Varlığı iki başlıkta inceleyebiliriz:

Varlık Felsefesinin alanları:

Varlığa iki farklı yaklaşım: Bilim Varlığın var olduğunu kabul eder. Varlığı parçalara ayırır. Bilimsel yöntemi kullanır. Sebep-sonuç ilişkilerini araştırır. Metafizikle ilgilenmez. Felsefe “Varlık var mıdır?” sorusunu sorar. Varlığı bütün olarak ele alır. Akıl yürütmeyi kullanır. Varlığın özünü araştırır. Metafiziği de kapsar.

Varlık üzerine felsefi sorular: Varlık var mıdır? Yoktur NİHİLİZM(HİÇÇİLİK) Vardır REALİZM(GERÇEKÇİLİK) NicelikNitelik Varlık oluştur Varlık ideadır Varlık maddedir Madde ve İdeadır Varlık fenomendir Gorgias Nietzsche Lao Tse (Taoizm) Herakleitos A.N.Whitehead Platon Aristoteles Farabi G.W.F.Hegel Demokritos T.Hobbes La Mettrie Karl Marx DescartesE.Husserl Diyalektik İdealizm Monizm (Tekçilik) Düalizm (İkicilik) Plüralizm (Çokçuluk) G.Berkeley Diyalektik Materyalizm Spinoza Leibniz Sonraki Slayt »

Gorgias MÖ  Hiçbir şey yoktur.  Var olsa da bilinemez.  Bilinse bile bir başkasına bildirilemez. Geri

Friedrich Wilhelm Nietzsche Geri  Toplumsal normları ve değerleri yok sayar.  Evrendeki nesnel düzen yanılsamadır.  İnsanın, Tanrı tarafından yaratılmış özel bir varlık olduğu fikrinin masaldan başka bir şey olmadığını ileri sürer.

Lao Tse (Taoizm) MÖ. 6. yy. Geri  Taoculuğa göre dış dünyadaki varlıklar veya nesneler gerçekte var olmayan görünüşlerdir.  Tao, evrenin düzenidir, bütün olayların kendinden çıktığı “sonsuz öz” dür.  “TAO” dışında gerçek varlık kabul etmemesiyle nihilizme yakındır.

MONİZM (Tekçilik) Geri Var olan her şeyin tek bir gerçeklikten oluştuğunu savunan görüştür. Örn: Platon (idealar öğretisi)

DÜALİZM (İkicilik) Geri Gerçekliğin iki ayrı tözden meydana geldiğini savunan görüştür. Örn: Descartes (madde-düşünce)

PLÜRALİZM (Çokçuluk) Geri Gerçekliği birden çok unsurla açıklayan görüştür. Örn: Empedokles (su-ateş-toprak-hava)

Herakleitos MÖ Geri Ana madde “ateş”tir. Evrende durağan hiçbir şey yoktur. Her şey sürekli bir “oluş” içindedir. - Zıtlıkların çatışması (tez-antitez) - Zıtlıkların uzlaşması (sentez) - Çatışma olmasaydı evrende nesneler olmazdı. - Yaşam “dişi” ile “erkek”ten gelir. Evrendeki değişme gelişigüzel değildir. Değişimi düzenleyen yasaya “logos(akıl)” der. İnsan aklı bu “genel aklın” bir parçasıdır.

Alfred North Whitehead Geri Durağan varlık anlayışına karşı çıkar. Evren mekanik değil, canlı bir “oluş”tur. - Doğadaki her şey birbiriyle ilişkilidir. - Hiçbir şey tek başına var olamaz. - Her varlık varlığını bir başka varlığa borçludur. Yaratıcı bir Tanrı vardır ve evrende canlı bir oluş olarak varlığını sürdürür. “Yaratıcılık” ve “Süreklilik” Tanrı’nın özellikleridir.

Platon MÖ Geri İdealar öğretisini geliştirmiştir. Buna göre iki evren vardır. -İdealar dünyası ve nesneler dünyası İdealar gerçek, nesneler sahtedir. Gerçek varlıklar, ideal varlıklardır. İdeaların en üstünde “iyi” ideası vardır.

