İŞ HİJYENİ VOLKAN ALTUNAY İŞ GÜVENLİĞİ UZMANI(B)

... konulu sunumlar: "İŞ HİJYENİ VOLKAN ALTUNAY İŞ GÜVENLİĞİ UZMANI(B)"— Sunum transkripti:

1 İŞ HİJYENİ VOLKAN ALTUNAY İŞ GÜVENLİĞİ UZMANI(B)

2 AMAÇ İş hijyeni çalışma sırasında ortaya çıkan sağlığa zararlı maddelerin oluşturduğu ortamın kontrolünü amaçlar.

3 İŞ HİJYENİNİN TANIMI ; Çalışma ortamında oluşan, hastalıklara veya geri kazanılması olanaksız sağlık koşullarına veya işçinin iyilik halini kaybetmesine neden olan zararlıları belirleyen, değerlendirmesini yapan ve kontrol yollarını gösteren bir bilim dalıdır,

4 İş Hijyeninin Kapsamı ;
(1) İş ve işin yürütümü ile ortaya çıkan etkenleri tanımlamak ve onların insan sağlığını hangi yönde ve nasıl etkilediğini bilmek,

5 İş Hijyeninin Kapsamı ;
(2) Deneylerle bu zararlıların miktarlarını ve aynı zamanda insanların sağlığını etkileme düzeylerini saptayabilmek,

6 İş Hijyeninin Kapsamı ;
(3) Bu zararlıları ve onların sağlığa etkilerini yok etmek için yöntemler geliştirmektir.

7 Ortamda oluşabilecek zararli etmenler
Ortamda oluşabilecek zararlı etmenler şu başlıklar altında sınıflandırabiliriz;

8 (a) Kimyasal etmenler, Sıvı, Toz, Metal dumanları, Asit zerrecikleri, Buhar ve gazlar,

9 (b) Fiziksel etmenler:
Gürültü, Termal konfor koşulları,(ısı, nem, hava akım hızı), Aydınlatma, Titreşim, Elektromanyetik ve iyonize radyasyonlar,

10 (c) Biyolojik etmenler :
Sinekler, Böcekler, Mantarlar, Bakteriler, Virüsler,

11 (d) Ergonomik etmenler:
İnsan makine ilişkileri, Monotonluk, Bıkkınlık ve yılgınlık v.b. Bu tür etmenler bazı hallerde yaşamı ve sağlığı hemen tehlikeye sokarlar.

12 Ölçüm ve Kontrol Yöntemleri

13 (a) Kimyasal etmenler, Dünyayı çevreleyen atmosfer gazının bileşimi aşağı yukarı sabittir. %78.09 azot, %20,95 oksijen, % 0.93 argon, % 0.03 karbondioksit ve diğerleri.

14 (a) Kimyasal etmenler, Yukarıda belirtilenlerin herhangi birisi normal oranlarından farklı ise veya bir başka madde atmosferde yer alıyorsa bu atmosfer kirli atmosfer olarak kabul edilir ve çalışma ortamında rahatsızlık yaratır, biz buna kimyasal etmenler deriz.

15 Kimyasal etmenlerden gelebilecek üç tür tehlike vardır ;
Zehirler: Endüstride zehirler denildiğinde toksik maddeler kasdedilmektedir. Örneğin: kurşun, civa,kadmiyum, organik çözücüler, fosfor, organofosforlu bileşikler, arsenik gibi.

16 Kimyasal etmenlerden gelebilecek üç tür tehlike vardır ;
(2) Korozifler: Asitler ve aklaliler bu gruba girerler. Vücudun herhangi bir yeri ile temas ettiğinde yakıcıdırlar, göze kaçtığında kör edebilirler.

17 Kimyasal etmenlerden gelebilecek üç tür tehlike vardır ;
(3) Yanıcı ve patlayıcılar: Endüstride pek çok yangın olmasına karşılık gerçek öldürücü neden yangın değildir. Yangın sonucu ortaya çıkan metal buharları ve gazlardır.

