Rönesans, tüm sanat dallarında sadelik, temizlik ve saflık dürtülerini güçlendirdi. 16. yüzyılla birlikte, duyguların dışa vurumu çok daha önemli bir noktaya geldi. Bu da bazı sanat eserlerinde bu duyguları bir ifade yolu olarak yumuşamaya yol açtı. Yeni ve güçlü yaratılar geliştirmek için yeni bir müzik stili yaratmak o zamanlar gereksiz geliyordu.
Nesillerce kesilmeden devam eden Bach’lar gibi çok kollu bir müzisyenler sülalesi dünyada ender görülmüş hayret verici bir fenomendir. Bu ailenin tarihi, Orta Almanya’nın Thüringen eyaletinde bir değirmenci olarak işi başında kitara çalmayı seven Vitus Bach ve ÇALGICI adıyla anılan oğlu Hans Bach’tan (1626 da ölmüştür), Mozart’ın üslubunu hazırlayanlar arasında bulunan Christoph Bach (1782 de Londra’da ölmüştür)’a kadar devam eder. Thüringen halkı, o zaman muhtelif şehir ve kasabalarda belediye hizmetinde çalışarak bir loncada birleşmiş olan müzisyenlerden kısaca BACH’LAR diye bahsederdi.
Bu müzisyen ailesinin asıl ceddi kabul edilen Hans Bach, Johann Sebastian Bach’ın büyük dedesidir. J.S. Bach’ta bu ırsi müzisyenlik, hatta bütün müzik tarihinin gidişi en yüksek seviyesine ulaşmıştır. O, geçmiş asırların yarattığı tesirleri kendisinde toplamış ve takriben üç nesil sonra başlayan yeni bir inkişafın da hareket noktası olmuştur. Böylece bu THOMAS KİLİSESİ KONTORU zamanın ve devirlerin üstünde kalan bir varlık olarak karşımızda durmaktadır.
Çello Viyolonsel olarak da bilinen çello, keman ailesinin üyesi olan bir yaylı çalgıdır.
TEŞEKKÜRLER