Berlin Konferansı Sonrası Berlin Konferansı’nda ele alınan konularda yeterli gelişmeler sağlanamadı. Bu arada İsviçre’nin sürekli çabaları gözlenmekte.İsviçre’deki ilk çaba 1876 yılında İsviçre Federal Çalışma Yasası ile başlıyor. İsviçre Federal Çalışma Yasası, uluslararası sosyal politika ihtiyacını ve sosyal politikanın uluslararası boyutunun tanımlanması gereğini ifade ediyor. İsviçre’nin 1896-1899 yılları arasında uluslararası mevzuat çalışmaları konusunda diğer ülkelerle sürekli teması var.

İşçilerin Korunması Uluslararası Kongresi (Zürih-1897) Berlin’de alınan kararların uygulamaya geçirilememesine yönelik olarak işçilerin toplanma kararını aldıkları kongredir. İş sürelerinin düzenlenmesi, Pazar gününün tatil olarak kabul edilmesi ve kadın ve çocukların korunması konularında ilke kararları alındı Kongrenin düzenlemesinde İsviçre’nin önemli bir rolü olduğu söylenebilir.

Çalışma Mevzuatı Uluslararası Kongresi (Paris-1900) En önemli ikinci konferans. Çok sayıda delegasyon ve akademisyenin katılımıyla toplandı İşçilerin Yasal Korunması Uluslararası Derneği kuruldu. Uluslararası Çalışma Ofisi’nin kurulması kararı alındı. (İlk kez organizasyon kurulması kararı ve buna ilişkin plan ve statülerin hazırlanması) İş sürelerinin sınırlandırılması, gece çalışma yasağı ve iş teftişi konularında ilke kararları alındı

Uluslararası Çalışma Ofisi 1.Mayıs.1901’de Basel’de çalışmalara başladı Bilimsel çalışmalar yapmakla görevli idi. Hükümetlerin katkıları ile çalışıyordu. İşçilerin Yasal Korunması Uluslararası Derneği Eylül 1901’de çalışmalara başladı Dernek ilk sözleşmelerin hazırlıklarına da bu tarihte başladı

İlk Uluslararası Sözleşmeler İlk sözleşmeler 26.Eylül.1906’da kabul edildi. İlk uluslararası sözleşme; Sanayide istihdam edilen kadınların gece çalışmasının yasaklanması sözleşmesi:Gece çalışması tüm kadınlara yasaklandı. Günlük çalışma süresi 10 saat ile sınırlandı. Diğer sözleşme ile kibrit sanayinde beyaz fosfor kullanımı yasaklandı İlk sözleşme 13, diğer sözleşme 7 ülke tarafından onaylandı Onaylama süreci parlamentolarca kabul ile gerçekleşti Ülkeler artık hukuki yükümlük altına girmeyi kabullenmiş oldular.

I.DÜNYA SAVAŞI YILLARI Uluslararası düzenlemelerin durduğu yıllardır Düzenlemelerin ikili antlaşmalar ile yürütülmeye çalışıldığı bir dönemdir Uluslararası düzenlemelerin yetersizliğine karşın ulusal düzenlemelerde kadın, genç ve çocukların ağır işlerde ve gece çalıştırmalarına ilişkin düzenlemeler yapılmıştır.

Versay Antlaşması(28.Haziran.1919) I.Dünya Savaşının sonunu belirleyen antlaşmadır. Almanya ile itilaf devletleri arasında imzalanmıştır Antlaşma ile Milletler Cemiyeti ve Uluslararası Çalışma Örgütü kuruldu. Antlaşmanın 13.maddesi daha sonra ILO anayasası olacak kurucu metindir

