ÇOCUKLARIMIZ Çarşılarda bir şey Biz pazar aramazdık, çocuklar olmasaydı. Kasaplarda, manavlarda bazı yorgun kadınlar Hep de tenha saatleri seçerler Sonra yavaş bir sesle: -Çocuk için, Hasta kaç gündür, yemiyor Biraz et, biraz meyve isterler. Sevdiği bir reçeli gün aşırı yalnız ona Kaşıklarla beraber büyük bir üzüntü Yağların, şekerlerin, çayların Uykularda bile bitiyorsa Annelere düşündürdüğü İnsanlara, tezgahlara, kağıtlara kalaydı Biz bu kadar eğilmezdik, çocuklar olmasaydı. Behçet NECATİGİL.

Bir çocuk ölünce Boğmacadan Ya da kızamıktan Gökte bulut olunca Yağmur olup düşünce yere Can vermek için Çiçeklere Sorar vurur da camlara Takır takır Gerekeni yaptınız mı Yaptınız mı gerekeni

Anne baba olmanın sorumluluğu sadece çocuğu yedirmek, giydirmek, cep telefonu almak, eline para vermek değildir.

Madem ki onları dünyaya getirdik, sorumluluklarımızı bilmeli ve yerine getirmeliyiz. Çocuklarımıza karşı sorumlu olmayı, onlara karışmak, onları eleştirmek, baskı altına almak olarak algılamamalıyız.

Çocuğumuza sorumluluğumuz; ona sevgimizi hissettirmek, onu anlamak ve anladığımızı hissettirmektir.

Ona saygı duymak, onu dinlemek, duygularını ve düşüncelerini paylaşmak ve bizden yardım istediğinde ona destek olmaktır.

Dünyaya getirdiğimiz o değerli varlığa, hakkettiği değeri, ilgiyi, özeni, sevgiyi mutlaka göstermeliyiz. Anne-baba olmanın sorumluluğu içerisinde sevginin rolü çok fazladır. Fiziksel Duygusal

Sorunlarını paylaşmalı, onunla birlikte olmaya zaman ayırmalıyız.

Baba ile oğlunun-kızının birlikte gittikleri maç ya da sinema, anne ile kızının-oğlunun baş başa yedikleri bir yemek, paylaşılan duygu ve düşünceler çoğu kez varolan, sorunları hafifletir ve gencin, gözünde büyüttüğü soruna karşı bakışını değiştirebilir.

Uzman Yardımı İçin Geç Kalınmamalı Anne-babalara ergenlik dönemindeki çocuklarına nasıl yaklaşacağı konusunda, sorun olsun olmasın, mutlaka danışmanlık almaları önerilmektedir.

Nasıl ki, bebek yeni doğduğunda düzenli olarak kontrole gidiliyorsa, ergenlik döneminde de “koruyucu danışmanlık” alınması kesinlikle gereklidir.

Kimi zaman aile, genci bir uzmana götürmek ister, ama genç bunu istemez, kimi zaman genç psikologa gitmek ister, ama aile gerekli görmez, kimi zaman da aile, çocuğunun içinde bulunduğu çıkmazın farkında bile olmaz.

Çocuklarımızın olumsuzluklar yaşamaları istenmiyorsa, onları gözlemlemek, ve uzman yardımı almak için geç kalınmaması gerekmektedir.

İntihar ve intihar girişimlerini oluşturan nedenler iyileştirilmedikçe, toplum olarak bu acılar ne yazık ki yaşanmaya devam edecektir.

Bu acıları yaşamamak için ise, daha çok sevgi, daha çok ilgi, daha çok paylaşım ve daha çok iletişim gerekmektedir.