Vaşak (Felis lynx) Çok yırtıcı olan ve her çeşit hayvana çekinmeksizin saldıran vaşakların Çanakkale, Kastamonu, Artvin, Siirt, Hakkari, Bitlis, Bingöl, Izmir, Muğla, Antalya ve Bolu’da halen görüldüklerine dair kayıtlar vardır. Yasayla korunmalarına rağmen çok değerli olan postları için kaçak olarak avlanırlar. Sayılarının çok azaldığı tahmin edilmektedir.

Asya aslan Asya aslanı (Panthera leo persica), kedigiller (Felidae) familyasından Hindistan'ın batısında, Gucerat bölgesinde, özellikle Gir Ormanları'nda yaşayan bir aslan alt türü.Gir Ormanı'ndaki nüfusu 350 civarındadır. Eskiden Asya aslanı Kafkaslar'dan Yemen'e, Makedonya'dan Yunanistan 'a kadar çok geniş bir coğrafyada yaygındı. Türkiye 'de nesli 19. yüzyılda tükenmiştir.

Leopar (Panthera tulliana) 100 yıl öncesine kadar ülkemizin neredeyse her bölgesinde bulunan leoparlar artık maalesef ülkemizde barınma konusunda o kadar şanslı değil. Son olarak 17 Ocak 1974 tarihinde Beypazarı’nın (Ankara) Bağözü köyü yakınlarında bir tane görülmüş ve köylülerce vurularak öldürülmüştür.

Hazar kaplanı (Panthera tigris virgata) Ülkemizde Siirt ve Hakkari illerinde, Irak sınırındaki dağlarda ve vadilerde yakın zamanlara kadar bulunduğu anlaşılmaktadır. Son olarak Şubat 1970’te Hakkari’de (Uludere) Sehit Sen isimli bir köylü tarafından 122 cm. gövde uzunluğunda bir erkek birey vurulmuştur. O günden sonra da bir daha görülmemiştir.

Çita (Acinonyx jubatus ) Ülkemizde (özellikle Güneydoğu Anadolu) geçen yüzyılın sonuna kadar makul sayıda bulunduğu bilinmektedir. Yari çöl, açık çayırlık ve küçük çalılıklarla donatılmış alanlarda yasayan çitaların ülkemizde soylarının tamamen tükendiği anlaşılmaktadır.

Yaban kedisi (Felis silvestris ) Türkiye’nin kuzeyindeki ormanlarda; daha az miktarda da bati ve güneyde yasarlar. Ağaç ve kütük kovuklarıda ve kaya yarıklarında barınır; tavşanları ve kemirgenleri avlarlar. Soyları henüz tükenmemiştir.

Akdeniz foku (Phoca monachus) Akdeniz ve Karadeniz’de yasayan tek fok türüdür ve sayıları çok azalmıştır. Akdeniz’de en fazla rağbet ettikleri ülke Türkiye’dir. Ülkemizde en çok görüldükleri yer Foça’dır. Karadeniz’de son görüldüğü tarih 1987’dir. Balıkçılar tarafından katledilmeleri ve çevre kirliliğinden ötürü soyları tükenme tehlikesi içindedir.

Asya yaban eşeği (Equus hemionus) Bugün genleri evcil eşeklerle karışmış olmakla birlikte Irak ve İran sınırına yakın yarı sulak bölgelerde doğal populasyonlarının yaşayabildiği düşünülmektedir.

Yabani at (Equus przewalskii) Genleri evcil atlarla karışmış olduğundan zoolojik özellikleri tam olarak belirlenememektedir. Bir alt tür olan ve “Tarpan” ismi verilen “Avrupa Yabanatı” Güney Rusya’da yaşamış; ancak 1876’dan beri soyu tükenmiştir. Yabani atların günümüzde sadece hayvanat bahçelerinde örnekleri bulunmaktadır. Bununla birlikte İç Anadolu’nun güneyi ile Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde az da olsa bulunma olasılıkları kabul edilmektedir.

Kızıl geyik (Cervus elaphus) En çok görüldükleri yerler Istranca ormanları ile Adapazarı, Bolu, Kastamonu ve Sinop’un ormanlık bölgeleridir. Bu yağmurlu bölgelerin yanı sıra Ankara (Kızılcahamam, Beypazarı, Nallıhan), Afyon (Akdağ), Kütahya, Manisa, Denizli, Kahramanmaraş, Artvin, Toros Dağları (Akseki – Beyşehir kesimi), Cudi Dağı’nda görülürler. Geniş yayılımlarına karşın soyları tükenmeye yüz tutmuştur.

Alageyik (Cervus dam 1960 yılından sonra ülkemizde yok olma aşamasına gelmişler; neyse ki alınan önlemler sonucu koruma altına alınmışlardır. Sayıları 1966’da 7, 2000 yılında ise 500’e kadar ulaşmıştır. Halen Düzlerçamı Üretim İstasyonu’nda üretimleri yapılmaktadır.

Karakulak (Caracal caracal) Türkiye’nin güneyinde ve batısındaki seyrek ormanlar, makiler ve bozkırlarda görülür. Yırtıcı bir kedigildir; uzunluğu 80 santime kadar çıkabilir. Genellikle gece etkindirler.