Aristoteles MÖ Geri Varlıklar iki öğeden meydana gelmiştir. -Madde(beden) ve form(idea) Form(idea) nesnelerin özüdür. Heykelin maddesi toprak, formu ise şeklidir. Heykeli heykel yapan maddesi değil formudur. Madde; toprak, su, hava, ateş biçimindedir. Bitki(canlı), hayvan(duygulu), insan(akıllı)

Farabi Geri Farabi’ye göre varlıklar ikiye ayrılır: -Zorunlu varlık ve mümkün varlık Zorunlu varlık Tanrı’dır. Diğer tüm varlıklar mümkün varlıklardır. Tanrı’nın doğrudan ilk yarattığı varlık akıldır. Akıllar arasında en önemlisi etkin akıldır. Etkin akıl, insanla Tanrı arasında bir köprüdür. Tanrı’ya en yakın olan “akıl”, en uzak olan “madde”dir.

George Wilhelm Friedrich Hegel Geri «Her akli olan gerçektir, her gerçek olan da aklidir.» Var olanların temelinde Geist vardır. Geist, mutlak akıl ya da zihindir. Hegel varlıkları diyalektik yöntemle açıklar: -Karşıtların savaşı: Tez - Antitez -Karşıtların birliği : Sentez (Geist doğayı yarattı, sonra kendisine döndü.) Geist[Tez] – Doğa[Antitez] Kendine dönmesi[Sentez] Diyalektik İ dealizm Düşünce  Madde

George Berkeley Geri Maddenin varlığını reddeder(inmateryalizm). Nesnelerin bilincimiz dışında varlıkları olduğunu kabul etmek bir çelişmedir. Dışarıdaki nesnelerin varlıklarını ne kadar düşünürsek düşünelim, incelediğimiz hep kendi idelerimizdir. Var olan her şey ya bizim ya da Tanrı’nın aklındadır. Var olmak algılanmış olmaktır.

Demokritos M.Ö Geri Evren atomlardan meydana gelmiştir. Atomlar maddi, hareketli, sonsuz ve bölünemezdir. Evren atomların hareketi sonucunda gerçekleşir. Her şey rastlantısal değil, atomların birbirine çarpması sonucunda mekanik bir zorunlulukla oluşur.

Thomas Hobbes Geri Maddeden ayrı bir ruhun varlığını reddeder. Ruh ve diğer her varlık, cisimlerden oluşur. Gerçekten var olan yer kaplayan cisimdir. Cisimlerin en önemli ve ortak özelliği harekettir. Evrende hiçbir şey rastlantısal değildir. Her şey hareket yasalarına göre mekanik olarak ortaya çıkar. Zihinsel faaliyetler, düşünceler, duygular bile fiziksel süreçlerdir.

Julien Offray De La Mettrie Geri Gerçekten var olan sadece maddedir. İnsan ile diğer varlıklar madde bakımından aynıdır. Doğanın yasaları tüm varlıklar için aynıdır. Maddeden ayrı, bağımsız bir insan ruhunu reddeder. İnsanın da makine olduğunu söyler(“Makine İnsan”). Diğer canlılardan farkı, daha karmaşık olmasıdır.

Karl Marx Geri Materyalizmin(Maddeciliğin) temsilcisi olmuştur. Evrendeki değişme mekanik değil, diyalektiktir. Hegel’in diyalektiğini tersine çevirir. -Düşünce maddeyi değil, madde düşünceyi yaratır. -Gerçekten var olan hareket halindeki maddedir. Düşünce de ileri derecede gelişmiş maddenin, beynin ürünüdür. Diyalektik Materyalizm Madde  Düşünce

DİYALEKTİK GeriHegelMarx İDEALİZMMATERYALİZM Düşünce  Madde Madde  Düşünce

Rene Descartes Geri Düalist(İkici) varlık görüşüne sahiptir. Varlık, ruh ve madde gibi iki cevherden meydana gelir. Madde yer kaplar, ruh düşünür. Kuşkuyu metot olarak kullanmıştır(Metodik şüphe). Sonlu ve sonsuz tözler vardır. Madde ve ruh sonludur, var olmak için sonsuz olan Tanrı’ya muhtaçtır. Varlık (Töz) Sonsuz Töz (Tanrı)Sonlu Töz Madde (Yer kaplama)Ruh (Düşünce)

