzere ulusal strateji oluşturulması (Madde 5) AB metan emisyonlarının azaltılması için biyolojik olarak ayrıştırılabilir atıkların kademeli olarak azaltılması için ulusal bir strateji oluşturmaları gerekmektedir (1995 seviyelerinin, 2006 yılına kadar %75e, 2009’a kadar %50ye ve 2016’ya kadar %35e azaltılması). 2. Depolama alanların bertaraf edilecek atığın türüne göre sınıflandırılması (Madde 4) Düzenli Depolama alanları, tehlikeli atıklar için, tehlikeli olmayan atıklar için veya inert atıklar için olmak üzere sınıflandırılmalıdır. 3. Mevcut depolama alanları için eylem planı hazırlanması (Madde 8, 13 ve 14) 4. Depolama alanların tarif edilen standartlara göre inşaa edilmesi, işletilmesi ve de yerlerinin seçilmesi (Madde 8, 14, EK I)

5. Bazı atıkların depolama alanlarında kabul edilmemesi, ve kabul edilenlerin de tarif edilen ölçütlere (kriterlere) ve prosedürler uygunluğu sağlanması (Madde 5, 6, 11, EK II) Direktif’te verilen, Depolama alanının işletme aşamasında uygulanacak kontrol ve denetleme prosedürleri, kapatma ve sonraki bakım süresince alınacak tedbirleri de içermektedir. 7. depolama alanların işletilmesine ilişkin izinlerin tarif edilen minimum bilgileri içerdiği ve özel koşullara uyulmadığı sürece de verilmemesi sağlanmalı. (Madde 7, 8, 9) Mevcut depolama alanları için özel tedbirler belirtilmiştir. Eğer bu tedbirler izin verilen süre dahilinde karşılanmazsa alan en kısa zamanda kapatılmalıdır. 8. depolama alanı işletmecileri, bertaraf edilen atıkların çeşidi ve miktarları hakkında yılda en az bir kere olmak üzere rapor tutmalı ve istendiğinde yetkili otoritelere sunmalıdır. (Madde 5, 7, 9, 11)

9. Depolama alanı işletmecisinin atıkların bertaraf edilmesi için alacağı ücretin en az alanın inşası ve işletilmesini ile tahmini kapatma ve sonrası bakımını içerecek şekilde olması sağlanmalı (Madde 10) 10. Düzenli depolama ile bertarafın maliyetleri, kapatma ve takip eden 30 yıl boyunca alanın bakımının maliyetini de içermelidir. Faaliyete başlanmadan önce ve sonraki bakım zorunluğu da dahil olmak üzere, şartların yerine getirileceğinin garantisi olarak, işletmeci tarafından, finansal garanti veya benzeri yollarla, gerekli koşullar sağlanmalıdır. 11. Depolama alanı kapatıldıktan sonra işletmeci sahanın bakımından, izlenmesinden ve kontrolünden, yetkili otoritenin gerekli gördüğü süre kadar sorumludur. (Madde 12, 13, EK III)

86/278/EEC sayılı Kanalizasyon Çamuruna İlişkin Direktif
86/278/EEC sayılı Direktif, kanalizasyon çamurunun tarımda kullanılmasını düzenlemektedir. Tarımda kullanılan toprak ve kanalizasyon çamurunun içindeki maksimum ağır metal konsantrasyonları için sınır değerler oluşturmaktadır. Ayrıca, tarım yapılan toprağa yıllık olarak eklenebilecek ağır metallerin azami miktarlarını belirlemektedir. Belirli amaçlar için kullanılan ve/veya belirli zaman sınırları içinde, tarımsal alanda kanalizasyon çamurunun kullanımı yasaklanmıştır.

Direktif, kanalizasyon çamurunun ve üzerinde kullanılacağı toprağın analiz edilmesini gerektirmekte, ve örnekleme ve analiz için belirli prosedürler şart koşmaktadır. Tarımda kullanılmak için üretilen veya sağlanan kanalizasyon çamurunun miktarı, yapısı ve özellikleri ile çamurun nerede kullanılacağı ile ilgili kayıt tutulmalıdır. Üye Devletler, şartlar gerektirdiğinde, Direktif’te belirtilenden daha sıkı tedbirler alabilirler.

75/439/EEC sayılı Atık Yağlara İlişkin Direktif, 87/101/EEC sayılı Direktif ile değiştirilmiş haliyle Atık yağların toplanması, arıtılması, depolanması ve bertaraf edilmesi için uyumlaştırılmış bir sistem yaratmayı amaçlamaktadır. En yüksek öncelik, atık yağların yeniden üretim yoluyla işleme tabi tutulmasına verilmiştir. Sonraki öncelik, yakıt olarak veya enerji geri kazanım operasyonlarında kullanılmalarıdır. Atık yağlar geri dönüştürülmediği veya yakılmadığı durumlarda, kontrollü olarak, ya güvenli bir şekilde yok edilmeli veya depolanmalı ya da atılmalıdır. Atık yağların, suya ve drenaj sistemlerine boşaltılması yasaklanmıştır. atık yağların toprağa bırakılması, atık yağın işlenmesinden kaynaklanan kalıntıların kontrolsüz boşaltımı, ve ulusal sınırları aşan hava kirliliğine yol açacak biçimde atık yağ işlenmesi yasaklanmıştır.

Atık yağların güvenli bir şekilde toplanmasını ve bertaraf edilmesini garanti altına almaları gerekmektedir. Atık yağları toplayanlar Yetkili Otorite tarafından kayda tabi tutulmalı ve uygun olarak denetlenmelidirler. Atık yağları bertaraf edenler izne tabi tutulmalıdırlar. Tüm kayıtlar talep edilmesi halinde Yetkili Otoriteye ulaştırmaları gerekmektedir. Direktif, atıkları toplama ve bertaraf etmenin geri kazanılamayan maliyeti için Üye Devletlerin tazmin etmelerine izin vermektedir. Bu tazminatların kirleten öder prensibiyle uyumlu olması gerekmekte olup, hiçbir haksız rekabete neden olmamalı veya atık yağ ürünlerinin ticaretinde yapay oluşumlara yol açmamalıdır. Direktif, atık yağların yeniden üretildiği veya yakıt olarak kullanıldığı durumlar için belirli hükümler belirtmektedir. Özellikle, yeniden üretilen veya yakıt olarak kullanılan atık yağlar 50ppm den fazla PCB/PCT içermemelidir

96/59/EC sayılı PCB/PCT’lere İlişkin Direktif
96/59/EC sayılı Konsey Direktifi, çevrenin poliklorlu bifenil ve poliklorlu terfenillerden (PCB/PCTler) arındırılmasını, ve 2010 yılının sonuna kadar bunları içeren ekipmanın temizlenmesini amaçlamaktadır. Kullanılmış PCB/PCTlerin bertaraf edildiğini ve PCB/PCT içeren ekipmanın temizlendiğini veya en kısa zamanda bertaraf edildiğini garanti altına almak için gerekli tedbirleri alması gerekmektedir. PCB/PCT içeren ekipmanlar etiketlenmeli ve 5dm3den fazla PCB/PCT içeren ekipmanların envanteri çıkarılmalıdır. Kullanılmış PCB/PCTler ve PCB/PCT içeren ekipmanlar en kısa zamanda temizleme/bertaraf etme işlemleri için lisanslı girişimlere taşınmalıdır. Direktif temizleme/bertaraf etme işlemlerinin koşullarını belirtmektedir. Söz konusu işlemleri gerçekleştiren girişimlerin, Atık Çerçeve Direktifi ile uyumlu olarak lisanslandırılmaları gerekmektedir.

