AB VE AKREDİTASYON MUSTAFA ÇÖL

AVRUPA BİRLİĞİ TARİHÇESİ 1950’li yılların getirdikleri 18 Nisan 1951’de Belçika Almanya Fransa Lüksemburg İtalya Hollanda PARİS ANTLAŞMASI Avrupa Kömür-Çelik Topluluğu (AKÇT) kuruldu.

GENİŞLEME VE KURUMSALLAŞMA YILLARI İngiltere-Danimarka-İrlanda (1973) Yunanistan (1981) İspanya-Portekiz (1986) Avusturya-İsveç-Finlandiya (1995) Çek Cumhuriyeti- Slovenya (1996)

Avrupa Birliğinin Temel Değerleri ve Prensipleri: İnsanlık Onuru, Demokrasi, Hukukun Üstünlüğü, Eşitlik, Temel Özgürlükler, Ulusal Kimliğe Saygı, Barış ve Dayanışma.

AB Eğitim Politikasının Temel Amaçları - Üye ülkeler arasında işbirliğini ve dayanışmayı sağlamak amacıyla üye ülke yurttaşları arasındaki karşılıklı anlayışı özendirmek ve Avrupa bilincini aşılamak, bu süreçte öğrenci ve öğretmenleri eğitmek ve tüm ar-ge alanlarına etkin katılımlarını sağlamak, - Her üye ülke kendi sosyo-ekonomik yapısına uygun sistemi uygulamakta serbest olmakla birlikte, ulusal sistemler içinde yer alması gereken kimi toplumsal kriterler vardır. Eğitim alanında Birliğin temel yaklaşım politikası, üye ülkelerin eğitim sistemlerinin belirlenen genel ilkeler ve kriterlerle çelişmeyecek biçimde düzenlenmesidir. - Yönetim, içerik ve yapı bakımından “tek tip” bir eğitim yerine, üye ülkelerin kendi ulusal özelliklerine göre biçimlenen eğitim politikalarının karşılıklı görüş alışverişleriyle uyumlulaştırılmasını öngörmektedir.

AB’nin Eğitime İlişkin Ufuk Hedefleri Eğitimin, özellikle üye ülkelerinin dillerinin öğretimi yoluyla geliştirilmesi, Ülkeler arasında öğrencilerin ve öğretmenlerin hareketliliğinin ve diplomalarının tanınmasının sağlanması, Öğretim kurumları arasında işbirliğinin geliştirilmesi, Üye ülkelerinin eğitim-öğretim sistemlerinin ortak sorunları konusunda bilgi ve deneyimlerini aktarılması, Gençlerin ve eğitmenlerin ülkeler arasındaki değişiminin desteklenmesi, Açık öğretim ve uzaktan öğretim sistemlerinin geliştirilmesi, Uluslar arası kurumlar ile eğitim konusunda işbirliğinin geliştirilmesi, Teknolojik gelişmelere uyum sağlanması, sürekli mesleki eğitimin geliştirilmesi, meslek eğitime erişim olanaklarının arttırılması, Eğitim kurumlarıyla işyerleri arasında işbirliğinin geliştirilmesi.

AVRUPA BİRLİĞİ EĞİTİM HEDEFLERİNİN UYGULANMA AMAÇLARI Çok uluslu eğitim, mesleki eğitim ve gençlik ortaklıkları oluşturmak, Öğretim programlarının ve yurtdışında eğitim fırsatlarının paylaşımını sağlamak, Yeni yaklaşımları içeren eğitim projeleri üretmek ve uygulamak, Bilimsel ve mesleki uzmanlık ağları kurmak, Eğitimde yeni teknolojiler ve mesleki niteliklerin tanınması gibi sınır ötesi sorunları çözmeyi amaçlayan yeni sistemler geliştirmek, Uyum, karşılaştırma ve karar alma için ortak bir zemin oluşturmak.

TÜRKİYE İÇİN AB SÜRECİNDE EĞİTİMİN ÖNEMİ İş gücünün eğitim seviyesinin attırılması, Yeni bilgi ve becerilere yönelik bir eğitim politikası gündeminin gerekliliği, İşsizlikten doğacak insan gücü ve becerilerinin yeni şartlar doğrultusunda geliştirilmesi gerekliliği, İş gücü kalitesi ve verimliliğinin arttırılması.

