YA KİMSEYE GÜVENEMESEYDİK

Her sabah olduğu gibi 7.00’de alarm çaldı ve ben de okula gitmek için uyandım.

Yüzümü yıkadım ve annemin hazırladığı kahvaltı masasına oturdum Yüzümü yıkadım ve annemin hazırladığı kahvaltı masasına oturdum. Meyve suyundan bir yudum aldıktan sonra aklıma, içinde bana zarar verecek bir şey olup olmadığı geldi. Yediklerim bana zarar verebilir miydi? Buna nasıl anlayıp güvenebilirdim ki? Bu güvensizlik iştahımı kaçırdı ve pek bir şey yemeden sofradan kalktım.

Odama hazırlanmak için geri dönerken ağabeyim bana “Günaydın” dedi Odama hazırlanmak için geri dönerken ağabeyim bana “Günaydın” dedi. Ağabeyim yanımdan geçerken bir an arkamdan bana vuracağı hissine kapıldım ve ona doğru dönenerek odama yürüdüm. Bugün çevremdeki kimseye güvenemediğimi odama girince anladım.

Çantamı alıp evden çıktım Çantamı alıp evden çıktım. Her zaman bindiğim duraktan otobüse bindim, paramı uzattım. Yine aklımdan paramın üstünü şoförün vermeyeceği geçti, tam bunu düşünürken paramın üstü uzatıldı ve benim de içim rahatladı. Okuluma yaklaştım, inmek için düğmeye bastım ve şoförün durmasını beklerken, onun durmayacağı ihtimalini bile düşündüm.

Bahçenin kapısından girerken ayağım tökezledi ve tam düşerken arkadaşım elimden tuttu ve bana dikkat et diyerek gülümsedi. Bu davranış ona güvenmeme sebep olduysa da niye yaptığını düşünmeden de edemedim.

Sınıfıma girdim, her zaman oturduğum sıraya oturdum, sıra arkadaşıma karşı bir güvensizlik olsa da sessimi çıkartmadım. Öğretmenimiz geldi ve kaldığımız yerden dersi işlemeye devam etti. Benim ise aklımdan onun bize doğru bilgileri öğretip öğretmediğine dair düşünceler geçiyordu.

Öğretmenim dersi anlatırken benim aklımdan artık kimseye güvenemeyecek miyim? Sorusu ile meşguldü. Kimseye güvenemeden insan nasıl yaşardı ki? Diye düşünürken öğretmenimin tahtaya yazdığı yazığı okudum ve bir an da kendime gelip gülümsedim 

” Her zaman seni üzecek birileri olacaktır, yapman gereken insanlara güvenmeye devam etmek, kime iki defa güvenecegine daha fazla dikkat etmektir.

Bu yazıyı okuduktan sonra anladım ki elbet birilerine güvenmeden yaşayamayız, birileri bize zarar verebilir, onlara olan güvenimiz zamanla azalabilir ama herkese bu gözle bakmamız yanlıştır ve insan birilerine güvenmeden de yaşayamaz. Şunu bilmek gerekir ki önce insanın kendisi başkalarına güven vermeli sonra diğer insanlardan bunu beklemelidir. Eğer bu şekilde davranırsak hiç umutsuzluğa da düşmeyiz 