The End of Cheap Chinese Labor Author(s): Hongbin Li, Lei Li, Binzhen Wu and Yanyan Xiong Source: The Journal of Economic Perspectives, Vol. 26, No. 4 (Fall 2012), pp Published by: American Economic Association Stable URL: Accessed: :08 UTC

Çinli Ucuz İş Gücünün Sonu Geçtiğimiz yılda Çin’in dünya ticaretine daha fazla katılarak büyümesinde görece ucuz olan iş gücü oldukça büyük bir rol oynamıştır. Ancak yeni veriler ile baktığımızda Çin’deki iş gücünün aslında artık o kadar da ucuz olmadığı görülmektedir. Bu makalede veriler ile bu bulgu desteklenmiş ve işgücündeki bu pahalılaşmanın olası nedenlerine değinilmiş.

1978 yılında Çinli işçilerin yıllık ortalama ücretleri 615 Renminbi civarındaydı buda o zamanki Dolar/Renminbi kuru olan 1,68’den çevrildiğinde $’a denk gelmekteydi ve komsu ülkelerin, Filipinler, Tayland gibi, ülkelerin maaşlarından oldukça düşüktü. Bu maaş düzeyi Amerika’nın o zamanlardaki ortalama gelirinin %3’ü civarındaydı yılına geldiğimizde ise şehirlerde çalışan Cinli isçilerin maaşları $ düzeyine yükselmiştir. Bu düzey Filipinler ve Tayland düzeyine yakındır ve Endonezya Hindistan gibi ülkelerin ortalama işçi maaşı düzeyinden oldukça fazladır. 90’lı yıllar boyunca ve sonrasında Çin’deki ücret artışı isçilerin üretkenliklerindeki artıştan da fazla olmuştur.

Ücret Artışı ve Nedenleri Çin’deki işçi piyasası ikiye ayrılır, *Şehirlerde yaşayan çalışanlar, *Kırsal kesimden şehirlere geçici süre gelen çalışanlar. Çinli göçmen işçilerin yaş aralığında mobil olan kesimi hali hazırda çalışmaktaydı. Büyüyen ekonomide iş gücüne yeni katılımın artık daha yaşlı kesimden olması gerekiyordu. Daha yaşlı kesim genelde evli ya da evlilik planları kuran yas aralığında olduğu için başka şehirde çalışmanın onlara daha cazip olabilmesi ve ekonomik ihtiyaçlarını karşılayabilmeleri için daha fazla maaş talep etmekteydiler.

Maaşların artışı sadece belirli sektörler için değil, bütün sektörler için söz konusudur. Yine de işçi yoğun (tekstil gibi) endüstrilerde ücretler görece pahalanmış ancak, yüksek teknoloji gerektiren, makine yoğun sektörlerde nispeten ucuz kalmıştır. Ayrıca sadece eğitimli insanlarda değil eğitim ve nitelik gerektirmeyen vasıfsız işlerde de söz konusudur.

Ücretlerdeki artış trendi incelendiğinde 90’ların sonuna doğru artıştaki ivmenin artığı görülebilir. 1998’den 2010’a kadar maaşlar yüzde 13,8 artmış ki bu artış Çin’in ortalama büyüme hızından da hızlıdır. 2002’de ki duruma göre Çin’deki genel ücretler Kore’deki ücretlerin yüzde 63’üne Malezya’daki ücretlerinde yüzde 70’ine denk gelmekteydi. Yapılan projeksiyonlara göre 2018’de Çin’deki ücretler Kore’deki ücretlere denk gelecek ve 2022’de de Malezya’daki ücretler düzeyini yakalayacak.

Kısaca Ücret Artışının Nedenleri; Yapısal reformlar (Tek çocuk politikası, nüfustaki azalma) İnsanların daha yüksek maaş beklentisiyle is gücüne katılma yerine daha fazla eğitim almaya yöneliyorlar. İşçi sıkıntısı, birçok sahil kentinde (Çin’in daha gelişmiş kısmı Shanghai, Yangzte nehri çevresi gibi) açılan pozisyonların is arayan insan sayısından fazla olması.

Sonuç, Çin’deki pahalılaşan işçi maaşları nedeniyle 2020 yılında Çin’de ortalama maaşların 20 bin USD dolaylarında olması bekleniyor. Artan maaşlar Çin’in büyümesine engel teşkil eder mi? Makalenin yazarlarına göre Çin’in büyümesi bundan etkilenmez çünkü Çin bu süreç içinde Teknolojik atılım yapacak üretim süreçlerini iyice öğrenmekte ve gerekli insan potansiyeline sahip.