AKREDİTASYON TANIMI Bir öğretim kurumunun yada öğretim kurumu tarafından uygulanmakta olan herhangi bir programın, ulusal ve/veya uluslararası düzeyde belirli performans standartlarına (kalite,verimlilik,etkinlik vb.) sahip olduğunu ortaya koymayı amaçlayan bir sistemdir. Akreditasyon,hem öğretim kurumunun kendi kendini dönemsel olarak değerlendirmesine(kurumsal özdeğerlendirme) hem de öğretim kurumunun kurum- dışı bağımsız akreditasyon ajansları tarafından dönemsel değerlendirilmesine imkan veren bir gönüllü kalite güvence sürecidir .

Akreditasyon;genel anlamda topluma sunulan mal ve hizmetlerin belirli mükemmeliyet standartlarında sunulduğunu güvence altına almaya yönelik bir sistemdir. Akreditasyon,kalite güvencesi sağlayan bir araçtır. Başka bir ifade ile akademik kalitenin iyileştirilmesi saydamlık ve hesap verme sorumluluğunun aracıdır.

AKREDİTASYON SÜRECİNİN TEMEL ÖZELİKLERİ Öğretim kurumlarının performans standartları açısından kendi kendilerini değerlendirmelerine ve aynı zamanda bağımsız akreditasyon kuruluşlarınca dış değerlendirme yapılmasına imkan verir. Öğretim kurumunun güvenilirliğini ve tanınmasını sağlayan bir sistemdir. Kurumun belirli mükemmeliyet standartların sahip olduğunu belgeleyen saygın bir sertifikanın verilmesi sürecidir.

Bir defaya mahsus bir işlem değildir,tam aksine uzun dönemli ve periyodik olarak iç-dış değerlendirmelere dayanır. Öğretim kurumunda kalitenin sürekli kalitenin geliştirilmesini amaçlayan bir süreç ve kalite güvencesi sağlayan bir araçtır. Ayrıca öğretim kurumunda dürüstlük ve etik standartları yerleştirmeyi amaçlayan bir sistemdir.

Yapılması gönüllü(isteğe bağlı) bir işlemdir,dışarıdan kamusal otoritelerden bu sürece dahil olunması yönünde bir baskı yada zorlama söz konusu değildir. Kamusal otoritelerce belirlenen düzenlemelerin aksine hükümet-dışı kontrol mekanizmasının geçerli olduğu bir kendi kendini düzenleme sürecidir. Bir kurumun belirli standartları karşılaması ve bunları tutarlı bir şekilde sürdürmesidir. Akredite edilmiş olan kurum ve programların, önceden tespit edilmiş mükemmeliyet standartlarını karşılayacağını veya bu beklentileri aşacağını garanti eder.

AKREDİTASYONUN AMAÇLARI Eğitim-öğretim ve araştırmaların niteliğini arttırmak,sistematik bir yaklaşımla sürekli geliştirerek kaliteyi güvence altına almak. Öğretim kurumlarının hizmet sunduğu öğrencilere ve tüm paydaşlara eğitim-öğretimin kalitesinin belirli standartlara dayalı olarak yürütüldüğünün güvencesini vermek;öğrencileri ve paydaşları kalitesiz eğitim sunan kurumlar konusunda bilgilendirmek.

Öğretim kurumlarının karşılıklı birbirlerini tanıma sürecini kolaylaştırmak ve hızlandırmak Diplomaların ve ünvanların karşılaştırılabilirliğine yardımcı olmak Öğrenci ve öğretim görevlilerinin kurumlar arasında değişimini kolaylaştırmak

Mezunların meslek yaşamına girişlerinde temel standartları belirlemek. En yüksek standartların garanti edilmesi gerektiğinde bir “mükemmeliyet etiketi” sağlamak ve karşılaştırma yapmayı ve üst düzey işbirliğini kolaylaştırmak. Devlet yardımları için öğretim kurumlarının akreditasyon sürecinden geçmiş olmaları koşulunun aranması halinde bu sürecin iyi işlemesine araç olmak.

