ERGEN VE AİLE KONUSUNDA TÜRKİYE’DE VE DÜNYADA YAPILMIŞ ÇALIŞMALARA ÖRNEKLER

TÜRKİYE'DE ERGEN PROFİLİ Mustafa ŞEN Türkiye’de Ergen Profili 2008 Araştırması ülkemizin 65 ilinde 5765 katılımcı ile yapılmış ve sonuçlandırılmıştır. Araştırma çerçevesinde, ergen, çeşitli açılardan sorgulama konusu yapılmış ve bu bağlamda bir bütün olarak ergenlerin (ve ailelerinin) sosyo-demografik özelikleri bulundukları hane yapısı ve yaşadıkları hanenin fiziksel özellikleri; öğrenci olanların okul hayatı ile ilgili durumları, eğitim sistemi ve okul hayatı ile ilgili memnuniyetleri; çalışanların ne tür işlerde çalıştıkları, yaptıkları işten memnuniyetleri, kazançları, çalışma saatleri; aile ve arkadaş ilişkileri, kişilik özellikleri, hisleri, davranışları, sağlık durumları, karşı karşıya oldukları riskler, ne ölçüde şiddete maruz kaldıkları, din ile olan ilişkileri, gelecek tahayyülleri, boş vakit değerlendirme biçimleri, internet kullanım alışkanlıkları ve medya takip alışkanlıkları sorgulanmıştır. Türkiye’de ergen profili çalışması ile, araştırma verilerinden hareketle, sorunlar ve çözümlerine dair öneriler tartışımıştır

Cilt: III Sayı:26 Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi EĞİTİM SÜRECİNDE AİLE KATILIMI: DÜNYADA VE TÜRKİYE’DEKİ ÇALIŞMALAR Eğitimin temel amaçlarından biri bireylerin akademik, kişisel ve sosyal gelişimlerine en üst düzeyde katkıda bulunmaktır. Bu süreçte okul ve ailenin iş- birliği içinde bulunmasının aile-okul tutarlılığını desteklediği ve bu tutarlılığın bireylerin gelişimine olan olumlu etkisi literatürde çeşitli araştırmalarla vurgulanmaktadır. Ailelerin çocuklarının eğitimine aktif olarak katılımı tüm dünyada çok önemsenmekte, okul sisteminin ayrılmaz bir parçası olarak düşünülmektedir.

Ülkemizde de eğitim alanında yaşanan değişiklikler ailelerin eğitim sürecine aktif katılımını desteklemektedir. Bu çalışma ile, ailenin çocukların eğitimine aktif katılımı üzerinde durulmuştur ve ülkemizde ve dünyada aile katılım çalışmaları hakkında bilgi verilmiştir.

TÜRK TOPLUMUNDA AİLE-ÇOCUK İLİŞKİLERİNE GENEL BİR BAKIŞ TEZEL ŞAHİN, Fatma CEVHER, Fatma Nilgün TÜRKİYE/ТУРЦИЯ Türkiye’de aile yapısına bakıldığında geleneksel büyük aileden, çağdaş küçük aile ve tek ebeveynli ailelere kadar çeşitlenen farklı aile yapıları görülebilmektedir. Aile yapısındaki bu değişime bağlı olarak, aile-çocuk ilişkileri ve anne-babanın çocuk yetiştirme tutumlarında da geçmişten günümüze farklılıklar olduğu dikkat çekmektedir. Çocuğun her yönüyle en iyi şekilde yetiştirilmesine özen göstermek anne-babaların en büyük sorumluluğudur. Anne-babaların bu sorumluluğu yerine getirebilmeleri, büyük ölçüde çocuk yetiştirmeye yönelik olumlu tutumlar geliştirmelerine bağlıdır. Anne-baba ve çocuk ilişkileri aslında oldukça karmaşık bir yapı sergiler. Sağlıklı anne-baba-çocuk ilişkileri sağlıklı kişiliklerin oluşmasında önemli bir etken olarak ortaya çıkmaktadır. Anne-baba ve çocuk arasındaki ilişkiler çocuğun mevcut davranışlarını etkilemenin yanı sıra gelecekteki davranışlarının belirlenmesinde de önemli bir etkendir.

Anne-babaların bu sorumluluğu yerine getirebilmeleri, büyük ölçüde çocuk yetiştirmeye yönelik olumlu tutumlar geliştirmelerine bağlıdır. Anne-baba ve çocuk ilişkileri aslında oldukça karmaşık bir yapı sergiler. Sağlıklı anne-baba-çocuk ilişkileri sağlıklı kişiliklerin oluşmasında önemli bir etken olarak ortaya çıkmaktadır. Anne-baba ve çocuk arasındaki ilişkiler çocuğun mevcut davranışlarını etkilemenin yanı sıra gelecekteki davranışlarının belirlenmesinde de önemli bir etkendir.

Annebaba-çocuk ilişkisi temelde anne ve babanın çocuğa yönelik tutumlarına bağlıdır. Bu tutumlar aileden aileye ya da kültürden kültüre farklılık göstermekle beraber, çocuk üzerindeki etkileri bakımından tüm toplumlarda benzerlik göstermektedir. Bu çalışmada, değişen toplum süreci içerisinde aile-çocuk ilişkileri ve annebabanın çocuk yetiştirme tutumlarının çocuklar üzerindeki etkilerine ilişkin çalışmalar incelenerek sağlıklı bireylerin sağlıklı aileleri, sağlıklı ailelerin de sağlıklı toplumları oluşturabileceği gerçeği vurgulanmıştır

Yavuz (2004) tarafından yapılan son otuz yıl içinde Türkiye’de aile ve hanehalkı tiplerinde meydana gelen değişimi incelemeye yönelik araştırma sonunda. geleneksel ‘geniş (büyük) aile’ yapısından ‘çekirdek (küçük) aile’ yapısına doğru dönüşüm süreci, bölgesel farklılıklar içermekle birlikte, devam ettiği gözlenmiştir.

ŞAFAK, S. VE DİĞERLERİ, (2006), “ÇOCUKLARIN EVLE İLGİLİ FAALİYETLERE HARCADIKLARI ZAMANIN İNCELENMESİ”, Hacettepe Üniversitesi Sosyolojik Araştırmalar E-Dergisi. Şafak ve Diğerlerinin (2006) yaptığı araştırmada çocukların evle ilgili sosyal, ekonomik ve fiziksel faaliyetlere harcadıkları zaman çocukların cinsiyeti ve annenin çalışma durumu açısından incelenmiştir. Araştırma sonucunda, erkek çocukların “bahçe bakımı”, “taksit-fatura ödeme”, “sinema-tiyatro bileti alma” faaliyetlerine kız çocuklardan daha çok zaman kız çocukların ise “aile içi eğlence faaliyetleri düzenleme” faaliyetine erkek çocuklardan daha çok zaman harcadığı, çalışmayan annelerin çocuklarının “taksit-fatura ödeme” faaliyetine çalışan annelerin çocuklarından daha fazla zaman, çalışan annelerin çocuklarının ise “evcil hayvan bakımı” faaliyetine çalışmayan annelerin çocuklarından daha fazla zaman harcadığı belirlenmiştir.