Ramazan ve Bayram

Ramazan Ramazan Allah’a yakınlaşmak için yegane bir zaman. Allah dünyada kendisi ve insanlar arasına perdeler koymuş. Bu perdeleri açmak ve aşmak, Allah’a yakınlaşmak, onu hissetmek için de Oruç gibi ibadetleri aracı kılmış. Ramazanda ise kapısını tamamen açarak insanın kalbine (ruhuna) ilahi ilhamların gelmesini kolaylaştırmış. Rüyaları ise Peygamberimiz ile buluşma yeri kılmış.

Perdeleri Aşmak İnsanın Ruh (Kalp), Nefs, Akıl ve vücut gibi bileşenleri vardır. Allah insan ruhuna yaratılışta nurdan bir parça yerleştirmiş. Dolayısıyla insan nuru Allah’a ulaşmakta bir anahtar. İnsan nurunun Allah’a ulaşmakta bir anahtar görevini yerine getirmesi için İnsan Nefsinin terbiye edilmesi yani dünyevi zevklerden uzaklaştırılması gerekir. Bunu yapmanın bir yolu da ORUÇ tutmaktır.

Oruç Oruç ile ruhun insan üzerindeki gücü artar. Allah ve peygamberimize olan sevgi de insan ruhunu asıl görevine yönlendirir. Ramazan boyunca adım adım Allah’a yaklaşmak amaçtır. Bunu başarmanın yolu Allah’ı Aşk derecesinde sevmektir. Sevince de yakınlık artar. Ancak Allah sonsuzdur. İnsan ne kadar yakınlaşsa da hala gidecek bir yolu vardır. Ramazan ise insanı dünyevi hayattan uzaklaştırmak bu aşkı yaşamak için bir fırsattır. Ramazan sonunda Allah’a yakınlık sağlanır. Bu mutluluk zamanına BAYRAM denir.

İnsan Huzurlu ve Mutlu Olmak İster Allah’a yakın olmadan insan huzurlu ve mutlu olamaz. Allah bilgisine sahip olmak 3 aşamadır. İlmen (İlm-ül) Yakın Aynen (Ayn-ül) Yakın Hakkel (Hakk-ul)Yakın

Yakın Olmak Bir kimseye Van da bir göl olduğu, suyunun sodalı ve yüzölçümü nün 3.713 km² olduğu söylense bu kişinin bu bilgisine ilmen yakın denir. Bu kişi Van’a gitse bu gölü bizzat görse bu bilgiye aynen yakın denir. Bu kişi gölün içine girse sodalı suyunu bizzat hissetse bu bilgiye ise hakkel yakın denir. İnsanın hayat yolcuğunun amacı bu aşamalardan geçerek hakikat bilgilerini dünyada elde etmektir.

Allah’a Yakınlaşmak İçin Farzları yerine getirmek, Peygamberimizin sünnetleri takip etmek, Günahlardan uzak durmak, Tefekkür etmek (Düşünmek), Allah’ı zikretmek : Namaz kılmak, Kuran okumak, ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH diyerek zikretmek …

Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, Allah,Allah, …

Acz, Fakr, Şefkat, Tefekkür yolu

Aczimizi Kabul Edelim İnsanın Allah karşısında aciz olduğunu bilmesi, kabul etmesi ve bunu ilan etmesi gerekir. İnsanın yaşaması tam bir mucizedir. İnsan yemeden, içmeden ve nefes almadan yaşayamaz. Bu nimetlerin yokluğunda insanın yapacak bir şeyi yoktur. Gözle görülmeyen bir bakteri veya bir virüs insanı al-aşağı edebilmektedir. Hayat zaten kısadır ve insan ölümlüdür.

Fakrımızı Kabul Edelim İnsan aslında kocaman bir “Hiç” tir. Allah insanı yaratmıştır. İnsan Allah’ın kendisine verdiği değer kadardır. Kendisi Allah’ın izin verdikleri dışında hiçbir şey yapamaz. Her şeyin sahibi Allah’tır. İnsan bir Hiç yani Fakr olduğunu kabul etmelidir. Bu idrakle de olayların altında ezilmekten daha kolay kurtulur. Artık her bir lâtifesi “Mevlâ görelim neyler neylerse güzel eyler” der; olayların yıldırıcı baskısından kurtulur. Her şey Onunsa eline geçenler de Onundur. Sonucuna razı olduğu bir çalışmadır artık onunkisi, sonu kanaat olan...

Şefkat - Şevk Karşılıksız iyiliği hayata aksettirmektir şefkat. “Allah sana nasıl iyilik ettiyse sen de öyle iyilik et!”. Şefkat, affedebilmektir. Şevk, ümitsizliğe düşmeme, paniğe kapılmama ve falso endişesiyle yaşamama demektir. Bu manâ iledir ki o, acz ve fakrın ayrı bir yönünü teşkil eder.

Şükretmek Şükür, Cenab-ı Hakk’ın verdiği nimetlere insanın bir cevabıdır. Hayatımızın, yediğimiz içtiğimiz şeylerin, malımızın ve yakınlarımızın varlığından dolayı Allah’a şükretmeyi bilmek gerekir.

Tefekkür Tefekkür, insanın aklını kullanarak hayatı anlamaya çalışmasıdır. Bazen insanın bir saati, tefekkür sayesinde senelerce ibadete denk hale gelebilmektedir. Tefekkür: Kişinin kendi nefsinin ve yaratıcının sırlarına erebilmesi için, iç dünyasına eğilerek derin düşünceye dalması, yaratılışın ve yaratılmışın üzerinde gönül gözüyle düşünerek yaratıcıya yönelmesi - gönülle düşünüş.

Tefekkür Etmek Kur’ân-ı Kerîm’de hep düşünmeye atıf vardır: “Düşünmezler mi?”, “Akletmezler mi?’’ “Biz düşünsünler diye...” Düşünebilmek, bizi diğer canlılardan ayıran bir özelliğimiz olmakla da kalmıyor; doğru düşünme metotlarını kullanan fert Allah’a da yaklaşıyor; imanı güçleniyor. İmanı güçlendikçe tefekkür ufku daha da genişliyor. Tefekkür ufku daha da genişledikçe imanı daha da kuvvetleniyor. Böylece bir birlerini güçlendirerek ilerliyorlar. Tefekkürle her an Cenab-ı Hakkın huzurunda olduğunun farkındalığını yaşayan fert, başkalarının teveccühlerine tenezzül edemez. Yaptığı her işini Allah rızası için yapanın çevresindekilerden karşılık beklentisi de kaybolur.  Her yerde Allah’ın isimlerinin yansımalarını görür. İmanı güçlendikçe de olaylar onu yıldırmaz hatta daha da güçlü kılar.

Acz, fakr, şefkat, tefekkür edebilen insan, kâinatı daha geniş bir perspektiften algılamaya başlar.

GÜNEŞ DÜNYA