Baruch Spinoza Geri Panteist(Tümtanrıcı) bir filozoftur. Descartes beden ve zihni birbirinden ayırırken, Spinoza bu ikisini tek bir gerçeklikte birleştirir: -Beden ve zihin, tek gerçekliğin iki ayrı görüntüsüdür. -Beden ve zihin, Tanrı’nın öznitelikleridir. Bütün varlıklar Tanrı’dan zorunlu bir düzen içinde doğmuşlardır. Var olmak için başka şeye ihtiyacı olmayan tek varlık Tanrı’dır.

Gottfried Wilhelm Leibniz Geri Descartes’ın töz kavramından hareket eder. Varlıkların temelinde “monad”lar vardır. Monadlar hareket edebilen, algılayabilen varlıklardır. Monadlar maddesel değil ruhsaldır(idealist atomculuk), Önceden belirlenmiş bir düzen içinde bulunurlar. Dünya, olabilecek dünyaların en mükemmelidir.

Edmund Husserl Geri Özün bilinebileceğini öne sürer. Öz deney, duyu ve akıl yoluyla bilinemez. Bilinç nesnelerin somut özelliklerini ayıklayarak özünü kavrayabilir. Fenomenolojinin konusu, duyu organlarımızla algıladığımız varlıklar değildir. Bu varlıkların arkasında bulunan değişmez “öz”lerdir. “Ağaç”tan dal, gövde, yaprak gibi algılarımızı değil, düşünsel olarak kavradığımız ağaç özünü anlar.

Çağdaş Varlık Felsefesi ÇAĞDAŞ VARLIK FELSEFESİ Yeni Ontoloji Pragmatizm(Faydacılık)Egzistansiyalizm(Varoluşçuluk)

Yeni Ontoloji Nicolai Hartmann Dört katmanlı realite: Bu yaklaşıma göre varlık, bilinçten bağımsız olarak vardır. Tinsel varlıklar(Değerler) İnsanın ürettikleri / FELSEFE Ruhsal varlıklar(Bilinçli varlıklar) Üretkenlik / PSİKOLOJİ Organik varlıklar(Canlılar) Büyüme - gelişme / BİYOLOJİ İnorganik varlıklar(Cansız cisimler) Zaman - mekan / FİZİK İdeal varlıklar Reel varlıklar Geri Özgürleşir ve etki gücü artar Alt katmanın, varolmak için üst katmana ihtiyacı yoktur. Fakat üst katmanın varolmak için alt katmana ihtiyacı vardır. Varlık aşağıdan yukarıya doğru gittikçe özgürleşir ve etki gücü artar. Alt katmanın, varolmak için üst katmana ihtiyacı yoktur. Fakat üst katmanın varolmak için alt katmana ihtiyacı vardır. Varlık aşağıdan yukarıya doğru gittikçe özgürleşir ve etki gücü artar.

Pragmatizm(Faydacılık) William James – John Dewey Eylem  Söylemden Deneyim  Sözde evrensel ilkelerden üstündür. Düşünceler;anlamlarını  sonuçlarından, doğruluklarını  işe yararlılıklarından alırlar. Bireye ve topluma fayda sağlayan; bir uygulama doğru, bir davranış iyi, bir nesne gerçek, bir bilgi hakikattir. Varlığın "sabit ve belirlenmiş" bir doğası olmadığından, tüm spekülatif tartışmalar anlamsızdır. Öyleyse söylenmesi gereken şudur: - Tartışmayı bırak, işine bak! Geri

Egzistansiyalizm(Varoluşçuluk) Sren Kierkegaard – Jean Paul Sartre Egzistansiyalizm(Varoluşçuluk) S ø ren Kierkegaard – Jean Paul Sartre Geri