VERSAY ANTLAŞMASI 13.BÖLÜM -EMEK Emek bir mal ya da ticari bir meta değildir Örgütlenme hakkı Uygun bir yaşam düzeyinin karşılığı olan ücret ödenmesi Tüm ülkelerde 8 saatlik işgünü ve 48 saatlik iş haftasının hedef olarak alınması Pazar gününü de kapsayacak bir dinlenme günü oluşturulması Çocuk çalıştırılmasının engellenmesi ve eğitimlerinin devamlılığının sağlanması Eşit işe eşit ücret esasının kabul edilmesi Yabancı işçilere de çalışma koşullarında hakça eşitlik Devletlerin çalışanlarını korumak amacıyla iş teftiş mekanizmaları kurmaları

Bir Barış Antlaşmasının Bu Yoğunlukta Çalışma Hayatı Hükümleri İçerme Nedeni Evrensel barışın sağlanması için siyasal barışın yeterli görülmeyerek sosyal barışa da ihtiyaç duyulması Bolşevik (Ekim) devriminin etkilerinin değerlendirilmesi Komünizm tehlikesinin önüne geçilmesi çabası Sendika özgürlüklerinin antlaşmada bu denli ağırlıklı olmasının nedeni de bu etkiler olarak görülmelidir.

İlk Uluslararası Çalışma Konferansı Washington Ekim-Kasım1919 ABD Çalışma Bakanı Wilson’ın başkanlığında ama Amerika’nın olmadığı 40 ülkeden 120 delege ile toplandı.

İlk Uluslararası Çalışma Konferansı Washington Ekim-Kasım1919 İlk konferansın görevi yasama işlevlerini gerçekleştirmek ve örgütün organlarının yapılanmasını gerçekleştirmek olarak belirlenmiştir. Konferansın gündem maddeleri; 8 saatlik iş süresi ya da 48 saatlik iş haftası İşsizlikle mücadelede çözüm yolları Kadınların istihdamı Çocukların istihdamı Daha önce kabul edilen sözleşmelerin genişletilmesi ve uygulanması

İlk Uluslararası Çalışma Konferansı Washington Ekim-Kasım1919 Kabul edilen ilk sözleşmeler; 1 sayılı Çalışma Süresi Sözleşmesi Sanayi kuruluşlarında günlük 8 haftalık 48 saat iş sürelerinin belirlenmesi 2 sayılı İşsizlik Sözleşmesi Sözleşmeyi onaylayan her üyenin, üç ayı geçmeyen aralıklarla işsizlikle mücadele konusunda aldığı tedbirler hakkında büroya bilgi vermeleri 3 sayılı Analığın Korunması Sözleşmesi Kadının doğum sonrasında 6 haftalık dönemde çalıştırılmaması, çalışmadığı sürece kendisine ve çocuğuna yetecek bir tazminat alması

İlk Uluslararası Çalışma Konferansı Washington Ekim-Kasım1919 Kabul edilen ilk sözleşmeler; 4 sayılı Kadınların Gece Çalışması Sözleşmesi Yaş ayırımı yapılmaksızın kadınların sanayi işlerinde gece çalışması yasaklandı (Hindistan için istisnai şart) 5 sayılı Sanayide Asgari Yaş Sözleşmesi 14 yaşından küçük çocukların sanayi işlerinde çalıştırılamayacağı düzenlemesini öngörmektedir. 6 sayılı Gençlerin Gece Çalışması Sözleşmesi 18 yaşından küçük çocukların sanayi kuruluşlarında gece çalıştırması bu sözleşme ile yasaklanmış oldu

İlk Uluslararası Çalışma Konferansı Washington Ekim-Kasım1919 Kabul edilen ilk tavsiyeler; İşsizlik tavsiyesi Ücretin karşılıklılığı tavsiyesi Şarbon hastalığının önlenmesi tavsiyesi Kurşun zehirlenmesi tavsiyesi İş teftişi tavsiyesi Beyaz fosfor tavsiyesi

İlk Uluslararası Çalışma Konferansı Yönetim Konseyi ve Genel Müdür Yönetim konseyi 24 üyeden oluşmuştur. Konsey ilk toplantısını 27-28.Kasım.1919’da Arthur Fontaine başkanlığında Washington’da yaptı Konseyin 8 seçimsiz üyesi; ABD, Birleşik Krallık, Fransa, Almanya, İtalya, Japonya ve İsviçre Konseyin 4 seçimli üyesi; Arjantin, Kanada, İspanya ve Polonya Uluslararası Çalışma Bürosunun ilk genel Müdürlüğüne Albert Thomas getirildi. Uluslararası Çalışma Bürosu 1920 yılında Cenevre’ye taşınarak faaliyetlerine orada devam etti.

