Quize 1. Oksotrof organizma nedir. 2 Quize 1. Oksotrof organizma nedir? 2. Zorunlu aerob ve anaerob olan birer adet bakteri ismi yazınız? 3. Toprakta en çok rastlanan bakteri sınıflarının ismini yazınız? PROF. DR. AYTEN NAMLI

AKTİNOMİSET MANTAR PROF. DR. AYTEN NAMLI

Aşağı protistlerden 2. Aktinomisetler Prokaryotik bakteriler olup, Bakterilerin Eubacteriales takımında yer alırlar. Bakteriler ile mantarlar arasında bir geçit formudur. Hücre yapıları bakımından bakteri özelliği göstermekle birlikte dallanmış, miselli bir yapı oluştururlar. Aktinomiset adının taksonomik bir değeri bulunmamaktadır. Hücreleri gram-pozitif çapları 0.5-2.0 µm. Endsporlar da olmak üzere değişik sporlar üretirler. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Aktinomisetler Heterotrofik organizmalar olup, yaşamları toprakta bulunan organik maddelere bağlıdır. Karbon kaynağı olarak basit ve yüksek moleküllü organik asit ve şekerleri- Polisakkarit, Lipid, Protein, Alifatik hidrokarbonları kullanırlar. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Aktinomistlerin birçok türü, antibiyotik dediğimiz mikrobiyal toksin metabolitleri sentezlemeleri bakımından önemlidir. Streptomycine, klortetracyline, oksitetracyline ve siklohekzimin gibi önemli antibiyotikler aktinomisetlerden elde edilmiştir. Kompleks organik bileşikleri ayrıştırabilen türleri, ayrışmayan dirençli lignin gibi kompleks yapılı bileşikleri ve doğal koşullarda ayrışmamış olan organik bileşikleri ayrıştırabilirler. Örneğin; Nocardia sentetik kimyasal maddeleri ve ağır hidrokarbonları ayrıştırabilir. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Aktinomisetler, Dallanmış filamentler oluşturan ve Actinomyces cinsi hariç bütün toprak cinslerinin misel oluşturarak geliştiği mikroorganizmalardır. Toprak aktinomisetlerinin çoğu hiflerinin üzerinde konidia olarak tanınan tek, çift veya zincirler şeklinde eşeysiz sporlar oluştururlar. Toprakta yerleşik bazı türlerde ise sporlar özelleşmiş bir strüktür olan sporangium içinde yer alır. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Konidia (Conidia: Yunanca kelime olup ince toz "fine dust” anlamındadır) PROF. DR. AYTEN NAMLI

Sporangium PROF. DR. AYTEN NAMLI

Aktinomisetler bazı özellikleri bakımından Mantarlara benzerler: Mantarlar gibi aktinomisetler de hava miseli ve konidia oluştururlar. Yüksek aktinomisetlerin miselleri mantarlarda görüldüğü gibi yaygın bir dallanma gösterir. Bakterilerden ayırımı: Aktinomisetlerin sıvı kültürde gelişmesi, tek hücreli bakterilerin oluşturduğu gibi bulanıklıkla sonuçlanmaz, organizma pellet veya yumaklar meydana getirir. Aktinomiset kolonileri bakteri kolonilerine benzemekle birlikte, daha kuru, üzerleri tozlu görünümlü ve opak olmamaları ile ayrılır. Koloni dokusu sıkı bir küme oluşturur ve öze ile alınması zordur.

