TEVEKKÜL

Tevekkül, herhangi bir işte üzerimize düşeni yaptıktan sonra o işin sonucunu Allah’a bırakıp ona güvenmektir.

SEBEPLERE YAPIŞ, GERİSİNİ ALLAH’A BIRAK. Ve (yine bildirilmedi mi ki) şüphesiz insan için,  (kendi) çalıştığından başkası yoktur! (Necm suresi 39. ayet)

Bir adam Peygamberimize (asm) gelerek, “Ben devemi salıvererek mi tevekkül edeyim, yoksa bağlayarak mı?” demiştir. Efendimiz ise, “Deveni bağla, sonra tevekkül et.” diye buyurmuşlardır.  (Tirmizi, Kıyamet, 60)

Tevekkül eden ve etmeyenlerin hâli bir gemide seyahat eden kişilerin durumlarına benzer.

Tevekkül eden, yükünü gemiye bırakır Tevekkül eden, yükünü gemiye bırakır. Tevekkül etmeyen ise kaptana güvenmez, yükünü taşımaya çalışır.

Tevekkül eden rahata kavuşur Tevekkül eden rahata kavuşur. Dünya sıkıntılarını, dertlerini geleceğe dair endişelerini Allah’a bırakır.

Üzerimize düşen görevleri yapalım, Derslerimize çalışalım Üzerimize düşen görevleri yapalım, Derslerimize çalışalım. Sonucunu Allah’a bırakalım, tevekkül edelim.

Sonucun güzel olması için de Allah’a dua edelim.

Çalışmamızın neticesinde Allah neyi nasip ederse ona rıza gösterelim.

İKİ CİHAN MUTLULUĞU TEVEKKÜLDE “İman tevhidi, tevhid teslimi, teslim tevekkülü, tevekkül ise saadet-i dareyni iktizâ eder.”

Namazımızla tevekkül eder, Allah’a dayanırız Namazımızla tevekkül eder, Allah’a dayanırız. Her musibetten, felaketten Allah’a sığınırız. İmanımız bize tam bir emniyet ve güven verir..

ÇALIŞMAK VE SEBEPLERE YAPIŞMAK GEREKİR.

Dervişin  biri ormanda gezerken topal, hasta bir tilki gördü, hayrete düştü. 'Nasıl yaşar bu hayvan, ne yer ne içer?' diyerek, Allah'ın lûtfuna hayran oldu. Derken bir aslan çıkageldi, ağzında bir çakal leşi taşıyordu. Bu güçlü hayvan avının bir kısmını yedi, karnı doyunca kalanını bırakıp gitti. Tilki artığa doğru sürünerek yaklaştı ve afiyetle yiyip karnını doyurdu. Tilkinin yiyeceğinin ayağına geldiğini gören derviş, kendi kendine, 'Bir tilkinin rızkını ayağına gönderen Allah, benimkini neden göndermesin? diyerek, çalışmasına gerek olmadığını, bir köşeye çekilip oturabileceğini düşündü.

(Şeyh Sa’di-i Şirazi, Bostan) Düşündüğü gibi de yaptı: Bir mağaraya çekilerek ebedi itikâfa niyet etti. 'Rızkım Allah'ın görünmeyen hazinesinden gelir, gayret etmem gerekmiyor.’ diyerek beklemeye başladı. Bekledi, bekledi... Ne gelen var ne giden. Günler geçip gitti. Derviş zayıfladı, eridi; bir deri bir kemik kaldı. Güçsüz ve bitkin bir hâldeyken, bulunduğu mağaradan bir ses geldi: Ey tembel adam! diyordu ses, kendini topal bir tilkiye benzeterek neden miskin miskin oturuyorsun? Kalk! Yırtıcı aslan ol. Başkasının artığına göz dikmeyi bırak. Sana yakışan başkasının artıklarını yemek  değil, başkalarına artık bırakmaktır. (Şeyh Sa’di-i Şirazi, Bostan)