MEHMET AKİF ERSOY YAŞAMI VE ÇEVRE KOŞULLARI

MEHMET AKİF ERSOY YAŞAMI VE ÇEVRE KOŞULLARI
1873'de İstanbul'da, Sarıgüzel'de doğdu. Babası Mehmet Tahir Efendi/Arnavutluğun ipek kasabasına bağlı Şuşise köyündendir. Küçük yaşta İstanbul'a gelmiş, dönemin ünlü din adamlarından Yozgatlı Mahmut efendiden «icazet» olarak Fatih Müderrisliğine kadar yükselmiştir. Annesi Buharalı bir ailenin kızı olan Emine Şerif hanımdır.

Mehmet Akif, dört yaşlarındayken, Fatih'te «Emir Buhar» mahalle mektebinde başladığı ilk öğrenimini, Fatih Muvakkithanesi yanındaki İptidaî Mektepte (ilkokulda) tamamladı; Fatih Merkez Rüştiyesi'ne (ortaokul) girdi.

Bu okulda özellikle Türkçe-edebiyat öğretmeni Hoca Kadri Efendinin kişiliği üzerinde etkisi oldu. 2.Abdülhamid’in zorbalık rejimine karşı, özgürlük mücadelesi veren aydınlardan biri olan Kadri Efendi, baskının arttığı yıllarda Mısır'a kaçmış, orada Kanun-u Esasi (1897) adlı gazeteyi çıkarmıştı..

Anılarında Arapça, Farsça, İngilizce, Fransızca bilen öğretmeninden çok yararlandığını belirten şair “Dört lisanda (Türkçe, Arapça, Farsça ve Fransızca) birinci idim ve şiiri çok severdim. İlk okuduğum şiir kitabı Fuzuli'nin «Leyla ve Mecnun»udur.»

Yetişme çağında yabancı dillerin yanı sıra edebiyatları da öğrenme eğilimi ağır basıyordu Akif'in. Bu nedenle sonradan girdiği Mülkiye Mektebi (Siyasal Bilgiler Okulu)nin lise bölümünde çalışkan bir öğrenci olarak tanındı.

Yüksek bölümün ilk sınıflarındayken babasının ölümü üzerine geçtiği Halkalı Baytar Mektebi'ni de bu niteliğini' koruyarak birincilikle bitirdi.

Yüksek öğrenimini tamamladıktan sonra, «Ziraat Nezareti Umur-u Baytariye şubesi» (Ziraat Bakanlığı Veterinerlik İşleri) dairesine atanarak (1893) üç dört yıl Arabistan ve Rumeli'de dolaştı. Mesleği dolayısıyla köylüyle ilişki kurma olanağı buldu.

Balkan Savaşı'nın bitiminde memurluktan ayrıldı. Mısır'a, daha sonra (1914 sonu) Almanya’ya gitti. Yakın ilişki kurduğu «İttihat ve Terakki Fırkası»nın genel merkezinde gençlere Arapça öğretmesi de bu evrededir.

O Almanya'dayken Dünya Savaşı başlamıştı. Osmanlı devletinin Almanların saflarında girdiği bu savaşın sonunda büyük İslâm Birliği'nin kurulacağı umudu ile iyimserdi.

Ne ki, en güvendiği cephelerde bile Müslüman Arapların Türk ordularını arkadan vurmaları, savaşın yenilgiyle sonuçlanması, şairi büyük kötümserliğe düşürdü. Savaş sonrasında yazdığı ilk şiirlerde,

«Beyinler ürperir ya Rab, ne korkunç inkılab olmuş Ne din kalmış, ne iman, din harab, iman türab olmuş» gibi dizelerle acısını yansıttı; bir kurtarıcı el göndermesi için Tanrıya yalvardı. «İlahi. Bir müeyyed, bir kerim el yok mu tutsun da Çıkarsın şarkı zulmetten, götürsün fecr-i maksuda?» (Umar mıydın, Ekim 1918)

1918 sonlarına doğru kötümserliği önce kendi içinde yenerek «Yeis Yok» (ekim 1919), «Azimden Sonra Tevekkül» (Kasım 1919) şiirlerini yazdı. 1920'de Anadolu'ya geçti. Ulusal mücadele için örgütlenen güçlere katıldı. Burdur'dan milletvekili seçildi (25 aralık 1921).