2001/68/EC sayılı Komisyon Kararı, PCB lerin ölçümleri için iki referans yöntem oluşturmaktadır. Envanterlenmiş ekipmanın ve içerilen PCB/PCTnin temizlenmesi ve/veya bertaraf edilmesi için planlar hazırlamalı ve envanter hükümlerine tabi olmayan ekipmanların toplanması ve bertaraf edilmesi için taslak planlar hazırlamalıdır. PCB/PCT ler ayrıca, 76/769/EEC sayılı bazı tehlikeli madde ve bileşiklerin pazarlanması ve kullanımına getirilen sınırlamalara ilişkin Direktif ile düzenlenmektedir

91/157/EEC sayılı Piller ve Akümülatörlere İlişkin Direktif, 93/86/EEC ve 98/101/EC sayılı Direktifler tarafından değiştirilmiştir Belirli miktarlarda civa, kadmiyum veya kurşun içeren kullanılmış pillerin ve akümülatörlerin geri kazanım veya bertaraf etmek amacıyla evlerden toplanmasını garanti altına almak için Atık Çerçeve Direktifine uygun olarak yapılır. 93/86/EEC sayılı Direktif, piller ve akümülatörlerin, ve uygun olması durumunda bunları içeren gereçlerin ayrı toplanmaları/geri dönüştürülmeleri ve ağır metal içeriklerini belirten özel bir sembolle işaretlenmeleri gerektirmektedir. Ayrı toplamanın verimli organizasyonunu garanti altına almak için, bir depozit sistemi kurulabilir. Geri dönüşümü teşvik eden ekonomik araçlara izin verilmiştir. Ancak bu araçlar, ilgili taraflara danışıldıktan sonra işlerlik kazanmalı ve haksız rekabete neden olmamalıdırlar.

Direktif, ağırlığının %0.0005’inden fazla civa içeren piller ve akümülatörlerin pazarlanmasını yasaklamaktadır. Bu yasak, söz konusu pil ve akümülatörlerin içinde bulunduğu araç gereçleri de kapsar, ancak ağırlığının %2’sinden fazla civa içermemek şartıyla saat pillerini ve pilleri kapsamaz. Üye Devletlerin, geliştirilmiş pillerin ve akümülatörlerin pazarlanmasını teşvik etmek, evsel atıklarla birlikte bertaraf edilen pil ve akümülatörlerin sayısını azaltmak, ve piller ile akümülatörlerin içindeki tehlikeli maddelerin azaltılmasına yönelik araştırmaları teşvik etmek, piller ve akümülatörlerdeki ağır metal içeriğini azaltmak için özel programlar hazırlamaları gerekmektedir. Piller ile ilgili yeni bir direktife ilişkin görüşmeler sürmektedir. Bu, Üye Devletlerin 2004 yılı sonuna kadar kullanılmış pillerin %75’ini ayrı toplamasını gerektirebilir, pillerin ağırlığının %55’ini geri dönüştürmek için bağlayıcı olmayan hedefler koyabilir, ve 2008 yılı itibariyle nikel-kadmiyum pillerini yasaklayabilir. Türkiye bu tekliflerin gelişimini, özellikle (tartışmaları takiben değişebilecek) teklif edilmiş hedefleri takip etmelidir.

2000/53/EC sayılı Hurda Taşıtlara İlişkin Direktif
Direktifin teknik gereksinimleri ile uyum içinde işleme tesislerinin sağlanması için doğrudan sorumluluğu taşıyanların belirlenmesi Mevcut sorunlar ve kaynaklar hakkında genel bir değerlendirmenin yapılması, yani münferit bertaraf edilen ömrünü tamamlamış araçların ve kullanılmış olan yedek parçaların miktarı, araçların sökülmesi, öğütücü, motor gibi mevcut işleme tesislerinin sayısı, ve uygulanabilir mevcut yetkilendirme planları ile araçların üretici/dağıtıcıları ve bunların ilgili piyasa paylarına ilişkin bir fizibilite hazırlanması Merkezi ve bölgesel/yerel seviyede mevcut atık planlamasının düzenlenmesi. Devlet Taşıt üreticileri ve malzeme ve ekipman üreticilerini teşvik ederek Ömrünü tamamlamış taşıtların demontaj, yeniden kullanım, yeniden kazanım ve geri kazanım işlemlerini kolaylaştıracak şekilde tasarım ve üretim yapılmasını sağlamak zorundadır AB üyeliği sürecinde ise bünyesinde ağır metal bileşenleri içeren araçların pazarlanmasını yasaklanması

Araba üreticilerinin/dağıtıcılarının ÖTT’lerın toplanması için sistemler kurması Bütün ÖTT’ ler yetkili işleme tesislerine gönderilmesi sağlanması Devlet, imha sertifikasının sağlanması üzerine ticaret sicilinden silinmesi ile ilgili bir sistem oluşturması Üreticilerin, ücretsiz geri alma” prensibinin uygulanması için gereken maliyetlerin hepsini veya önemli bir kısmını karşılamaları , ÖTT’ lerin geri alımı ve işlenmesi ile ilgili maliyetlerin finanse edilmesi için kısa ve uzun vadeli stratejilerin geliştirilmesi Diğer üye ülkelerde yayınlanan İmha sertifikası tanınmasının sağlanması amacıyla diğer üye ülkeler ile yapısal irtibatların kurulması.

