KOBAY Araştırmalarda sadece kısa ve sert kıl yapısına sahip İngiliz kobay ırkı ve bu ırka ait Duncan-Hartley, 2 ve 13 soyları kullanılmaktadır. Duncan-Hartley soyu albino ve outbred, soy 2 ve 13 ise inbredtir. Laboratuvar hayvanı olarak kobay kullanımı diğer kullanılan türler içinde % 2-3’lük bir orana sahiptir. Kobaylar diğer laboratuvar hayvanlarından farklı özelliklere sahip olduğu için immun cevap, serum, aşı ve diğer biyolojik maddelerin üretiminde ve genetik kontrol çalışmalarında sıklıkla kullanılır. Kobay hastalık yapan mikroorganizmalar için ideal bir konaktır. Tüberküloz, difteri, leptospiroz ve brusella gibi enfeksiyonlara karşı aşırı duyarlılığı nedeniyle bu hastalıkların tanısında ve bu hastalıklarla ilgili yeni yöntem geliştirilmesinde kullanılır. Orta kulaklarının anatomik yapısı işitme ile ilgili çalışmalar için uygundur. Folik asit, C vitamini, tiyamin, arjinin ve kalsiyum içeren diyetlerle ilgili çalışmalara uygun hayvan modelidir.
Anatomik Ve Fizyolojik Özellikleri Beden örtüsü az parlak ve düz kıllarla kaplıdır. Baş büyük kulaklar ise küçüktür. Kısa bacaklı ve tıknaz hayvanlardır. Dış kuyruk bulunmaz. Ön ayaklarında dört arka ayaklarında ise 3 parmak vardır. Baş ve vücudun toplam uzunluğu doğumda 12-14 cm, ergin çağda ise 27-33 cm’dir.
Büyüme Ve Gelişme Yeni doğan kobaylar yetişkin kobayların küçük halidir. Tam olarak kıl örtüsü oluşmuş, göz kapakları açık ve ikinci diş gelişimi tamamlanmış olarak doğarlar. Doğum ağırlıkları ananın yaşına, bir doğumdaki yavru sayısına ve cinsiyete göre değişmekle birlikte 70-100 g arasındadır. Birkaç gün içerisinde katı yem tüketebilirler. 50 g’ın altında doğan yavrular genellikle ölür. Yavrular 21.-28. günde veya 180-240 g ağırlığa ulaştığında sütten kesilir.
ÇEVRE KOŞULLARI Kobayların yetiştirilmesi için yer bölmeleri ve değişik malzemeden yapılmış farklı tipte kafesler bulunmaktadır. Yer bölmelerinin yüksekliği en az 30-40 cm olmalıdır. Kobay yetiştiriciliğinde yer bölmeleri yerine daha çok metal ya da plastikten yapılmış kafesler kullanılmaktadır. Kafeslerin tabanı tel tabanlı ya da sert ve düz yapıda tek parçadan yapılabilir. Kobaylar ayaklarının ağırlıklarına oranla çok küçük olması nedeniyle ayak sağlığı bakımından sert zeminli kafesler tel örgü tabanlı kafeslere göre daha iyidir.
Kobaylar iyi tırmanamadığı için Kobaylar iyi tırmanamadığı için kafeslerin yüksekliği 25 cm’den fazla olduğunda üstlerinin kapakla kapatılması gerekmez. Kapaklı kafeslerin yüksekliğinin kobayların kaprofaji yapabilmelerine imkân verecek şekilde en az 23 cm olmalıdır. Kafeslerin, yemlik ve sulukların temizliği ve altlık değişimi kobayları strese sokmayacak ve hijyenik bir ortam sağlayacak şekilde yapılmalıdır. Genel olarak kafesler haftada bir temizlenmelidir.
Çevre koşulları Kobaylar neme, sıcağa ve soğuğa karşı aşırı derecede duyarlıdırlar. Sıcaklık: En uygun çevre sıcaklığı 20-24 °C arasındadır. Nem: % 45-65 arasında olmalıdır. Havalandırma: Sürü yoğunluğuna bağlı olarak içerdeki hava saatte 8-10 kez yada 15-20 kez değiştirilmelidir. Karanlık/Aydınlık süre: Günde 12 saat karanlık/12 saat aydınlık şeklinde olmalıdır. Gürültüye karşı genelde donma reaksiyonu gösterirler. Hareketsizlik birkaç saniyeden 20 dakikaya kadar sürebilir.
Kobay için gerekli kafes koşulları