KIVAM LİMİTLERİ Kıvam, kohezyonlu zeminlerde zeminin sertlik-yumuşaklık durumu tanımlar. Kıvam bu tur zeminlerin taşıma gücü vb. özelliklerini etkiler. Zeminin su içeriğine bağlı olarak kabaca yumuşak, orta sert, sert gibi adlar alırlar. İnce taneli (kohezyonlu) zeminler, su katılıp yoğrulduklarında, plastiklik özelliği gösterirler (plastik zeminler). Plastiklik veya plastisite, ince taneli zeminlerin bir özelliği olup; kırılmadan şekil verilebilmeyi ifade eder. Bu özellik, kum, çakıl gibi iri taneli ve taneleri arasında yapışma-çekme kuvvetleri olmayan zeminlerde görülmez (Plastik olmayan zeminler, NP).
•Katı durum, İnce taneli zeminler, su muhtevalarına göre, çeşitli durumlarda olabilirler. Kuru bir zemine, gittikçe artan miktarda su katılıp yoğrulduklarında, zemin, sırayla şu durumlara sahip olur ve hacmi bir miktar artar. •Katı durum, •Yarı katı durum, •Plastik durum, •Likit durum
Likit durumda, zemin bir sıvı gibi yavaşça akabilir. Plastik durumda, kırılma, çatlama olmaksızın zemine istenilen şekil kolayca verilebilir. Yarı katı durumda, zemine istenilen şekil zorlukla verilir, zemin çatlar. Katı durumda, zemine şekil verilemez, şekil verilmek istendiğinde, kırılır.
İsveçli Atterberg (1911), bu durumları ve bunları ayıran sınır su muhtevalarını tanımlamıştır. Bu sınır su muhtevalarına, Atterberg limitleri veya kıvam limitleri denilir. Kıvam limitleri şunlardır: • Likit limit, • Plastik limit, • Rötre (büzülme) limiti.
Likit Limit (LL, WL) Kil – su karışımının sıvı halden plastik hale dönüştüğü andaki su muhtevasıdır.
Plastik Limit (PL, WP)
Rötre (Büzülme) Limiti