SUNUM

HER ŞEYİ BEN BİLİRİM HASTALIĞI

Etrafınızda mutlaka vardır, her konuda fikir sahibi olan, size akıl veren, bütün işlerde deneyimli olduğunu düşünen insanlar. Bu insanlar yakın arkadaşınız, akrabanız, komşunuz, çevrenizdeki herhangi biri, ya da hiç tanımadığınız biri bile olabilir.

Her şeyi ben bilirimciler, konuşmayı da çok severler Her şeyi ben bilirimciler, konuşmayı da çok severler. Bunlar için sadece kendi düşündüklerinin önemi vardır. Onun dışında başka bir şeye gerek yoktur. En büyük tehlike “kendimizi her şey sanmamız”dır. Sanki biz olmasak hayat durur, güneş doğmaz, yağmur yağmaz. Her şeyi bildiğimiz için yeni şeyler öğrenme şansımız yoktur. Çünkü biz her şeyi biliriz. Bu düşüncede olanlar kompleksli insanlardır.

Komplekssiz insan, akılın akıldan üstün olabileceğini, her an herkesten yeni bir şeyler öğrenilebileceğini çok iyi bilir. Öğrenmek sonsuz bir çaba ister. Hangi konuda olursa olsun “biliyorum” demek çok zordur. Çünkü ne zaman “biliyorum” deseniz, bilmediğiniz bir şey mutlaka vardır.

Ampulü icat eden Edison, çalışma odasında bulunan kedisi ile yavrusunun dışarı çıkmak için kapıyı tırmaladığını görünce kalkar, kapıyı açıp dışarı çıkmalarını sağlar. Bir müddet sonra kediler içeri girmek için yine kapıyı tırmalarlar. Bilgin yine yerinden kalkar ve kedileri içeri alır. Konsantresinin bozulmaması için marangozu çağırarak ustaya, kapıya büyük kedi için büyük bir delik, yavrusu için de küçük bir delik açmasını, böylece artık rahatça çalışmasını sağlamasını ister.

Marangoz: “Efendim, bir büyük delik açmak yeterlidir Marangoz: “Efendim, bir büyük delik açmak yeterlidir. Bu delikten kedi de yavrusu da geçer. İki delik açmak gereksiz olur.” der. Bilgin, düşünemediğini ustadan öğrenmiş olur. Bilmenin dereceleri vardır. Birisi “Ben bunu biliyorum.” derse, “Ne biliyorsun, ne kadar biliyorsun?” diye sormak gerekir.

Bilginin derinliklerine dalanlar alçak gönüllülüğü öğrenirler. En tehlikeliler, yarım bilgililerdir. Bunlar bildiklerini sanarak davranırlar. Yarı pişmiş bilgi, yarı pişmiş ekmek gibidir. Yarı pişmiş ekmek yarı hamurdur, mideye oturur. Yarı pişmiş bilgi de beyne oturur. Oturmakla kalmaz, kişiye olmadık işler yaptırır.

Bilmek hoş bir duygudur Bilmek hoş bir duygudur. Bilmek, bilgiye sahip olmak ulu bir zenginliktir. Bilgi mülkiyeti insana güven verir. İnsan, öğrenmek arzusuna sahipse bu dünyada öğreneceği çok şey vardır. İşini elinde tutmak isteyenler, sürekli yeni şeyler öğrenmek zorundadır.

İnsanın ölümü sadece bu dünyayı terk etmek değildir İnsanın ölümü sadece bu dünyayı terk etmek değildir. İnsan, öğrenme isteğini kaybettiğinde de manen ölmüştür.

“Ben bunları zaten biliyorum. ” deme alışkanlığından vazgeçelim “Ben bunları zaten biliyorum.” deme alışkanlığından vazgeçelim. Farkındalığın ve yeni bir şeyler öğrenmemizin önündeki en büyük engel, her şeyi ya da çok şeyi bildiğimizi sanma alışkanlığıdır. Bir şeyi bildiğimizden eminsek, o konuya olan ilgi ve merakımız da azalacağından, algılarımızın kapanması da çok doğaldır.

Özellikle kişisel gelişim ve iletişimle ilgili konuların çıkış noktası insan ve yaşam olduğu için, “Ben bunları zaten biliyorum.” deme yanılgısına çok sık düşüyor, bir yetişkin olarak belli bir düzeye geldiğimizde, o güne kadar öğrendiklerimizle yetinmekle kalıyoruz. Yaşadığımız deneyimlerden bir şey öğrenmiyor, aynı hataları sürekli tekrar edip duruyorsak, bazı konuların bizim için iyi sonuçlar vereceğini çok iyi bildiğimiz halde bir türlü hayata geçiremiyorsak, isterse yüz yaşında olalım, bu; bize bilgeliğin garantisini vermez.

Ne kadar bilirsek bilelim, hâlâ bilmediğimiz bir şeyler vardır Ne kadar bilirsek bilelim, hâlâ bilmediğimiz bir şeyler vardır. Belki de; harekete geçmemiz gerektiğini bildiğimiz halde, geçemememizin nedenini hâlâ bilmiyoruz! Ya da insan sarrafı olduğumuz ve iletişimle ilgili çok şeyi bildiğimiz halde, sıklıkla yanlış anlaşılmamıza neden olan, küçük bir ayrıntının hâlâ farkında değiliz!