18 Bu zararlıların vücuda üç tür giriş yolları vardır.
Solunum yolu ile zararlı maddenin % 90'ını solunum yolu ile girer. (2) Deri yolu ile, (3) Sindirim yolu ile.

19 Bu nedenle maddenin fiziksel durumunun önemi büyüktür.

20 A. Katılar: Katı bir metal parçası tehlikeli gibi görünmeyebilir, ancak ısıtıldığında sıvı ve gaz (duman) haline geçer. Önemli tehlike katıların çok miktarda depolandıklarında olası bir yangın sonucu ortama yayılacak zehirli gazlardır. Katıların sağlık için çok tehlikeli oldukları durum onların toz halinde olmalarıdır.

21 A. Katılar: Tozlar biyolojik etkileri açısından şu başlıklar altında sınıflandırılabilir: Fibrojenik tozlar (solunumla akciğerlere ulaşıp birikme sonucu doku-sal değişimle akciğerlerde fansiyonel bozukluk yapan tozlar. Örneğin : Silis (kuvars, kristobalit, tridmit, tropoli talk, mika), kömür tozu. (2) Toksik (zehirli) tozlar (genellikle metal bileşikleridir. Merkezi sinir sistemi, karaciğer, böbrek, kan vb. organ veya dokular üzerinde akut ya da kronik et ki yapan tozlar). Örneğin: kursun, krom, kadmiyum, vanadyum, TNT, Arsenik, Dinitrofenoi, (3) Alerjik tozlar (egzama veya astım yapan tozlardır). Örneğin : pamuk, keten, kenevir, jüt, tahta tozlan, enzimler, hayvan derileri, postu, saçı, tüyü ve pulu. (4) İnert tozlar: solunumla akciğerlere ulaşmasına rağmen akciğerlerde fonksiyonel bozukluk yapmayan tozlar. Örneğin : portiand çimento, alçı taşı, kaolin, kireçtaşı, mermer v.b.

22 Bunların risklerinden koruma önlemleri ise;
Toz kontrolü, Tıbbi gözlem altında tutmak, Kişisel koruyucular vermektir.

23 B. Sıvılar: Zararlı maddelerin pek çoğu sıvı haldedir. Bu grupta asitleri, alkalileri ve organik çözücüleri görürüz. Bütün sıvılar buharlaşır ve gerçek tehlike onların buharlarının toksik olması ve onun çalışanlar tarafından solunmasıdır. Bu nedenle kolay uçucu sıvılar genellikle daha çok tehlikelidir. Kapalı yerlerde az tehlikeli kolay uçucu maddeler çok tehlikeli zor uçucu maddelerden daha çok tehlikeye neden olurlar. Bu durumda burada organik çözücülere ağırlık vermek gereklidir.

24 B. Sıvılar: Alifatik hidrokarbonlar (n-Hegzan, oktan), siklik hidrokarbonlar (turpentin), nitrohidrokarbonlar (nitroetan), aromatik hidrokarbonlar (benzen, toluen), halojenil hidrokarbonlar (karbontetrakiorür), alkoller (metanoL etanol), aldehitler ve ketonlar (asetaldehit), eterler (etlleter), glikol türevleri, esterler, nitro parafinler, karbon disülfür v.b. bu gruba girerler. Kişilerin çözücülerden etkilenmeleri çözücünün toksitesine, konsantrasyonuna ve etkilendiği süreye bağlıdır.

25 Bunların risklerinden koruma önlemleri ise;
Daha az toksik madde ile değiştirmek Kapalı sistem çalışmak, Kişisel koruyucular vermektir. İşçiyi eğitmek gerekir.

