AVRUPA BİRLİĞİ HUKUKU SONER HOCA HAFTA 1 KAMURAN REÇBER

AB HUKUKUNUN KAYNAKLARI BİRİNCİL MEVZUAT İKİNCİL MEVZUAT

Birincil Mevzuat 1951 PARİS ANTLAŞMASI / AKÇT (ECSC) Kurucu Antlaşmalar 1951 PARİS ANTLAŞMASI / AKÇT (ECSC) 1957 ROMA ANTLAŞMASI / AET (EEC) 1957 ROMA ANTLAŞMASI / AAET(EURATOM)

Birincil Mevzuat 1967 FÜZYON ANTLAŞMASI EKLER + PROTOKOLLER 1967 FÜZYON ANTLAŞMASI 1973 DANİMARKA, İRLANDA VE İNGİLTERE’NİN KATILMA ANTLAŞMASI 1981 YUNANİSTAN’IN KATILMA ANTLAŞMASI 1986 İSPANYA VE PORTEKİZ’İN KATILMA ANTLAŞMASI 1987 TEK AVRUPA SENEDİ 1993 MAASTRICHT ANTLAŞMASI 1995 AVUSTURYA, İSVEÇ VE FİNLANDİYA’NIN KATILMA ANTLAŞMASI 1999 AMSTERDAM ANTLAŞMASI 2003 NICE ANTLAŞMASI (10 ÜYENİN KATILIM ANT.)

İkincil Mevzuat Tüzük (Yönetmelik) Direktif (Yönerge) Karar Görüş

İkincil Mevzuat TÜZÜKLER Roma Antlaşması’nın 189. maddesi uyarınca, Konsey ve Komisyon görevlerini yerine getirmek için ve Antlaşma’da öngörülen koşullarla, tüzükler ve direktifler çıkartır, kararlar alır, tavsiyelerde bulunur ve görüşler bildirir. 189. maddede Maastricht Antlaşması ile yapılan değişiklik uyarınca, bu düzenlemeler, Konsey ve Komisyonun yanısıra Avrupa Parlamentosu ve Konsey ile ortaklaşa gerçekleşebilecektir.

İkincil Mevzuat TÜZÜKLER Tüzükler, herhangi bir transformasyon işlemine gerek kalmaksızın üye ülkelerin tamamında doğrudan uygulanır. Üye ülke vatandaşları nezdinde hak ve yükümlülükler doğurmak için ulusal makamların herhangi bir düzenleme yapmaları gerekmez. Tüzükler, üye ülke vatandaşlarına, ulusal yasalarda olduğu gibi doğrudan hak ve yükümlülükler getirir.

İkincil Mevzuat DİREKTİF/YÖNERGELER Direktifler, tüm üye ülkelerle veya tek bir üye ülkeyle ilgili olabilir. Tüzüklerden farklı olarak, direktifler iç hukuka uyarlanmak suretiyle uygulamaya girer.

İkincil Mevzuat KARARLAR Kararlar, bir üye ülkeyi, bir firmayı ya da kişileri muhatap alabilir. Karar kime yönelmişse onun açısından bağlayıcı nitelik taşır.

İkincil Mevzuat KARAR TÜRLERİ Topluluk Kararları Konsey veya Komisyon tarafından alınan kararlardır. İcra hükümleri vardır. Topluluk kararlarının gerekçeleri bunları uygulamak zorunda kalan ülke ve kuruma yazılı olarak bildirilir.

İkincil Mevzuat KARAR TÜRLERİ Avrupa Parlamentosu Kararları Bazı kararlar öneri şeklinde, bazıları ise Konsey veya Komisyon’a tavsiye şeklinde olur. Avrupa Parlamentosu Başkanı, Parlamento’nun onayladığı metni, Parlamento önerisi olarak Konsey veya Komisyon’a iletir. Yetkili Komisyonların incelemeleri sonrasında bir rapor hazırlanır ve onaylanır. Kabul edilen kararlar Resmi Gazete’nin C serisinde yayımlanır.

Gerekçeli Kararlar İkincil Mevzuat KARAR TÜRLERİ AKÇT Anlaşması’nın 88 nci maddesinde öngörülmüş olan ve Komisyon tarafından üye ülkelerin eksiklikleri durumunda alınan kararlardır. AET ile EURATOM Antlaşmaları’nda öngörülen gerekçeli görüşlere benzer niteliktedir. Ancak, icra hükmü daha fazladır. Üye ülkeler, Adalet Divanı’na başvurarak gerekçeli kararlara karşı gelebilirler. Fakat başvuruların reddedilmesi halinde gerekçeli karara uyulması zorunludur.