Araba üreticilerinin/dağıtıcılarının ÖTT’lerin işlenmesi için sistemler kurması ÖTT Toplama/işleme tesislerinin yetkilendirilmesi ve kontrolü için bir sistemin kurulması. işlenmesi için bir izin sisteminin geliştirilmesi ve bu tür durumlarda sertifikalı çevre yönetim sistemlerinin teşvik edilerek (madde 6) İşlemden önce kullanım ömrünü tamamlamış taşıtların depolama (Geçici depolama dahil) alanları, İşlem alanları, Kullanım ömrünü tamamlamış taşıtların temizlenmesine yönelik işlem operasyonları, Geri dönüşümü geliştirmek için işlem operasyonları, Depolama işlemleri, Sırasında Çevresel etkilerin azaltılması için belirli prosedürleri izlemesinin sağlanması Bir ÖTT’nin son sahibinin, sadece, imha sertifikasının sunulması şartıyla kayıttan silebileceğinin ve bu tür sertifikaların, ÖTT’nin yetkili bir toplama/işleme tesisine transfer edilmesi durumunda verilmesinin sağlanması (madde 5)

Yeniden kullanım/geri kazanım hedeflerine ulaşılmasının sağlanması için doğrudan sorumluluğu taşıyanların belirlenmesi yeniden kullanım/geri kazanım hedeflerinin ülke koşullarına ve üyelik durumuna göre belirlenmesi Araba üreticileri/dağıtıcıları, markete sürülen her tip yeni taşıt için taşıt söküm bilgilerini sağlaması. Parça ve malzeme kodlama standartlarını sağlamak için 2003/138/EC nolu kararı kodlama standartlarını dikkate alması Taşıt üreticileri ve markete sürenler, muhtemel müşterilerin kullanım ömrünü tamamlamış taşıtların çevreye duyarlı işlemi hakkında bilgiler yayınlaması ÖTT sisteminin genel kamuya tanıtılması için kamu kampanyalar yapılması 2001/753/EC’ Kararının da verilen anket formatı kullanılarak direktifin uygulanması hakkındaki rapor hazırlanması

Elektrikli ve Elektronik Ekipmanların atıklarına (AEEE) İlişkin Direktif
Direktif’in temel hedefleri, AEEE’nin mevcut yönetiminden kaynaklanan kirlenmeye karşı toprağı, suyu ve havayı korumak, bertaraf edilmesi gereken atıkların oluşumundan kaçınmak ve AEE’nin zararlılığını azaltmaktır AEEE’nin ayrı toplanmasına, AEEE’nin işleme tabi tutulmasına ve atığın geri kazanımı konusunda ulaşılacak hedefler: Üreticiler, kendi ürünlerinin atık yönetiminin belirli kademelerinin sorumluluğunu alacaklardır. Ekonomik işletmecilerin mali sorumluluğu, aynı zamanda ekipmanların evlerden bedelsiz olarak geri verilmesini olanaklı kılmalıdır.

AEEE’nin ayrı toplanması, kullanıcıların kendi elektrikli ve elektronik ekipmanlarını geri verebilecekleri şekilde garanti altına alınmalıdır. Üreticilerin, AEEE’ lerin işleme tabi tutulmaları ve yeniden kullanılmaları/geri dönüştürülmelerini garanti altına almak için sistemler kurulacaktır İşleme tabi tutma tesislerinin onaylanması gerekir. Yeniden kullanım, AEEE’ lerin geri dönüştürülmeleri ve enerji geri kazanımı için hedefler belirlenmiştir. Ekipmanların etiketlenmesi ve üreticilerin, ekipmanların içerikleri hakkında geri dönüştürücüleri bilgilendirmeleri gerekir. Pazara sunulan, toplanan ve geri dönüştürülen elektrikli ve elektronik ekipmanların miktarları (sayılar ve ağırlık olarak) hakkında Komisyon’a yıllık bilgi sağlamaları gerekecektir.

Elektrikli ve Elektronik Ekipmanlarda Belirli Maddelerin Kullanılmasına Getirilen Sınırlamalara İlişkin Direktif Direktif, elektrikli ve elektronik ekipmanlarda belirli tehlikeli maddelerin kullanılmasını sınırlandırarak, ve elektrikli ve elektronik ekipman atıklarının çevreci bir şekilde geri kazanımına ve bertaraf edilmesine katkıda bulunmayı amaçlamıştır Ocak 2008 itibariyle, AEEE taslak Direktifi’nin Ek IA’sında verilen belirli türdeki ekipmanlarda kurşun, civa, kadmiyum, hekzavalent kromiyum, poliborminli bifeniller (PBB) ve poliborminli difenil eter (PBDE) kullanımının yerini diğer maddelerin almasını gerektirecektir.

Su Kalitesi Mevzuatı Su Çerçeve Direktifi (SÇD) İçme Suyu Direktifi
Kullanıma ile ilgili Su Kalitesi Nokta Kaynak Kontrolleri Atıksu Standartları Yayılma Kaynağı Emisyon Kontrolleri Kalite Hedefleri

Su Çerçeve Direktifi (SÇD)
Su kalitesi ve miktarı Yüzey ve yer altı suları Emisyonlar için ‘Bileşik yaklaşım’ Akarsu havzası idaresi

Direktif’in kapsamlı amacı, yüzey sularını, geçiş bölgelerindeki suları, kıyı sularını ve yeraltı sularını korumak için bir çerçeve oluşturmak ve: Tatlı su ekosistemlerinin ve su ihtiyaçlarıyla alakalı olarak tatlı su ekosistemlerine bağlı olan karasal ekosistemlerin kötüleşmesini engellemek, bunları korumak ve statülerini iyileştirmek; belirli bir mühlete kadar tüm sular için “iyi statü” elde etmek; emisyonların kontrolü için, emisyon sınır değerleri ve kalite standartlarının “birleştirilmiş yaklaşım ”ını uygulamaktadır; akarsu havzalarındaki suları yönetmek; su kullanımı maliyetinin tamamını geri almak; su yönetimine vatandaşların katılımını sağlamak; seller ve kuraklıkların etkilerinin hafifletilmesine katkıda bulunmaktır.

Kullanma ile İlgili Su Kalitesi
Yüzme suları Direktifi3 (76/160/EEC) Yeraltı suları2 (80/68/EEC) Balık üretimine elverişli sular2 (78/659/EEC) Kabukluların yaşadığı sular2 (79/923/EEC) İçme suyu olarak yüzey suları1 (75/440/EEC) Bilgi alışverişi1 (77/795/EEC) Analiz1 (79/869/EEC) Tehlikeli maddeler2 ve kardeş direktifleri (76/464/EEC) IPPC (96/61/EC)

Nokta Kaynak Kontrolleri
Kentsel atık sular (91/271/EEC) Titanyum Dioksit (92/112/EEC) Tehlikeli maddeler ve kardeş direktifleri (76/464/EEC) Nitratlar (91/676/EEC) IPPC (96/61/EC)

Yayılma Kaynağı Emisyon Kontrolleri
Bitki Koruyan Ürünler (91/414/EC) Tehlikeli Maddeler ve İlaçların Pazarlanması ve Kullanımı (76/769/EEC ve değişiklikler) Biosidler (98/8/EC

İçme Suyu Direktifi 98/83/EC
Yönergenin temel amaçları İnsani tüketim amaçlı suyun, herhangi bir kirlenme sonucu insan sağlığını olumsuz yönde etkilemesine karşın korunması insani tüketim amaçlı suyun sağlığa yararlı ve temiz olmasının sağlanması Yönergenin Ana Gereksinimleri 1. İnsani tüketim amaçlı su için kalite parametrelerin ve değerlerinin oluşturulması ile ilgili yükümlülükler. 2. Madde 5’e göre oluşturulan su kalitesi parametre değerlerini karşılaması gereken uygulama noktalarının belirlenmesine ilişkin yükümlülük. (Madde 6) 3. İnsani tüketim amaçlı suların kalitesini ülke çapında düzenli izlenmesine (Madde 7) ve raporların düzenli yayınlanması dahil tüketiciye güncel ve uygun bilgilerin sağlanmasına ve istendiğinde Komisyona iletilmesine (Madde 13) yönelik yükümlülük.