ILO Kuruluş Yılları 1919-1939 yılları arasında Milletler Cemiyeti’ne bağlı özerk bir kuruluş olarak etkinliklerini sürdürmüştür. Konferans 26. toplantısını 1944 yılında Philadelphia’da (filadelfiya) gerçekleştirdi. 1919 Versay kararlarındaki “işçi” kavramı 1944 Filadelfiya’da “insan” olarak yeniden şekillendi, böylece sadece mesleki boyutta kalma sınırından çıkıldı Filadelfiya bildirgesi ILO’nun yetkilerini hem kişi hem de konu yönünden genişletti Öürgüt, sadece iş hukuku alanında değil, ekonomik ve sosyal politika, anayasa hukuku, ceza hukuku gibi konularda da düzenlemelere girişti

FİLADELFİYA BİLDİRGESİ 10.Mayıs.1944 41 ülkenin katılımı ile savaş yıllarında 26.uluslararası çalışma konferansı olarak düzenlenen konferansta kabul edildi Filadelfiya bildirgesinin kararları 1946 yılında ILO Anayasası ile bütünleştirildi Beş bölümden oluşmaktadır. Birinci bölüm, genel felsefe İkinci bölüm, Kişi ve konu kapsamındaki genişleme gerekliliği Üçüncü bölüm, örgütün anayasal ilkeleri Dördüncü bölüm, Ekonomik hedeflere ulaşmada işbirliği gerekliliği Beşinci bölüm, tüm dünyada uygulanır olma hedeflerine uygun olarak yapılandırılmıştır.

Filadelfiya Bildirgesi I.Bölüm Emek bir mal değildir Dernek kurma ve ifade özgürlüğü desteklenen bir ilerlemenin vazgeçilmez şartıdır Yoksulluk, bulunduğu yerlerde, herkesin refahına yönelik bir tehlike oluşturur İhtiyaçlara karşı verilecek mücadele, işçi, işveren ve hükümet temsilcilerinin yapacakları serbest tartışmalara ve alacakları demokratik kararlara hakim olarak sürekli ve ortak bir gayretle yürütülecektir. (Üçlülük İlkesi)

Filadelfiya Bildirgesi III.Bölüm Anayasal İlkeler (Örgütün Amaçları) Tam istihdamın sağlanması ve yaşam düzeyinin yükseltilmesi İşçilerin bilgi ve becerilerine uygun işlerde çalıştırılması ve ortak refaha en iyi biçimde katkıda bulunulması Mesleki ve teknik eğitimin geliştirilmesi ve emek göçünün kolaylaştırılması Herhangi bir işte çalışan herkes için asgari geçim ücretinin tanımlanması Toplu pazarlık hakkının tanınması ve işçi-işveren işbirliğinin sağlanması Korunma gereksinimi olan herkese en az gelir güvencesi sağlamak üzere sosyal güvenlik ve sağlık imkanlarının sağlanması İşçi sağlığının tam korunması Çocuk ve analığın korunması Uygun beslenme, konut, boş vakti değerlendirme ve kültürel gereksinimleri karşılama olanağının verilmesi Eğitim ve meslek alanında fırsat eşitliğinin sağlanması

Anayasal İlkeler Işığında ILO’nun Sosyal Politika Anlayışı Temel insan haklarının korunması İş ve yaşam koşullarının sürekli iyileştirilmesi Tam istihdamın sağlanması