HÜSEYİN NİHAL ATSIZ Öğrencinin; Adı:Ferdi Soyadı:İLGEN Numarası:1090320109 Sınıfı:2. sınıf Bölümü:Türkçe Öğretmenliği(i.ö.)

İÇİNDEKİLER Hayatı, Nihal Atsız’ın Fikirleri, Atsız’ın Oğlu Yağmur’a Vasiyeti Eserleri Kaynakça

HAYATI Hüseyin Nihâl Atsız, 12 Ocak 1905'te İstanbul Kadıköy'de doğdu. Babası bahriye (deniz) subayı Nail Bey, annesi Fatma Zehra Hanımdır. İlköğrenimini Kadıköy’deki çeşitli okullarda, orta öğrenimini Kadıköy ve İstanbul Sultanilerinde (İstanbul Lisesi) yaptı. Buradan mezun olunca Askerî Tıbbiye’ye yazıldı.

Atsız, Askerî Tıbbiye'ye kaydolduğu çağlarda Türkçülük fikrinin etkisi altına girmeye başladı. Ziya Gökalp'in cenaze töreninin yapıldığı günün gecesi Türkçülük fikrine karşı öğrencilerle kavga etti. ve daha sonrasında ise aralarında bir takım problemler geçen Arap asıllı Bağdatlı Mesut Süreyya Efendi adlı bir mülazım (teğmen)'a selam vermedi.

Bu gerekçeler ile 4 Mart 1925 tarihinde 3 Bu gerekçeler ile 4 Mart 1925 tarihinde 3. sınıf talebesiyken Askeri Tıbbiye'den çıkarılmıştır. 1926 yılında İstanbul Dârülfünûnu'nun Edebiyat Fakültesinin "Edebiyat Bölümü"ne kaydoldu.

Atsız, bir hafta sonra askere çağırıldı, Daha sonra İstanbul Dârülfünûnu'nun yatılı kısmı olan Yüksek Muallim Mektebi'ne kaydoldu. Atsız, bir hafta sonra askere çağırıldı, Tecil isteği kabul edilmeyen Atsız askerliğini 9 ay olarak 28 Ekim 1926-28 Temmuz 1927 tarihleri arasında İstanbul'da Taşkışla'da 5. piyade alayında er olarak yapmıştır.

Daha sonra İstanbul Darülfünunu (Üniversitesi) Edebiyat Fakültesi’ne yazıldı. Bu fakülteden 1930 yılında mezun olunca, Türkiyat Enstitüsü’nde, hocası Mehmet Fuat Köprülü’nün asistanı oldu. Ancak diğer hocası Zeki Velidi (Togan) Beyin Türk Dil Kurultayı’nda maruz kaldığı hücumlara tepki olarak çektiği telgraf sebebiyle asistanlıktan çıkarıldı (1933).

Atsız, önce Malatya Ortaokulu’nda Türkçe, daha sonra Edirne Lisesi’nde Edebiyat hocalığına tayin edildi. Edirne’de iken Orhun dergisini yayımladı (1933-1934). Bu dergi, daha önce yine kendisinin yayımladığı Atsız Mecmua’nın (1931-1932) devamı niteliğindeydi.

Her iki dergi de Türkçülük ülküsünü güçlendirmek ve yaygınlaştırmak amacıyla çıkarılmıştı. Ancak dil, edebiyat, tarih, halkbilim, yazım konularındaki yazılar ve şiirler de bu dergilerde yer alıyordu.

Atsız bakanlık emrine alındı. Orhun’un 9.sayısındaki, resmi tarih tezini eleştiren bir yazı sebebiyle dergi kapatıldı. Atsız bakanlık emrine alındı. Nihal Atsız, bundan sonra dört yıl kadar Deniz Gedikli Hazırlama Okulu’nda Türkçe öğretmenliği yaptı.

1938’de bu işinden de uzaklaştırıldı. Kendisine resmi hizmet kapısı kapanınca Özel Yuca Ülke ve Boğaziçi liseleri gibi okullarda öğretmenlik yaptı. “Türk Tarihi Üzerinde Toplamalar” ve “Türk Edebiyatı Tarihi” adlı ilmi kitapların yanı sıra birçok broşür yayımladı.

