Psikoanalitik Aile Terapisinin Hedefleri Selin Özkan 070103056

Terapinin hedefleri Psikoanalitik aile terapisinin hedefi; aile bireylerinin birbirleriyle, geçmişin bilinçaltı imgelerinden ziyade, mevcut gerçeklere dayanarak iyi ve sağlıklı bir etkileşim içinde bulunabilmeleri için bilinçaltı sınırlarından kurtarmaktır.

Krizdeki aileleri, mevcut sıkıntılarından kurtarmak için anlayış ve destekle ele alınıyorlar. Kriz çözüldüğü anda da, psikoanalitik aile terapisi, aileyi uzun vadeli yeniden yapılandırıcı psikoterapiye almaktadır.

Psikoanalitik aile terapisti, semptom azaltmayı hedef alacak şekilde bir kriz çözümünü seçerse, aile terapistleri gibi işlev görürler. Savunmaları desteklemeye, baskılanmış ihtiyaçları ve dürtüleri açığa çıkarmaya odaklanırlar.

Bireysel terapistler, bireyselliği fiziksel ayrılma olarak düşünüyorlar. Ergen ve genç yetişkinler, daha bağımsız olabilmeleri için ailelerinden ayrı olarak tedavi edilirler.

Nagy’nin bağlamsal terapisinde hedef, yetişkin yaşamında sıkıntı ve kazançların adil dengesidir. Nagy, semptomların artması ve dinmesinin, kaçınılan duygusal çatışmalarla yüzleşerek oluşturduğu varsayımını diğer psikoanalitik terapistlerle paylaşmaktadır.

Bağlamsal terapi, İyileştirici içermenin sorumluluğunu birinin yansıtmalarını başkasına zorla kabul ettirme olarak görür.

Bağlamsal terapinin hedefleri; Özerklik ve karşılıklılık arasında bir dengeyi içerir. Aile bireylerine, irrasyonel ve kısır suçlulukla yüzleşme ve bunun üstesinden gelme konusunda ve kendi yetkilerini talep etme konusunda yardımcı olunur. Bireylere, aile ilişkilerinde daha cömert şekilde verici olma konusunda yardımcı olur.

Davranış Değişikliği İçin Şartlar Psikoanalitik aile terapisinde, aile üyeleri ruhsal yaşamlarının bilinçli deneyimlerinden daha geniş olduğunu anlayarak ve kişiliklerinin baskılanmış bölümlerini kabul ederek içgörülerini genişletirler.

Hatta bazıları(Kohut, 1977) psikoanalitik tedavinin içgörünün, savunmaları azaltma kadar işe yaramadığını bile ileri sürmüşlerdir!

Analitik terapistler içgörüyü, davranış yüzeyinin altına gizli güdülere nüfuz ederek içgörüyü teşvik ediyorlar. Bireysel terapide, rüya ve serbest çağrışımlar görülür ve içerik olarak değerlendirilir.

Analitik olmayan aile terapistleri, ailenin görünür etkileşimlerinin anlamını kabul ediyor; Analitik terapistler, başka malzemeyi açığa çıkarma girişiminde bulunuyorlar.

Psikoanalistler, yavaş ilerleyerek ve güven iklimi yaratarak bu problemle ilgilenirler. Aile terapisinde ki hastaların, herkese açık olma ve aynı zamanda kendini koruma konularında endişe duyma ihtimali olduğu için, terapistler büyük oranda güvenlik temin etmek durumundalar.

Aktarım fikri, gerçek bir ilişkinin yokluğu halinde hastanın terapiste aktarılan his kurgudan ilham alması gerektiği. Aktarım tekrarlayan – terapiste ya da diğer aile fertlerine aktarılan geçmiş kalıplardır.

Nagy’ye göre(1972), Aile terapisi, bireysel terapiden daha verimli aktarım kullanım alanı sunar. Aile terapisinin temel düşüncelerinden ikisi; Tedaviye kimin dahil edilmesi gerektiği, Yardımın kime odaklanması gerektiğidir.

Psikoanalitik aile terapistleri, Sorumluluğun tüm aile fertlerinde olması gerektiğine inanıyor gibiler fakat, aileye organik bir bütün olarak yardımdan ziyade, bireylerin büyümesi ve olgunlaşmasına yardım etme düşüncesinde olma ihtimalleri var.

Blanck’a göre(1967), “Evlilik çatışmasında bir birey veya bir çifte yardım etmek için, taraflardan her birinin daha yüksek seviyede kişisel gelişimine yardımcı olunması gerekir.” Bu “daha yüksek seviyede kişisel gelişim” hem yapısal hem de obje- ilişkiler bağlamında tanımlana gelmektedir.