Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ KÖK – GÖVDE - YAPRAK Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ KÖK Görevleri; Bitkinin toprağa bağlama Su ve minerallerin alma Besin maddelerinin depolama Hormonların ve bazı kimyasal bileşiklerin sentezleme Gövdenin desteklenmesi ve oksijen alınmasını sağlayan organdır. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Tohum çimlendiğinde embriyonik kök, yer çekimi yönünde aşağıya doğru yönelip ana kökü meydana getirir. Ana kökün dallanmasıyla toprak altında yan kökler gelişir. Bunun sonucu bitkinin topraktan madde alma yüzeyi artar ve toprağa tutunması kolaylaşır. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Kök; Kaliptra Hücre bölünme bölgesi Uzama bölgesi Olgunlaşma bölgesi olmak üzere dört bölümde incelenir Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Kaliptra Kökün uç kısmını örten konik şekilli yapıdır. Kaliptra hücreleri jelatinimsi bir madde salgılar. Bu madde kök ucunun toprak içinde kolayca ilerlemesini sağlar. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Hücre bölünme bölgesi Kök ucunun merkezinde bulunan uç meristem hücrelerinden oluşmuştur. Bu hücreler sürekli olarak bölünür. Bu bölgenin uç kısmına büyüme konisi denir. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Uzama Bölgesi Uzama bölgesindeki uç meristem tarafından oluşturulan hücreler hızla dikey yönde büyür. Böylece kökün uzaması sağlanır. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Olgunlaşma Bölgesi Uzama bölgesinin üzerinde olgunlaşma bölgesi (kök emici tüy bölgesi) bulunur. Bu bölgede yoğun olarak kök emici tüyleri yer alır. Emici tüyler suyun ve suda çözünmüş minerallerin topraktan emilmesinde görevlidir. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Tek Çenekli Bitkilerde Kök; En dışta epidermis tabakası bulunur. Epidermisten merkezi silindire kadar klorofilsiz, ince çeperli korteks parankiması hücreleri bulunur. Korteks parankimasının iç tabakasını endodermis oluşturur. Endodermis tabakası korteks ile merkezi silindiri birbirinden ayırır. Kökün merkezinde iletim demetlerini bulunduran bölüme merkezi silindir denir. Merkezi silindir kökte hem ksilem hem de floemin geliştiği iletim dokularından oluşur Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Tek çenekli bitki köklerinde merkezi silindirin en iç kısmında bulunan hücreler farklılaşmamış parankima hücreleri olarak kalır. Bu bölge öz olarak adlandırılır. Öz, iletim doku tarafından halka şeklinde kuşatılır. Ksilem ve floem iletim dokuda almaşık olarak dizilmiştir. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Çift Çenekli Bitkilerde Kök; Merkezi silindir, büyük bir bölümü farklılaşmış floem ve ksilem hücrelerinden oluşmuştur. Ksilem hücreleri merkezi silindirde iki ya da daha fazla kol hâlinde ışınsal olarak çıkar. Bu kolların arasında floem gelişir. Çift çenekli bitkilerde merkezî silindirde ksilem ve floem arasında kambiyum halkası bulunur. Kambiyum hücreleri bölünerek merkeze doğru ksilemi, dışa doğru floemi oluşturur. Her büyüme döneminde kambiyumun etkinliği ile yeni ksilem ve floem tabakası meydana gelir. Bu şekilde sekonder büyüme ile kök enine büyür, kalınlaşır. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Kök Çeşitleri Saçak kök: Gövdenin kökle birleştiği yerden hemen hemen aynı uzunlukta çok sayıda yan kök çıkar. Ana kök fazla gelişmemiştir. Soğan, buğday, çuha çiçeği, mısır, çilek, arpa, pırasa vb. Kazık kök: Ana kök iyi gelişmiş, kalınlaşmış ve toprağın içine doğru uzamıştır. Yan kökler ise ana köke bağlıdır ve az gelişmiştir. Ebegümeci, fasulye, havuç, lahana, bakla, bamya, gelincik vb. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Saçak Kök Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Kazık Kök Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ GÖVDE Görevleri; Bitkide boy, yüzey alanı ve kütle artışına olanak sağlar Köklerden alınan suyu yapraklara, yapraklarda oluşan organik bileşikleri de bitkinin diğer bölümlerine taşır. Tomurcukları sayesinde yeni yaprak ve çiçekleri meydana getirir. Besin depo edebilir Fotosentetik organ gibi çalışabilir. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ OTSU GÖVDELER ODUNSU GÖVDELER Otsu gövdelere daha çok tek yıllık bitkilerde rastlanır. Odunsu gövdelere ise çok yıllık bitkilerde rastlanır. Otsu gövdeler odun ve kabuk içermeyen narin, yeşil gövdelerdir. Odunsu gövdeler ise daha kalındır ve koruyucu bir kabuğa sahiptir. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Otsu Bitkiler Tek Çenekli Çift Çenekli En dışta koruyucu doku olan epidermis tabakası görülür. Epidermisin altında parankima doku yer alır. Epidermis, korteks, iletim demetleri ve öz bulunur. Koruyucu doku olan epidermis tabakası gövdeyi dış etkilerden korur. Tek çenekli bitki gövdelerinde iletim demetleri dağınık olarak dizilmiştir. İletim demetleri halka oluşturacak şekilde yerleşmiştir. Floem ve ksilemden oluşan iletim demetleri parankima dokusu içinde düzensiz dağılmıştır. Korteksin altında su ve madde iletiminin yapıldığı iletim demetleri bulunur Tek çenekli otsu bitkilerde kambiyum bulunmadığı için enine büyüme görülmez Floem ve ksilem arasında kalan parankima hücreleri bölünerek kambiyum tabakasını oluşturur. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Tek Çenekli Çift Çenekli Bu demetlerde floem dışta, ksilem içte bulunur. Bölünme özelliği gösteren kambiyum dışa doğru floemi, merkeze doğru ksilemi meydana getirir. Korteks bulunmaz. Epidermis ile kambiyum arasındaki bölge korteks tabakasıdır. Korteks tabakasında genellikle parankima, kollenkima, sklerenkima dokuları yer alır. Öz bulunmaz. Merkezdeki bölüm parankima dokusundan oluşmuştur ve öz olarak adlandırılır. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Odunsu gövde yapısına sahip çift çenekli bitkilerde epidermis parçalanır, kurur ve dökülür. Epidermisin yerini mantar kambiyumu alır. Elverişsiz çevre koşullarına ve iç değişmelere karşı gövdeyi örterek koruyan mantar doku mantar kambiyumu tarafından oluşturulur. Mantar hücrelerinin çeperlerinde mumsu süberin maddesi birikir ve hücreler ölür. Böylece mantar doku oluşur. Mantar doku, gövdedeki su kaybını önler; ayrıca gövdeyi vurma, çarpma ve hastalık gibi olumsuz etkenlere karşı korur. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Mantar ve mantar kambiyumu peridermisi oluşturur. Gövdenin en dış kısmında yer alan kabuk, peridermis ve floemden oluşur. Çift çenekli bitkilerde kambiyumdan ilk yıl oluşan primer ksilem tabakası birinci yıllık yaş halkasını meydana getirir Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Bitkilerde Büyüme Halkaları Sekonder ksilem odun olarak adlandırılır. Ilıman bölgelerde yaşayan ağaçların gövdesinden enine kesit alındığında iç içe birçok halka görülür. Bu halkaların her biri bir yıl içinde meydana gelen ksilem dokudur ve bunlara büyüme (yaş) halkaları denir. Ilıman bölgelerde ağaçlar genel olarak ilkbaharda büyümeye başlar ve büyüme sonbaharda durur. Bu süreye büyüme mevsimi denir. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Büyüme mevsiminin erken döneminde oluşan ilkbahar odununun hücreleri büyük ve hücre duvarları ince; büyüme mevsiminin sonuna doğru oluşan sonbahar odununun hücreleri ise daha küçük ve hücre duvarları kalındır. İlkbahar odununun açık renkli, sonbahar odununun ise koyu renkli halkalar şeklinde görülür. Aynı yıl oluşan açık ve koyu halka ağacın bir yaşını gösterir ve bu halka sayısı her yıl artar Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Bitkilerde Sekonder Büyüme Her büyüme mevsiminde, primer büyüme kök ve gövdenin genç sürgünlerini oluştururken sekonder büyüme bitkinin yaşlı kısımlarını kalınlaştırır. Sekonder büyümede iki yanal meristem görev alır. Bunlardan biri ksilem ve floemi oluşturan kambiyumdur. Diğeri ise kök ve gövdede sert, kalın bir örtü oluşturan mantar kambiyumudur. Mantar kambiyumunun bölünmesiyle oluşan mantar doku, korteks ve epidermisin yerini alır. Ölü mantar hücreleri kök ve gövdeyi koruma görevini üstlenir. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ YAPRAK Görevleri; Fotosentez yapma Terleme Çoğunlukla klorofil taşır. Bitkinin özelliğine göre yaprakların dizilişleri, şekilleri ve büyüklükleri farklılık gösterir. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Yapraklar yaprak ayası ve yaprak sapı olmak üzere iki kısımdan oluşur Yaprak ayası: Yaprağın yassılaşmış, genişlemiş, ince ve yeşil kısmıdır. Yaprak ayası fotosentezin yoğun olarak gerçekleştiği, gaz alış verişinin yapıldığı bölgedir. Sıcaklığın arttığı yerlerde aya küçük olur. Yaprak sapı: Yaprak sapının yapısı gövdenin yapısına benzer.Yaprak sapı, yaprak ayasını gövdeye bağlar ve yaprak ayasının ışıktan verimli şekilde yararlanmasını sağlar Not: Mısır, buğday, lale vb. birçok tek çenekli bitkide ve bazı çift çenekli bitkilerde yaprak sapı bulunmaz Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Yaprakta damarlanma çeşitleri; Paralel damarlanma Ağsı damarlanma Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Yaprak Çeşitleri Yaprak, tek yaprak ayasından oluşuyorsa basit yaprak adını alır. Yaprak ayası iki veya daha fazla yaprakçıktan oluşuyorsa bileşik yaprak olarak adlandırılır Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Yaprağın Anatomisi Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Kütikula; Mumsu tabaka olup sıcak bölgelerde yaşayan bitkilerde kalındır. Epidermis; yaprağın alt ve üst yüzeylerinde tek sıralı olarak bulunur. Bu hücreler kloroplastları bulunmadığı için renksizdir. Epidermis hücreleri arasında boşluk yoktur. Stoma; Fotosentez için gerekli olan karbon dioksit epidermis hücreleri arasında bulunan stomalarla dışarıdan alınır. Stoma ayrıca oksijen ve su buharı giriş çıkışını düzenler. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ

Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ Palizat Parankiması; üst epidermisin altında ve epidermise dik yerleşmiş, uzun, silindir şeklindeki hücrelerden oluşur. Çok sayıda kloroplasta sahip olan palizat parankiması hücrelerinde yoğun bir şekilde fotosentez gerçekleşir. Sünger parankiması; Burada hücreler düzensiz şekle sahiptir ve aralarında geniş boşluklar olacak şekilde yerleşmiştir. Bu boşluklarda karbon dioksit, oksijen ve su buharı bulunur. Yaprak damarları iletim demetlerinin devamıdır. Damarların üst kısmında ksilem, alt kısmında ise floem yer alır. Biyoloji Öğretmeni Gökhan KARATAŞ