4. Suyun kalitesini korumak için gerekli onarıcı önlemlerin sağlanmasına, insan sağlığına potansiyel tehlike içeren suların kullanımının engellenmesine ve tüketicinin bilgilendirilmesine ilişkin yükümlülükler (Madde 8, 3 ve 13) 5. İnsani tüketim amaçlı suyun üretilmesi veya dağıtımı için kullanılan maddeler veya materyallerin insan sağlığının korunmasına yönelik güvenceye alınmasına dair yükümlülük

6. Yatay mevzuatın işletilmesi için gereksinimler: Gıda üretiminde suyun kullanımı (Madde 2.1b) Su dağıtım firmaların kullanacağı ürün ve maddelerin insan sağlığını korunmasına yönelik güvenceye alınması (Madde 10) Üretici ve dağıtımcı tarafında uygulanan içme suyu kalite kontrolü (Madde 7) Üretici tarafından uygulanan içme suyu kalitesinin izlenmesi (Madde 7) Yeraltı ve yüzeysel su kaynaklarının korunması, halkın bilgilendirilmesini sağlayan önlemler (Madde 3.3) Radyoaktivite parametrelerin oluşturulması ve kontrolü

91/271/EEC sayılı Kentsel Atık Suların Arıtılmasına İlişkin Direktif, 98/15/EC sayılı Direktif ile değişikliğe uğradığı haliyle Direktif Kentsel Atık Suyun kanalizasyonlardan toplanması, arıtılması ve boşaltılması; ve Belirli endüstriyel sektörlerden kaynaklanan biyolojik olarak ayrıştırılabilir atık suyun arıtılması ve boşaltımı. hakkındadır

1. Hassas bölgelerin tek tek mi yoksa tamamının hassa bölge olarak mı tanımlanacağı karalaştırılmalıdır, (Madde 5 (8)). 2. Nüfusu 2000 veya daha fazla olan yerleşimlerin kentsel atıksu toplama sistemine sahip olmasının temin edilmesi, (Madde 3). 3. Nüfusu 2000 veya daha fazla olan yerleşimlerin toplama sistemlerine giden kentsel atıksuyun deşarjdan once ikincil ya da eşdeğeri arıtmaya tabi tutulmasının temin edilmesi, (Madde 4). 4. Ek II’de verilen kriterlere gore hassas bölgelerin belirlenmesi (Madde 5 (1)). 5. Nüfusu veya daha fazla olan ve hassas bölgelerde yerlan yerleşimlerin toplama sistemlerine giden kentsel atıksuyun deşarjdan once daha sıkı arıtıma tabi tutulmasının ve deşarjın azot ve fosforla ilgili standartlara uymasının temin edilmesi, (Ek I, Tab. 2).

6. Nüfusu 2000 veya daha az olan yerleşimlerin toplama sistemlerine giden kentsel atıksuyun deşarjdan once uygun bir arıtıma tabi tutulmasının temin edilmesi, (Made 7). 7. Kentsel atıksu arıtma tesislerinin normal yerel iklim şartlarında yeterli performansı gösterebilmesi için tasarlanmasının, inşa edilmesinin, işletilmesinin ve bakımının yapılmasının sağlanması, (Madde 10). 8. Kentsel atıksu arıtma tesislerinden kaynaklanan çamurun bertaraf prosedürlerinin, deşarj edilen atıksuyun ve ilgili alıcı suların izlenmesinin temin edilmesi (Madde 14 ve 15).

9. Endüstriyel atıksuların toplama sistemine ve kentsel atıksu arıtma tesisine deşarjı (Madde 11), kentsel atıksu arıtma tesislerinden deşarjların (Madde 12) ve kentsel atıksu arıtma tesislerindeki arıtma çamurunun bertarafı öncesinde ilgili idare tarafından özel izne ve/veya düzenlemeye tabi olmasının temin edilmesi, 10. Belirtilen endüstri sektörlerine ait, kentsel atıksu arıtma tesisine verilemeyen, biyolojik olarak parçalanabilir endüstriyel atıksuyun alıcı sulara deşarjından once ilgili idare tarafından özel izinle ve/veya düzenlemelerle belirtilen deşarj şartlarına uygun olmasının temin edilmesi, (Madde 13)

91/676/EEC sayılı Suların Tarımsal Kaynaklı Nitratların Neden Olduğu Kirliliğe Karşı Korunmasına İlişkin Direktif Nitrat Direktifi’nin hedefi, tarımsal faaliyetlerden kaynaklanan nitratlar nedeniyle suyun kirlenmesini azaltmak ve engellemektir. Bu tür kirlilikten etkilenmekte olan ya da etkilenebilecek suların saptanması ve bu sulara boşaldığı bilinen tüm arazilere ait bölgelerin hassas bölge olarak belirlenmeleri gerekmektedir. Hassas bölgeler için eylem planları hazırlanmalı ve uygulanmalıdır. Eylem planları, her yıl uygulanabilecek maksimum gübreleme miktarını da içeren zorunlu önlemler içermektedir.

Çiftçiler tarafından gönüllü olarak uygulanacak İyi Tarımsal Uygulama Kuralları oluşturmalı ve eğer gerekli ise sözü geçen kuralları tanıtacak programlar geliştirmelidir. Direktif, yüzey sularındaki ve yer altı sularındaki nitratlar ile yüzey sularına katılan nitratlar nedeniyle ötrifikasyonun çoğalmasından kaynaklanan zararların izlenmesini de gerektirmektedir.

76/464/EEC sayılı Tehlikeli Maddelerin AB Sularına Dökülmesinden Kaynaklanan Kirlenmeye İlişkin Direktif (ve kardeş direktifler) Birliğin 76/464/EEC sayı 4 May 1976 tarihli, sucul çevrelere deşarj edilen bazı tehlikeli maddelerin yarattığı kirliliğe ilişkin yönergesi (90/656/EEC, 91/692/EEC ile düzeltilen); Birliğin 82/176/EEC sayı 22 Mart 1982 tarihli klor-alkali elektroliz endüstrisinden civa deşarjlarının sınır değerleri ve kalite hedefleri ile ilgili yönergesi (90/656/EEC, 91/692/EEC ile düzeltilen); Birliğin 83/513/EEC sayı 26 Eylül 1983 tarihli kadmiyum deşarjlarının sınır değerleri ve kalite hedeflerine ilişkin yönergesi (90/656/EEC, 91/692/EEC ile düzeltilen);

Kardeş Direktifler Birliğin 84/156/EEC sayı 8 Mart 1984 tarihli klor-alkali elektroliz endüstrisi dışında civa deşarjlarının sınır değerleri ve kalite hedeflerine ilişkin yönergesi (90/656/EEC, 91/692/EEC ile düzeltilen); Birliğin 84/491/EEC sayı 9 Ekim 1984 tarihli hexachlorocyclohexane deşarjlarının sınır değerleri ve kalite hedeflerine ilişkin yönergesi (90/656/EEC, 91/692/EEC ile düzeltilen); Birliğin 86/280/EEC sayı 12 Haziran 1986 tarihli, 76/464/EEC sayılı yönergenin ekindeki liste 1de yeralan bazı tehlikeli maddelerin deşarjlarının sınır değerleri ile kalite hedeflerine ait yönerge (88/347/EEC, 90/415/EEC, 90/656/EEC, 91/692/EEC ile düzeltilen).

