KÜÇÜK GRUPLARDA SÜREKLİ TIP EĞİTİMİ Dr. Okan OK

Sunum Planı Sürekli tıp eğitimi özellikleri Küçük gruplarda STE’de amaç Küçük gruplarda STE özellikleri Küçük gruplarda STE yöntemleri Küçük gruplarda STE program değerlendirmesi Küçük gruplarda STE kredilendirme sistemi

Gereksinimlere yönelik yapılandırılmalıdır. Tablo 1: Sürekli Tıp Eğitimi Özellikleri Hekimler mesleksel bilgilerini güncellemeli ve profesyonel yeterliklerini korumalıdır. Sürekli tıp eğitiminin önemi bilgiyi arttırmaktan, performansı arttırmaya doğru kaymaktadır. Gereksinimlere yönelik yapılandırılmalıdır. Yetişkin öğrenme yöntemleri kullanılmalıdır. Hekimlerin çalışma ortamlarında uygulanması sağlanmalıdır. İçerikleri finansal destek sağlayan ticari kuruluşlar tarafından belirlenmemelidir. Hekimlerin öz-yönelimli öğrenme eğilimlerine uygun yapılandırılmalıdırlar. Hekimlerin değişen rollerine yönelik yeni beceriler kazandırmalıdır. Hekimlerin değişime uyum sağlama becerilerini geliştirilmelidir. Kaynak: Davis, N., Davis, D., & Bloch, R. (2008). Continuing medical education: AMEE Education Guide No 35. Medical Teacher, 30(7), 652–666.

STE’ni Tetikleyen Faktörler 2. dünya savaşı sonrası bilgi patlaması. 1947’de American Academy of General Practice’in kurulması. Accreditation Council for CME kurulması. European Union Council on CME and the Royal College of General Practitioners UK (RCGP-UK) kurulması (Davis, Davis, & Bloch, 2008).

Küçük Gruplarda STE’de Amaç Tablo 2: Öğrenme Hedefleri ve Uygun Örnekler Kaynak: Davis, N., Davis, D., & Bloch, R. (2008). Continuing medical education: AMEE Education Guide No 35. Medical Teacher, 30(7), 652–666.

Küçük Gruplarda STE Özellikleri İşbirlikli öğrenme stratejisi Refleksiyona yönlendirme Bilgi, kavram ve prensiplerin elde edilmesi Problem çözme, yaratıcılık yeteneğini geliştirme Kapasitesinin farkına varmasını sağlamak (D. Davis, Barnes, & Fox, 2003).

Tablo3: Kompleks Hasta Yönetiminde Gerekli Beceriler ve Öğretme Stratejileri Eğitim Çıktıları Büyük Grup Küçük Grup Kavramları anlama X   Tanı ve tedavi için algoritmaları anlama Yeni araştırma bulgularını anlama Olumsuz ortamlarda semptomları tanımlama Tanı koymak ve uygun algoritmaları yönetebilme Problemi yeniden yapılandırma Alternatif çözümler oluşturabilme Karar verme Kararlar doğrultusunda hareket etme Etkinliğin doğruluğunu kontrol etme Kaynak: Romiszowski AJ., (1984). Designing Instructional Systems. New York, NY: Nichols Publishing.

Neden Küçük Gruplarda STE? İşbirlikli öğrenme 10 kişiden daha küçük gruplarda ideal İnteraktif etkinlikler küçük gruplarda daha kolay uygulanır Öğrenen odaklıdır Uygulama ve geribildirim fırsatı tanır Hasta soruları, akran tartışması gibi çeşitli kaynaklardan bilgi aktarır (D. Davis, Barnes, & Fox, 2003).

STE Uygulama Yöntemleri Grup Büyüklüğüne Göre Büyük Grup Küçük Grup Formata Göre Yüz Yüze Web Tabanlı İnteraktivite Oranına Göre Workshop Tartışma Grupları Kaynak: Davis, N., Davis, D., & Bloch, R. (2008). Continuing medical education: AMEE Education Guide No 35. Medical Teacher, 30(7), 652–666.

Küçük Gruplarda STE Yöntemleri Açık-grup Tartışması Workshop Probleme Dayalı STE Beyin fırtınası İşbirlikli Tartışma Döngüsü Küçük Gruplarda Sürekli-Birlikte Öğrenme

Açık-grup Tartışması Tartışma konusu eğitimci tarafından belirlenir Öğrenme, grup tartışması sırasında kullanılan interaktif etkileşimlerle sağlanır Sıklıkla seminer formatı uygulanır Tartışma sırasında bir akademisyen kolaylaştırıcı rol oynar Yararı Olgunun Kliniğe Yansıması Meslektaş Standardını Anlama Kaynak: Davis, D., Barnes, B. E., & Fox, R. (2003). The continuing professional Developement of Physicians. Chicago: American Medical Association.

Workshop Workshop Olgu Tabanlı Hands On Sanal Gerçeklik Kaynak: Davis, D., Barnes, B. E., & Fox, R. (2003). The continuing professional Developement of Physicians. Chicago: American Medical Association.

Olgu Tabanlı Workshop Olgu tabanlı Workshop Olgu Tartışması Rol-play Kaynak: Davis, D., Barnes, B. E., & Fox, R. (2003). The continuing professional Developement of Physicians. Chicago: American Medical Association.

Hands-On Demonstrasyon Yöntemleri Standardize hastalar Görüntü kayıtlı hastalar Ses kayıtlı hastalar Mankenler Bilgisayar olguları Yazılı senaryolar Kaynak: Davis, D., Barnes, B. E., & Fox, R. (2003). The continuing professional Developement of Physicians. Chicago: American Medical Association.

