Zamanın iyi ve üretken olarak kullanımı konusunda zaman zaman kurslar düzenleniyor. İşte bu kurslardan birinde zaman kullanma uzmanı öğretmen, çoğu hızlı mesleklerde çalışan öğrencilerine:

-"Hadi, küçük bir sınav yapalım" demiş. Masanın üzerine kocaman bir kavanoz koymuş. Sonra bir torbadan irice kaya parçaları çıkarmış, dikkatle üst üste koyarak kavanozun içine yerleştirmiş. Kavanozda taş parçaları için yer kalmayınca sormuş:

- "Kavanoz doldu mu?" Sınıftaki herkes, - "Evet, doldu" yanıtını vermiş. - "Demek doldu ha" demiş öğretmen.

Hemen eğilip bir kova küçük çakıl taşı çıkartmış, kavanozun tepesine dökmüş, kavanozu eline alıp sallamış, küçük parçalar büyük taşların sağına soluna yerleşmişler... Yeniden sormuş öğrencilerine: - "Kavanoz doldu mu?"

İşin sanıldığı kadar basit olmadığını sezmiş olan öğrenciler, - "Hayır, tam da dolmuş sayılmaz" demişler.

"Aferin" demiş zaman kullanım hocası. Masanın altından bu kez de bir kova dolusu kum çıkartmış. Kumu kaya parçaları ve küçük taşların arasındaki bölgeler tümüyle doluncaya kadar dökmüş. Ve sormuş yeniden: - "Kavanoz doldu mu?"

"Hayır dolmadı!" diye bağırmış öğrenciler. Yine - "Aferin" demiş hoca. Bir sürahi su çıkarıp kavanozun içine dökmeye başlamış. Sormuş: - "Bu gördüklerinizden nasıl bir ders çıkarttınız?"

Atılgan bir öğrenci hemen fırlamış: - "Şu dersi çıkarttık. Günlük iş programınız ne kadar dolu olursa olsun, her zaman yeni işler için zaman bulabilirsiniz."

"Hayır" demiş öğretmen. "Çıkartılması gereken asıl ders şu; Eğer büyük taş parçalarını baştan kavanoza koymazsanız daha sonra asla koyamazsınız."

Ve tabii, herkesin kendi kendisine sorması gereken soruyu sormuş: - “Yaşamınızdaki büyük taş parçaları hangileri? Onları ilk iş olarak kavanoza koyuyor musunuz? Yoksa kavanozu kumlarla ve suyla doldurup büyük parçaları dışarıda mı bırakıyorsunuz?" Ya siz?

Çocuk yetiştirmek mi? Yoksa daha fazla para kazanmak mı?

12-21 yaşlarına dek uzanan çağ “gençlik” ya da “delikanlılık” adını verdiğimiz, yaşamımızda önemli yer tutan bir dönemdir.

Gençlik çağı, hızlı bir büyüme ve olgunlaşma çağıdır. İsteklerin en çelişkili olduğu, duyguların hızlı iniş-çıkışlar gösterdiği fırtınalı bir dönemdir.

Gençlik çağı, çocukluktan erişkinliğe geçiş dönemidir, kaygılar, öfkeler, çatışmalar dönemidir.

Bu dönemde genç bencildir, kararsız ve çelişkilidir. Bu çağın başarı ile geçirilmesi gencin kişisel, ailesel ve toplumsal olarak sağlıklı bir ortamda bulunmasına bağlıdır.

Siz anne-babalar gençlere gereken sevgi, ilgi ve anlayışı gösterirseniz daha mutlu, daha başarılı ve daha uyumlu gençlere ulaşabiliriz.

Aşağıdaki öneriler size bu konuda yardımcı olabilmek için hazırlanmıştır

“Genç, kendisine bir yetişkin gibi davranıldığını ne kadar erken hissederse, kendisi de bir yetişkin gibi davranmayı o derece erken başarabilecektir.

Çocuğunuzu yüreklendirin, onu dinleyin. Sorunlarını ciddiye alın. Çocuğunuzun övgüye layık yönlerini bulmaya çalışın. Öneriler:

Elinize fırsat geçtikçe onaylayın ve övün. Bu eleştiriden daha yapıcıdır.

“Sana söylemiştim” demekten kesinlikle kaçının. İlgi alanlarını ve hoşlandığı şeyleri destekleyin.

Çocuğunuzun yaşamına ve gelecekle ilgili planlarına ilgi gösterin, ama onu sizin düşüncelerinizi kabul etmeye zorlamayın.

Anne-babalar çocuklarına güvenmek zorundadırlar. Aksi kanıtlanana kadar onlara güvenin ve hata yapmalarına izin verin. Doğruyu hata yaparak bulacaklardır.

Yerine getiremeyeceğiniz sözler vermeyin. Anne-baba birleşmiş bir güç olun ve tutarlı davranın.

Çocuklara saygılı bir dille hitap edin. Unutmayın çocuğunuza örnek oluyorsunuz.

Saygısız konuşmalarına, anne-babayı aşağılamasına ve küçümsemesine de izin vermeyin.

Anne-baba arasında çocukla ilgili gizlilik olmamalı.

Tüm sorunları ve sevinçleri anne-baba birlikte paylaşın.

Onlara yetişkin gibi davranın. Çocukların yaptıkları yanlış davranışlar yalnız olduğunuz bir zaman kendilerine uygun bir dille anlatılmalıdır.

Arkadaşlarını eve davet etmesini destekleyin. Onları tanıyın, onlarla tanışın.

Çocuklarımız başlarına ne gelirse gelsin bizim desteğimizin ve koşulsuz sevgimizin hizmetlerinde olduğundan emin olmalıdırlar.

Gençler bir yandan isyankar, otoriteye karşı tutumlarını sürdürürken öte yandan anne-babanın destek, ilgi ve sevgisine ihtiyaç duyarlar.

YAPTIĞINIZ ŞEYLER İÇİN PİŞMANLIK ZAMANLA GEÇER, NE VAR Kİ; YAPMADIĞIMIZ ŞEYLERE PİŞMANLIĞIN ÇARESİ YOKTUR. SYDNEY J. HARRIS

AKIL KENDİ BAŞINA CENNETİ CEHENNEM; CEHENNEMİ CENNET YAPABİLİR. JHON WILTON

İNSANIN ÖZGÜRLÜĞÜ, KENDİSİNE YAPILANLARA TAKINDIĞI TAVIRDA SAKLIDIR. JEAN-PAUL SARTRE

BAŞARIYI HEDEF ALIN, MÜKEMMEL OLMAYI DEĞİL. YANLIŞ YAPMA HAKKINIZDAN VAZGEÇMEYİN; VAZGEÇERSENİZ YENİ ŞEYLER ÖĞRENME VE GELİŞME OLANAĞINIZI KAYBEDERSİNİZ. UNUTMAYIN; MÜKEMMELLİYETÇİLİĞİN ARKASINDA KORKU YATAR.İNSAN OLDUĞUNUZU HATIRLAYARAK KORKULARINIZI GÖĞÜSLEYİN. DAHA MUTLU VE DAHA ETKİLİ BİR İNSAN OLURSUNUZ. DAVID M. BURNS

Çocuklar ve gençler yeni dökülmüş betona benzerler, ne çizerseniz o kalır.