Tehlikeli maddelerle ilgili Yönergelerin 2 ana amacı yüzeysel suların Liste 1 de yeralan tehlikeli maddelerle kirlenmesini engellemek ve bu suların aşağıdakiler ile Liste 2’deki tehlikeli maddelerce kirletilmesini azaltmaktır: salınım limit değerlerinin ortaya konulması, çevresel kalite hedeflerinin ve ulusal standartların uygulanması, deşarjlar için zaman-sınırlı izinlerin verilmesi, önleme programları ile beraber yaptırım izlemenin de uygulanması. Sulardaki tehlikeli maddelerle ilgili önlemlerin uygulanmasında yeni AB düzenlemesinin getirdiği su politikası için çerçeve oluşturan 2000/60/EC sayılı direktifi ve 96/61/EC IPPC hakkındaki yönergesinin uygulamalarıuygun şekilde göz önünde bulundurulacaktır.

76/160/EEC sayılı Yüzme Sularının Kalitesine İlişkin Direktif
Amaç Çevre ve halk sağlığını korumak için kıyılardaki deniz suyu ve tatlı yüzey sularının kalitesinin temin edilmesi. Rekreasyon amaçlı sularda su kalitesi için parametrelerin belirlenmesi, denetim sisteminin, izleme sıklık ve kapsamının oluşturulması ve halkın bilgilendirilmesinin sağlanması. Avrupa Komisyonuna Raporların teslim edilmesidir.

1. Rekreasyon amaçlı su kullanımına uygun alanların belirlenmesi, (Madde 1). 2. Doğada rekreasyon amaçlı kullanıma uygun suların kalite gereksinmelerinin belirlenmesi (Madde 2,3,4,7 ve 12). 3. Rekreasyon amaçlı suların bulunduğu alanlarda su kalitesinin düzenli olarak denetlenmesinin sağlanması, denetimlerin minimum sıklığının ve kapsamının belirlenmesi, su kalitesi parametrelerinin ölçüm yöntemlerinin koşullarının belirlenmesi (Madde 5 ve 6). 4. rekreasyon amaçlı suların düzeli denetiminin temini ve düzenli aralıklarla raporların hazırlanması (Madde 13). 5. Rekreasyon amaçlı suların kalite standartlarına uyulmadığı durumlarda nedenlerinin araştırılması ve iyileştirme önlemlerinin alınması

75/440/EEC sayılı İçme Suyu Elde Etmek Amacıyla Ayrılmış Yüzey Sularının Kalite Standartlarını Saptayan Direktif, 79/869/EEC sayılı Direktif ile değiştirilmiş haliyle Direktif, içme suyu elde etmek için kullanılan veya kullanılması düşünülen yüzey sularının arıtma sonrası belirli kalite gereklerinin yerine getirilmesini garanti altına alarak insan sağlığını korumayı amaçlar. Sözü geçen yüzey suyu kalite ve gerekli arıtma standartlarına bağlı olarak değerlendirilmeli ve üç kategoriden birisine uygun olarak sınıflandırılmalıdır. Direktif, bağlayıcı olmayan “rehber” değerler ve bağlayıcı olan “zorunlu” değerler bildirmektedir. Üye Devletler daha sıkı standartlar belirleyebilirler.

Yüzey sularının kalitesi denetlenmeli ve asgari kalite standartları ile uyumluluğunu garanti altına alacak önlemler alınmalıdır. Bu nedenle söz konusu suların kalitesini iyileştirecek bir eylem planı hazırlanmalıdır Bu Direktif, 2007 tarihinde Su Çerçeve Direktifi’ne katılacak ve yürürlükten kalkacaktır. 95/337/EC sayılı Karar ile değiştirilmiş haliyle su sektöründeki direktifler ile alakalı anketler ile ilgili olan 92/446/EEC sayılı Komisyon Kararı, uzman yetkilinin toplaması gerekecek olan bilgi çeşitlerini belirtmektedir.

79/869/EEC sayılı İçme Sularının Örnekleme ve Analiz Sıklıkları ile Ölçüm Metotlarını İçeren Direktifleri Bu Direktif yukarıdaki 75/440/EEC sayılı Direktif ile bağlı olarak okunmalıdır. 75/440/EEC sayılı Direktif’in Ek II’ sinde listelenen parametreler için örnekleme ve analiz metotlarını belirtir. Üye Devletler belirtilmiş olan ölçüm metotlarını kullanmaya yönlendirilmektedirler. Örnekleme ve analiz sıklığı, belirtilen kriterler karşılanmadıkça Direktif’te belirtilen yıllık asgari sıklıktan az olmamalıdır. Bu Direktif, 2007 tarihinde Su Çerçeve Direktifi’ne katılacak ve yürürlükten kalkacaktır.

80/68/EEC sayılı Bazı Tehlikeli Atıklar Nedeniyle Yeraltı Sularının Kirlenmesini Önlemeye İlişkin Direktif Yer altı suların korunması ile ilgili yönergenin temel amaçları aşağıdaki gibidir : Liste I ve Liste II’de yer alan maddeler ile yer altı suların kirlenmesinin engellenmesi. Meydana gelmiş kirliliğin yaratacağı etkilerin engellenmesi veya azaltılması Direktif, izole ikametgahlardan kaynaklanan konutsal boşaltımlara; belirlenmiş tehlikeli maddeleri çok az miktar ve konsantrasyonlarda içeren boşaltımlara; ve radyoaktif madde içeren boşaltımlara uygulanmaz.

1. Liste I’de yer alan maddelerin doğrudan deşarjının yasaklanması ve dolaylı deşarjların da engellnemsi (Madde 4, 1. Fıkra). Yer altı sularına doğrudan veya dolaylı olarak Liste II’de yer alan maddelerin deşarjının sınırlandırılması. (Madde 5) 2. Yer altı suyuna yapay yeniden doldurmaların düzenlenmesi (Madde 6) ve 3. Yer altı suyunda Liste I ve Liste II’de yer alan maddelerin izlenmesi.

