SOYUT SANAT Kandisky,Mondrian ve Maleviç gibi sanatçıların doğadan yola çıkarak, görsel anlatıma varmaları çağın sanat değerleri üzerinde etkileyici olmuştur. Yaklaşık olara 1960 lara değin soyut sanat ,sanatın en arı ve üstün bir aşaması olarak yorumlanmıştır . Görsel sanatlarda soyut kavramı 1960’lara değin soyut sanat sanatın en arı ve üstün bir aşaması olarak yorumlanmıştır. Soyut resim denilince aklımıza ilk gelen işler Kandinsky,Maleviç ve Mondrian yaptıkları sanat eserleridir.

Piet Mondrian 1872’de Hollanda’nın Amersfoort kendinde doğdu; 1944’te Newyork’ta ölmüştür. Amsterdam akademisinde resim öğretmenliği yapmıştır ve ilk sergisini de burada açmıştır. Sanatçı oldukça yalın, anlık heyecanlardan uzak bir resim dili geliştirmişti. Bireysel değil evrensel, geneleksel değil, modern bir dile ulaştığına inanıyordu. Ne var ki, yarattığı görsel dil o kadar açık seçikti dolayısıyla benliğinin buna göre biçimlendiğini kabul ediyor, ancak yinede bunların belli bir yere kadar aşılabileceğini düşünüyordu, insan zihninin sürekli bir bocalama içinde olduğunu düşünen sanata doğada var olan zıtlıkları da beraberinde getiriyordu, erkek, dişi, yatay dikeyler, maddesel ve ruhsal devinimler gibi kendi resim kuramı onu gözünde güvenli bir liman olduğundan, beklide bir değişim ihtiyacı hissetmemişti.

Ömrünün son yıllarında bu konuda nasıl bir ruh halinde olduğunu bilmiyoruz. Bildiğimiz yeni plastik çerçevesinde yaptığı resimlerin köklü kırılmalara kapalı olduğu; ancak her şeye karşın bunların modern sanatın olmazsa olmazlar arasında yerlerini çoktan almış olduklarıdır. Mondrian, resim sanatındaki üç boyutluluk yanılsamasının aslında heykel ve mimariden ödünç aldığı kanısındaydı. Mademki resim yapıldığı alan bir düzlemdi, o halde derinlik yalanına gerek yoktu. Resim tuval yüzeyindeki düz renk alanlarına indirgeme nedenlerinden biri de, işte bu geleneksel hacim manevralarından kurtulmaktı. Tabii kompozisyonları oluştururken monotonluğa düşmek istemiyordu. Tuval yüzeyini eşit olmayan parçalara bölmesi de bundandır. Simetrikmiş görünen kompozisyonları aslında asimetrikti. Bir denge arayışı vardı; ancak bu denge, oynak ve değişken bir dengeydi. Ressam nesnelerin ve renklerin, Armonisini tüm coşkusunu içinde barındırmış ve bunu iyi bir şekilde ifade etmiştir.

Biçimde renkli düzlemler (1914) adlı tablosu, kara kalemle yaptığı bir takım bina eksizlerinin giderek tuval üzerine yağlıboya çalışmalara dönüşmesinin bir sonucudur. Bu çalışmalar, sonunda bu resimde görüldüğü gibi renk ve çizgi düzenlemesi olup çıkmıştır. Piet Mondrian Oval şekilde renkli düzlemler Tuval üzerinde yağlıboya

Kavanozlu Naturmort zencefil kavanozunun yuvarlak biçimini korur ve bu biçimin, kompozisyonun başka yerlerinde de yankılanmasını sağlar; ancak resmin tümü çözümsel kübizmini anımsatan bir çizgi düzenlemiştir. Piet Mondrian Kavanozlu naturmort 92 x 120 cm Tuval üzerine yağlıboya

Resmin elmas biçimi daha büyük bir kafesin yalnız bir parçasını görüyoruz gibi, resim asıldığı duvarla bir arada düşündüğümüz bu ızgaranın düzenliliği ve dengesi, resmin temel özelliğini ve görsel etkisini sağlar. Piet Mondrian Gri çizgili elmas Tuval üzerine yağlıboya 120 cm