SAĞLIK HİZMETLERİNDE ÖRGÜTLENME
Sağlık Hizmetlerini Örgütlemede İlkeler (1) 1- Örgütlenme köyde ve kentte herkese gereksindikleri hizmeti götürecek şekilde planlanmalıdır. 2- Sağlık hizmetleri tabandan tavana doğru örgütlenmelidir (1.,2.,3. basamak..) 3- Her ülke kendi olanaklarına göre bir örgüt modeli geliştirmelidir. 4- Ayakta ve hastanede tedavi hizmetleri bir bütün olarak düzenlenmelidir.
Sağlık Hizmetlerini Örgütlemede İlkeler (2) 5- Koruyucu ve tedavi edici sağlık hizmetleri entegre olmalıdır. 6- Sağlık hizmetleri bir ekip hizmeti olarak örgütlenmelidir. 7- Sağlık personelinin denetimi ve hizmet içi eğitimi hizmetin bir parçası olarak planlanmalı ve uygulanmalıdır. 8- Sağlık hizmetleri halkın kullanabileceği şekilde planlanmalıdır(ücret, mesafe vb).
Türkiye’de Sağlık Hizmetleri Sağlık Bakanlığının kuruluşu 3 Mayıs 1920 TBMM’nin ilk Sağlık Bakanı Dr. Adnan Adıvar T.C.Hükümetinin ilk Sağlık Bakanı Refik Saydam (1923-1937)
Dr.Refik Saydam Dönemi (1923-1937) Koruyucu sağlık hizmetlerine ağırlık verdi Dikey(vertikal) örgütler kurdu : sıtma, trahom, frengi-lepra savaş örgütleri Nümune Hastaneleri kurdu (Ankara, Sivas, İstanbul, Erzurum, Diyarbakır) Koruyucu hizmetlerde çalışmayı özendirdi.
Sağlık örgütlenmesinde gelişmeler 1923-1961 Hükümet Tabipliği (il-ilçe bazında örgütlenme) 1945 Özel İdare hastanelerinin devletleştirilmesi 1946 SSK çıkarıldı (1952 sağlık hizmetleri) 1950’ler ilçelerde Sağlık Merkezleri 1952 AÇS (Ana Çocuk Sağlığı merkezleri kurulmaya başlandı) 1961 Sağlık Hizmetlerinin Sosyalleştirilmesi
224 sayılı Sağlık Hizmetlerinin Sosyalleştirilmesi Kanunu (1961) Nüfus esasına göre örgütlenme (2000-2500 kişiye Sağlık Evi; 5000-10000 kişiye Sağlık Ocağı; 50-100 bin kişiye Bölge Hastanesi; Sağlık Grup Başkanlığı; Koruyucu ve tedavi edici hizmetlerin bir arada (entegre) sunulması Köyleri de kapsayan, herkese eşit hizmet (kadın ve çocuklara öncelikler = risk yaklaşımı) Ekip hizmeti; katılımcılık