26 C. Gazlar ve Buharlar Gazların ve buharların tehlikelilik derecesi maddelerin kimyasal yapılarına. havadaki konsantrasyonlarına ve maruz kalma sürelerine bağlıdır. Ayrıca gaz ve buharların suda çözünür veya çözünmez olması da tehlikelilik derecelerinde önemli rol oynar. Örneğin: suda çözünür gaz olan amonyak solunum sisteminin başlangıç kısmını tahriş eder ve öksürüğe neden olur. Metaller erime noktalarının üstündeki sıcaklıklarda buharlaşırlar. Lehim, kaynak, ısıyla kesme, kalıp dökme işlerinde olduğu gibi. Metal buharları (dumanları) genellikle işlemin yapıldığı yerin üstünde beyaz duman halinde görülür. En çok etkilenilen metal dumanlan kurşun, civa, kadmiyum ve demir oksittir. Sanayi'de en çok etkilenilen gazlar; klor ve türevleri, flor ve türevleri, azot oksitler, kükürtdioksit, azot ve amonyak v.b. dir.

27 Bunların risklerinden koruma önlemleri ise;
Çalışma alanında havalandırma sistemini iyi sağlamak, Kişisel koruyucular vermektir. İşçiyi eğitmek gerekir.

28 (b) Fiziksel etmenler:
Fiziksel ortamın temel etmenleri; Gürültü, Aydınlatma, Isı, Nem, Hava akım hızı, Basınç, Radyasyondur.

29 Gürültü Gürültü, ses kirliliği olarak adlandırılıyor; ayrıca İşitme organını İstenmeyen bir biçimde etkileyen, atmosfer içinde sıkışma ve gevşeme olarak ortaya çıkan bir enerji kaynağı şeklinde de ifade ediliyor ve insan sağlığını tehdit eden bir etmen olarak değerlendiriliyor. Sesin temel özellikleri frekansı ve şiddetidir. Gürültülü ortamlarda çalışanların önlem alınmadığı takdirde işitme duyularını kaybetme olasılığı vardır. 85 desı'BelI'den fazla gürültü işitme kaybı (devamlı veya geçici) dışında konuşma güçlüğü, verimlilik kaybı ve sıkıntının nedeni olabilir.

30 Gürültüyü Kontrol Edebilmek İçin ;
ilk basamak; gürültünün kalite ve miktar olarak ölçülmesi ve ortamın tanımlanmasıdır. ikinci basamaksa; ölçülen gürültü düzeyi ile standart gürültü düzeyinin karşılaştırılması ve ne kadarlık bir azalmanın gerekli olduğu saptanarak "mühendislik kontrolü mü?", "kişisel koruyucu mu?", yoksa "etkilenme süresinin azaltılması yararlıdır?“ araştırılır.

31 B. Temel Konfor Faktörleri:
Vücudun ısı dengesi konfor ve sağlık bakımından fizyolojik bir sorundur. Bu denge sıcaktan veya soğuktan bozulduğu zaman insanlar dengeyi ve konforu sağlayacak koruyucu yöntemleri araştırır, insanın ortamla ısı alışverişine etki eden 4 ayrı faktör vardır. Bunlar: Ortamın sıcaklığı, Hava akım hızı, Havanın nem miktarı Radyant ısıdır.

32 Ortam koşullarının kontrolünü :
Ortamda çalışan işçi sayısı, Yapılan işin cinsi, İşlem İçin gerekli ortam koşulları, Ortama katılan ısı, İşyerini coğrafik durumu etkiler.

33 Termal konfor koşullarını sağlamak için :
Isının kaynakta kontrolü, Yerel soğutma uygulamaları, Radyant ısıdan korunma, Gerekli kişisel koruyucuların verilmesi yoluna gitmek gerekir.

34 C. Aydınlatma: En iyi çalışma ortamını sağlanması, iş kazası olasılığının azaltılması için kişilerin performansını ve verimliliğini etkileyen tüm çevre koşullarının kontrolü zorunludur. Bu koşullar arasında ışık ve aydınlatma işçilerin çabuk, doğru, rahat ve güvenli görmesi açısından önem taşır.

