Ben hiç utanmadımki sevgimden, kendimden Ben hiç utanmadımki sevgimden, kendimden.. Sıkılmadım hiç seni sevdiğimi söylemekten.. Korkmadım reddedilmekten! Ben sadece sevdim, Bıraktım kendimi sevgimin seline Dolu dolu, yüreğimce Bata çıka, güle oynaya dalgalandım.
Hiç saklamadımki sana olan tutkumu Taptım sana içimden geldiğince Sevdim seni yüreğim istediğince Bu Ben’dim ve Bendeki Ben olarak seviştim hissettiğimce.
Yoktu kaprisle harcayabilecek zamanım Anlamsızca gurura feda edebileceğim tek bir An’ım Kavgayla, hırla gürle çöpe atacak kelâmım! Sen varsan bende vardım Ve işte o andı en değerli kazancım, kârım..
Kime neydi ne yaptığım? Kimin umrundaydı enayi sayıldığım? Kim bilelir benden başka gerçek Ben’i? Kim tutabilir o manyak, o çılgın içimdeki gizli Ben’i? Yok canımıniçi..! Yok! Olamaz böyle bir şey ! Hiç kimse!.. Hiç bir şey bana engel olamaz! Bir Sen! Bir Tanrı’dan başka Hiç bir şey kalp atışımı sonlandıramaz..! Hesap vermem sevdamı kendimden başkasına, Sana bile hatta! İnanmam, kabullenmem, dinlemem hiç kimseyi Bir yüreğimden ötesini.. Çünkü en iyi ben bilirim bendekini..
Hayat benim! Acılarımda, sevinçlerimde, Gün olup göz göz kanayan yaralarımda, Kanatlandırıp uçuran aşklarımda, dostlarımda.! Her şeyim bana, İyisiyle, eğrisiyle bana..! Hesabımda bana, sevdam da..
Seni bilemem AMA Ben memnumum benden Yolumu gönlümce çizmekten Ve seni.. Böylesi sevmekten..!
CANIMINİÇİ’NE... ÖZGÜL.. / 20.07.2000