Bir varmış, bir yokmuş…Evvel zaman içinde Kırmızı Başlıklı Kız ailesi ile birlikte ormanda mutlu bir şekilde yaşarmış.Ormanın diğer ucunda ise anneannesi otururmuş.Bir gün Kırmızı Başlıklı Kız annesinin yaptığı kurabiyeleri anneannesine götürmek üzere yola çıkmış.Yolda kurtla karşılaşmış.Kurt ona nereden gelip nereye gittiğini sormuş.Kırmızı Başlıklı Kız annesi tembih ettiği için cevap vermemiş.Yoluna devam etmiş.
Kurt bu kızın daha önceden hasta olan ninesine yiyecek götüren kız olduğunu anlamış.Var gücü ile koşarak ninesinin yaşadığı kulübeye ulaşmış.Dünden biliyordu ki anneannesi ölmüştü.Kırmızı Başlıklı Kız üzülmesin diye anneanneyi yatağın altına gizlemiş, kendisi de onun kıyafetlerini giyerek yatağa girmişti. Bir süre sonra Kırmızı Başlıklı Kız “Anneanneciğim ben geldim!..” diye seslenerek içeriye girmiş.
Yaklaştığında yatakta yatan pek ninesine benzemediği için; _ Anneanneciğim senin kulakların neden büyük? _Sana zarar verecekleri daha iyi duyabilmek için. _Peki gözlerin neden bu kadar büyük? _Sana zarar verecekleri daha iyi görebilmek için. _O zaman ağzın ve dişlerin neden bu kadar büyük? _Dedim ya! Sana zarar verecekleri kolay ısırabilmek için.
Kırmızı Başlıklı Kız buna inanmamış Kırmızı Başlıklı Kız buna inanmamış.Kulübeden kaçarak oradan geçmekte olan avcılara haber vermiş.Avcılar hemen kulübeye gelerek kurdu vurmuşlar.Karnını yarıp baktıklarında anneanneyi görememişler.Kurdun karnına taş doldurarak dikmişler.Sonra da dereye doğru yuvarlamışlar.
Oysa kurdun amacı sadece iyilik etmekti Oysa kurdun amacı sadece iyilik etmekti.Kırmızı Başlıklı Kız ninesinin öldüğüne üzülmesin istemişti.Issız orman yolunda başına gelecek tehlikelerden onu korumaktı niyeti. Kırmızı Başlıklı Kız öyle düşünmemişti.Kendisini zararlı bir hayvan olarak görmüştü.
Üstelik avcılara haber vererek ölümüne neden olmuştu Üstelik avcılara haber vererek ölümüne neden olmuştu.Oysa o gerçekten iyilik seven bir kuttu.İşte o günden sonra kurt masallarında bütün kurtlar vahşi ve kötü tanıtılmıştı çocuklara.Büyükler bizim de iyi yanlarımızın olduğunu anlatmamıştı onlara…Ne acı…