Önce Mektep vardı

O dönem, toprakları bundan kat be kat büyükken devletin. Ve o kat be kat topraklarda laik anlayışla yönetilen tek bir lise yokken, önce Mektep vardı, sadece Mektep vardı.

Sonra. Ülkenin çağdaş bir parlamentosu yokken ortada. Tüm millet ve zümrelerin temsil edildiği, sözünü söylediği ve dinlediği bir Meclis yokken, önce Mektep vardı, sadece Mektep vardı.

Türkü, Yahudisi, Kürdü, Rumu, Ermenisi, Sırpı, Karadağlısı, Bulgarı, Arabı, Çerkesi, Arnavutu, Lazı, Ulahı birarada okuyup, birarada oynadığı, birarada konuşup, birarada dinlediği.

Sonra. Ülkenin henüz bir anayasası bile yokken ortada. Milletler ve zümreler kendi kendilerini kadim dini yasalarla yönetirlerken Saray’dan sallanan parmağın altında, önce Mektep vardı, sadece Mektep vardı.

Hiçbir millete mensup insanın diğer milletlerden insanların ayağına basmadan, hakkına ve hukukuna saygı göstererek okuduğu, yaşadığı.

Sonra. Bu ülkede asker sınıfı dışında insanların okuyup, dünyalarını büyüteceği tek bir sivil Üniversite bile yokken, önce Mektep vardı. Sadece Mektep vardı.

Mezunları üniversite tahsili yapmış sayılan. Bir dönemler kendi içinde üniversitesi bile olan, kendi Müdürünü o üniversitenin rektörü bilen.

Sonra. Bu topraklarda henüz demokrasi anlayışı yerleşmemişken, Cumhuriyet bir Batı icadı sayılırken bu Doğu ülkesinde, önce Mektep vardı, sadece Mektep vardı.

Sonra. Sonra zamanlar değişti. Devrimler oldu. Harfler, serpuşlar, takvimler değişti. Mektebin adı değişti.

Partiler kuruldu, partiler kapandı. İhtilaller oldu, ihtilalciler oldu. Çoğaldı her şey. İnsanlar, dünyalar, partiler, görüşler, kurumlar, kuruluşlar ve de Galatasaray.

Bazı şeyler değişti. Okunan yıllar, okuyan öğrenciler, okunan dersler, okutan hocalar. Lise’yi Lise yapan değerler ve teamüller. Bir şey, sadece bir şey. Lise’nin ana ocak olması değişmedi. Orada duruyor hâlâ o ana ocak. Yıkılmadı.

Kendinden çıkanları seyrediyor. Çocuklarını seyrediyor. Sizleri, bizleri, kendinden doğan Galatasaray kurumlarını izliyor. O kurumların başlarında bulunan birbirleriyle çekişen çocuklarını seyrediyor.

O kurumların başında bulunan çocuklarının ana ocağının üzerine başka bir bina kurma çabalarını izliyor.

Kendinden doğan kurumların başlarında bulunanların her hal ve şartta öne geçmek telaşıyla herkesi, hatta Mektebi bile arkasında bırakma gayretini seyrediyor.

Kendilerini Mektebin önüne atanların, arkada kalan herkese sadece ve sadece kendi sırtlarının görülmesi özgürlüğünü vermeye çalışmalarını seyrediyor. Mektebe sırt verenlere sırtını dönmüş olan çocuklarını seyrediyor.

Seyrediyor Mektep tüm olup biteni. Galatasaray terbiyesi içinde üzülerek seyrediyor.

Ama biz seyretmeyeceğiz. O ana ocaktan yetişmiş çocuklar olarak Mektebi arka plana atmak isteyenlerin gayretlerini seyretmeyeceğiz.

Mektebi arka plana atmak isteyenlerin Galatasaray protokolünü değiştirmelerine Galatasaray terbiyesi içinde karşı çıkıyoruz.