O dönemin sol düşüncesine karşı şiddetli bir fikir mücadelesine girişti. Tanrıdağ, Çınaraltı gibi milliyetçi dergilerde yazılar yazdı. 1943’te Orhun’u yeniden yayımladı. Bu derginin 15-16. sayılarında dönemin başbakanı Şükrü Saracoğlu’na hitaben yayımladığı açık mektuplarda, Milli Eğitim Bakanı Hasah-Ali Yücel’in istifasını istedi.

Atsız’ın Yücel’i eleştirisinin sebebi ise “Milli Eğitim Bakanlığı’nda tek taraflı bir kadrolaşma”nın olduğu iddiasıdır. Bu yazıların bazılarında muarızlarına sert eleştirilerde bulunan Atsız, sonunda Sabahattin Ali’nin açtığı hakaret davasıyla yargılanmaya başlar. Ve yine bu davayla birlikte Orhun dergisi kapatılır.

Atsız-Sabahattin Ali davası büyük yankılar uyandırır. Öğrenci olayları ve gösteriler başgösterir. Bunun hemen akabinde de Atsız ve 22 arkadaşı hakkında “hükümet darbesine teşebbüs” suçlaması ile yargılandı.

Askeri mahkeme, Türkçülerin birçoğunu çeşitli cezalara çarptırdı. Atsız da 6 yıl 6 ay hapis cezasına çarptırıldı. Ancak, Askeri Yargıtay bu kararları bozdu.

Yeniden görülen dava sonucunda bütün Türkçüler ve bu arada Atsız da beraat ettiler. Ancak, Atsız, uzun süre öğretmenlik mesleğine dönemedi. Türkiye Yayınevi’nde çalıştı ve önemli Osmanlı tarihlerinin neşirlerini hazırladı.

Fakülteden sınıf arkadaşı Prof Dr Fakülteden sınıf arkadaşı Prof Dr.Tahsin Banguoğlu’nun Milli Eğitim Bakanlığı zamanında yeniden öğretmenliğe tayin edildi. Fakat, kendisine öğretmenlik hakkı tanınmadı ve Süleymaniye Kütüphanesi’nde uzman olarak görevlendirildi.

1950-1951 öğretim yılının başında Haydarpaşa Lisesi edebiyat öğretmenliğine getirilen Atsız, burada iki yıl görev yaptı. Bu defa da, 3 Mayıs’ın kutlanması için Ankara’da verdiği bir konferans nedeniyle öğretmenlikten alındı. Bu olaydan sonra Süleymaniye Kütüphanesi’ndeki görevine iade edildi (1952).

Burada 17 yıl çalıştıktan sonra 1969’da emekliye ayrıldı Burada 17 yıl çalıştıktan sonra 1969’da emekliye ayrıldı. Atsız, 11 Aralık 1975’te vefat etti.

Nihal Atsız’ın Fikirleri Nihal Atsız Sabahattin Ali'nin İçimizdeki Şeytan romanına yanıt olarak 1940 yılında yazdığı İçimizdeki Şeytanlar kitapçığında ırkçı olduğunu şu sözlerle belirtiyordu: Ben ırkçı, Türkçü ve Turancı olduğum için –övünerek söylüyorum- Sabahattin Ali’nin itiraflarına cevap vermek lüzumunu duyuyorum.

Türk ırkçılığının Nazizm'den kaynak aldığını ileri süren anlayışa karşı yazdığı bir yazıda ise Atsız: "Yalnız Yahudilere karşı güdülen Alman ırkçılığı ile, her millete karşı bir korunma ilkesi olarak ileri sürülen Türk ırkçılığı arasında bir bağlantı bulunmadığını" söyler.

Türkiye Komünist Partisi yöneticilerinden Reşat Fuat Baraner'in kaleme aldığı 'En Büyük Tehlike' broşürüne karşı yazdığı yanıtta Atsız Türk ırkçılığını şöyle açıklar:

Bizim ırkçılığımızı da Alman yardakçısı olduğumuza tanık diye gösteriyorlar. Yoldaşlar şunu iyi bilsinler ki Almanya cihan haritasından silinip Almanlığın kökü kazınsa bile biz yine ırkçı kalacağız. Alman ırkçılığı yalnız Yahudilere karşıdır.

Anası veya babası Çek, Lehli gibi Alman düşmanı milletlerden olan fertleri Almanlar yabancı saymıyorlar. Bizim ırkçılığımız ise bütün milletlere karşıdır. Bu ırkçılık Türklüğün ihtiyaçlarından doğmuş olaylarla gelişmiş bir ırkçılıktır.

