MANTARLAR VE GENEL ÖZELLİKLERİ

Mikoloji, fungusları(mantarlar) ve fungusların oluşturdukları, hastalıkları inceleyen bilim dalıdır. Yaklaşık olarak 80 000 mantar türü bulunmaktadır ve bunların 400 kadarı tıbbi olarak önemlidir. Çoğu mantar türü, insanlık için yararlıdır. Organik maddelerin parçalanması ve geri dönüşümü için gereklidir.

Ekmek, bira, şarap, peynir yapımında kullanılır. Ayrıca antibiyotik (Penisilin gibi) ve immun sistemi baskılayan kanser ilaçlarının (siklosporin gibi) yapımında da kullanılırlar.

Mantarların Yapısı Mantarlar ökaryotik mikroorganizmalardır. Her bir mantar hücresi, Bir nükleus Nükleer membran, Endoplazmik retikulum, Ribozom Mitokondriye sahiptir.

Hücre duvarı, kalın ve sert bir yapıya sahiptir ve kitin, kitozan, glukan, mannan ve kompleks polisakkaritlerden oluşur. Çoğu mantarlar zorunlu veya fakültatif aeropturlar.

Klorofil içermezler. Kemototrofturlar ve büyük organik maddeleri basit organik ve anorganik bileşiklere dönüştüren ekzoenzimleri vardır.

Genel özellikler,üreme özellikleri ve sınıflandırılması Mantarların iki temel formu vardır; Küf Maya Mantarlar maya, küf ve bazıları ise dimorfik (oda ısısında küf, 35-37 ºC de maya) şekillerde üreme gösterirler.

Küfler, çok hücreli filamentöz koloniler şeklinde büyürler. Bu koloniler, hif olarak adlandırılan silindirik tübüllerin dallanmasıyla oluşur.

Hif toplulukları miçelyum olarak adlandırılır. Bazı hifler, çok hücrelidir ve transvers septalarla birbirinden ayrılmış olabilir (Septalı hifler).

Septaların ortasındaki porlar aracılığıyla hücre sitoplazmaları birbirleri ile ilişkilidir.

Bazı mantar türlerinde hiflerin septaları bulunmaz (Septasız hif). Besiyerini penetre ederek besinleri absorbe eden beslenme hifleri vejetatif hiflerdir. Aerial hifler, besiyerinin yüzeyinde yer alır ve küfün reprodüktıf yapılarının oluşmasını sağlar.

Laboratuvarda uygun üreme koşullarında küfler, büyüme hızı, doku ve pıgmentasyon gibi karakteristik özelliklere sahip koloniler oluştururlar. Çoğu küf, aseksüel sporların morfolojisine göre mikroskopik olarak tanımlanabilir.

Mayalar, genellikle sferikten elipsoid yapıya kadar değişebilen şekle sahip tek hücreli yapılardır. Çoğu maya hücresi tomurcuklanarak ürer. Bazı türler ana hücreden ayrılmayan tomurcuk üretirler ve hücrede uzama olur.

Bu tomurcuklanmanın devam etmesi psödohif adı verilen yapının ortaya çıkmasına neden olur. Maya kolonileri genellikle soft, opak, 1-3 mm boyutlarında ve krem renklidir. Maya hücrelerinin mikroskopik ve makroskopik koloni görünümü birbirine benzer. Yapılan biyokimyasal testlerle birbirinden ayrılırlar.

Mantarlar dört gruba ayrılır: Zigomiçetler Askomiçetler Basidiomiçetler Deutoromiçetler En büyük grup askomiçetlerdir. İnsan patojenlerinin %85 kadarını içerirler.

Mantar hastalıklarına "mikoz" adı verilir. Çoğu patojen mantar ekzojendir ve onların doğal yaşam alanları su, toprak ve organik atıklardır.

Kandidiyaz ve dermatofitoz gibi en sık görülen mikozlar vücudumuzda yaşamaya yüksek oranda adapte olmuş veya normal mikrobiyal floranın üyesi olan mantarlar tarafından oluşturulurlar.

Mikozlar, Yüzeyel , Kutanöz , Subkutanöz , Sistemik ve fırsatçı mikozlar olarak sınıflandırılabilir.