Liste I maddelerinin tüm endirekt boşaltımları ile Liste II maddelerinin tüm doğrudan ve dolaylı boşaltımları ön yetkilendirilmeye tabi olmalıdır.Yetkili otorite, boşaltımın izne uygun olduğunu izlemeli ve yeraltı sularına boşaltımın etkilerini denetlemelidir. Liste I maddelerinin tüm boşaltımları, Liste II maddelerinin tüm doğrudan boşaltımları ve yeraltı suyu yönetimi amaçlı tüm yapay yeniden dolumları yetkilendirmesinin bir envanteri tutulmalıdır. Üye Devletler, Direktif’ te belirtilenlerden daha sıkı önlemler alabilirler. Bu Direktif, 2013 yılında Su Çerçeve Direktifi’ne katılacak ve yürürlükten kaldırılacaktır.

79/923/EEC sayılı Kabuklu Canlıların Yaşadıkları Suların Kalite Kıstaslarına İlişkin Direktif
Direktif, kabuklu canlıların yaşadıkları suların kalitesiyle ilgilenmektedir. Üye Devletler tarafından, elde edilen yenilebilir ürünlerin kalitesini korumak amacıyla, kabuklu canlıların yaşamını desteklemek için korunmaya ve geliştirilmeye ihtiyaç duyan olarak belirtilen kıyısal ve tuzlu sulara uygulanır. Direktif, belirtilmiş suların karşılaması gereken su kalitesi standartları için “rehber” değerler ve “zorunlu” değerler ortaya koymaktadır. Üye Devletler belirtilmiş suların kalitesini denetlemeli ve asgari kalite standartları ile uyumlu olduğunu garanti edecek önlemleri almalıdır. Üye Devletler, Direktif’te belirtilenden daha sıkı standartlar kabul edebilirler. Direktif ayrıca, analiz metotlarını ve asgari örnekleme sıklıklarını da açıklamaktadır. Bu Direktif, 2013 yılında Su Çerçeve Direktifi’ne katılacak ve yürürlükten kalkacaktır.

Üye Devletler belirtilmiş suların kalitesini denetlemeli ve asgari kalite standartları ile uyumlu olduğunu garanti edecek önlemleri almalıdır. Üye Devletler, Direktif’te belirtilenden daha sıkı standartlar kabul edebilirler. Direktif ayrıca, analiz metotlarını ve asgari örnekleme sıklıklarını da açıklamaktadır. Bu Direktif, 2013 yılında Su Çerçeve Direktifi’ne katılacak ve yürürlükten kalkacaktır.

78/659/EEC sayılı Balık Hayatını Koruyacak Tatlı Su Kalitesine İlişkin Direktif
Direktif’in amacı, belirli balık türlerini barındıran veya, kirlilik azaltılır ya da yok edilir ise barındırabilecek akar ya da durgun suların kalitesini korumak ve iyileştirmektir. Balık çiftçiliği amaçlı kullanılan doğal veya yapay havuzlar Direktif’in ilgilendiği alan dışındadır. Balık hayatını desteklemek için korunması veya iyileştirilmesi gereken olarak belirlenmiş sular, alabalık ve sazan suları olarak alt birimlere bölünmelidir.

Direktif, belirlenmiş suların karşılaması gereken su kalitesi standartları için “rehber” değerler ve “zorunlu” değerler ortaya koymaktadır. Üye Devletler bu suların kalitesini denetlemeli ve asgari kalite standartları ile uyumlu olduğunu garanti edecek önlemleri almalıdır. Üye Devletler, Direktif’te belirtilenden daha sıkı standartlar kabul edebilirler. Direktif ayrıca, analiz metotlarını ve asgari örnekleme sıklıklarını da açıklamaktadır. Bu Direktif, 2013 yılında Su Çerçvce Direktifi’ne katılacak ve yürürlükten kalkacaktır.

ENDÜSTRİYEL KİRLİLİK KONTROLÜ MEVZUATI
Büyük Yakma Tesislerinden Havaya Verilen Emisyonlara İlişkin Direktif: 88/609/EEC, 94/66/EC sayılı Direktif ile değiştirilmiş haliyle Büyük Yakma Tesislerinden Havaya Verilen Belirli Kirletici Emisyonlarının Sınırlandırılmasına İlişkin Yeni Direktif: 2001/80/EC Entegre Kirliliği Önleme ve Kontrol Direktifi: 96/61/EC (Tehlikeli Madde İçeren Kazaların Kontrolüne İlişkin Seveso II Direktifi: 96/82/EC Uçucu Organik Bileşiklere İlişkin Direktif: 1999/13/EC

Genel Politikalar 1980lerden önce, endüstriyel donanımlarla ilgili hiçbir önemli AB mevzuatı bulunmamaktaydı. Konsey endüstriyel tesislerden kaynaklanan hava kirliliğinin önlenmesiyle ilgili 84/360/EEC sayılı Direktif’i kabul etti. Direktif hava kirliliğinin azaltılmasında sadece sınırlı bir etkiye sahipti. Bunu takiben Konsey, özellikle büyük yakma üniteli fabrikalardan kaynaklanan emisyonları azaltmayı amaçlayan yeni bir Direktif (88/609/EEC) kabul etmiştir. Direktif, 50MW veya fazla termal girdili yeni ve mevcut büyük yakma tesisleri (BYT ler) uygulanmaktadır.

Genel Politikalar Mevcut fabrikalarla ilgili olarak, Direktif SO2 ve nitrojen oksitler için ulusal tavan emisyon değerleri bildirmiştir.1980 yılını temel alarak Üye Devletler, BYT lerden kaynaklanan sülfür dioksit emisyonlarını 2003 yılına kadar üç aşamada ve nitrojen oksit emisyonlarını 1998 yılına kadar iki aşamada azaltmak zorunda idiler. Yakın zamanda kabul edilmiş olan yeni BYT Direktifi (2001/80/EC), yeni BYT ler için daha katı emisyon limit değerleri getirmiştir ve mevcut BYF lerin de daha katı bu limitlere 2008 yılına kadar uymalarını gerek koşmuştur. 96/61/EC sayılı entegre kirliliği önleme ve kontrol Direktifi (EKÖK), 5. ÇEP’ in bir sonucu olarak kabul edilmiştir, EKÖK daha geniş çaplı, daha çok kirleten faaliyetlere uygulanmaktadır ve söz konusu donanımlar için izin verme sistemindeki temel bir değişikliği temsil etmektedir.

Genel Politikalar EKÖK Direktifi endüstriyel kirlenmenin entegre kontrolünün kaynağında yapılmasını gerektiren tek AB mevzuatıdır. Havaya, suya ve toprağa atıklar da dahil olmak üzere emisyonlar için, entegre bir yöntem izlenmelidir. EKÖK Direktifi’nin kendisi emisyon limit değerleri (ELDl eri) belirlememekte, ancak diğer AB mevzuatında bildirilmiş olan (Direktif’in Ek II’ si ilgili AB mevzuatını listelemektedir) ELD leri uygulamaktadır. Bu ELD lerin minimum gerekler olduğunun göz önünde bulundurulması önemlidir- mevcut en iyi teknikler (BAT) ve yerel koşullar gerekli kılıyorsa daha sıkı limitler yükümlülük olarak belirtilebilir. EKÖK Direktifi’nin uygulanmasına yardımcı olunması için, Komisyon Direktif tarafından kapsanan sektörlerin her biri için BAT’ı nelerin oluşturduğuna dair bir seri rehber doküman hazırlanmasına katkıda bulunmaktadır. Bu BAT referans dokümanlarının (BREF ler) bir kısmı hali hazırda yayınlanmıştır ve kalan BREF ler için çalışma sürdürülmektedir.