Savaş boyunca il il, ilçe ilçe dolaşarak camilerde halkı uyarmak amacıyla hareketin anlamını açıklayan güçlü ve inandırıcı vaazlar verdi.. İstiklâl Marşı'nı yazdı. (Meclisçe kabulü 12 mart 1921)

Cumhuriyetten sonra toplumun geçirdiği dönüşümlere tepki gösteren Akif, «Sebil ur Reşat» dergisinde yenileşme hareketlerini kuşkuyla karşılıyor, yazılarında tutucu bir muhalefetin oluşmasına yardımı dokunabilecek görüşler ileri sürüyordu:

«Erkekle kadın arasında, Darülfünun’da başlayan bu iştirak gitgide bir moda haline gelerek cemiyet hayatının her yanında kendini göstermeye başladı. Sokakta iştirak, sinemada tiyatroda iştirak, aktrislikte iştirak, şarkıda iştirak meyhanede iştirak..»

«Toplumsal gelenekleri ve şartları bilinen milletimizin yaşlarındaki kız ve erkek çocukları bir araya getirilmek isteniyor. Bazen şurada burada liselere giden üç beş kişi varsa onları da okuldan alıkoymaya sebep olacağız.

Medreselerin kapanması ile on beş, on altı bin kişi eğitim nimetinden yoksun bırakıldı. Şimdi de böyle «müşterek» bir öğrenim çıkarırsak, kendi kendine liseler kapanır.»

Bu gibi çağın gerisinde kalan düşünceleri ileri sürdüğü zaman, kendi kendisini yenileyecek yaşta olan şair, Cumhuriyet'in getirdiği yeni koşullara uyamadı, kendi doğrularına «sadık» kalarak Mısır'a gitti (1925).

Orada Mısır Üniversitesi Edebiyat Fakültesi'nde (Cami-ül Mısriyye Darülfünun) Türk Edebiyatı okuttu yazında hastalanınca İstanbul'a getirildi Aynı yılın aralık ayında öldü.

MEHMET AKİF ERSOY EDEBİYAT YAŞAMI
Mehmet Akif ilk şiir deneylerine lise öğrenimi sırasında başlamış, Veteriner Okulu'ndayken Ziya Paşa'yı, Namık Kemal'i, özellikle Muallim Naci'yi severek okumuştu.

Akif'in çocuk yaşlarından itibaren elinden düşürmediği doğulu şairlerin başında Şeyh Sadi geliyordu. Lise öğrenimini tamamladıktan sonra İranlı şaire beslediği hayranlık daha bilinçle anlama çabasına dönüştü.

1910'larda yayımladığı bir yazısından, (1) batılı şairlerden Victor Hugo'yu, Lamartine'i de severek okuduğunu, özellikle Lamartine'i Fuzuli kadar kendisine yakın bulduğunu anlıyoruz.

Akif de toplumu, damarlarının atışında duyan şairler soyundandır. Çocukluğundan, ilk gençliğinden itibaren benliğinde getirdiği inançlar vardır. Tanrı, Müslümanlık, erdem, hak, iyilik v b. kavramlar kişiliğinin eylem gücü gibidir. Kimi şiirlerinde bu kavramlara bağlı bakış açısının çizdiği duyarlıklar egemen olur; kimilerinde ise, doğrudan doğruya egemendirler.

1908 ile l. Dünya savaşı arasında, İslamcı akımın başlıca düşünürleri arasına katılan Akif, ideolojik amaçları yolunda şiirin olanaklarından yararlanmak istemiştir.

Safahat /. Kitap: İlkin 1911'de yayımlanan bu kitaptaki şiirlerinin çoğu manzum hikâye türünde yazılmıştır. Şair, konularını tarihten ve güncel olaylardan almaktan çekinmez. Gerçekçidir. Şiirlerinin başlıkları Küfe, Hasır, Hasta, Meyhane, Geçinme Belâsı, İnsan. Hürriyet, İstipdat v.b.) bile topluma yönelik bir şiiri amaçladığını ortaya koyan sözcüklerden seçilmiştir.

Süleymaniye Kürsüsünde (1912): Köprüden Geçiş. Yeni Cami. Süleymaniye, Süleymaniye'yi Ziyaret v.b. bölümlerinden oluşan uzun bir şiirdir. Abdürreşid İbrahim adlı bir İslamcının ağzından dönemin toplumsal ve siyasal durumu eleştirilirken «İslâm Birliği» ülküsü «telkin» edilmeye çalışılır.

Doğu ve batı uygarlığı, Türkçülük, teknik, hürriyet dönemi, Avrupa’da öğrenim, ilerleme gibi çeşitli sorunların tartışıldığı bu kitapta İslamcılık akımının önde gelen kalemlerinden biri olan ideolog Akif. şair Akif'in önüne geçmiş görünür.

Hakkın Sesleri (1913): Arnavutluk İsyanı ve Balkan Savaşı yenilgisi günlerinde yazılan Hakkın Sesleri'nde şair 37 âyet'in Arapça asıllarını ve çevirilerini yayımlamış, her âyet'i ayrı bir bölümün başlığı yaparak eserini 37 ayrı şiirden oluşturmuştur.

