ŞEFKAT VE MERHAMET Şefkat ve merhamet, Allah'ın yarattığı canlılara karşı acıma, sevgi ve değer verme duygusudur.

RAHMET VE ŞEFKAT ELÇİSİ PEYGAMBER Şânım hakkı için, size kendinizden öyle (izzetli) bir peygamber geldi ki sıkıntıya düşmeniz ona ağır gelir; size düşkündür, mü’minlere karşı çok şefkatlidir, merhametlidir. (Tevbe suresi, 128.ayet)

MÜMİNLERİN ÖZELLİĞİDİR ŞEFKAT Muhammed Allah’ın Resûlüdür. Ve onun berâberinde bulunanlar; kâfirlere karşı çok şiddetli, kendi aralarında gâyet merhametlidirler… (Fetih suresi 29. ayet)

(Hadis-i Şerif, Buhârî, Edeb, 19) ŞEFKATİN AZI BÖYLEYSE... Cenâb-ı Hak rahmetini yüz parçaya ayırdı; bunun doksan dokuzunu kendi katında tuttu, bir cüz’ünü de yeryüzüne indirdi. İşte bu bir cüz rahmet sebebiyle bütün yaratılmışlar birbirlerine merhamet ederler. Hattâ ana atın, (süt emzirirken) yavrusuna zarar vermemek için ayağını yukarı kaldırması bile rahmetin eseridir. (Hadis-i Şerif, Buhârî, Edeb, 19)

ŞEFKAT, YERİ GELDİĞİNDE CANINDAN ÖTE SEVMEKTİR. İnsanda ve tüm canlılarda halis sevgi olan şefkat vardır. Bu şefkatle hiçbir şey istemezler. Yeri geldiği zaman ruhunu feda ederler. O şefkatin sırrıyla tavuk yavrularını köpeğe kaptırmamak için başını kaptırır.

KARŞILIKSIZ SEVMEK ŞEFKATTİR Dünyevi aşklar karşılık bekler; gözü sadece sevdiğini görür, her şeyi ona feda eder. Şefkat ise safi sevgidir, karşılık beklemez.

ŞEFKATTİR ANNEYİ CANDAN GEÇİREN Safi sevginin en yücesi olan şefkat, annelere verilmiştir. Anneler bu sevgilerine karşılık yavrularından bir karşılık beklemezler. Çünkü yeri geldiğinde anne, çocuğu için canını hiçe sayar, tehlikeye atar.

Mü’minlerin, birbirlerine acımakta, birbirlerini sevmekte ve birbirlerine şefkat göstermekte bir vücut gibi olduklarını görürsün. Bu vücudun herhangi bir uzvu muzdarip olduğu takdirde, diğer kısımlarının da uykuları kaçar, ateşler içinde onun ıztırâbını duyarlar. (Hadis-i Şerif, Buhârî, Edeb, 27)

Bütün canlılara karşı merhamet edilmesi konusunda Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.), "Allah, merhametli olanlara rahmetle muamele eder. Öyleyse sizler yeryüzündekilere karşı merhametli olun ki semâda bulunanlar da size rahmet etsinler..." diye buyurmuşlardır. (Hadis-i Şerif, Ebû Dâvud, Edeb 58.) 

Merhamet etmeyene merhamet edilmez, (Hadis-i Şerif, Buhari) ACIMAYANA ACINMAZ Merhamet etmeyene merhamet edilmez, (acımayana acınmaz.)  (Hadis-i Şerif, Buhari)

HAYAT DÜSTURUMUZ: ŞEFKAT İnsanlara yılmadan, şevkle hizmet etmek istiyorsak şefkatli olmayı kendimize düstur edinmeliyiz.

CENNETİ İSTİYORSAN MERHAMETLİ OL Bir gün Efendimiz -aleyhissalâtü vesselâm-: –Nefsim kudret elinde bulunan Allâh’a yemin ederim ki birbirinize merhamet etmediğiniz müddetçe cennete giremezsiniz.” buyurmuşlardı. Ashâb-ı kirâm: –Yâ Rasûlallah! Hepimiz merhametliyiz.” dediler. Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, sözlerini şöyle izah etti: –Benim kastettiğim merhamet, sizin anladığınız şekilde yalnızca birbirinize olan merhamet değildir. Bilâkis bütün mahlûkâta şâmil olan merhamettir. (Hadis-i Şerif, el-Müstedrek ale’s-Sahîhayn, Beyrut 1990, IV, 185/7310.)

(Hadis-i Şerif, Ahmed bin Hanbel, III, 439) Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- yolda giderken bir grup insana rastladı. Binek hayvanlarının üzerinde oldukları hâlde durmuş (muhabbet ediyorlardı.) Onlara şöyle buyurdu: Hayvanlarınıza, onları yormadan güzelce binin ve (kullanmadığınız zaman da) güzel bir şekilde istirahat ettirin. Onları yollardaki ve sokaklardaki konuşmalarınız için kürsü edinmeyin (sırtlarında durarak sohbet etmeyin). Nice binilen hayvan vardır ki sırtına binenden daha hayırlıdır ve Allah Tebâreke ve Teâlâ’yı ondan daha çok zikretmektedir. (Hadis-i Şerif, Ahmed bin Hanbel, III, 439)

Hazret-i Ömer -radıyallâhu anh- şöyle anlatır: Bir defâsında Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’e esirler getirilmişti. Bir de baktık ki esirlerden bir kadın büyük bir endişeyle, kaybettiği çocuğunu arıyor, esirler arasında bir çocuk bulduğu vakit, onu alıyor göğsüne bastırıyor ve emziriyordu. Rasûlullah –sallâllâhu aleyhi ve sellem- bize, –Bu kadının çocuğunu ateşe atacağına ihtimal verir misiniz? diye sordu. –Hayır, vallâhi aslâ atamaz! dedik. Nebiyy-i Ekrem Efendimiz: –İşte Allah Teâlâ kullarına, bu kadının yavrusuna olan şefkatinden daha şefkatli ve merhametlidir. buyurdu. (Müslim, Tevbe, 22)

Bir bedevî, âlemlere rahmet olan Rasûl-i Ekrem Efendimiz’in bazı çocukları öptüğünü görünce hayret etmiş ve: –Demek Siz çocukları öpüyorsunuz ha! Hâlbuki biz onları hiç öpmeyiz.” demişti. Bu şahsa acıyarak bakan Allah Rasûlü (sallâllâhu aleyhi ve sellem), –Allah Teâlâ, senin kalbinden merhameti söküp almışsa ben ne yapabilirim ki! buyurdu. (Hadis-i Şerif, Buhârî, Edeb, 18)