Genel Politikalar Seveso II Direktifi (96/82/EC) 1996 yılında kabul edilmiştir ve 82/501/EEC sayılı Direktif’in yerini almıştır. Seveso II Direktifi adını alan bu direktif, tehlikeli maddeler içeren büyük endüstriyel kazaların önlenmesine yönelik çeşitli kontrol yükümlülükleri getirmiştir. Söz konusu donanımların güvenlik raporları ve acil durum planları oluşturmaları gerekmektedir. Belirli faaliyetlerde ve donanımlarda organik çözücülerin kullanılması uçucu organik bileşiklerden (UOB ler) kaynaklanan emisyonlara neden olmaktadır. Üye Devletler, UOB lerin emisyonlarıyla ilgili Uzun-menzilli Sınırötesi Hava Kirliliğine İlişkin Sözleşme’ye (1979) taraftırlar. 1999/13/EC sayılı Direktif, bu Protokol’ün gereklerinin yerine getirilmesi için kabul edilmiştir. Değişik faaliyetler için eşik ve limit değerler belirlenmiştir.

88/609/EEC sayılı Büyük Yakma Tesislerinden Havaya Verilen Emisyonlara İlişkin Direktif, 94/66/EC sayılı Direktif ile değiştirilmiş haliyle Direktif, 50MW veya daha fazla termal girişli tüm büyük yakma tesislerine (BYTler), kullanılan yakıt tipi ne olursa olsun-katı, sıvı veya gaz- uygulanmaktadır. Direktif’in amacı, “mevcut” fabrikalardan kaynaklanan sülfür dioksit ve nitrojen oksitlerin yıllık emisyonlarını dereceli olrak azaltmak, ve “yeni” fabrikalardan kaynaklanan belirli kirleticiler için limit değerler bildirmektir. BYTler şunlar olabilir: Elektrik üreten fabrikalar Isı üreten fabrikalar Kombine ısı ve elektrik üreten fabrikalar Rafineriler Yüksek fırınlı çelik fabrikaları Diğer çelik fabrikaları ve balık yemi endüstrileri, büyük kesim evleri, içki fabrikaları gibi ısı üreten diğer yakma fabrikaları.

2001/80/EC sayılı Büyük Yakma Tesislerinden Havaya Verilen Bazı Kirletici Emisyonlarının Sınırlandırılmasına İlişkin Direktif Direktif, 50MW veya daha fazla termal girişli tüm büyük yakma üniteli fabrikalara (BYT ler) uygulanmaktadır. Direktif, sadece enerji üretimi için tasarlanmış BYT lere; imalat işlemlerinde yakmanın ürünlerini direk olarak kullananlar hariç tutularak uygulanmaktadır. Direktif, dizel, petrol ve gaz motoruyla veya kıyıdan açıktaki gaz türbinleriyle veya 27 Kasım 2002 tarihinden önce lisanslandırılmış gaz türbinleriyle çalışan fabrikalara uygulanmamaktadır.

88/609/EEC sayılı Direktif’ten sonraki temel gelişmeler şunlardır: “Yeni” fabrikalar için daha katı emisyon limitleri “Mevcut” fabrikaların bu daha katı emisyon limit değerlerine 1 Ocak 2008 tarihi itibariyle uyum sağlamış olmaları Yerel katı yakıt ve yerel linyit kullanan BYT’ler için daha önceden mümkün olan azaltmanın kaldırılması 88/609/EEC sayılı Direktif’in 27 Kasım 2002 tarihinden itibaren yürürlükten kaldırılması

96/61/EC sayılı Entegre Kirliliği Önleme ve Kontrol Direktifi
Direktif’in amacı, Ek I’ de listelenmiş olan faaliyetlerden kaynaklanan kirliliğin entegre olarak önlenmesi ve kontrolünün sağlanmasıdır. Entegre sistemin amacı havaya, suya ve toprağa (atıklarda dahil olmak üzere) emisyonların önlenmesi veya azaltılması ve böylelikle çevrenin bir bütün olarak yüksek seviyede korunmasının sağlanmasıdır. Genel prensipler, kirliliğin önlenmesi, atıkların en aza indirilmesi, enerji ve su dahil kaynakların verimli kulanılması, kazaların önlenmesi ve bölgede bulunan tesisler faaliyetlerini sona erdirdikleri zaman bölgenin eski haline dönebilmesidir. Direktif, Ek I’ de listelenmiş tüm faaliyetlerin 2007’den önce entegre izin almak için başvuruda bulunmalarını gerektirmektedir (yeni donanımlar için entegre izin hemen gerekmektedir).

Listelenmiş faaliyet grupları şunlardır:
Büyük yakma tesisleri dahil enerji endüstrisi Metallerin üretimi ve işlenmesi Mineral endüstrisi Kimyasal endüstrisi Belirli atık yakma fabrikaları ve atıkların depolanması dahil atık yönetimi Kağıt hamuru ve kağıt üreten fabrikalar Belirli tekstil fabrikaları (örn. ağartma ve boyama) Belirli post ve deri tabaklama fabrikaları Belirli kesim evleri Hayvan ölülerinin ve hayvan atıklarının bertaraf edilmesi/geri dönüştürülmesi için belirli tesisler Belirli domuz ve kümes hayvanı çiftlikleri Uçucu çözücüler kullanan belirli donanımlar Yakma veya grafitleme yolu ile karbon veya elektrografit üretimi için tesisler

Entegre İzin İzinlerle ientegre yöntemler kullanılmalıdır. Entegre izin şunlarla ilgilidir: tesisler ve faaliyetleri ham maddeler ve kimyasallar, su ve enerji (girdiler) gibi kaynakların kullanımı havaya, suya veya toprağa verilen emisyonların kaynağı atık üretimi (mümkün olan durumlarda geri dönüşüm yoluyla atıkların en aza indirilmesi) gürültü ve vibrasyon kazaların önlenmesi tesis alanının koşulları emisyonların önlenmesi/azaltılması için düşünülen teknoloji ve diğer teknikler İç denetim ( ekipmanının verimliliğinin, her türlü atığın azaltılmasında kullanılan ekipmanın ve emisyonların izlenmesi) faaliyet durduğunda iyileştirme işlemleri dahil alınacak tedbirler

Mevcut En İyi Teknikler
Direktif, çok dikkatle tanımlanmış olan Mevcut En İyi Tekniklerin (BAT) kullanılmasını emretmektedir. “Teknikler” hem kulanılan teknolojiyi hem de tesislerin nasıl tasarlanacağını, inşaa edileceğini, bakımının yapılacağını, işletileceğini ve kapatılacağını kapsamaktadır. İzin herhangi bir tekniğin ve belirli teknolojinin kullanılmasını emredemez. İzin, BAT’ a göre, özellikle Ek III’ de listelenmiş olan kirletenler için emisyon limit değerleri koyabilir. AB, değişik endüstri sektörleri için AB BAT referans dokümanları geliştirme safhasındadır ve bunlar EKÖK izinleri için koşullar saptanırken göz önüne alınmalıdır.

