DEVLET BAŞKANI ZALİM OLURSA
Abdullah bin Abbâs -radıyallâhu anhümâ- anlatıyor:
Sultanlardan biri kıyâfet değiştirip ülkesini dolaşmaya çıktı. Bir köylüye misâfir oldu. Adam tek ineğinin sütüyle geçiniyordu. Ama bu inek birçok inek kadar süt veriyordu. Sultan, ben bu ineği alıp sarayıma götüreyim, diye düşündü.
Sabahleyin ineği yine çobana teslim edip otlatmaya gönderdiler. Akşam olup da ineği sağınca, her zaman verdiği sütün yarısı kadar süt verdiğini hayretle gördüler. Buna en çok köylü kıyâfetindeki sultan şaşırdı ve ineğin sâhibiyle konuşmaya başladı:
“–Çoban ineği bugün başka bir yerde mi otlattı?” “–Hayır, her zamanki otlağa götürdü.” “–Hayvancağız her zaman içtiği sudan başka bir su mu içti?” “–Hayır, içmedi.” “–Öyleyse sütü niye yarıya düştü?”
İnce bir idrâke sâhip olan köylü şunları söyledi: “–Öyle sanıyorum ki, sultanımız bu ineği kendine almayı düşündü. Bir devlet başkanı halkına zulmeder veya zulmetmeyi aklından geçirirse o memlekette bereket kalmaz.” Sultan şaşırdı ve:
“–Sen sultânı nereden tanıyorsun?” diye sordu. Köylü bildiğinin doğruluğundan emindi: “–Bu iş böyle olmalıdır.” dedi.
Sultan böyle bir haksızlığı düşündüğüne pişman oldu. Kendi kendine; “Allâh’ım! Kimseye zulmetmeyeceğim. Bu ineği de kesinlikle almayacağım.” diye söz verdi. Ertesi akşam inek sağılınca, yine her zamanki gibi bol miktarda süt verdiği görüldü.