2 Anacıgım ve Babacıgım, Sizden ayrılmak her ne kadar içimi acıtsa da sevdanın dili yoktur, engel tanımaz. Sevda kimi seve ğ imi söylemez, laldir. Bilirim beni köyümde geri istersiniz, töredendir. Besikte kertilmi ş, bir söze konu olmusum. O söz verileli de çok olmu ş. Dilim çözülünce varaca ğ ım bellidir. Lakin, dilimi çözen yüregimi de çözmü ş tür. Kalbimin sahibi bellidir. Siz töre diyorsanız, ben de borç derim. Üç kutlu olaya vesile oldu Azer. Benim dilimi çözdü. Ona olan borcunu nasıl ödeyeksin baba? Ben size yadigârım, bir sessiz yadigar. Ermi ş ki ş i kör bir o ğ lan mı dilsiz bir kız mı diye sordu ğ unda dilsiz bir kız demi ş sin anne, ben o bah ş edilen gözlerle do ğ ayı gördüm. Anlatmak istediklerimi peçemin bo ş lu ğ undan bakan gözlerimle anlattım hep.Ne biriktiyse içimde dokudum. Renklerle, do ğ ayla, desenlerle… Peçemin altında kalanları dı ş arı böyle çıkarttım, küskün ve yalnız. Derdimi, dü ş üncemi ba ş ka türlü anlatamazdım sizlere. Do ğ ayı, ormanı yurt belledim. Ş imdi yine kaçıyorum aslında hep yaptı ğ ım gibi. Yine bir tepki benimkisi. Gönderdi ğ in adamlardan kaçıyorum baba. Yakalarlarsa Azer’i öldürürler. Dilimi yeniden kilitlerler. Günlerdir bir yerde çok uzun kalmadan yer de ğ i ş tirerek kaçıyoruz. Gitti ğ imiz her yerde bir anı bırakıyoruz. Her gün ölümü savu ş turuyoruz. Ben size kar ş ı gelmek istemezdim. Ancak, yüre ğ im kertilmemi ş ti benim. Kaderimde kırk gün kırk gece sonunda ba ş kasına varmak olmamalı. Ah ş u zincirsiz dilimle sizlerle konu ş abilsem ama gelemem. Beni verdi ğ iniz söz üzere kertmemle evlendirirsiniz.
Ş imdi Deliyar’ın ba ş ından yazıyorum size bu mektubu. Derler ki Deliyar ne a ş klara ne sevenlere ebedi yer olmu ş tur. Sessizdir Deliyar, yalnız a ş ıklara konu ş ur, onlara açar kendini, hikayelerini. Belki Âzer ile bana da açar sevdanın derinli ğ ini. Yolun sonuna geldi ğ imize göre, gidecek yer kalmadı ğ ına göre hakkınızı helal edin anne, baba… Yadigâr’ınız