En yaygın bulunan cinsler: 1. Streptomyces (Kitin ayrışması) 2. Nocardia (parafinler, fenoller, steroidler ve pirimidinlerin ayrışması) 3. Micromonospora (Kitin ayrışması) Aktinomisetler, toprak toplam mikroorganizma sayısının % 10 ile 50'sini oluştururlar. Bir gram toprakta 105-107 adet düzeyinde bulunurlar. PROF. DR. AYTEN NAMLI

AKTİNOMİSETLERİN İŞLEVLERİ a. Topraktaki bazı dirençli bitki ve hayvan dokularının ayrışması: Genellikle ortamda ayrışması güç bileşikler kaldığında etkili rekabetçiler olarak aktivite gösterirler. b. Bitki dokuları ve yaprak döküntülerinin çeşitli formlara dönüştürülmesi ile humus oluşumu. PROF. DR. AYTEN NAMLI

AKTİNOMİSETLERİN İŞLEVLERİ c. Yeşil gübrelerin, kompost ve hayvan gübresi yığınlarının olgunlaşması d. Toprak kökenli bitki hastalıklarının oluşturulması: patates uyuzu ve leke hastalığı e. Bazı insan ve hayvan enfeksiyonları Örnek; Nocardia asteroides, N. otitidis-caviarum) f. Mikrobiyal antagonizm ve toprak komünitelerinin düzenlenmesinde antagonistik etki ile kontrol sağlama. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Aktinomisetleri etkileyen çevresel faktörler toprak organik madde statüsü, toprak pH'sı-nötr-alkalin nem koşulları-kuru koşulları sever Sıcaklık- çoğu mezofil (25-30 0C) olup, çok yaygın olmayan termofil formlar 55-60 0C arasında aktiftirler. Termofilik alanlar, toprak, hayvan gübresi ve kompost yığınlarında bulunur. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Taksonomi Aktinomisetler şekilsel, kimyasal ve spor özelliklerine göre sınıflandırılabilir. Takım: Actinomycetales 1. Familya: Actinomycetaceae Dallanmış ve bölümlü filamentler, Bu familya üyelerinde gerçek bir misel oluşumu yoktur. Fakültatif veya kuvvetli anaerob. Bu familyaya giren önemli cinsler : Actinomyces, Agromyces, Arachnia, Bacterionema, Bifidobacterium, Rothia'dır. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Önemli cins Frankia'dır. 2. Familya: Frankiaceae Bu familya üyeleri önemli organizmalar olup, obligat simbiyotik canlılardır. Baklagil olmayan bitkilerin köklerinde nodüller oluşturarak atmosfer azotunu fikse ederler. Önemli cins Frankia'dır.   PROF. DR. AYTEN NAMLI

FRANKIA SPP. NODÜL PROF. DR. AYTEN NAMLI

3. Micromonosporaceae Familyası Micromonospora sp. Bu familya üyeleri yalnızca substrat miseli oluşturur. Kitin ayrışmasında önemli PROF. DR. AYTEN NAMLI

4. Familya: Nocardiaceae Hava ve substrat miseli üzerinde zincirler şeklinde spor oluştururlar. Önemli cins: Nocardia, “NOCARDIA; parafinler, fenoller, steroidler ve pirimidinlerin ayrışmasında işlev görür”. PROF. DR. AYTEN NAMLI

NOCARDIA/Nocardiaceae familyası PROF. DR. AYTEN NAMLI

5. Streptomycetaceae familyası 500’ün üzerinde Streptomyces türü tanımlanmaktadır. Büyüme, ipliklerin uç noktalarında gerçekleşir ve buna genellikle dallanma eşlik eder. Sonuçta oluşan koloninin aldığı şekle mycelium denir. Streptomyces sporlarına konidya (conidia) adı verilir. Streptomyces türleri esas olarak toprakta yaşar. Hatta "toprak kokusu" dediğimiz kokunun sebebi bu canlıların geosmin adı verilen metabolik ürünleridir. Streptomyces spp. PROF. DR. AYTEN NAMLI

KİTİN’i ayrıştırırlar Streptomyces cinsine ait türler zorunlu aeroblardır En önemli dikkat çekici özellik antibiyotik üretme KİTİN’i ayrıştırırlar PROF. DR. AYTEN NAMLI

