Siyaset Sosyolojisi

Iktidar ve Otorite Bir kisinin veya grubun, diğerlerinin davranışlarını kontrol etmesini ifade eden toplumsal bir ilişkidir. Bu ilişki biçimi toplumun birçok alanında karşımıza çıkabilir – aile, okul, mahkeme, üniversite. Meşru iktidar: İktidarın yönetmeye hakkı olduğuna ilişkin yurttaşların inançları. Meşruluğunu kaybeden iktidarlar genelde iki yöntem izlerler. 1 Baskıcı yöntemlerin artması 2 meşruluğun farklı yöntemlerle yeniden inşa edilmesi.

3 Tür meşru otorite Geleneksel otorite Karizmatik otorite Rasyonel-hukuki otorite

Geleneksel otorıte Otoritenin kaynağı geleneklerdir. Gelenekler içerisinde kalmak şartıyla yönetim genellikle kişisel ve keyfidir. Kuralların meşruluğu bunların geleneklere uygun olmasına bağlıdır. Objektif yasalara değil, iktidarı elinde bulunduranlara itaat edilir.

Karizmatik otorite Bir kişinin kutsallığına, kahramanlık gücüne ya da örnek alınacak niteliklerine dayanır. Geniş kitlelerin bir lidere ve onun üstün yeteneklerine olan inanca ihtiyaç vardır. Karizmatik liderler memurlarını uzmanlık bilgilerine göre değil, kendilerine olan bağlılıklarına bakarak seçerler.

Rasyonel-hukukI otorIte Otorite akılcı esaslara göre oluşturulmuş kanunlara dayanır. Halk kanunların üstünlüğüne inandığı için itaat eder. Liderler güçlerini kanunların sınırları içerisinde kullanır. Kanunların üstünlüğü fikrinin geçerli olduğu otorite tipidir.

Devlet Modern toplumların egemen kurumu. Fransız devrimiyle birlikte ortaya çıkmış ve yayılmıştır. Belli bir toprak parçası üzerinde egemen, yasal düzeni ve politikaları uygulamak için güç kullanma kapasitesi olan bir mekanizmadır. Modern devletler egemenlik, yurttaşlık ve ulusçuluk gibi özelliklere sahiptirler.

Otoriteryen devlet Bu devlet biçiminde meşruiyet söz konusu değildir. Genellikle yasal olmayan veya meşru olmayan yollarla iktidarı ele geçiren elitler tarafından yönetilen devletlerdir. Halka hesap verme gibi bir durum pek karşımıza çıkmaz. Görüş ayrılıkları sert bir biçimde bastırılır.

Totaliteryan Devlet Toplumdaki bütün temel kurumları denetimi altında tutan yönetim şeklidir. Devlet, siyaset ve toplum özdeşleşme yönünde ilerler. Tek parti yönetimi Ekonomik kontrol Medyanın kontrolü İdeoloji Terör

Demokrasi Demos ve kratos kelimelerinin birleşimi. Demos halk demektir, kratossa yönetim: halkın yönetimi Temsili ve katılımcı demokrasi Demokrasi sadece seçimlerle mi ilişkilidir? Seçim varsa demokrasi vardır diyebilir miyiz?

Demokrasinin temel gereksinimleri Seçimle belirlenmiş memurlar Özgür, adil ve sık yapılan seçimler İfade özgürlüğü Alternatif bilgilenme kaynakları Kurumsal özerklik Yurttaşların yönetim süreçlerine dahil edilmesi

Yapısal-fonksiyonistler Devlet, toplumsal ihtiyaçların sonucu olarak ortaya çıkar: Düzeni sağlamak Diğer devletlerle ilişki Sistemi yönlendirme

Güçler ayrımı Gücün farklı gruplar arasında dağıtılması baskının önüne geçmek için en iyi yöntemdir. Yasama / yürütme / yargı Bu ayrım devletin gerekli fonksiyonlarını yerine getirmesi için gereklidir. Aksi halde devlet disfonksiyonel hale gelebilir.

Çatışmacı teori Her toplum egemen sınıf ve bağımlı sınıf diye ikiye ayrılır Egemen sınıf ekonomik üretim araçlarına sahip olan sınıftır. Bu gücü siyasi güç ile pekiştirmektedir. Egemen sınıfla bağımlı sınıf arasında sürekli çatışma vardır Kapitalist toplumun sınıf savaşı sona erene kadar çatışma son bulmayacaktır

Çatışmacı teori Genellikle devleti eleştirir. Eşitsizliklerin kaynağı olarak görür. Fonsiyonistlerin aksine devletin belli elitler için düzen sağladığını savunur. Bu elitler, şirket sahipleri, siyasal önderler ve askeri şefler şeklinde düşünülür.

Ulus devlet ve küreselleşme Ulus devlet modernitenin bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır: Fransız devrimi, endüstriyel devrim, bilimsel devrim… Ulus devletler etkilerini yitiriyor mu? Post-endüstriyel çağ