SONLU DURUM OTOMATLARININ PROGRAMLANMASI Yılmaz Kılıçaslan
Sunum Planı Gramerler ve “Parser”lar Gramer Olarak Sonlu Durum Otomatları Sonlu Durum Otomatlarının ve “Parser”ların Prolog ile Kodlanması
Gramerler ve “Parser”lar Parser, girdi olarak bir gramer ve bir ifade (sembol dizilimi) alır. Çıktı olarak, (en azından) verilen ifadenin gramerin tanımladığı dile ait olup olmadığını söyler. Gramer Evet PARSER Hayır İfade
Gramer Olarak Sonlu Durum Otomatları Her sonlu durumu otomatı bir dil tanımlar; dolayısıyla, aynı zamanda bir gramerdir. Bir sonlu durum otomatının, Prolog ile kodlanması, başlangıç ve bitiş durumlarının ve durumlar arasındaki her bir geçişin gerçekler (facts) olarak belirtilmesinden ibarettir: SONLU DURUM OTOMATI: PROLOG PROGRAMI: initial(q0). final(q0). g(q0,1,q1). g(q1,1,q0). g(q1,0,q3). g(q3,0,q1). g(q3,1,q2). g(q2,1,q3). g(q2,0,q0). g(q0,0,q2).
Üç Aşamada Parse İşlemi Parser temelde üç iş yapacaktır: İşe nereden başlaması gerektiğini belirleyecektir. İşi nerede bitirmesi gerektiğini saptayacaktır. Başlangıç ile bitiş arasındaki işlemleri gerçekleştirecektir.
Prolog’la Kodlanmış bir Parser % Başlangıç parse(String) :- initial(CurrentState), parse(String, CurrentState). % Bitiş parse([], CurrentState) :- final(CurrentState). % Ara İşlemler parse([Symbol|Rest], CurrentState) :- t(CurrentState, Symbol, NextState), parse(Rest, NextState).
Örnek Sorgulamalar 3 ?- traverse([1,0,1,0,1,1]). true. false.