Osmanlı Eğitim Sistemi Sıbyan Mektepleri Medreseler Enderûn Mektebi

1. Sıbyan Mektepleri: Okuma-yazma, bazı dinî bilgiler ve basit hesap işlemlerinin verildiği ilkokullardır.

Sıbyan Mektepleri Hemen her mahallede bulunduğu için "Mahalle Mektepleri" veya taş bina olarak inşa edildiği için "Taşmektep" de denilen bu okullar örgün eğitimin ilk basamağını oluştururlardı.

Kuruluşları Genelde vakıf yoluyla kurulur. Bazen Mahalle halkının işbirliği ile yapılır.

Programları Kur-an’ıOkuma’nın yanında ahlâkî terbiye verilmesi de amaçlanıyordu. Çocuğu şerden sakındırmak ve hayra sevketmek Osmanlı cemiyetinin eğitim felsefesiydi. Kur-an’ın ezberlenmesi

Öğretmenleri Mederese eğitimi görmüş ya da kendisini geliştirmiş kişiler

Öğrencileri Zorunlu eğitim değildir. 5-10 yaşlarındaki kız ve erkek çocuklara 3-4 yıllık bir eğitim verilirdi. Okula başlama Amin Alayı denen törenle yapılırdı. 1824’te II. Mahmut döneminde zorunlu olmuştur.

Öğretim araç gereçleri ve yöntemleri Ezber sistemine dayalı

Disiplin dayakla

2. Medreseler: Sıbyan mekteplerinden sonra gidilen öğretim kurumlarıdır.

Kuruluşları Vakıf kuruluşlar olarak sistemleşen medreseler Osmanlılarda da devletin güçlenmesine paralel olarak büyümüş ve gelişmiştir.

Programları Medreseler seviye itibarıyla bugünün orta ve yüksek okullarına tekabül etmektedirler. Vakıf olduğu için öğrencilerin barınmasının yanında diğer ihtiyaçları da medreseden sağlanıyordu.

Programları Medreselerin programını dört ana gruba ayırabiliriz: 1. Din ve Hukuk (Kur'an, tefsir, hadis, fıkıh, kelam...) 2. Dil ve Edebiyat (Arap, Fars dilleri, hitabet, şiir, gramer...) 3. Felsefe (Felsefe ve mantık) 4. Temel Bilimler (Tıp, Matematik, Geometri, Astronomi, Coğrafya) idi.

Müderrisleri Müderrisler en üst düzeyde Sahn medreselerini bitirir sıra beklerlerdi. Osmanlı medreseleri zamanla hiyerarşik bir düzenlemeye tabi tutulmuş, hocalarına verilen maaşlara ve ihtisas alanlarına göre derecelendirilmiştir. Yevmiye 20 Akçayla ders veren müderris en alt dereceden göreve başlar. Terfi ederek 500 Akçalık medreseye kadar yükselebilirdi. Süleymaniye medresesindeki: Darül-Hadis kürsüsü Osmanlı medreselerinin en yüksek (11. derece) derecesini ifade ediyordu. 500 Akça yevmiye alan müderrislere ya da mevleviyet denilen büyük şehirlerin kadılarına "Molla" deniyordu ki bugün ordinaryus karşılığındadır.

Öğrencileri Medrese öğrencilerinin en alt kademesine suhte (softa) ortaöğretim talebesi deniyordu. Daha sonrakilere danişmend (lisans talebesi) denilirdi. Muid (Asistan) müderris ile talebe arasındaki ilişkileri düzenler, hocanın derslerini müzakere yoluyla özetler veya tekrarlardı. Medrese eğitimi uzun süren meşakkatli bir işti.

Öğretim Yöntemi Bozulma döneminde ezberci eğitim Süre yoktu

Enderûn Mektebi: Kuruluşu II. Murad zamanında kurulup, zamanla çeşitli değişikliklere uğramakla beraber Osmanlı Devleti'nin son zamanlarına kadar (1909) varlığını sürdüren bir saray okuludur.

Öğrencileri Hıristiyan ailelerden devşirilen çocukların zekî ve gösterişlileri saraya alınarak özel bir şekilde yetiştirilirlerdi.

Eğitim ve Öğretim yöntemi İç oğlanı denilen Enderûn talebesi 3 biçimde yetişirdi. Hizmet yoluyla eğitim Kurumsal Eğitim-Öğretim Beden ve Sanat Eğitimi