ÜNLEM İŞARETİ !
1. Şaşma, acı, korku, sevinç, kızgınlık gibi sözcük, söz veya cümlelerden sonra konulur.
Ah! Of! Öf!
Aşk olsun!
Vah vah!
Yürü, anca gidersin!
Hadi canım sen de!
Hava ne kadar da sıcak!
Ne akıllı adam!
Ne çok konuşuyorsun be adam!
2. Seslenme ve uyarılardan sonra konulur.
Hey! Onları yerine koydunuz mu?
Hû! Kulağın sağır mı ?
Çocuklar! Bugün bayram.
Ordular! İlk hedefiniz Akdeniz’dir, ileri! (Atatürk)
Sakın konuşma!
Ey, mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü! (Arif Nihat Asya)
Ak tolgalı beylerbeyi haykırdı: İlerle! (Yahya Kemal Beyatlı)
Dur, yolcu! Bilmeden gelip bastığın Bu toprak bir devrin battığı yerdir. (Necmettin Halil Onan)
Ünlem işareti seslenme ve hitap bildiren sözlerin hemen sonuna konulabileceği gibi cümlenin sonuna da konabilir.
Çocuklar! Merdivenlerde beklemeyin.
Çocuklar, merdivenlerde beklemeyin!
Eyvah! Ev yanıyor.
Eyvah, ev yanıyor!
3. Şaşma, küçümseme, alay etme, tersini anlatma veya güvensizlik bildirmek için ilgili sözcükten ya da cümleden sonra ayraç içinde (!) kullanılır.
Bir günde yedi yüz sayfalık romanı bitirdiğini (!) söyledi.
İsteseymiş bir günde bitirirmiş (!) ama ne yazık ki vakti yokmuş (!).
Matematik sınavının birincisi (!) olduğunu söylüyordu.
Günde bin sorusu çözecekmiş(!).