35 İşyerlerinin gün ışığıyla yeter derecede aydınlatılmış olması esastır
İşyerlerinin gün ışığıyla yeter derecede aydınlatılmış olması esastır. Şu kadar ki, işin konusu veya işyerinin inşa tarzı nedeniyle gün ışığından faydalanılamayan hallerde yahut gece çalışmalarında, suni ışıkla yeterli aydınlatma sağlanacaktır. Gerek tabii ve gerek suni ışıklar, işçilere yeter derecede ve eşit olarak dağılmayı sağlayacak şekilde düzenlenecektir.

36 İŞ HİJYENİ KONTROL YÖNTEMLERİ:
Kontrol; kirleticilerin konsantrasyonu, tipi ve boyutları maruz kalma süresi, kirlenmeye sebep olan işlemin niteliği, etmenin fiziksel, kimyasal ve toksik özelliklerine bağlıdır.

37 - Sağlık için zararlı olan maddelerin, daha az zararlı olanla değiştirilmesi, - Tehlikeyi ortadan kaldıran veya en aza indiren teknolojinin seçimi, - Çalışma yöntemini işçinin temasını azaltacak bir prosese çevirme, - Zararlı bir işi çevredeki diğer işlerden ayırmak. - Tozu azaltmak için yaş metod kullanmak, - Yerel aspirasyon sistemi uygulamak, - Genel ve/veya seyreltme aspirasyonu uygulamak,

38 Özel giysilerin, göz ve solunum yolları koruyucuları gibi uygun ve etkin kişisel koruyucu teçhizatı kullandırmak, Belirli tehlikeler için özel kontrol yöntemleri, maruz kalma süresini azaltma, toksik maddenin girişini denetlemek için tıbbi programlar, kişisel dozimetreler, alarmlarla sürekli bilgilendirme, - Mühendislik programlarına ek olarak eğitim ve öğretim.

39 İşçileri işin riskinden korunmak için üç ana temel prensip vardır.
(1) Tehlikenin kaynağını yok etmek, (2) Tehlikenin kaynağını kapamak, (3) Kişisel koruyucuları vermek ve kullandırmaktır. Kişisel koruyucu araçların tehlikeleri azaltmadığı veya ortadan kaldırmadığı da daima göz önünde bulundurulmalıdır. Ayrıca kişisel koruyucuyu kullanacak işçiler uygun bir şekilde eğitilip bilgilendirilmediğinde bu araçlar etkisiz olabilir.

40 KİŞİSEL KORUYUCULAR İNSAN VÜCUDUNA GÖRE SINIFLANDIRILABİLİR:
Kafa Koruyucuları : Baret, şapka, kasket, saç filesi, gözlük, yüz siperi kulak koruyucuları, maskeler ve solunum yolları koruyucuları (hava sağlamalı maskeler).

41 (2) Gövde Koruyucuları : Vücudu hijyenik koşullara, soğuğa, asit ve bazlara, yangına karşı korumalıdır. Ceket ve pantolon, tulumlar, iş önlükleri (deri, lastik, kauçuk, pvc vb.) ikaz gömlekleri, emniyet kemerleri v.b.

42 (3) El ve Ayak Koruyucuları :
İş kazalarında en çok yaralanan organlar el ve ayaklardır. Her 100 kazanın 80'inde el ve ayaklar yaralanmaktadır. Eldivenler, parmak koruyucuları, bilek koruyucuları, kolluklar, emniyet (iş) ayakkabıları, botları ve tozluklar bu sınıfa girer.

43 (1) Her bir iş alanında tam bir tehlike değerlendirmesi yapılmalıdır.
Kişisel Koruyucu Teçhizatları vermek ve kullandırmak için: (1) Her bir iş alanında tam bir tehlike değerlendirmesi yapılmalıdır. (2) Olası tehlikelerin türü ve şiddetine göre uygun kişisel koruyucu teçhizatları seçilmelidir. (3) Etkilenen işçiler eğitilmeli ve sertifika verilmelidir.

