İSTANBUL’DA İstanbul’da yükseklerde Çamlıca tepesindeyim. Slaytı kendi akışında ve sesli izleyiniz. İSTANBUL’DA Yazarı: Seyhan SÜZER seyhansuzer@mynet.com İstanbul’da yükseklerde Çamlıca tepesindeyim. Dirseklerimle korkuluklara yaslanmışım, Yükseklerden boğaza bakıyorum. Bakıyorum da güzelliği içime sığdıramıyorum.

Zaman zaman gemiler geçiyor bağırarak, Köprüde sıralanmış boncuk boncuk arabalar. Bütün ihtişamıyla kıyılar gözler önünde. Haz alıyorum ellerimle okşayıp sevemesem de.

Benim olmasınlar istemem. Varsın başkaları otursun yine de. Çok da güzel sıra sıra beyaz yalılar. Sanki benimmiş gibi görünen dünyalıklar.

Dünyanın incisini az bile söylemişler. Ey harika şehir senin hakkını fazlaca yemişler. Rüzgar esiyor ürpertiyor Çamlıca tepesinde, Çayını yudumlayanların keyifleri yerinde.

Bir kağnı arabasının önünde poz veriyoruz. Boğadan korkuyor çekinerek duruyoruz. Gelinle Damat yürüyorlar elele, Arkalarından bakıyor yavrum elleri ceplerinde. Şakalaşıyor,soruyoruz senin elinden o mu aldı.? Cevap veriyor’Kör olası parasızlık onu benden kopardı.

Güneş uykuya dalıyor tepelerin ardında. Akşam oluyor köprüyü seyrediyoruz batan gurupta. İstanbul uyumuyor sanki yeniden uyanıyordu. Karanlık denizin tacı gurupla yanıyordu.

Nehirde akar gibi gidiyor arabalar, İnci gibi,pırlanta gibi gerdanlıkta parlıyorlar. Saraylar,Camiler,boğaz pırıl pırıl, İçimizde doyumsuzluk içimizde kıpırtı.

Sonra birden irkildim,gözlerim dalmıştı. Geçiyoruz tarihi kasr’ın restorantına. Mükellef bir sofra bakıyor boğaz’a ve yamaçlara. Büyük bir iştahla seyrediyoruz yemekleri, İnsanların istekle uzanıyor,yemeklere elleri. Sonra birden irkildim,gözlerim dalmıştı.

Baktım ki aklım duvar dibindeki ihtiyarda kalmıştı. Şimdi O dedim,bunlardan birini yiyemiyor. Belki de aç.! Kimseden ekmek bile isteyemiyor. Birden görkemli göründü silindi gözlerimde, Karnı doymayanların çaresizliğini yaşadım. Kalktım cama yöneldim bakışlarım sabitlendi. Pencereden esen rüzgar iliklerime kadar titretti. Saç diplerimin diken diken olduğunu hissettim. Islanan gözlerimi etraftakilerden gizledim.

Aklıma geldin büyük şair,büyük insan. Ne güzel bahsetmiştin canım İstanbul’dan. O zamanlar İstanbul’u dinlemiştin gözlerin kapalıyken. Usta şair Orhan Veli andım sizi yeniden.

İşte o zaman gözlerim İstanbul’a hep açık baksın. Güzellikleri,maviyi,yeşili görüyorsa insan. Acıları da,zorlukları da görürsün eğer bakıyorsan. Tüm canlıların karnı doysun insan insanca yaşasın. İşte o zaman gözlerim İstanbul’a hep açık baksın. ygurler2002 yahoo.com