Uzun, acı, denemelerden sonra anladık ki pasaport vatandaşlarından fayda yoktur. Atalarının kanıyla, diliyle, geleneğiyle bu toprağa bağlı olmayan insanlar en ufak menfaati görünce ihanetten çekinmiyorlar. Biz bunun için ırkçıyız.

Balkan savaşında Arnavutlar, Cihan savaşında Araplar ihanet ettiği için ırkçıyız. Selanik`i Yunanlılara tüfek atmadan teslim eden Tahsin Paşa ve Sevr paçavrasını imzalamaktan sevinç duyan Rıza Tevfik Arnavut olduğu için ırkçıyız. Harp Okulu öğrencilerini zehirlemek isteyen Nazım Hikmetof Yoldaş Polonyalı olduğu için ırkçıyız.

ATSIZ’IN OĞLU YAĞMUR’A VASİYETİ "Yağmur Oğlum! Bugün tam bir buçuk yaşındasın. Vasiyetnameyi bitirdim, kapatıyorum. Sana bir resmimi yadigar olarak bırakıyorum. Öğütlerimi tut, iyi bir Türk ol. Komünizm bize düşman bir meslektir. Bunu iyi belle. Yahudiler bütün milletlerin gizli düşmanıdır. Ruslar, Çinliler, Acemler, Yunanlılar tarihi düşmanlarımızdır.

Bulgarlar, Almanlar, İtalyanlar, İngilizler, Fransızlar, Araplar, Sırplar, Hırvatlar, İspanyollar, Portekizliler, Romenler yeni düşmanlarımızdır. Japonlar, Afganlılar ve Amerikalılar yarın ki düşmanlarımızdır. Ermeniler, Kürtler, Çerkezler, Abazalar, Boşnaklar, Arnavutlar, Pomaklar, Lazlar, Lezgiler, Gürcüler, Çeçenler içer(de)ki düşmanlarımızdır.

Bu kadar çok düşmanla carpışmak için iyi hazırlanmalı. Tanrı yardımcın olsun! Nihal Atsız 4 Mayıs 1941

ESERLERİ Türkçülüğün öncülerinden olan Nihâl Atsız, Turancı çevreler tarafından aynı zamanda güçlü bir Türkolog olarak kabul edilir. Bu çevrelere göre Türk dilini, tarihini ve edebiyatını gayet iyi bilen Atsız, özellikle Türk tarihinin Göktürk kısmında uzmanlaşmıştı.

Çok sevdiği bu devreyi Bozkurtların Ölümü ve Bozkurtlar Diriliyor adlı iki eser ile romanlaştırmıştır. Deli Kurt adlı romanı Osmanlı tarihinin ilk devrelerinin romanlaştırılmış şeklidir. Ruh Adam'daki Selim Pusat'ın şahsiyetinde Atsız'ı görürüz.

Ruh Adam'ın devamı olarak Yalnız Adam'ı yazacağını söylüyordu. Yine yazacağını bildirdiği bir eseri de Bozkurtlar serisi'nin 3. cildi idi. Nihâl Atsız'ın şiirleri Yolların Sonu adı ile kitap halinde basılmıştır.

Romanları Dalkavuklar Gecesi, İstanbul 1941. Bozkurtların Ölümü, İstanbul 1946. Bozkurtlar Diriliyor, İstanbul 1949.

Deli Kurt, İstanbul 1958. Z Vitamini, İstanbul 1959. Ruh Adam, İstanbul 1972.

Öyküleri 'Dönüş', Atsız Mecmua, sayı.2 (1931), Orhun, sayı.10 (1943) 'Şehidlerin duası', Atsız Mecmua, sayı.3 (1931), Orhun, sayı.12 (1943) 'Erkek kız', Atsız Mecmua, sayı.4 (1931)

'İki Onbaşı, Galiçiya. 1917. ', Atsız Mecmua, sayı 'İki Onbaşı, Galiçiya...1917...', Atsız Mecmua, sayı.6 (1931), Çınaraltı, sayı.67 (1942), Ötüken, sayı.30 (1966) 'Her çağın masalı: Boz oğlanla Sarı yılan', Ötüken, sayı.28 (1966)

Şiirleri Yolların Sonu, (Bütün şiirlerinin toplandığı kitap) İstanbul 1946. Afşin’a Ağıt Ağıt Aşkınla Ay Yüzlü Güzel Konçuy 'Asker kardeşlerime', Atsız Mecmua, sayı.2 (1931), 'Boz kurt' imzasıyla Ergenekon, sayı.3 (1938)