44 Tehlike kaynaklarının belirlenebilmesi için;
Her bir iş bölgesi gözden geçirilmelidir. Bu işlem yapılırken aşağıda belirtilen potansiyel tehlike kaynaklarına dikkat edilmelidir. - Kimyasala maruz kalma durumu, - Sıcak veya soğuk ısı dereceleri- çevresel veya yanıklar veya donmaya neden olan teçhizatlar, - Zararlı tozlar, ve dumanlar, - Kaynak, taşlama, kesme işlemleri var mı? - Düşen veya damlayan maddeler,

45 Tehlike kaynaklarının belirlenebilmesi için;
- Hareketli parçalar - Sıkıştırma veya kapma riski yaratabilecek dönen ve sıkıştıran aksam, - Elektrik tehlikesi, - Önceki iş kazalarının İncelenmesinin sonuçları. İşçilere bunlarla ilgili tehlikeye uygun verilecek koruyucuların nasıl, nerede, ne zaman, hangisi kullanılacak, sınırları nelerdir ve ömürleri ne kadardır gibi konularda eğitim verilmelidir.

46 HİJYEN EĞİTİMİ YÖNETMELİĞİ
Resmi Gazete Tarihi: Resmi Gazete Sayısı:28698 BİRİNCİ BÖLÜM Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar Amaç MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı; gıda üretim ve perakende iş yerlerinde, insani tüketim amaçlı sular ile doğal mineralli suları üreten iş yerlerinde ve insan bedenine temasın söz konusu olduğu temizlik hizmetlerinin verildiği iş yerlerinde çalışanlara yönelik hijyen eğitimi programlarının planlanmasına, eğitimlerin verilmesine, iş yeri sahibinin, işletenlerin ve çalışanların bu konudaki sorumluluklarına, bu iş yerlerinde çalışmaya engel bulaşıcı hastalıkların ve cilt hastalıklarının belirlenmesine ve bu hastalıkların iyileşme hâlinin tespitine ilişkin usul ve esasları belirlemektir.

47 Kapsam MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik aşağıda belirtilen iş kollarını kapsar: a) Gıda üretim ve perakende iş yerleri. b) İnsani tüketim amaçlı sular ile doğal mineralli suların üretimini yapan iş yerleri. c) Kaplıca, hamam, sauna, berber, kuaför, dövme ve pirsing yapılan yerler, masaj ve güzellik salonları ve benzeri yerler. ç) Otel, motel, pansiyon ve misafirhane gibi yerler. d) Komisyon tarafından hijyen eğitimi verilmesi uygun görülen diğer iş kolları. (2) Bu Yönetmelik, 11/6/2010 tarihli ve 5996 sayılı Veteriner Hizmetleri, Bitki Sağlığı, Gıda ve Yem Kanunu kapsamındaki iş yerlerinde çalışan kişiler için mecburi olan gıda hijyeni eğitim konularını kapsamaz. Dayanak MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 24/4/1930 tarihli ve 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanununun 127 nci maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.