Streptomycetes 5 farklı Streptomycetes. Bu bakterilerin hepsi normalde toprakta yaşar ve antibiyotik üretirler. Bazıları örneğin Streptomyces azureus, plate de görüldüğü gibi renkli pigmentler verirler. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Mycobacterium Mycococcus M. tuberculosis Kingdom: Bacteria Phylum: Actinobacteria Takım: Actinomycetales Alttakım: Corynebacterineae 6. Familya: Mycobacteriaceae Cins: Mycobacterium Mycococcus PROF. DR. AYTEN NAMLI

Mycobacterium marinum PROF. DR. AYTEN NAMLI

Micobacterium Tüberculosis PROF. DR. AYTEN NAMLI

Mycococcus PROF. DR. AYTEN NAMLI

Mantar ve protozoalar kemotrofik organizmalar olup, YÜKSEK PROTİSTLER 1. MANTARLAR 2. ALGLER 3. PROTOZOA Mantar ve protozoalar kemotrofik organizmalar olup, yaşam işlevleri için kimyasal enerji kaynaklarına bağımlıdırlar. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Mantarlar Çalılık ve orman alan topraklarının organik katmanında aktif, Özellikle asit koşullu topraklarda mantarlar organik madde ayrışmasının ana unsurlarıdır. Tür sayıları 100 000 - 250 000 Mantar populasyonu bakterilerden az 20 cm derinlikteki 1 da arazi için yaklaşık 100-150 kg kadar mantar biyokütlesi. Bazı özel koşullar taşımayan örneğin asit nitelikli veya doğal olarak organik maddece zengin veya fazlaca organik gübre verilmiş topraklar dışında kalan, topraklardaki mantar populasyonu bakterilerden az olup, 1 g toprakta 103-106 adet düzeyinde bulunabilirler. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Mantarların şekli, büyüklüğü, strüktürü ve kültürel özellikleri taksonomide önemli olup, bakterilerin tersine mantarlar morfoloji esas alınarak etkin bir şekilde cins ve tür ayrımı yapılabilir. Taze bir substrat üzerinde kolonize olan bir mantar süratle vejetatif formlar oluşturarak yayılır ve daha sonra bir veya daha fazla çeşitte eşeysiz sporlar oluşturur. Misel yaşlandığında veya çevre koşulları vejetatif gelişme için uygun olmayan duruma geçtiğinde pek çok mantar çekirdek bölünmesi ile oluşan sporlar aracılığıyla eşeysel olarak üreyebilir. Bazı mantarlar uygun olmayan çevre koşullarına bir tepki olarak spor benzeri oluşumlar meydana getirmek üzere ayrı parçalara ayrılırlar. Bunlara arthrospor veya oidia adı verilir PROF. DR. AYTEN NAMLI

Doğada eşeysiz sporlar yaygındır. Mantar misellerini oluşturan hifler 6-10 µm çapında olup, toprak taneleri etrafında ve arasında ince bir ağ oluşturarak canlı oldukları sürece toprak agregasyonunu sağlarlar. Mantar misellerinin bireysel hücreleri bir enine duvar veya septum ile bölünmüş olabilir. Bireysel hifler vejetatif veya üreme özelliği gösterebilirler. Bu tür filamentler eşeyli veya eşeysiz sporlar oluştururlar. Doğada eşeysiz sporlar yaygındır. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Kullanmış oldukları karbon kaynakları arasında: şekerler, Mantarlar klorofil içermediklerinden hücre sentezini gerçekleştirebilmek için C açıklarını organik moleküllerden sağlamak zorundadırlar. Kullanmış oldukları karbon kaynakları arasında: şekerler, organik asitler, disakkaritler, nişasta, pektin, selüloz, yağlar lignin PROF. DR. AYTEN NAMLI