Düzenli denetimler izinlerin düzenli olarak gözden geçirilmesi ve güncellenmesi işletmeler için tüm değişikliklerin rapor edilmesi ve yetkililer için önemli değişiklikler durumunda izinlerin güncellenmesi zorunlulukları uygulamalara, izinlere ve denetleme sonuçlarına kamu erişimi izinlerde saptanmış olan emisyon limit değerleri hakkında AB’nin bilgilendirilmesi büyük kaynakların neden olduğu kirlilik (sınır ötesi kirlilik) hakkında komşu devletlerle görüş alış verişinde bulunmak

96/82/EC sayılı Tehlikeli Maddeler İçeren Büyük Kazaların Sebebiyet Verdiği Zararların Kontrolüne İlişkin 2003/105/ EC Direktifi ile Değiştirilmiş Bu Direktif, birinci “Seveso” Direktifi’nin yerini almış ve gayri resmi olarak “Seveso II” veya COMAH Direktifi olarak isimlendirilmiştir. Direktif tehlikeli maddeler içeren büyük kazaların önlenmesini ve tutarlı ve verimli bir şekilde yüksek seviyeli korumayı garanti altına alacak şekilde insan ve çevre için sonuçlarını sınırlandırmayı amaçlamaktadır.

Direktif, büyük kaza zararları vermeye neden olabilecek miktarlarda belirli tehlikeli maddelerin bulunduğu kuruluşlara uygulanmaktadır. Directives, iki-seviyeli bir yöntem izlemektedir; yani Ek I’de belirtilmiş her madde için iki farklı sınırlandırıcı nicelik mevcuttur (eşik değerleri), bir alt seviye ve bir de üst seviye. Bir kuruluşta bulunan maddelerin niceliği arttıkça, o kuruluşun neden olduğu zararın da arttığı varsayılmaktadır. Buna bağlı olarak, Direktif üst seviyeli kuruluşlara, alt seviyeli kuruluşlardan daha çok zorunluluk yüklemektedir.

Büyük endüstriyel kazaları önlemek için sistem kurulması; Büyük endüstriyel kaza riskini, bulundukları yer ve kullandıkları tehlikeli maddeler nedeniyle, arttıran tesislerin veya tesis gruplarının tanımlanması kayıt, altına alınarak Avrupa Komisyonuna bildirilmesi (Madde 8) yetkili otoriteye destek verecek teknik destek kurumlarının kurulması (Madde 16) Direktifte yer alan yükümlülüklerin işletme sahipleri tarafında yerine getirilmesinin sağlanması. Direktifin hükümlerine uymayan tesislerin çalışmalarının yasaklanması (Madde 17) İşletme sahiplerinin, yetkili otorite tarafından konan yasaklara karşı gelmesi durumunda mahkemede yargılanmalarının sağlanması) Ücretlendirme politikaları

Yetkili otoritelerce Domino etkileri dikkate alınarak, büyük endüstriyel kazaları engellemek ve etkilerini en aza indirgemek için gereken önlemlere ilişkin bilgi sağlamaları ( (Madde 5, 6, 7, 9, 10 ve 11) ve diğer işletmeler ile bilgi alışverişinde bulunma Güvenlik Raporu (Madde 9 ve Ek II ve III) Yetkili otorite tarafından büyük endüstriyel kazaların önlenmesi politikasının hazırlanması ve uygulanması (Madde 7 ve 10, ve EK III) Yukarıda bahsedilen politikaların ve planların gözden geçirilmesi ve revize edilmesi (Madde 9, 10 ve 11)

Büyük endüstriyel kaza sırasında uygulanacak tesis dışı acil durum planlarının hazırlanması, gözden geçirilmesi, test edilmesi ve revize edilmesi. (Madde 11 ve EK IV) Halkın direktifin uygulanmasına ilişkin gizlilik gerektiren belirli bilgiler dışında bilgilere erişebiliyor olmasının sağlanması(Maddeler 11, 13 ve 20) Büyük kaza etkilerine maruz kalacak bireylere ve diğer üye ülkelere güvenlik önlemleri ve prosedürleri konularında bilgi sağlanması, (Madde 13 ve EK V) ÇED bağlantısının kurulması

Arazi kullanım ve diğer ilgili politikalarda büyük endüstriyel kazalara karşı koruma ile ilgili hedeflerin dikkate alınmasının sağlanması, ve bu politikaların uygulanmasını kolaylaştıracak destek prosedürlerin oluşturulması. (Madde 12) Detaylı bilgileri bulacağınız adres

1999/13/EC sayılı Bazı Eylem ve İşletmelerde Kullanılan Organik Çözücülerin Sebep Olduğu Uçucu Organik Bileşenlerin Emisyonlarının Sınırlandırılmasına İlişkin Direktif Direktif’in amacı, UOB lerin çevreye, özellikle havaya, emisyonlarının doğrudan ve dolaylı etkilerinin ve insan sağlığına olası risklerinin önlenmesi veya azaltılmasıdır. Direktif, belirli tehlikeli maddelerin kullanımını kaldırmak ve Ek I’ de listelenmiş olan diğer belirli faaliyetlerden kaynaklanan UOB lerin emisyonlarını, eğer UOB lerin kullanımı Ek II A’ daki eşik değerleri aşıyor ise, azaltmayı amaçlamaktadır.

İşletmecilerin yükümlülükleri şunlardır:
En tehlikeli maddelerin (mutajen, kanserojen, zehirli) yerlerine mümkün olduğunca başkalarının kullanılması Havaya emisyon (atık gazlar) limit değerleri, kaçak emisyonlar ve toplam emisyonlar (Ek II A) Emisyon limit değerlerinin belirli durumlarda (Ek II B) değiştirilmesinin azaltılması planları Çözücü yönetimi planları hazırlanması (Ek III) Emisyonların denetlenmesi

AB Çevre Müktesebatı Dr. Zeynep Yöntem.

Benzer bir sunumlar

... konulu sunumlar: "AB Çevre Müktesebatı Dr. Zeynep Yöntem."— Sunum transkripti:

Benzer bir sunumlar

Proje hakkında

Geri bildirim

Giriş

Sosyal ağ üzerinden giriş yapmak:

AB Çevre Müktesebatı Dr. Zeynep Yöntem.

Benzer bir sunumlar

... konulu sunumlar: "AB Çevre Müktesebatı Dr. Zeynep Yöntem."— Sunum transkripti:

Benzer bir sunumlar

Proje hakkında

Geri bildirim