48 Tanımlar MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen; a) Bakanlıklar: Gıda, Tarım ve Hayvancılık, İçişleri, Milli Eğitim ve Sağlık Bakanlıklarını, b) Belge: Hijyen eğitimlerini alan kişilere Genel Müdürlüğe bağlı öğretim kurumlarınca verilen kurs bitirme belgesini, c) Eğitim: Halk sağlığının korunması amacıyla, her iş koluna uygun olarak verilecek hijyen eğitimini, ç) Genel Müdürlük: Millî Eğitim Bakanlığı Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğünü, d) Hijyen: Her iş kolunun özelliğine göre çalışanın kendisinin ve halkın sağlığını tehlikeye sokmayacak biçimde hizmet vermesini sağlamak amacıyla yapılacak uygulamaların ve alınan temizlik önlemlerinin bütününü, e) Komisyon: Eğitimleri planlamak üzere Genel Müdürlük bünyesinde oluşturulan komisyonu, f) Perakende iş yerleri: Ana dağıtım merkezleri, hazır yemek hizmeti, iş yeri ve kurum yemekhaneleri, restoranlar ve diğer benzeri gıda hizmetlerinin sunulduğu yerler, dükkânlar, toptan satış yerleri, süpermarket dağıtım merkezleri dâhil olmak üzere son tüketiciye satış ve dağıtım noktasında gıdanın işlenmesi, muameleye tabi tutulması veya depolanması ve benzeri hizmetlerin verildiği iş yerlerini ifade eder.

49 İKİNCİ BÖLÜM Belge Verilmesi, Hijyen Eğitimi, Komisyon Kurulması ve Eğitimlerin Planlanması Belge alan kişilerin çalıştırılması MADDE 5 – (1) Bu Yönetmeliğin kapsadığı iş yerlerinde, Genel Müdürlük tarafından verilen belgeye sahip olmayan kişiler çalıştırılamaz. İş yeri sahipleri ve işletenleri, çalışanlarının hijyen eğitimi almasından ve belgeli olarak çalıştırılmasından birinci derecede sorumludur. Bizzat çalışmaları durumunda iş yeri sahipleri ve işletenleri de bu eğitimi almaya mecburdur. Eğitimlerin veriliş şekli MADDE 6 – (1) Eğitimler, Genel Müdürlüğe bağlı öğretim kurumları tarafından verilir. İş yeri sahipleri ve işletenleri, komisyonca belirlenen usul ve esaslar çerçevesinde bu eğitimleri çalışanlarına kendi imkânlarıyla da verebilir. (2) Genel Müdürlük, iş kollarının özelliğine göre komisyonca belirlenen eğitim içeriklerinin eğitim formatına uygun olarak ülke genelinde verilmesini sağlar. Eğitimler sekiz saatten az olamaz. (3) Genel Müdürlüğe bağlı öğretim kurumlarınca, katılımcılara eğitim sonunda e-yaygın sistemi üzerinde kurs bitirme belgesi verilir. Belgeler, kişi hizmet verdiği sürece geçerli kabul edilir. (4) Genel Müdürlük, eğitim ile ilgili yapacağı masrafları karşılamak üzere eğitime katılanlardan ücret talep edebilir. Kurslarda, uygulama yapılması gerekir ise uygulama sırasında kullanılabilecek şahsi malzemeler katılımcılar tarafından tedarik edilir.

50 Komisyon kurulması, komisyonun çalışma usul ve esasları
MADDE 7 – (1) Genel Müdürlük bünyesinde, eğitimlerin planlanması için iş kollarının gruplandırmasını yapmak, iş kollarının yapısına uygun olarak eğitimleri planlamak ve iş kollarının durumuna göre eğitim içeriğini belirlemek üzere bir komisyon kurulur. (2) Komisyon, Genel Müdürlük tarafından görevlendirilen bir üyenin başkanlığında aşağıdaki üyelerden oluşur: a) Bakanlıklarca görevlendirilecek birer üye. b) Sağlık Bakanlığınca belirlenecek bir tıbbi mikrobiyoloji uzmanı, bir enfeksiyon hastalıkları ve klinik mikrobiyoloji uzmanı, bir halk sağlığı uzmanı, bir deri ve zührevi hastalıkları uzmanı. c) Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığınca belirlenecek bir veteriner hekim ve bir gıda mühendisi/ziraat mühendisi (gıda veya süt bölümü mezunu). ç) Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği ile Türkiye Esnaf ve Sanatkârları Konfederasyonundan birer temsilci. (3) Komisyon, iş kollarının gruplandırmasını yaparak iş koluna göre eğitim konularını ve sürelerini; eğitimlerin, iş yeri sahiplerince veya işletenlerince verilmesi durumunda ise eğitimlere ve belgelendirme işlemlerine ait usul ve esasları belirler. (4) Komisyon yılda en az bir kez toplanır. Kararlar, salt çoğunlukla alınır. (5) Komisyonun sekretarya hizmetleri Genel Müdürlükçe yürütülür.