İkincil Mevzuat GÖRÜŞLER Görüş, üye ülkelere bazı durumlarda da Topluluk vatandaşlarına, herhangi bir konuda özel bir tutum benimsenmesini önerir ya da Topluluk görüşünü iletir. Görüşler, herhangi bir yükümlülük ya da bağlayıcılık içermez. Görüş, Topluluk organları tarafından bir karar alınmadan önce verilir. Uygulamaya konulup konulmaması ve ne şekilde uygulanacağı üye ülkelerin seçimine bırakılmıştır.

AB HUKUKUNUN ÖZELLİKLERİ AB Hukuku, 1957 yılında imzalanan Roma Antlaşması ile şekillenmeye başlamıştır. Antlaşmalarla üye devletler egemenlik haklarının bir kısmını AB kurumlarına bırakırlar. Antlaşmalar ulusal hukuk kurallarından üstün nitelik taşır.

AB HUKUKUNUN KAYNAKLARI BİRİNCİL MEVZUAT Kurucu antlaşmalar 1951 Paris Antlaşması (AKÇT) 1957 Roma antlaşması (AET) 1957 Roma antlaşması (AAET) Ekler ve Protokoller Katılma antlaşmaları 1987 Tek Avrupa Senedi (Siyasi Birlik) 1993 Maastricht Antlaşması (AB) 1999 Amsterdam Antlaşması Anayasa- 2004 İKİNCİL MEVZUAT Tüzükler : Doğrudan uygulanır. Herkesi bağlar. Direktif (Yönerge) : Uyarlanmak suretiyle uygulanır Kararlar: Sadece muhatabı için bağlayıcıdır Görüşler: Bağlayıcılığı yoktur.

AB ORGANLARI Avrupa Parlamentosu (yasama organı) Avrupa Konseyi (karar organı) Avrupa komisyonu (yürütme organı) Adalet divanı (Anayasa mahkemesi) Sayıştay (Denetleme organı) Avrupa Yatırım bankası (Fon kullandırma) Avrupa Merkez Bankası (Para politikaları) Danışma Kurulları

AVRUPA BİRLİĞİNİN ORGANLARI ORGANİZASYON AVRUPA BİRLİĞİNİN ORGANLARI AB KONSEYİ AB KOMİSYONU AVRUPA PARLAMENTOSU AB ADALET DİVANI

AVRUPA PARLAMENTOSU 750 Üyeli Üye devletlerin nüfusuna orantılı temsil (6-96) 5 yıl süreyle görev Doğrudan seçim yoluyla üyeler belirlenir

AVRUPA KONSEYİ Üye devletlerin devlet veya hükümet başkanları/bakanlarından oluşur. Dönem başkanı-6 ay süreyle görev yapar Oy birliği ile karar alır (Devlet ve hükümet başkanları)

AVRUPA KOMİSYONU Komisyon başkanı ile her üye devletten bir temsilciden oluşur. BEŞ YIL GÖREV SÜRESİ Başkanın oy hakkı yoktur. Devlet ve hükümet başkanlarının nitelikli çoğunluğu ile seçilir. HER ÜYE DEVLETTEN BİR TEMSİLCİ (Sonraki dönemlerde 2/3)

AB ÜYELİĞİ KOŞULLARI Avrupa devleti olmak Temel ilkelere uygunluk Özgürlük Demokrasi İnsan haklarına saygı Hukuk devleti AB Organlarının onayı Konsey- Oybirliği Parlamento- Mutlak çoğunluk Üye devletlerin onayı

AB HUKUKUNUN TEMEL NİTELİKLERİ BÜTÜNLÜK Kurucu antlaşmalar bir bütün oluşturur. Antlaşma hükümlerinin uygulanması ve yorumunda diğer antlaşmalardan yararlanılabilir. ÖZERKLİK AB organları üye devletlerden bağımsızdır. Üye devletler AB organlarının kararlarına müdahale edemezler. AB kuralları üye devletlerin düzenlemelerinden etkilenmezler AB mahkemeleri ile ulusal mahkemelerin görev ve yetkileri ayrıdır. ÜSTÜNLÜK AB düzenlemeleri, üye devletlerin düzenlemelerinden önce gelir. AB kuralları kendisiyle çatışan ulusal hukuk kurallarının uygulanmasını durdurur. AB kurallarının üstünlüğü, üye devletlerin üçüncü devletlerle yapacakları antlaşmaları da kapsar. DOĞRUDAN UYGULANMA AB düzenlemeleri, topluluk düzeyinde bağlayıcı bir etkiye sahiptir. AB düzenlemeleri, üye devletlerin tamamında tek tip uygulanır. AB düzenlemelerinin iç hukukta etkili olabilmesi için, ulusal hukuka adapte edilmesine gerek yoktur.