Kızıl akbaba Ülkemizde sayıları en hızlı azalan türlerden biridir. Akdeniz havzasındakı pek çok ülkede soyu tükenmiştir; ülkemiz son sığınaklarından birisidir. Özellikle kaya duvarlarının ve hayvancılığın yaygın olduğu açık alanlarda yuva kurarlar. Yüksek dağlar, bozkırlar ve makilerde görülürler. Ülkemizde Toros ve Ilgaz Dağları’nda, Çoruh ve Dicle vadilerinde, yanı sıra Ankara ve Eskişehir’in engebeli bölgelerinde yaşarlar.

Kara akbaba Ülkemizde yaşayan en büyük kuştur. (Kanat açıklığı 2 metreyi geçebilir) Soyları dünya genelinde (İspanya hariç) tehlikededir; ülkemizde de sayıları çok azalmıştır. Genellikle orta yükseklikteki ve yaşlı ağaçların (özellikle karaçam) bulunduğu ormanlık bölgelerde yaşarlar. Ülkemizde İç Ege, İç Anadolu ve Doğu Anadolu’nun kuzeyinde görülürler. En yoğun popülasyonlarının bulunduğu yer Soğuksu Milli Parkı’dır (Kızılcahamam / Ankara)

Toros Kurbağası Kurbağalar ekolojik denge içerisinde önemli rol oynayan türlerden biri olmakla beraber bazı kurbağalar nesli tükenen hayvanlara dahildir. Toros kurbağası, Dünya’da yalnızca Türkiye’nin Niğde ili Ulukışla ilçesi sınırları içerisindeki Toros Dağları’nda 2560 metre yükseklikteki Eğrigöl, Karagöl ve Çiniligöl’de yaşamaktadır.

Tırtak 1960’lı yıllarda Akdeniz ve Karadeniz’de tırtak populasyonunda feci bir azalma olmuştur ama bunun nedenleri bugüne kadar aydınlatılamamıştır. Ama tırtakların hala bugüne kadar süren en büyük sorunları şunlardır: Gemilerin pervanelerine çarparak ölmeleri, balık ağlarına takılarak su altında boğulmaları ve günden güne azalan balıklar ve kirlenen denizsuyu.

Kelaynak Ülkemizde nesli tükenmekte olan hayvanlar arasında yer alanve belki de en bilinen biri de Kelaynak kuşudur.. Dünyada sadece Türkiye’de (Birecik/Urfa) ve Fas’ta koruma altında az sayıda bulunmaktadırlar. Dünya popülasyonları yaklaşık 500 tekdir. Türünün doğal yaşam alanı Alpler’den, Kızıldeniz’e, Fas’dan Güneydoğu Anadolu’ya kadar uzanan geniş bir coğrafyadır.

Türkiyede nesli tükenmekte olan bitkiler -Beyaz Çiçekli Çakal Nergisi: Dünyada sadece Türkiye’de Muğla- Fethiye çevrelerinde yetişiyor. -Termopsis Turcica: Dünya’da sadece Konya’daki Akşehir Gölü çevresinde yetişen bitki türü, Dünya Doğal Yaşamı Koruma Konseyi tarafından koruma altına alındı. -Narin Acı Çiğdem: İstanbul’a özgü küçük çiçekli acı çiğdem türü, denetimsiz kentleşme ve yanlış ağaçlandırma nedeniyle tükenme tehlikesi yaşıyor. Bern Sözleşmesi ile koruma altına alındı. -Mavi Yıldız: Türkiye’nin kuzeybatısında ve Yunanistan’ın bazı bölgelerinde ender görülen bitki türü, Bern Sözleşmesi’yle koruma altına girdi. -Yabani Siklamen: Yumrulu bitkiler familyasındaki tür, Bern Sözleşmesi ile korunuyor.

-Çan Çiçeği: Sadece Çoruh Vadisi’nde yetişen türün soyu, tüm Avrupa’da tehlike altına girdi. -Karadeniz Salkımı: Soyu, tüm dünyada tehlike altına girdi. -Kilyos Peygamber Çiçeği: Türkiye’de Batı Karadeniz kıyılarında yetişen bitki türü, Bern Sözleşmesi ile koruma altına alındı. -Göl Soğanı: Bern Sözleşmesi ile koruma altına alındı. -Çöven: İç Anadolu’nun tuzlu steplerinde yetişen bitkinin soyu, tüm dünyada tehlike altında.

-İstanbul nazendesi: Dünyada sadece Türkiye’nin kuzeybatısında görülüyor. -Erzincan süt otu: Dünyada sadece Erzincan Ovası’nın doğusundaki tuzlu bataklıklarda yetişen bitki, Bern Sözleşmesi ile korumaya alındı. -Çorak Gülü: Tuz Gölü civarında yetişiyor. -Kardelen: Türkiye’de doğal olarak yetişen 9 türü bulunuyor. 2 türü dışında kardelen soğanlarının doğadan toplanarak ihraç edilmesi yasaklandı. -Sphaerophysa Kotschyana: Dünyada sadece İç Anadolu’da metre arasında değişen yükseklikte yetişiyor. -Trifolium Parchycalyx (Yonca): Bern Sözleşmesi ile koruma altına alındı. -Yabani Karanfil: Balıkesir ve Aydın’da görülüyor.