Birlik ve beraberliğimizi hedefleyen ihanet odaklarının Türk Milletinin tarihi şerefini iki paralık edercesine Yerden göğe dek haklı gururumuz şanlı ordumuzu Dosta düşmana karşı aleni yıpratmaya yönelik Yaptıkları güya insani ahenk ayak oyunlarına Bilerek yada bilmeyerek zemin hazırlayan Gaflet ve delalet içinde göz yuman Takiyye hünerleriyle seyirci kalan Etkisiz, basiretsiz, yeteneksiz Peyiği Arabi yamalılardan Asil bir Türk Evladı olarak Ve yüreği burkularak Ve inancı sarsılarak İçi kan ağlayarak Utanıyorum!.. …
İçerden ve dışardan kuşatılırken cennet vatanımız Kaynaklarımız bol kepçeyle dışarıya boşaltılırken İşsiz güçsüz sokaklarda dolaştırılırken insanımız Yurtta yıkıcı-bölücü kampanyalar başlatılırken Tepesine tepesine vuramayıp yumruğunu Tutup da ümüğünü sıkamayıp şer gücün Kökünü kömecini külliyen kurutamayıp Kafayı analarımızın örtüsüne takan Sevenlerinin yüreklerini yakan Omuzları yıldız sırmalılardan Yiğit yatağı Gönüller otağı Peygamber ocağı adına Utanıyorum!.. Utanıyorum!.. Utanıyorum!.. …
Geçmişte aç ve arkasız kalmasın Kurda kuşa yem olmasın diyerek Kol kanat saldığımız sadık tebaalar Bugün karşılığı gırtlağımıza dalarak Kene gibi yapışarak can damarımıza Çatal dilleriyle kanımızı zehirlerken Gidip muhannet kapılarını çaldığımız Fahiş fiyatına akıl aldığımız aydınlar Kuruldukları sarayların çatısından Barış güvercini edasıyla süzülerek Laf aramızda başımıza pislerken Güzel güfteli ezberlerine kanarak Ezeli dost bellediğimiz düşmanlar Gülerek yüzümüze riyakar tavır Yaralı sırtımızdan hançerlerken Aval aval bakan, pel pel susan Tuzu kuru göbeği yağlılardan İçtiğim su Yediğim ekmek Aldığım nefes hatırına Utanıyorum!.. Utanıyorum!.. Utanıyorum!.. …
Daha yerde kanı kurumamışken Çanakkale’nin Muharebelerin izi kaybolmamışken Sakarya’da Başında dumanlar dağılmamışken Kocatepe’nin Atatürk’ün yaşayan ruhu ölmemişken dünyada Darbeler sonrası çekildiği el ense izdivacında Verdiği şahsına münhasır Sevr-i beyanlarla İşgalci beylerin ekmeğine yağ süren İşbirlikçilerine ince mesajlar veren Eli kanlı cuntacı kafalılardan Sehpalarda Hakka yürüyen Müebbet zindanlarda çürüyen Vatan hasretiyle sürgünlerde eriyen Anadan, yardan, serden geçenler anısına Utanıyorum!.. Utanıyorum!.. Utanıyorum!.. …
Ekran başına yoz tezgahlarını kurarken fitne fesat Aylak yayınlarla sararken masum dimağlarımızı Nesli geleceğimizi ipotek dikenlerle örerken Bize dokunmayan yılan bin yaşasın hesabı Kilitlenmiş kalpleri, gözleri perdelenmiş Zedelenmiş duyarsız kulaklarının zarı Olup bitene tepkileri törpülenmiş Ucuz sanat salgını vebalılardan Ayak bastığım toprak Göndere astığım bayrak Uğruna kestiğim adak aşkına Utanıyorum!.. Utanıyorum!.. Utanıyorum!.. …
Kara bulutlar çökerken ala şafağına ülkemizin Evimizi barkımızı yıkarken başımıza namertler Kundaktaki yavrumuza kurşunlar sıkarken Üstüne ölü toprağı saçılmışçasına naçar Yetişkin dalları biçilmişçesine üryan Beklemekten başka şiarı olmayan Kendim de dahil zavallılardan Rabbin aciz kulu Bağlanmış eli kolu Umuda çıkmaz yolu Parçalanan Ana-dolu namına Utanıyorum!.. Utanıyorum!.. Utanıyorum!.. …
Utanıyorum Grafik Tasarım : Ayfer Dursun / © Şiir : Ali Yaşar