Edward Burne-Jones The Godhead Fires Ayrılanlar Ağlamalıdır ayrılanlar ayrıldıklarında. Her ayrılık kanıtıdır çünkü o bitmez arayışımızın boş çıktığının yine. Ağlamaya değer. Ağlamaya değer. Biliyor olsak da çünkü bulamayacağımızı aradığımız sevgiyi, bulduk sanırız bazen – insanlık hali! – ve ne denli derinse yanılgımız, ne kesinlikle eminsek bulduğumuza, o denli değer ağlamaya. Yalnızlığı yeneceğimizi sanırız çünkü, bir kişi var sanırız ki bir yerde, tüm küçük ve büyük yenilgilerimizi anlamsız kılacak sevgisiyle. Kanıtlandığında yine onu bulamadığımız, ağlamaya değer. O kişi değilmiş ayrıldığımız, yokmuş böyle bir kişi – farketmez, değer ağlamaya; biraz daha sevgisiz, biraz daha zor olacaktır artık hayat. Ağlamalıdır ayrılanlar ayrıldıklarında. Roni Margulies

Sir Edward Coley Burne-Jones England, Pre-Raphaelite, b d.1898 Love Among the Ruins Siyah üzüm Bir siyahüzümün soyması gibi kendini geldim – al. Sevmeni istiyorum beni: tamamlanmamışlığımı sorgula, kına. Yorgunum, azımsa yorgunluğumu. Kırgınlığımı yer, önemset boşladığım şeyleri. Kuşkulandığımda, doğrula kuşkularımı, yatıştır sonra, insancıl kıl beni. Korkuyorum, onayla korkularımı, Birlikte direnelim sonra. Bir siyah üzümün soyması gibi kendini geldim. Üstlen, büyüt beni. Roni Margulies

James Jacques Joseph Tissot France, Victorian Neoclassicism, b d.1902 The Traveller YARIDA KALAN Ah o yarıda kalan öpüşlerin ateşi, Kalplerimizi yakan, O serin akşamlarda koşarız deli gibi Mahvoluruz ağlamaktan, Bulamayız o yeri. Kaç kere yarım kaldı. Kaç kere... sarmaş dolaş, Ben raşeler içinde. Arzu içinde yanan dudaklarımda telaş, Seninkilerde telaş... Olmayacak bugün de. Andre Ady

Dante Gabriel Rossetti Proserpine ŞARKI Ne tatlıydı gezinişlerim tarladan tarlaya Ve tadışım yazın tüm görkemlerini, Ta ki görene dek güneşin ışınlarında Akıp giden Aşk Prensi'ni! Bana saçlarım için zambaklar gösterdi, Ve utangaç güller alnım için; Beni güzel bahçelerinde gezdirdi, Büyüdüğü yerlerde tüm parlak zevklerinin. Kanatlarım tatlı Mayıs çiğleriyle ıslandı, Ve Apollo alevlendirdi sesimin öfkesini; Beni ipekten ağıyla yakaladı Ve altın kafesine kapatıverdi. Bayılıyor oturup dinlemeye şarkılarımı, Sonra, gülerek, eğleniyor benimle, ve oynuyor; Sonra çekip uzatıyor altın kanadımı Ve özgürlüğümü yitirişimle alay ediyor. William Blake NYSA