Karasal ekosistemde organik maddenin ana bileşeni olan selülozik bitki kalıntılarının ayrışmasında, mantarların fiziksel organizasyonu bakterilerden daha avantajlı görülmektedir. Bakteriler de eksoenzimleri ile bitki dokularını çözebilmelerine rağmen, bitki dokularının arasına girebilecek mekanizmalardan yoksundurlar. Oysa mantarlar hem kimyasal yönden hem de hifleri yolu ile mekanik basınç oluşturarak bitki dokularını daha hızlı bir şekilde ayrıştırırlar. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Sadece anaerobik ortamlarda (habitat), örneğin suyla doygun peat topraklarda selülotik bakteriler mantarlardan önce gelirler. Toprakta mikorriza (mycorrhiza) türünden mantarlar organik madde ayrışmasına katılmazlar. Ancak topraklarda mantar ve bakteri aktivitesinin yalnızca organik madde ayrışması ile ilgili olduğu düşünülmemelidir. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Biyojeokimyasal döngüde mantar ve bakteriler Bakteri ve mantarların biyojeokimyasal döngülerde neden çok etkin unsurlar olduğunu açıklayabilmek için, onların fizikokimyasal niteliklerini araştırmak gerekmektedir. Bu mikroorganizmalar küçük boyutları ve büyük populasyonları nedeniyle çok geniş bir yüzey-hacim oranına sahiptirler. Bu özellik organizma hücreleri arasında süratli bir madde değişimine imkan sağlamaktadır. Ayrıca bu organizmaların üreme zamanlarının dakikalar ile ölçülmesi, süratli üreme oranı ve çok değişik habitatlarda yayılmış olmaları nedeni ile biyosferdeki temel döngü aktivitelerini gerçekleştirmelerinde dominant nitelik göstermelerine neden olmaktadır.

Mantar gelişimini etkileyen temel çevre etkileri şunlardır: Mantarlar heterotrofik organizmalar olup, güneş veya inorganik bileşiklerin oksidasyon enerjilerini kullanmazlar. Mantarların dağılımını genellikle okside edilebilir karbonlu substratların yarayışlılığı tayin etmektedir. Mantar gelişimini etkileyen temel çevre etkileri şunlardır: i. Organik madde statüsü, ii. Organik ve inorganik gübreler, iii. Su rejimi, iv. Havalanma, v. Sıcaklık, pH vi. Profil durumu, vii. Mevsimler, viii. Vejetasyon bileşimidir. PROF. DR. AYTEN NAMLI

pH Mantarların pek çok türü podzol topraklar gibi asit koşullarda (pH 3 civarında) gelişebilir ve dominant florayı oluşturabilirler. Pek çok bakteri ve aktinomiset için kritik pH düzeyi 5 civarında olup, bu düzeyin altında çoğunlukla gelişemezler. Bakteri ve aktinomisetlerin asit koşullarda yaşayamaması nedeniyle, asit koşullarda mantarlar başat florayı oluşturur. Bu nedenle bu tür çevrelerdeki biyokimyasal reaksiyonların çok önemli bir kısmından mantar komüniteleri sorumludur. PROF. DR. AYTEN NAMLI

