Şafilik Mezhebi

şafilik Şafii mezhebi (Arapça: شافعي مذاهب ) veya Şafiilik, bir İslam dini fıkıh (İslam hukuku) mezhebi. Kelime olarak şifa veren manasında Allah'ın bir ismidir.

kendi usulüne göre Kahire Mısır'ın başkenti kendi usulüne göre Kahire Mısır'ın başkenti. Kahire (Arapça:al-Qāhira - "galip"), Mısır'ın başkenti ve Arap dünyasının en büyük şehridir. Şehirin ismi Mısırlılar tarafından çoğu kez ülkenin ismi olan Arapça Misru, Mısır arapçası Masr olarak adlandırılır. ...Tümünü okumak için linke tıklayınız. şer'i delillerden çıkardığı hükümlere ve gösterdiği yola Şafii Mezhebi denir. Ehl-i sünnet itikadında olan müslümanlardan, amellerini yani ibadet ve işlerini, bu mezhebin hükümlerine uyarak yapanlara Şafii denir. Şafiilik olarak da anılır. Şafii mezhebi dört büyük fıkıh mezhebinden birisidir. Îtikadda inanılacak şeylerde mezheplere ayrılmaya izin verilmemiştir. İslamiyetin bildirdiği tek îtikad vardır. Bu, Ehl-i sünnet vel-cemaat îtikadıdır. Amelde, yapılacak işlerde ise ayrılığa izin verilmiştir. Onun için mezhep imamı müctehid alimler dinde hükmü açıkça bildirilmeyen şeyleri, açıkça bildirilenlere benzeterek hükümlerini ortaya çıkarmışlardır. Bu hükümler, onların ictihadlarıdır. Her müctehid alimin ictihadlarına o müctehidin mezhebi denir. Farklı ictihadlardan farklı mezhepler doğmuştur. Müctehidler arasındaki bu ayrılık Müslümanlar için rahmettir ve işlerinde kolaylıktır (Bkz. İctihad). Amelde diğer Ehl-i sünnet mezhepleri Hanefî, Malikî ve Hanbelî mezhepleridir.

Karafe Kabristanındadır. İki yaşında, Medîne’ye götürüldü Karafe Kabristanındadır. İki yaşında, Medîne’ye götürüldü. İmam-ı Malik’ten ders okudu.Yedi yaşında hafız oldu. Hadis, fıkıh, lügat ve edebiyatta çok yükseldi. Vera, takva ve her hareketinde salah, iyilik üzere olmasında, zamanında eşi yoktu. İmam-ı Ahmed bin Hanbel’in hocasıdır. 810 yılında Bağdat’a, 812’de Mekke’ye, 814’te Mısır’a geldi. Usûl-i fıkıh ilmini ilk yazanlardandır. Hadis ilminde Sünen ve Müsned ve usûl-i fıkıh ilminde Kitab-ül-Ümm usûl-i fıkıh ilminde Er-Risale adlı eserleri çok kıymetlidir. (Bkz. İmam-ı Şafiî)

Şafiî mezhebinin kurucusu olan İmam-ı Şafiî’nin asıl adı İmam-ı Ebû Abdullah Muhammed bin İdris’tir. Dedesinin dedesi Şafiî, Kureyş kabîlesinden ve Eshab-ı kiramdan olduğu için kendisi ve mezhebi Şafiî adıyla meşhur olmuştur. Şafiî’nin, dedesinin dedesi de Haşim bin Abd-i Menaf’tır. İmam-ı Şafiî, büyük müctehid ve mezheb reisidir. 767 (H.150) senesinde Gazze şehrinde doğdu. 820 (H.201) yılında Mısır’da vefat etti.

Şafiî mezhebindeki usûl: İmam-ı Şafiî’nin, talebelerinin ve kendisine süal soranların dînî müşküllerini hallederken ortaya koyduğu ve takip ettiği usûller, Şafiî mezhebinin temel kaideleri olmuştur. Bu mezhebin usûlleri de, diğer bütün müctehidlerin usûlüne benzemekle beraber, bazı farklılıkları da vardır.