Kimi güncel olaylara ilişkin hükümler, «Arnavutluk, ne demek? Var mı şeriatte yeri? Küfr olur başka değil, kavmini sürmek ileri!» biçiminde bilgece söylenmiş dizelerle, ideolojisine yaygınlık kazandırmaya çalışır.

Fatih Kürsüsünde (1914): İki arkadaş Fatih Yolunda ve Vaiz Kürsüde bölümlerinden oluşur. Birinci bölüm Akif'in dünya görüşü çerçevesinde ulus, çalışma, tevekkül erdem, bilim, teknik, sanat konularını işleyen ikinci büyük bölüme hazırlık gibidir.

Hâtıralar (1917): yılları arasında Akif'in Mısır, Necit ve Almanya gezilerinde yazdığı şiirlerini toplar.

Kitabın en uzun şiiri Berlin Hâtıraları'nda ise çağırılı olarak gittiği Almanya izlenimleri ağır basar «Nüfusunuz iki kat arttı; ilminiz on kat; Uçurdunuz yürüyen fenne taktınız da kanat Zemini satvetiniz tuttu cevvi san'atınız.» dizeleriyle tanıttığı bu ülkeye, sevgi kollarını açarak, ittihat ve Terakki Fırkası'nın dostluk ölçülerine uygun biçimde değerlendirir.

……………Avrupalı Denince ruhu sağır, kalbi his için kapalı, Müebbeden bize düşman bir ümmet anlardık Hayır, bu an'anenin hakkı yok, deyip artık, Benât-ı cinsine göstermek isterim seni ben... Yabancı durma ki pek âşinâsınız kalben.»

Çağdaşları tarafından Akif'in baş eseri sayılan Âsım'da Çanakkale Şehitlerine seslenen ünlü şiiri de yer alır.

Gölgeler (1933): 1918'den sonra yazdığı şiirleri topladığı bu kitabında ideolog Akif'in yerini, kötümserlikle iyimserliği; umutla umutsuzluğu birlikte yaşayan şair Akif almıştır.

MEHMET AKİF ERSOY SANATI
Mehmet Akif, henüz kişiliğini arama dönemindeyken, Türk şiiri öz ve biçim yönlerinden önemli değişmeler geçirdi. Şairler doğaya ve topluma bakışlarında eski çerçeveleri aştılar.

On yıllık bir susuştan sonra yeniden ortaya çıkan Akif'in de «manzum hikâye» türüne fazla eğilim duyduğu görülür,

«Sırat-, Müstakim» de yayımlanan bu yeni dönem ürünlerini topladığı Safahat (1911) daki şiirlerin çoğu (Küfe, Hasır, Meyhane, Seyfi Baba,'Kocakarı ile Ömer) bu türdendir.

Bu türe kazandırdığı örnekler, toplumsal amaçlara yöneliktirler Çevresinde karşılaştığı kişileri ve olaylar, yansıtırken alabildiğine gerçekçidir.

Safahat'in ikinci kitabı olan Süleymaniye Kürsüsünde (1912) adlı uzun şiirde, şiirin iç yapı özellikleri bakımından değişik yönelişler yoktur.

Üçüncü kitap. Hakkın Sesleri (1913)nde ise beyit düzenine dayanan «mesnevi» biçiminde yazılmış parçaların yanı sıra beşli-altılı kuruluşlar bulunur.

Denilebilir ki, ideolojik yönü ağır basan şiirlerinden oluşan bu kitaplarında Akif, ideoloji içinde sanatı aramak diye bir amacı göz önünde tutmadığı için, çoğu makale planında işlenebilecek konuları «nazma dökmek»ten çekinmez. Bu nedenle coşkudan çok «telkin» havası egemendir:

«Müslümanlık nerde! Bizden geçmiş insanlık bile.. Âdem aldatmaksa maksat, aldanan yok nafile! Kaç hakîkî Müslüman gördümse, hep makberdedir; Müslümanlık, bilmem ama, galiba göklerdedir.»

MEHMET AKİF ERSOY YAŞAMI VE ÇEVRE KOŞULLARI

Benzer bir sunumlar

... konulu sunumlar: "MEHMET AKİF ERSOY YAŞAMI VE ÇEVRE KOŞULLARI"— Sunum transkripti:

Benzer bir sunumlar

Proje hakkında

Geri bildirim

Giriş

Sosyal ağ üzerinden giriş yapmak:

MEHMET AKİF ERSOY YAŞAMI VE ÇEVRE KOŞULLARI

Benzer bir sunumlar

... konulu sunumlar: "MEHMET AKİF ERSOY YAŞAMI VE ÇEVRE KOŞULLARI"— Sunum transkripti:

Benzer bir sunumlar

Proje hakkında

Geri bildirim