İnorganik gübreler Toprağa inorganik gübrelerin verilmesi, filamentli mantarların yayılımında değişim oluşturabilir. Ancak bu tür etkilerin besin maddesi ilavesinden çok, gübre ilavesini takiben oluşan asitleşme ile daha fazla ilgilidir. Örneğin amonyum tuzları içeren gübrelerin kullanılması ile mikrobiyal oksidasyonlar sonucu nitrik asit oluşur. Bu tür uygulamaların tekrarlanması sonucu amonyumlu gübreler, mantar gelişimini olumlu etkilerken bakteri ve aktinomisetleri azaltır. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Sıcaklık Mantar türlerinin çoğu sıcaklık ilişkilerinde mesofilik nitelik gösterir. Termofilik davranış çok yaygın değildir. Termofil olan bazı suşlar yalnızca olgunlaşmakta olan kompost yığınlarında yaygındırlar. Termofil mantarlar 50°C bazen de 55°C’de çoğalabilir, fakat 65°C’de gelişemezler. Bu nedenle yüksek sıcaklıklarda kompost yığınında bulunmazlar. Otuzyedi santigrad derecenin altında aktif olarak gelişen mantarlar toprağın yüzey horizonlarında lokalize olmuşlardır. Karasal termofiller arasında Aspergillus, Chaetomium, Humicola, Mucor ve pek çok diğer tür tanımlanabilir. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Vejetasyon etkisi Mantar türleri içinde bir veya daha fazla grubun başatlığı, sık sık vejetasyon örtüsü ile ilişkili bulunmaktadır. Sürekli yulaf yetiştirilen tarlalarda, sürekli mısır ve buğday üretilen tarlalara kıyasla daha fazla mantar bulunmaktadır. Bundan yulafın özel bir seçiciliğe sahip olduğu anlaşılmaktadır. Bu alanlarda Aspergillus fumigatus başat durumdayken, mısır tarlasında Penicillium funiculosum daha yaygındır. Bitkilerin seçici etkisi özel kök salgılarına veya ayrışmaya uğrayan bitkilerin kimyasal bileşimine, mikroorganizmaların vermiş oldukları tepkidir.

Biyolojik Gösterge Bakterilerle kıyaslandığında mantarlar, çevrelerindeki iz element derişimlerine karşı oldukça duyarlıdırlar. Bu özellikleri nedeniyle topraklardaki iz element (bazen de makro element) noksanlıklarının saptanmasında (Bio-assay) biyolojik gösterge olarak kullanılabilirler. Örneğin mantarlardan Aspergillus niger konidialarındaki kahverengi-siyah renk maddesi olan melanin pigmentinin oluşması için bakır (Cu) gereklidir. Bu nedenle toprağın bakır kapsamı bu sporların pigmentasyon derecesi ile bağıntılı olarak yarı-kalitatif olarak belirlenebilir.

Bitkiler üzerindeki mantarlar Bitkiler tohumdan çimlenirken tohum kabuğu üzerindeki mantar varlığına bağlı olarak bir mycofloraya sahip olurlar. Bazı mantarlar bitkilerin yaprak dokusu üzerinde kolonize olup, dökülme ile birlikte toprağın döküntü katmanına geçerler. Bitkilerin yaprak dokusu üzerinde saptanan mantar türleri arasında Aureobasidium pullulans, Cladosporium spp., Alternaria alternata, Botrytis cinerea ve diğer bazı türler sayılabilir. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Toprak mantarları Topraklar, üzerindeki bitki ve organik katmanda, aktif bir yaşama sahip mantarların dökülen spor ve diğer çoğalma özelliğine sahip strüktürleri için, bir rezervuar görünümündedir. Toprak mantarları esas olarak filamentli veya miselli olarak tanımlanan gruptandırlar. Filamentli mantarlar bölümsüz miseller oluşturarak dallanan Phycomycetes'lerdir. Bu organizmalar Moniliaceae-örneğin Aspergillus dan Basidiomycetlere kadar değişik strüktür gösteren formlara sahiptir. Yaygın toprak Phycomycetlerinden Saprolegniales içinde Phytium cinsi ve Mucoraceae içinde Mucor, Rhizopus ve Zygorrhynchus cinsleri yer alır. Yaygın toprak Moniliaceae grubu içinde de Trichoderma, Aspergillus, Penicillium, Cephaldsporium ve Fusarium cinsleri bulunur. Bunlar toprakta taze organik madde bulunmadığı zamanlar spor olarak bulunurlar. Toprak Basidiomycet'leri çok iyi tanımlanmamıştır. Çayır ve orman toprakları Hymenomycetes üyelerini içerirler.

