Laura Mulvey’nin Kadının Sinemadaki Temsiline Yaklaşımı ‘Görsel Haz ve Anlatı Sineması’(1975)
Film bizi nasıl büyüler? Filmler bizi tabii ki imgeler ve görüntüler aracılığıyla büyüler; bir başka deyişle bu görüntüler ile duygularımız aracılığıyla bağlantı kurarız. Mulvey, psikanalitik teoriyi kullanıyor ve bu yaklaşımı kullanarak, filmin bizi büyülemesini mümkün kılan, film dışında bireysel öznenin (seyircinin) zaten etkilemekte olan hangi modellerin işlerlikte olduğunu anlamaya çalışıyor.
Sinema ve Haz Hollywood/anadamar/anlatı sineması görsel hazzı yönlendiriyor. Erotik olanı egemen ataerkil düzenin dili içinde kodluyor. Skofili: bakmaktan doğan haz (Sigmund Freud, 1905, ‘Three Essays’ içinde)
Görüntü ya da İmge olarak Kadın... Kadın bir imge (ya da görüntü) iken, erkek bakışın taşıyıcısıdır. Bakıştaki haz; aktif/erkek ve pasif/kadın arasındaki ayrıma dayanır. Kadın, bakılmak için-miş gibidir... Mesela bir filmde kadının görsel varlığı, filmin öykü akışını dahi durdurabilir... Kadının görsel varlığı ile erotik seyir imkanı doğduğunda, bu erotik seyir/tatmin uğruna filmin öykü akışı durur.
Görüntü ya da İmge olarak Kadın... Kadın, hem perdedeki öykünün karakterleri için hem de salondaki seyirci için erotik nesne (fantazi nesnesi) olarak işlev görür. seyirci, kendini baş erkek karakterle (kahramanla) özdeşleştirir, çünkü film seyirciyi öyle yönlendirir. ana erkek karakterin (kahramanın)
Seyircinin konumu Anlatı sinemasında, yani ‘anadamar sinemada’ kameranın konumu, karakterlerin bakışı vs. Seyirciyi ‘bakılan’ değil, ‘bakan’ konumuna yerleştirir. Seyirci, erkek kahramanla özdeşleştirir, onun bakışından bakar; seyirci kadın da olsa. Bu nedenle, bu bakışı ve ondan doğan hazzı bozmak gerekir diyor Mulvey.