Bütün müctehidler, bir işin nasıl yapılacağını Kur’an- ı kerîmde açık olarak bulamazlarsa, hadîs-i şerîflere bakarlar. Hadîs-i şerîflerde de açıkça bulamazlarsa, bu iş için (icma) var ise, ona uyarlar. İcma, Eshab-ı kiramın ve onlardan sonra gelen Tabiîn denilen alimlerin bir meseledeki sözbirliğine denir (Bkz. İcma). Bir işin nasıl yapılması lazım olduğu icma ile de bilinmezse, müctehidler kendileri kıyasta bulunarak ictihad ederler; meselenin dînî hükmünü bildirirler. Kıyas, Kur’an-ı kerîmde ve hadîs-i şerîflerde, hakkında açık bir hüküm bulunmayan bir işi, açık hüküm bulunan diğer bir işe benzeterek hükme bağlamaktır. Buna ictihad denir. (Bkz. Kıyas)

İmam-ıŞafiî, ictihadlarında, İmam-ı A’zam’ın kıyas işinde takip ettiği (Re’y yolu) ile, İmam-ı Malik’in takip ettiği (Rivayet yolu)’nu birleştirerek, ayrı bir ictihad yolu kurdu. İmam-ı Şafiî, Medîne-i münevverede oturan İmam-ı Malik’in sohbetlerinde bulunarak onun yolunu öğrendikten sonra, Bağdat tarafına gelerek, İmam-ı A’zam’ın talebesinden okuyup, bu iki yolu birleştirdi. Ayrı bir ictihad yolu kurdu. Kendisi çok beliğ, edib olduğundan, ayet-i kerîmelerin ve hadîs-i şerîflerin ifade tarzına bakıp kuvvetli bulduğu tarafa göre iş görürdü, iki tarafı kuvvetli bulmazsa, o zaman kıyas yoluyla ictihad ederdi.

Şafiî mezhebinin alimleri ve yazılan eserler: Usûl-i fıkıh ilmindeki meseleleri ilk defa tasnif edip, kitaba yazan İmam-ı Şafiî’dir. Bu ilimdeki eserinin adı Er-Risale fil-Usûl’dür. Kitab-ül- Ümm, Emalî-i Kebîr ve Fıkh-ul-Ekber adındaki eserleri, fıkıh ilmine ait olup, İmam-ı Şafiî’nin ictihad ederek bildirdiği meseleleri içine alan yedi cilttirler. Hadîs ilmine dair Kitab-üs-Sünen ve Müsned ile İhtilaf-ül-Hadîs adındaki eserleri pek meşhurdur. Bunlardan başka Ahkam-ul- Kur’an, El-Mevaris, Edeb-ül-Kadî, Fedail-i Kureyş, İsbat-ün-Nübüvve ver-Redd-i Alel Berahime, Mebsût ve Muhtasar adında eserleri de vardır.

İmam-ı Şafiî’nin ilim sohbetlerinde ve derslerinde bulunarak yetişen alimlerden başlıcaları Hanbelî mezhebi reisi İmam-ı Ahmed bin Hanbel, İshak bin Raheveyh, Ez-Za’feranî, Ebû Sevr İbrahim bin Halid, Ebû İbrahim-i Müzenî, Rebî bin Süleyman-ı Muradî,... gibi yüksek alimlerdir. Daha sonraki asırlarda Şafiî mezhebinde yetişmiş meşhur alimlerden bazıları şunlardır: Hadîs alimlerinden İmam-ı Nesaî, kelam (akaid) alimlerinden Ebü’l-Hasan-ı Eş’arî, İmam-ı Maverdî, İmam-ı Nevevî, İmam-ül- Haremeyn Abdülmelik bin Abdullah, İmam-ı Gazalî, İbn-i Hacer-i Mekkî...