Mantarların dört farklı grubu bulunur:  a. Küf mantarları : Sporlarının çimlenmesiyle oluşan pamuksu yapıdaki hifleriyle canlı kalıntılarını çürüterek beslenirler. b. Şapkalı mantarlar : Sporlarının çimlenmesiyle çayır mantarlarını oluşturur. Topraktaki canlı kalıntılarını ayrıştırarak beslenir. Bir kısmı besin olarak kullanılır.  c. Maya mantarları : Tek hücreli olup tomurcuklanarak çoğalabilir. Etil alkol fermantasyonu yaparlar. Hamurun mayalanmasında etkilidirler.  d. Parazit mantarlar : Dış parazit olarak yaşarlar, insan, hayvan ve bitkilerde mantar hastalıklarını oluştururlar.  

MANTARLARIN TAKSONOMİSİ 1. Phycomycetes  Orman topraklarında hakim florayı oluşturan mantarlar bu grupta yer alırlar. Tanınmış cinsleri: Mucor, Rhizopus ve Mortierella. Rhizopus karasal bir phycomycet PROF. DR. AYTEN NAMLI

FUNGI

Misellerle birlikte bitki kök saçakları Ağaç köklerinin ucundaki ince saçaklar topraktan besin elementi ve suyu absorbe ederler. Mantar miselleri bu kök saçaklarına bağlanır ve misel ağları besin elementlerini bitki köküne iletirler.

MUCOR PROF. DR. AYTEN NAMLI

Zzygosporangia RHIZOPUS PROF. DR. AYTEN NAMLI

RHIZOPUS SPARANGIUM

Çilek üzerinde gelişmiş Rhizopus sp. PROF. DR. AYTEN NAMLI

2. Ascomycetes Mantarların en büyük grubunu oluşturur. Ascomycetlerin 25 000-30 000 türü olduğu belirtilmektedir. Bu grup üyelerinin bir kısmı özellikle bitki patojeni olup, meyvelerde sorun oluştururlar. Aspergillus ve Penicillium (aslında Fungi imperfecti grubunda yer alırlar) saprofitik mantarlar olup, toprakta yaygın bir şekilde bulunurlar. Aspergillus türleri sıcak topraklar, Penicillium ılıman ve nemli topraklar PROF. DR. AYTEN NAMLI

ASPERGILLUS FUMİGATUS ASPERGILLUS NIGER- Sitrik asit üretimi PROF. DR. AYTEN NAMLI

Aspergillus niger Siyah Çürüklük (Küf Hastalığı)                                                                                            Aspergillus niger Siyah Çürüklük (Küf Hastalığı) soğan, sarımsak, incir ve turunçgil meyvelerinde ASPERGILLUS FLAVUS PROF. DR. AYTEN NAMLI

PENICILLIUM DIGITATUM

Penicillium roquefortii.

Penicillium Conidiophores Penicillium notatum Penicillium Conidiophores PROF. DR. AYTEN NAMLI

Orman ve çayır vejetasyonunda yaygın olarak 3. Basidiomycetes  Orman ve çayır vejetasyonunda yaygın olarak Ağaç kökleri ile gerçek yaşam birlikleri (simbiyoz) oluşturan ve Mycorrhiza olarak tanımlanan mantar grupları bu gruptadır. Bu grupta yer alan diğer önemli üyeler Agaricales (şapkalı mantarlar), Polyporales (ağaç ayrıştıran) PROF. DR. AYTEN NAMLI

Agaricales PROF. DR. AYTEN NAMLI

Polyporales

Mantarla bitkiler arasında karşılıklı yardımlaşmaya dayanan bir ilişki vardır ve bu birlikteliği sağlayan mantara Mikoriza (Mycorrhizae) adı verilmektedir. Yeryüzündeki bitkilerin %90'ından fazlası mantarlarla böyle bir ilişki içindedir PROF. DR. AYTEN NAMLI

Ayrıştırma ve topraktaki elementlerin bitki tarafından kolayca alımı Mikoriza mantarları, su moleküllerini köklere yaklaştırmada köprü görevi görürler ve difüzyonla suyun bitki köklerinden alımını temin ederler. Bitkilerin fizyolojisini değiştirerek, hastalık ve zararlılara karşı dayanıklılığını arttırır. Bulundukları ortamdaki zararlı mikroorganizmalarla mücadele ederek, bitkiyi hastalık ve zararlılara karşı korurlar Ağaçların kayalıklarda tutunacak yer edinmeleri için de gereklidir PROF. DR. AYTEN NAMLI

