İBRİKLER
Emzikli, kulplu ve çoğunun dar boğazında kapağı bulunan ekseriyetle armudi biçimli su kabına ibrik denir. Kelimenin aslı, Farsça su döken manasında abriz dir. İbrik yakın zamana kadar evlerimize su kaynağından su getirilirken kullanılırdı. Evlere getirilen sular büyük küplere koyulurdu. Dünyanın değişik yerlerinde maden ve topraktan yapılmış ibrikler vardır. Kullanışı kolay taşınabilirliği ve zarafeti ile tercih edilen eşyalardandır. Bu gün ülkemizde yüzün üstünde ibrik çeşidi vardır.
Düğme Kapak Ülük-Lüle-Uç Koza Emzik Kulp Boyun Göğüs Gövde-Karın Ayak Çember
İbrik yapımcılığı özellikle bir dövücülük sanatıdır ve sanatkarın en önemli aletleri çekiç ve örstür. İbrikler eski ustalar tarafından dip, emzik ve kulpları hariç büyük hüner gösterilerek yapılırdı. Şahmerdan veya dövücü örslerinde levha haline getirilen bakıra bir pergel yardımıyla çember çizilir ve kesilirdi. Daha sonra adına miyene denilen çekiçlerle sava ve eğri örslerde dövülen ve dövülürken sertleştiği için de bir çok kere tavlanan gövde, boğazdan dibe kadar tek parça halinde çıkartılırdı. Daha sonra dip kapak ve emzik kısımları yapılarak ibrik tamamlanırdı. Bu usul çok zahmetli olduğundan zamanla terk edilmiş ve gövdeyi iki parça halinde yapma yoluna gidilmiştir. Daha sonra gövde kaynak yapılıp boğaz kısımları de sonradan eklenmiştir. Tornada sıvama usulü göz önüne alınmazsa günümüz ustaları da ikinci yolu tercih etmektedirler.
SEDA İSTANBULLU 10-B 295