Kaynak:O’Brian, M. , Feldman, D. , Alban, T. , & Donoghue, G. (1996) Kaynak:O’Brian, M., Feldman, D., Alban, T., & Donoghue, G. (1996). An Innovative CME Program in Cardiology for Primary Care Practitioners. Academic Medicine : Journal of the Association of American Medical Colleges, 71, 894–897.

Küçük Gruplarda Probleme Dayalı STE Belirli periyodlarda toplanan 5-9 kişilik hekim grupları Eğitim almış kolaylaştırıcının yönetimi Spesifik olgu öyküleri ve olgu çözümlemeleri PDÖ yöntemlerinin kullanılması Kaynak: Davis, D., Barnes, B. E., & Fox, R. (2003). The continuing professional Developement of Physicians. Chicago: American Medical Association.

Collaborative Office Rounds Kaynak: http://mchb.hrsa.gov/training/projects.asp?program=3

Küçük Gruplarda Beyin Fırtınası Terzi ve arkadaşlarına göre (2009), ani gelişen yaratıcı fikirlerin ortaya çıkması amacıyla yapılır, başarı katılımcıların öncü fikir yaratıcılığı ile doğru orantılıdır Genellikle genel cerrahi öğretisi içinde her an her ortamda yaygın bir şekilde kullanılır.

Kaynak: http://medicaltactics

Küçük Gruplarda Sürekli-Birlikte Öğrenme Çalışma ortamında hasta bakım hizmeti sırasında uygulanır Klinik kayıtları, gözlem, kayıtlı bilgisayar verileri, hastalar gibi kaynaklardan elde edilen geribildirimlerden yararlanılır Elde edilen verilerle hekimin çalışma ortamında değerlendirilmesi Kaynak: Oxman AD, Thomson MA, Davis DA, Haynes RB. 1995. No magic bullets: A systematic review of 102 trials of interventions to improve professional practice. CMAJ 153(10):1423–31.

Alabama Çalışması Birinci basamak hekimleri ile yapılan bir çalışma Hekimlerle inmelerdeki KVS hastalıklarının yüksek prevalansı ile ilgili görüşmeler yapıldı Hekimler ofislerinde öğle tatillerinde olgu tabanlı audiokonferanslara katıldılar Hekimlere anahtar noktaları hatırlatan tablolar dağıtılmıştır Çalışmanın değerlendirilmesinde; kohort, prospektif, randomize kontrollü bir yöntem kullanılmış ve gerçek hastalarla beraber haber verilmeyen standardize hastalar da yer almıştır

Küçük Gruplarda STE Program Değerlendirmesi Hasta, meslektaş, konsültan ve tıbbi personel geribildirimleri, tıbbi bakım hizmetindeki yetersizliklerin belirlenmesi, bilgisayar kayıtlarının taranması gibi yöntemler kullanılır Grup üyelerinin birbirlerine verdikleri geribildirimler daha değerlidir Ofis kayıtları, çıktı, problem ve olguların analizi, daha formal eğitimlerin ve seminerlerin temelini oluştururlar Meslektaşlar birbirlerinin olgularını daha arkadaşça bir ortamda değerlendirip, güçlü ve zayıf yönlerini yansıtabilirler Kaynak: Laxdal. (1982). Needs assessment in continuing medical education:A Practical Guide. Journal of Medical Education, 57(11).

STE Değerlendirmesi

Küçük Gruplarda STE Kredilendirme Sistemi Temel amaç hekimin tıptaki gelişmeleri takip etmek ve kendi bilgi, becerisini arttırmak amacıyla katıldığı küçük grupta STE etkinliklerini kredilendirmek suretiyle belgelemektir (Özan, Gürpınar, & Şahin, 2011).

http://games.co.za/surgery

Kaynakça: Davis D, O’brien MA, Freemantle N, wolf FM, Mazmanian P, Taylor-Vaisey A. (1999). Impact of formal continuing medical education: Do conferences, workshops, rounds, and other traditional continuing education activities change physician behavior or health care outcomes? JAMA 282(9):867–874. Davis, D., Barnes, B. E., & Fox, R. (2003). The continuing professional Developement of Physicians. Chicago: American Medical Association. Knosp, B. B., Carver, I., Hamill, G., & Corral, J. (2013). Game-Based Learning in Medical Education, (January), 2013. Laxdal. (1982). Needs assessment in continuing medical education:A Practical Guide. Journal of Medical Education, 57(11). O’Brian, M., Feldman, D., Alban, T., & Donoghue, G. (1996). An Innovative CME Program in Cardiology for Primary Care Practitioners. Academic Medicine : Journal of the Association of American Medical Colleges, 71, 894–897. Özan, S., Gürpınar, E., & Şahin, H. (2011). Yolumuza Işık Tutanlar. Tıp Eğitimi Dünyası, 32(232), 30–68. Terzi, C., Eryılmaz, M., Anadol, Z., & Kaya, F. (2009). Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri Tanımlar ve Özellikler. Ankara: Miki matbaacılık. Oxman AD, Thomson MA, Davis DA, Haynes RB. 1995. No magic bullets: A systematic review of 102 trials of interventions to improve professional practice. CMAJ 153(10):1423–31. Romiszowski, A. J. (1984). Designing Instructional Systems: Decision Making in Course Planning and Curriculum Design. Psychology Press. Retrieved from https://books.google.com/books?id=Lhhwz3jF_7AC&pgis=1