İmam-ı Nesaî’nin Sünen’i meşhurdur İmam-ı Nesaî’nin Sünen’i meşhurdur. İmam-ı Eş’arî, Ehl-i sünnet îtikadının iki imamından birisidir. Hocalarının zinciri İmam-ı Şafiî’ye ulaşır. İmam-ı Maverdî’nin Ahkam-üs-Sultaniyye ve El-Havî adlı fıkıh ilmine ait eseleri çok kıymetlidir. İmam-ı Nevevî çok kitap yazmış olup, Minhac-üt-Talibin adlı eseri meşhurdur. İbn-i Hacer-i Mekkî’nin fetvaları ve Savaık kitabı, Minhac şerhi olan Tuhfe’si ve Zevacir’i çok kıymetlidir. Hayrat-ül-Hisan adındaki eseri de kıymetlidir. İmam-ı Gazalî’nin eserleriyse pekçoktur. 75’ten fazla kitabı vardır. Ömrünün her gününe 18 sayfa düşmektedir. En meşhurları İhya-ü Ulûmiddîn, Kimya-i Seadet, Eyyühel- Veled’dir. (Bkz. İmam-ı Gazalî)

Mezhebin yayılması: Hanefî mezhebinden sonra en çok Şafiî mezhebi yayılmıştır. İmam-ı Şafiî daha hayattayken, Harameyn (yani Mekke-i mükerreme ve Medîne-i münevvere) ve Filistin’de yaşayan Müslümanlar arasında tamamen bu mezhep yayıldı. Şimdi de Şafiîler; Mısır’da, Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da, Arabistan’da ve Dağıstan’da yaşayan Müslümanlar arasında çoktur.

Şafii Mezhebine Bağlı Bilginlerden Bazıları Hadis bilginlerinden Hz. Muhammed’in (SAV) değişik olaylar ve problemler karşısında inananları aydınlatmak, Kuranın bazı ayetlerini daha açık bir dille ifade etmek için söylediği sözler bütünü. ...Tümünü okumak için linke tıklayınız. İmam-ı Nesai, kelam (akaid) bilginlerinden Birtakım kanıtlara başvurarak, temel dini hükümleri açıklayan, sistemleştiren ve savunan; İslam inancının ilkelerini akıl te­meline oturtmayı, açıklamayı amaçlayan di­siplin. ...Tümünü okumak için linke tıklayınız. Ebul-Hasen-i Eşari, bkz. Ebu Hasan Eş'ari ...Tümünü okumak için linke tıklayınız. İmam-ı Maverdi, İmam-ı Nevevi, ...Tümünü okumak için linke tıklayınız. İmam-ül-Haremeyn Abdülmelik bin Abdullah, İmam-ı Gazali, İmam-ı Gazali, (tan adı Muhammed bin Muhammed bin Muhammed bin Ahmed).İslam âlimi. Batı dillerinde ismi Algazel'dir. Künyesi Ebu Hâmid, lakabı Huccet-ül-İslam ve Zeyneddin’dir. Gazali nisbesiyle meşhurdur. Müctehiddi. İctihadı, Şafii mezhebine uygun oldu. ...Tümünü okumak için linke tıklayınız. İbni Hacer-i Mekki, Kaffal-ı Kebir, İbni Subki, İmam-ı Suyuti v.b. İmam-ı Nesai'nin "Sünen"i meşhurdur, İmam-ı Eşari, bkz. Ebu Hasan Eş'ari ...Tümünü okumak için linke tıklayınız. Ehl-i sünnetin Ehl-i Sünnet Alm. Der Weg der Sünniten, Fr. la voie d ahl-i Sunnat, İng. The Sunni Path. İslam dininde doğru itikat üzere olanlar. Peygamber efendimiz Muhammed aleyhisselamın ve Eshabının (aleyhimürrıdvan) yolunda bulunanlar, bildirdikleri itikat üzere inananlar. Eshab-ı kiramın, Peygamber efendimizden naklen bildirdiklerini, olduğu gibi, hiçbir şey ekleyip çıkarmadan kabul edip, böylece inanıp, onların yolunda olup, onlar gibi inananlara Ehl-i sünnet ...Tümünü okumak için linke tıklayınız. itikaddaki iki imamından birisidir. Hocalarının zinciri İmam-ı Şafii'ye ulaşır.