TÜRKÇE FATMANUR ŞAHİN 6/A 523
KÖK KÖK : Bir kelimenin, daha küçük parçalara ayrılmayan, anlamlı en küçük parçasına denir. Kelime kökü, kelimenin tamamı ile ilgili olmalıdır. Örnek: “Okul” kelimesinin kökü, “oku” fiilidir. Fakat bu kelimede “ok” kısmı da bir anlam taşır. Ama okul ile ok arasında bir ilgi yoktur. Kökler dilin ana malzemesi olup bilemediğimiz zamanlardan beri vardır.Sonradan yapılmazlar.İhtiyaç duyduğumuz kelimeler bu köklerden faydalanılarak yapılır. Kökler iki çeşittir: 1. İSİM KÖKLERİ Bir varlığı, niteliği, ilgiyi veya duyguyu en kısa biçimde tanıtan köklere denir. Dört çeşittir:
KÖK KÖK 1.İSİM KÖKLERİ 2. FİİL KÖKLERİ GÖVDE
YAPIM EKİ İsim ve fiillerin kök veya gövdelerine gelerek onlardan başka isim ya da fiil türeten eklerdir. Burada kök sözünü de açıklamakta fayda var.
YAPIM EKİ Kök kelimeyi kullanarak kelimeyi değiştiren eke yapım eki denir
ÇEKİM EKİ Türkçe'de bir ismin sonuna gelip kelime kökü ile anlam bakımından ilişkili yeni bir kelime oluşturan ektir.Basit yapılı bir kelime başına gelirse yapısını değiştirmez.Sadece çekim eki alan isimler basittir.
ÇKİM EKİ Çokluk Eki: İsimlerin sayı bakımından çokluğunu bildirirler. Örnek: elmalar, çocuklar, öğrenciler. Hal Ekleri:- i, -e, -den, -de ekleridir. Örnekler: Kitabı ver (belirtme hali) Yola bak (Yönelme hali) Evden geliyorum (Çıkma hali) Sende kaldı (Bulunma hali) Sıradan insanlarla işim olmaz. (Sıfat yapmıştır ve bu yüzden yapım eki olmuştur.) Bunlar gözde çocuklardır. (Sıfat yapmıştır ve bu yüzden yapım eki olmuştur.) Sudan sebeplerle yanıma gelme (Sıfat yapmıştır ve bu yüzden yapı
GÖVDE Kökle göve birbirine anlam olarak ilişkili fakat karşıladıkları kavramlar değişiktir. Gövde Örnekleri; var-lık-lı , yok-sul-luk