Bağlanma (attachment) Çocuğun başkalarıyla (ebeveyn ya da bakıcılarıyla) anlamlı duygusal ilişkiler kurabilme yetisi anlamına gelmektedir. John Bowlby Mary Ainsworth
Bağlanma Biçimleri 1. Güvenli Bağlanma Bebeğin asıl bakıcısından kolayca ayrılabildiği ve döndüğünde aktif olarak ona yöneldiği bir bağlanma yapısıdır. Bu tür bir bağlanmada çocuk, yeni ortamları araştırmada bağlanma figürünü bir üs olarak kullanır. Annelerinden ayrıldıklarında doğal olarak bir huzursuzluk yaşamakta ve yeniden annesiyle bir araya geldiklerinde kolayca sakinleşmekte ve çevresini keşfetmeye devam etmektedir. İleriki yıllarda güven, yalnız kalma, değerlilik ve sevilme duygularının temelleri oluşur.
Kaçınan Bağlanma Bebeğin ebeveyn/bakıcısına yakın olma çabaları boşa çıkarıldığı için bağlanma ihtiyaçlarını bastırmasıyla ortaya çıkan bağlanma biçimidir. Bu çocuklar anneden ayrılmaktan çok fazla etkilenmemekte, tekrar bir araya geldiklerinde de anneleriyle ilişki kurmaktan kaçınmakta ve kendilerini daha çok oyunlara vermektedirler. Bu bireyler ilerde yakın ilişki kurmakta zorlanırlar. Kaygı düzeyleri düşüktür. Özsaygıları yüksektir. İlişkilere fazla güvenmezler. Düşüncelerini başkalarına açmaktan hoşlanmazlar
Kaygılı/Korkulu Bağlanma Bu çocuklar annelerinden ayrıldıklarında derin kaygı yaşamakta, yabancı ile iletişimi reddetmekte, anneyle yeniden bir araya geldiklerinde sakinleşmemekte ve anneye sıkıca yapışmaktadırlar. Özsaygıları düşüktür Yalızlık kaygısı yaşarlar Duygu ve düşüncelerinin başkaları tarafından onaylanmasını beklerler.