'Ayrılık', Atsız Mecmua, sayı.17 (1932) 'Bahtiyarlık', Kopuz, sayı.10 (1944) 'Bugünün gençlerine', Atsız Mecmua, sayı.1 (1931), 'Boz kurt' imzasıyla Ergenekon, sayı.1 (1938) 'Bugünün gençlerine' (başlıksız), Atsız Mecmua, sayı.16 (1932)

Davetiye Dosta Sesleniş 'Dünden sesler: Yarın türküsü', Orkun, sayı.53 (1951) 'Dünden sesler: Koşma', Orkun, sayı.58 (1951) 'Koşma', Atsız Mecmua, sayı.2 (1931)

'Dün gece', Orhun, sayı.1 (1933) Eski Bir Sonbahar Gel Buyruğu 'Geri gelen mektup', Orkun, sayı.44 (1951) 'Koşma' (başlıksız), Atsız Mecmua, sayı.12 (1932)

'Harıralar', Çınaraltı, sayı.2 (1941) Kader Kağanlığa Doğru Kahramanların Ölümü 'Kömen', Ötüken, sayı.2 (1964), Ötüken, sayı.28 (1966), Ötüken, sayı.95 (1971)

Kahramanlık Karanlık Kardeş Kahraman Macarlar Korku 'Macar ihtilâlcileri', Ötüken, sayı.79 (1970) Mutlak Seveceksin

'Macar ihtilâlcileri', Ötüken, sayı.82 (1970) 'Muallim arkadaşlarıma', Atsız Mecmua, sayı.5 (1931) 'Nejdet Sançar'a ağıt', Ötüken, sayı.138 (1973) 'O gece', Orhun, sayı.2 (1933) Türkistan İhtilalcilerinin Türküsü

Makaleleri (Ahmed Naci ile birlikte) 'Anadolu'da Türklere ait yer isimleri', Türkiyat Mecmuası, sayı.2 (1928) 'Türkler hangi ırktandır?', Atsız Mecumua, sayı.1 (1931) ('Çiftçi-Oğlu H. Nihâl' imzasıyla) 'Dede Korkut Kitabı hakkında', Azerbaycan Yurt Bilgisi, c.1 (1932)

'En eski Türk müverrihi: Bilge Tonyukuk', Orhun, sayı.1 (1933) 'Şarkî Türkistan', Orhun, sayı.4 (1934) 'Edirne Mebusu Şeref ve Hakimiyeti Milliye muharriri A. Muhip Beylere Açık mektup', Orhun, sayı.5 (1934) 'Cihan Tarihinin en büyük kahramanı: Kür Şad', Orhun, sayı.6 (1934)

Diğer Eserleri Divan-ı Türk-i Basit, Gramer ve Lugati, Mezuniyet Tezi, Türkiyat Enstitüsü, no. 82, 111 s. (İstanbul, 1930) XV inci asır tarihçisi Şükrullah, Dokuz Boy Türkler ve Osmanlı Sultanları Tarihi, İstanbul, 1939. Komünist Don Kişotu Proleter Burjuva Nâzım Hikmetof Yoldaşa, İstanbul, 1935.

Oruç Beğ Tarihi, İstanbul, 1973. Türk Edebiyatı Tarihi, İstanbul 1940. Hesap Böyle Verilir (Reha Oğuz Türkkan'a hitaben yazılmıştı), İstanbul, 1943. Türk Ülküsü, İstanbul 1956. Türk Tarihinde Meseleler, Ankara, 1966. Oruç Beğ Tarihi, İstanbul, 1973.

KAYNAKÇA Türk İnkılâp Enstitüsü, Irkçılık - Turancılık, Türk İnkılâp Enstitüsü, 1944. (Haz. Erol Güngör vs.), Atsız Armağanı, Ötüken Yayınevi, 1976. Yücel Hacaloğlu, Atsız'ın mektupları, Orkun Yayınları, 2001.

Yağmur Atsız, Ömrümün İlk 65 Yılı, Türk Edebiyatı Vakfı Yayınları, 2005. Süleyman Tüzün, İkinci dünya Savaşı'nda Türkiye'de Dış Türkler tartışmaları (1939-1945), Fakülte Kitabevi, 2005. Hüseyin Nihal Atsız (2007, TRT: 'Portreler Galerisi' programından)