51 Eğitim konuları MADDE 8 – (1) Eğitimlerin içerikleri, hijyen ilkelerine uyulmaması sebebiyle halk sağlığı açısından risk oluşturduğu bilinen virüslerin, bakterilerin, parazitlerin, mantarların ve diğer enfeksiyon etkenlerinin genel özelliklerini, bulaşma yollarını, hangi iş kolunda nasıl bulaşmalar olabileceğini veya halk sağlığının nasıl tehdit göreceğini, hastalık belirtilerini ve korunma yollarını ihtiva edecek şekilde komisyonca belirlenir. (2) Eğitimlerin içeriğinde, iş kolunun özelliğine göre hijyen ve temizlik ilkeleri ile komisyonca bilgi verilmesinde fayda görülen başka etkenler ve konular da yer alır.

52 ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Çeşitli ve Son Hükümler Çalışmaya engel teşkil eden hastalıklar MADDE 9 – (1) Aşağıda belirtilen hastalıkları bulunanlar iyileşme hâlini/bulaştırıcılığın olmadığını raporla belgeleyene kadar bu Yönetmelik kapsamındaki iş yerlerinde çalışamaz ve çalıştırılamazlar: a) Gıda ile taşınabilen bir hastalığı olan veya bu hastalığın taşıyıcısı durumundaki kişiler ile ishali bulunanlar. b) Vücudun görünür kısımlarında açık/enfekte yara, deri enfeksiyonu ve benzeri halkta tiksintiye yol açabilecek deri lezyonları bulunanlar; cüzzam, frengi ve verem hastalığına yakalananlar. c) 30/5/2007 tarihli ve sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Bulaşıcı Hastalıklar Sürveyans ve Kontrol Esasları Yönetmeliğinde yer alan, hijyen ilkelerine uyulmadığı durumlarda halk sağlığı açısından problem oluşturabilecek hastalığı bulunanlar. (2) Çalışanlar, hastalıkları konusunda işverene bilgi vermekle yükümlüdür.

53 İyileşme hâlinin belirlenmesi
MADDE 10 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında bulunan iş yerlerinde çalışmaya engel hastalığı bulunanlar, hastalıklarının iyileştiğini/bulaştırıcılığın olmadığını gösteren tabip/uzman tabip raporunu ibraz etmeleri durumunda çalışabilir veya çalıştırılabilirler. Denetim ve müeyyideler MADDE 11 – (1) Her iş kolunun izin, onay, kayıt, ruhsatlandırma ve benzeri hizmetlerini yürüten Bakanlık veya mahalli idare, bu Yönetmelikte belirtilen iş yerlerinin, 5 inci, 9 uncu ve 10 uncu maddelerde belirtilen yükümlülükleri yerine getirip getirmediğini denetler. Bu maddelerde belirtilen yükümlülükleri yerine getirmeyenler hakkında, durumu bu maddelere uygun bulunmayan çalışanların her biri ayrı ayrı aykırılıklar olarak değerlendirilir ve 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanununun 282 nci maddesine göre işlem yapılır. Eğitim hazırlık süreci GEÇİCİ MADDE 1 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında bulunan iş yerlerinin sahipleri ve işletenleri, Yönetmelik yürürlüğe girdikten sonraki bir yıl içinde çalışanlarının Yönetmelikte belirtilen eğitimleri almalarını sağlar. Yürürlük MADDE 12 – (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 13 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Gıda, Tarım ve Hayvancılık, İçişleri ve Sağlık Bakanları yürütür.