Bitkilerin özellikle P alımlarında Arbiscular mikoriza, aynı zamanda, aralarında Zn’nun da bulunduğu mikro besin elementlerinin alımında da önemli rol oynar.   Bitki kökleriyle vesikular arbuskular mikoriza arasındaki simbiyotik yaşam Düşük nitrat içeren nötral topraklarda asit koşullardan daha iyi mikorriza oluşmaktadır. Yüksek nitrat ve kireç düzeyleri mikorriza enfeksiyonunu engellemektedir. Amantia, Tricholoma ve Boletus cinsi ektotrofik mikorriza oluşturan mantar örnekleridir.   Bitki Mantar P Karbohidratlar Bitki Besin Elementleri N Zn Cu PROF. DR. AYTEN NAMLI

1. Endomikorizalar –Arbuscular Mikoriza 2. Ektomikorizalar Çimlenen bir Endomikoriza sporu PROF. DR. AYTEN NAMLI

Mikorizaya sahip bitkiler ve mikorizadan yoksun bitkilerde gelişim                                                                                                                                Mikorizaya sahip bitkiler ve mikorizadan yoksun bitkilerde gelişim PROF. DR. AYTEN NAMLI

MİKORİZA ETKİSİ PROF. DR. AYTEN NAMLI

4. Deuteromycetes (Fungi İmperfecti)  15 000 ile 20 000 türün varlığı Ascomycetes'lere çok benzemektedir. (Penicillium ve Aspergillus) Bir çok bitki hastalığı yanında, depolarda saklanan meyva ve sebzelerin bozulmasına F.imperfecti grubu mantarlar neden olmaktadır. Botrytis, Verticillium, Alternaria, Cladosporium ve Fusarium gibi önemli cinsler bulunur. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Botrytis ZARARLANMASI PROF. DR. AYTEN NAMLI

Verticillium spp. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Alternaria spp. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Alternaria, Cladosporium Fusarium Fusarium spp. ZARARLANMALARI PROF. DR. AYTEN NAMLI Fusarium spp.

5. Myxomycetes (Slime Moulds): Sıvaşıcı küfler   Mantar benzeri özellikleri olmakla birlikte protozoalardan amiplere benzer strüktür ve hareket oluşturan çok farklı bir toprak organizması grubudur. Yaşamlarının belirli bir döneminde amip şeklinde olurlar. 100-2500 adet/g toprak olarak saptanmalarına karşın orman bölgelerde sayıları 20 000'e kadar yükselmektedir. Dominant cinsleri Acrasis, Acytostelium, Dictyostelium ve Polysphondylium'dur. PROF. DR. AYTEN NAMLI

Polysphondylium pallidum                          Acrasis rosea Dictyostelium purpureum                               Polysphondylium tenuissimum                                                                      Dictyostelium discoideum                               

Mayalar Maya (yeast) teriminin taksonomik bir önemi bulunmamaktadır. Toprakta bulunuşları ve düzeyleri, çevre faktörlerine bağlı olarak 200 ile 100 000 arasında değişir. Tek hücreli organizmalar olup tomurcuklanma ile ürerler. Spor oluşturma niteliğine bağlı olarak iki gruba ayrılabilir; Ascospor oluşturan sporojen grup. Ascospor oluşturmayanlar. Topraktan çoğunlukla izole edilen mayalar şunlardır: Candida, Torula, Torulaspora, Hansenula, Pichia, Rhodotorula, Saccharomyces, Torulopsis, PROF. DR. AYTEN NAMLI

CANDIDA ALBICANS PROF. DR. AYTEN NAMLI

PROF. DR. AYTEN NAMLI