Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Sosyal Hizmet Bölümü Dersin Adı: Gerontolojik Sosyal Hizmet Öğretim Üyesi: Prof. Dr. Emine ÖZMETE Konu: Yaşlılık eğitimi
Eğitim, insan sermayesine yatırımın en önemli parçası olup, yaşamboyu süren bilgi edinme sürecidir. Bireyler yalnızca resmi olarak okul sıralarında değil, yaşamboyu eğitime bağlı olarak her yaşam döneminde eğitimi deneyimlemeli, aktif bir yaşam sürdürmelidirler (Schaie ve Willis 1978).
Farklılıklar da dikkate alınarak eğitim, bireylerin tüm yaşam alanlarına yansıtılmalıdır. Eğitime yaşamboyu yaklaşımı geleneksel olarak gençliğin yetişkinliğe hazırlanmasının da ötesindedir. Bu noktada eğitim önleyici, kolaylaştırıcı, iyileştirici / tedavi edici, hazırlayıcı ve işlevsel olmalıdır (Schaie ve Willis 1978).
Birleşmiş Milletler (1982)’in Viyana Uluslararası Yaşlılık Eylem Planı’na göre, yaşlıların sayısındaki önemli artış, eğitim ve öğretim faaliyetlerine ağırlık vermeyi gerektirmektedir. Eğitim ve öğretim programları, ülke ve bölgelerin koşullarıyla ilişkili olarak ulusal ve bölgesel düzeyde olmalıdır.
Yaşlıların ihtiyaçları ve gelişmeye yönelik belirleyicilerden hareketle, eğitim ve öğretim politikaları hazırlanmalıdır. Tüm yaş gruplarının özellikle genç kuşakların yaşlılığa olumlu bakışlarını destekleyebilecek eğitim ve öğretim programlarına katılmaları sağlanmalıdır. Yaşlılık multidisipliner bir konu olduğu için, eğitim ve öğretim programları da esas olarak disiplinlerarası yaklaşım ile planlanmalıdır.