Sınır ötesi öğretimin giderek yaygınlaştığı bir çağda farklı ülkelerde sürdürülen öğretim kurumları ve programları hakkında hizmete talepte bulunanları bilgilendirmek; bir başka deyişle eksik enformasyon sorununu kısmen ortadan kaldırmak

TÜRKİYENİN AB SÜRECİ 2004 AB’nin nüfusu 454 milyona, resmi dillerinin sayısı da 20’ye yükseldi. Avrupa Birliği ülkeleri 1 Ocak 2002’den itibaren 3 ülke hariç (Danimarka, İsveç, İngiltere) kendi para birimlerini bırakıp ortak para birimi olarak Euro ’yu kabul ettiler. AB ülkeleri 22 Haziran 1993 tarihinde yapılan Kopenhag Zirvesinde tam üyelik öncesi yerine getirilmesi gereken bazı kriterler belirlemiştir. Bu kriterler 3 grupta toplanmış ve Kopenhag kriterleri adını almıştır. 1997’de Lüksemburg zirvesinde alınan kararla da üyelik için bu kriterlerin gerçekleştirilmesi şartı konulmuştur. Türkiye Cumhuriyeti 1987’de AB’ye tam üyelik için başvuru yapmış, 3 Ekim 2005 tarihi itibariyle de tam üyelik müzakerelerine başlanılmıştır.

Türkiye - AB İlişkileri Türkiye - AB İlişkileri Türkiye, Avrupa Ekonomik Topluluğunun 1958’de kurulmasından kısa bir süre sonra, Temmuz 1959’da bu topluluğa tam üyelik için başvurmuştur. 11-12 Aralık 1999’da Helsinki’de gerçekleştirilen Avrupa Konseyi zirve toplantısında Türkiye’ye adaylık statüsü tanındı.6 Ekim 2004 tarihinde Avrupa Komisyonu, Türkiye’nin kriterleri önemli ölçüde gerçekleştirdiğini ve müzakerelerin başlatılması gerektiğini belirtti. 17 Aralık 2004 tarihinde, AB Devlet ve Hükümet başkanları zirvesinde Türkiye ile müzakerelere 3 Ekimde başlanacağı ilan edildi ve bu tarihte müzakerelere başlanıldı.

AVRUPA BİRLİĞİ SÜRECİNDE EĞİTİMİ ETKİLEYEN FAKTÖRLER Tüm ülkeler mevcut eğitim sorunlarının nasıl çözümleneceğini araştırmakta, reform projeleri hazırlamaktadır. Eğitimde reform çalışmaları uluslar arası bir nitelik kazanmıştır. 1958’de Rusya ve Danimarka, 1959’da Fransa ve Norveç, 1960’da Yunanistan, 1962’de Avusturya ve Hollanda, 1963’de İtalya ve İngiltere, 1963-1967 arası İsveç, 1968-1975 arası Fransa, 1972’de Japonya, 1946-1960 arası Suriye, Lübnan gibi ülkeler eğitim sistemlerinde reform yapmışlardır.

Eğitimde reform çalışmalarının evrensellik gösterdiği dünyamızda ulusların eğitim sorunları da benzerlikler göstermektedir. Her ülke sorunlarını kendine özgü koşullara uygun olarak çözümlese de, çözüm yolları üzerinde başka ulusların yaklaşımlarını da göz önünde bulundurmaktadırlar. Gelişmiş ülkelerde öğrenci olaylarının aynı zamanlara rastlaması ve öğrencilerin benzer isteklerde bulunmaları da, eğitimde reform çalışmalarının evrensel yönünü göstermektedir. Yeni üniversitelerin kurulması, üniversitelerde kapasite artışı bu çalışmalardan bazılarıdır

Avrupa Birliği Sürecinde Eğitim Açısından Şu Sonuçlara Ulaşılabilir : Çağımızda eğitim uluslar arası bir nitelik kazanmıştır.Avrupa Birliği ülkelerinde eğitimin amacı ortaktır. Dolayısıyla eğitim sorunları da bir dereceye kadar ortaktır. Birlik üyesi ülkelerde eğitim sorunlarındaki benzerlikler nedeniyle alınan önlemler kadar uygulanan çözümlerde de benzerlik ve ortaklık olacaktır. Sorunların çözümü için uluslararası işbirliği çalışmaları yoğunlaşacaktır. Birlik üyesi ülkeler ortak araştırma projelerine ağırlık vereceklerdir. Çağımızın ortak özelliklerinden olan kollektif çalışma, otomasyon, bilgi çağının insan yaşamı üzerinde yaratacağı sorunların eğitimle çözümleneceği kabul edilmektedir. Birlik üyesi ülkeler bu sorunlar üzerinde ortak çözümler üretecektir.