Kamu Yönetiminde Yasal Sorunlar

Kamu Yönetiminin alt yapısını oluşturan yasal düzenlemelerin, aynı veya benzer konularda yapılmış olması, sistemde ileri derece tıkanmalara neden olmaktadır. Yasaların güncellenememesi (dili veya konusu eski olabilir), gerek bürokratlar ve gerekse halk tarafından anlaşılmalarını güçleştirmektedir (Örn: Köy Kanunu, 657 sayılı DMK).

Birçok yasanın işlevselliğini kaybetmesine rağmen henüz yürürlükten kaldırılmamış olması, bürokratlar açısından risk yaratmaktadır (Örn. Şapka Kanunu, Bazı Kisvelerin Giyilemeyeceğine Dair Kanun gibi) Kamu kesiminde işlevselliği sağlayan yasal düzenlemeler açısından hale bazı boşlukların mevcut olması, herhangi bir alanda ihtiyaç hasıl olmasına rağmen yasal düzenlemenin bulunmaması

Mevcut yasalarda (yürürlükte olan yasal düzenlemelerde) boşlukların mevcut olması, yasa yazımında olası boşluk alanlarının öngörülememesi Sadece yasanın yapılması ile problemli alanların ortadan kaldırılacağına dair bir inanışın mevcut olması. Oysa yasal düzenlemelerin mutlaka alt yapılarının oluşturulması ve ciddiyetle takip edilerek uygulanmasının ile sürdürülebilirliğinin sağlanması gereklidir.

Yasal düzenlemelerin uygulamada ayrıcalıklı kişi veya gruplar yaratması, kamu görevlileri ve bir bütün olarak toplumda tartışmalara yol açmaktadır. Bunun da ötesinde bu durum, yasal düzenlemelere ve yasa yapıcılara karşı güvenin azalmasına yol açmaktadır.

Yasal düzenlemeler yapılırken kanunlar hiyerarşisinin bozulması (Örn: Anayasa’da düzenlenmesi gereken bir konunun yasada, yasada yer alması gereken bir hususun da yönetmeliklerle düzenlenmeye çalışılması) KHK yoluna sıklıkla başvurularak istisnai özelliğinin bozulması ile özellikle netameli konularda Meclis’in devreden çıkartıldığı izlenimi uyandırmaktadır.

Yasaların katı kuralcı ve daha çok emredici/kısıtlayıcı nitelikte olması (yasal düzenlemelerin, hak tanımaktan daha çok yasaklama üretmesi) Yasal düzenlemelerin yapılmasında, yurttaşların devre dışı bırakılması; bu anlamda bürokratlara aşırı yetki tanınması ve temsilcilere aşırı güven duyulmasını gerektiren bir eğilim mevcut olması

Muhalefet üyelerinden gelen önerilerin, dikkate alınmaması (Böylece çoğunluğa sahip olanın sadece yasal düzenleme yapabileceği şeklinde bir kanaatin gelişmesi). Yasal düzenlemeler üretilirken ihtiyaç-beklenti analizlerinin yeterince derinlikli ve sağlıklı yapılmaması