Çok fazla kitap okuyor olmak da bazen bizi yanıltabiliyor Çok fazla kitap okuyor olmak da bazen bizi yanıltabiliyor. Bilgi, farkındalığın yolunu açar; ancak sadece bilgi sahibi olmak, farkındalığın garantisi değildir. Neyin ne olduğunu bilmek yetmiyor. Önemli olan bildiklerimizle ne yaptığımız! Nasıl ki tek tarafı olan para işimize yaramıyor, bilgi de paranın bir yüzüdür, uygulamak ise diğer yüzü.

Pek çok kişi kişisel gelişim ve iletişimle ilgili çok şey bildiğini söylüyor ama bildiklerini uygulayanların sayısı yok denecek kadar az. Bir yetişkin olarak çoğu zaman, “Öğrenmek ömür boyu devam eder.” desek de, her birimiz gün içinde pek çok öğrenme engeline takılıyoruz. Hem de hiç farkında olmadan.

Herhangi bir konuyu ne kadar çok bilirsek bilelim, bildiklerimize anlam kazandıracak ve gerçekten işe yarar hale getirecek küçük bir ayrıntıya gözümüzü, kulağımızı kapatırsak, kendimizle ilgili çok önemli bir fırsatı kaçırıyor olabiliriz. Yıllarca bir çömlek ustasının yanında çıraklık yapıp çömlek yapmayı öğrenebilirsiniz. Ama ustanın yaptığı ve size önemsiz gibi görünen küçük bir şeyi kaçırdığınızda, sizin çömlekleriniz bir türlü onunkiler gibi olmaz.

Hayatımızı etkileyecek olan şey, ne kadar çok şey bildiğimiz değil, bildiklerimizle ne yapabildiğimizdir. Bir yetişkin olarak çok şey bilmenin, kendimiz için en doğrusunu yapmak anlamına gelmediğini kendi deneyimlerinizden de bilirsiniz. Bugün pek çok bağımlılığın insanın fiziksel ya da ruh sağlığına zararlı olduğunu bilmeyen yoktur. Ama bildiği halde bu bağımlılıklarını sürdürenler de çoktur öyle değil mi?

Kırmızı ışıkta geçmenin, emniyet kemeri takmamanın, en sağ şeritten gitmenin yasak olduğunu biliriz ama yine de yaparız. Trafik kazaları sadece trafikte de olmaz, insanlarla aramızda da sürekli iletişim kazaları yaşarız. İnsanlarla bazen farkında olmadan ağzımızdan çıkan tek bir sözcük ya da bakışla kafa kafaya geliriz. Bazen de kör parmağım gözüne misali, eğer çenemizi tutamazsak bir kaza yaşayacağımızı bile bile konuşuruz.

Hayatın hangi karesinde neyi fark edip ne öğreneceğimiz tamamen bize kalıyor. Ne yazık ki “Ben bunları zaten biliyorum.” diye düşünenler, bu hayat okulunda sınıfta kaldığının farkında bile olamıyor. Colin ROSE’nin dediği gibi: “Öğrenmenin sınırlarını genellikle kendimiz koyuyoruz.” Farkındalığınızı artırmak için; “Ben bunları biliyorum.” demek yerine, hayatın her anından, her deneyimden ne öğreneceğimize dair ilgi ve merakımızı artırmak, çok iyi bildiğimizi sandığımız şeyler hakkında bile yepyeni tecrübeler kazandırır.

GEÇ GELEN BİR TÜH SESİ DAHA Uzun yol şoförüydü, yeni başlamıştı uluslar arası yollarda yük taşımaya. Ara ara yıllarını yollarda tüketen insanların buluştukları bir kahvehanede toplanıp kağıt falan oynuyorlardı. İçlerinden biri toy şoföre dönerek, “Evlât, uykunu almadan yola sakın çıkma, uykun mu geldi, her şeyden vazgeç! Çek hemen sağa ve uyu!” dedi. Genç şoför, “Ben her şeyi biliyorum, herkes kendi işini yapsın!” anlamına gelen bir yüz hareketi yaparak, “Tamam tamam…” dedi. Bir gece uykusu geldi. “Birazdan uyurum” dedi. Birazdan uyudu. Cesedini sağa çektiler. Tüh sesini duyan da olmadı.

Kur’an-ı Kerim’in Zümer suresi 9. ayetinde yüce Allah: “(Resulüm Kur’an-ı Kerim’in Zümer suresi 9. ayetinde yüce Allah: “(Resulüm!) Hiç bilenle bilmeyen bir olur mu?” ikazı ile ilmin üstünlüğüne önemli bir şekilde dikkat çekmektedir. Hep öğrenmemiz ve öğrendiklerimizi uygulamamız dileğiyle…

TEŞEKKÜR EDERİZ İSTESOB EĞİTİM MÜDÜRLÜĞÜ Eğitim Müdürü: Metin İÇTEM Eğitim Müd. Asistanı: Ahmet Z. GÜNDOĞDU